Σε άλλο μήκος κύματος οι ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας
Τη στρατηγική που θα ακολουθήσει ενόψει των εκλογών του Μαΐου ξεδίπλωσε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατά την χθεσινή του ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αποδεικνύοντας πως το κύριο βάρος της πολιτικής του θα πέσει στο «χαρτί» της Ευρώπης.
Ο κ.Σαμαράς αφού υποστήριξε πως η Ελλάδα έπεσε «θύμα» των δικών της λαθών, των «κατασκευαστικών» λαθών του ευρώ και των σφαλμάτων των δανειστών και ότι δοκιμάστηκε όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, διεμήνυσε πως η χώρα άντεξε και πλέον μπαίνει στο δρόμο της εξυγίανσης και της ανάκαμψης, τηρώντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της.
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός έσπευσε να επισημάνει ότι την περίοδο της διακυβέρνησης του διορθώθηκαν τα λάθη του πρώτου προγράμματος στήριξης και ότι διαψεύστηκαν όλοι εκείνοι που προέβλεπαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ενώ εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα επικρατήσει στις Ευρωεκλογές διότι «έχει εμπιστοσύνη στους Έλληνες» και διότι πιστεύει ότι «αγαπούν την πατρίδα και τα παιδιά τους».
Σε αυτούς τους «πυλώνες» αναμένεται να στηριχθεί η επιχειρηματολογία του κ.Σαμαρά ενόψει των εκλογών του Μαΐου.
Ότι δηλαδή οι «μαύρες ημέρες» τελειώνουν, ότι τα λάθη διορθώνονται και ότι η πορεία είναι σταθερή και ανοδική χάρη στην πολιτική και στην κυβέρνηση του.
Ότι η ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Το ερώτημα όμως είναι αν αυτή η πολιτική ρητορική, το δίλημμα «εντός ή εκτός της Ευρώπης» και η καλλιέργεια «κλίματος αισιοδοξίας» μπορεί πράγματι να βρει ανταπόκριση στο μέσο Έλληνα ψηφοφόρο.
Όταν στην Ελλάδα το εργατικό δυναμικό ανέρχεται σε 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους, τη στιγμή που οι οικονομικά μη ενεργοί υπολογίζονται σε 3,36 εκατομμύρια και οι άνεργοι σε 1,4 εκατομμύρια, τέτοιου είδους πολιτικά διλήμματα δεν μπορούν εύκολα να βρουν απήχηση στην κοινωνία.
Αν συνυπολογιστεί το πώς και το πότε αμείβονται αυτοί οι 3,5 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες (αλλά και ποιο είναι το ύψος των αποδοχών τους), οι οποίοι καλούνται να αντεπεξέλθουν αφενός στην καθημερινή τους μάχη για επιβίωση και αφετέρου στις αυξανόμενες φορολογικές υποχρεώσεις τους απέναντι στο Κράτος, το ερώτημα «τι είδους Ευρώπη θέλουμε» κινείται εκτός της παρούσας ελληνικής πραγματικότητας.
Η αναγνώριση των «τεράστιων θυσιών» του ελληνικού λαού, η οποία έχει υπερκορεστεί ως έκφραση από τα χείλη των εκάστοτε Ελλήνων και Ευρωπαίων αξιωματούχων, δεν πείθει. Ούτε το μοίρασμα των 700 εκ.ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα πρόκειται να πείσει, αν εξελιχθεί σε «προεκλογικό δωράκι».
Τέτοιου είδους πολιτικά τερτίπια δεν γίνονται πλέον αποδεκτά.
Η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι ο κ.Σαμαράς ποντάρει στο ευρωπαϊκό «χαρτί» διότι δεν τον «σηκώνει» το τραπέζι της σημερινής πραγματικότητας στην ελληνική κοινωνία (όπως αντιλαμβάνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ποντάρει» στη σημερινή κατάσταση για να αποφύγει δεσμεύσεις για τις προκλήσεις του «αύριο»).
Η κοινωνία προφανώς αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορούν να διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα μέσα σε μια τετραετία, προφανώς αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της σημερινής πραγματικότητας και την ανάγκη αλλαγής και προφανώς αντιλαμβάνεται ότι το μέλλον του είναι στην Ευρώπη.
Αλλά η εποχή της ανοχής σε ψευδο-διλήμματα και σε πολιτικούς «παλιμπαιδισμούς» του στυλ π.χ. «είναι δέσμευση η πάταξη της φοροδιαφυγής», έχει περάσει ανεπιστρεπτί, διότι έχουν αλλάξει δραματικά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ο κ.Σαμαράς αφού υποστήριξε πως η Ελλάδα έπεσε «θύμα» των δικών της λαθών, των «κατασκευαστικών» λαθών του ευρώ και των σφαλμάτων των δανειστών και ότι δοκιμάστηκε όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, διεμήνυσε πως η χώρα άντεξε και πλέον μπαίνει στο δρόμο της εξυγίανσης και της ανάκαμψης, τηρώντας τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει έναντι των Ευρωπαίων εταίρων της.
Επιπλέον, ο πρωθυπουργός έσπευσε να επισημάνει ότι την περίοδο της διακυβέρνησης του διορθώθηκαν τα λάθη του πρώτου προγράμματος στήριξης και ότι διαψεύστηκαν όλοι εκείνοι που προέβλεπαν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ενώ εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα επικρατήσει στις Ευρωεκλογές διότι «έχει εμπιστοσύνη στους Έλληνες» και διότι πιστεύει ότι «αγαπούν την πατρίδα και τα παιδιά τους».
Σε αυτούς τους «πυλώνες» αναμένεται να στηριχθεί η επιχειρηματολογία του κ.Σαμαρά ενόψει των εκλογών του Μαΐου.
Ότι δηλαδή οι «μαύρες ημέρες» τελειώνουν, ότι τα λάθη διορθώνονται και ότι η πορεία είναι σταθερή και ανοδική χάρη στην πολιτική και στην κυβέρνηση του.
Ότι η ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Το ερώτημα όμως είναι αν αυτή η πολιτική ρητορική, το δίλημμα «εντός ή εκτός της Ευρώπης» και η καλλιέργεια «κλίματος αισιοδοξίας» μπορεί πράγματι να βρει ανταπόκριση στο μέσο Έλληνα ψηφοφόρο.
Όταν στην Ελλάδα το εργατικό δυναμικό ανέρχεται σε 3,5 εκατομμύρια ανθρώπους, τη στιγμή που οι οικονομικά μη ενεργοί υπολογίζονται σε 3,36 εκατομμύρια και οι άνεργοι σε 1,4 εκατομμύρια, τέτοιου είδους πολιτικά διλήμματα δεν μπορούν εύκολα να βρουν απήχηση στην κοινωνία.
Αν συνυπολογιστεί το πώς και το πότε αμείβονται αυτοί οι 3,5 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες (αλλά και ποιο είναι το ύψος των αποδοχών τους), οι οποίοι καλούνται να αντεπεξέλθουν αφενός στην καθημερινή τους μάχη για επιβίωση και αφετέρου στις αυξανόμενες φορολογικές υποχρεώσεις τους απέναντι στο Κράτος, το ερώτημα «τι είδους Ευρώπη θέλουμε» κινείται εκτός της παρούσας ελληνικής πραγματικότητας.
Η αναγνώριση των «τεράστιων θυσιών» του ελληνικού λαού, η οποία έχει υπερκορεστεί ως έκφραση από τα χείλη των εκάστοτε Ελλήνων και Ευρωπαίων αξιωματούχων, δεν πείθει. Ούτε το μοίρασμα των 700 εκ.ευρώ από το πρωτογενές πλεόνασμα πρόκειται να πείσει, αν εξελιχθεί σε «προεκλογικό δωράκι».
Τέτοιου είδους πολιτικά τερτίπια δεν γίνονται πλέον αποδεκτά.
Η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι ο κ.Σαμαράς ποντάρει στο ευρωπαϊκό «χαρτί» διότι δεν τον «σηκώνει» το τραπέζι της σημερινής πραγματικότητας στην ελληνική κοινωνία (όπως αντιλαμβάνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «ποντάρει» στη σημερινή κατάσταση για να αποφύγει δεσμεύσεις για τις προκλήσεις του «αύριο»).
Η κοινωνία προφανώς αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορούν να διορθωθούν όλα τα κακώς κείμενα μέσα σε μια τετραετία, προφανώς αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο της σημερινής πραγματικότητας και την ανάγκη αλλαγής και προφανώς αντιλαμβάνεται ότι το μέλλον του είναι στην Ευρώπη.
Αλλά η εποχή της ανοχής σε ψευδο-διλήμματα και σε πολιτικούς «παλιμπαιδισμούς» του στυλ π.χ. «είναι δέσμευση η πάταξη της φοροδιαφυγής», έχει περάσει ανεπιστρεπτί, διότι έχουν αλλάξει δραματικά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών