γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Κανένας δεν νομιμοποιείται να κομπορρημονεί ότι με τους χειρισμούς του διέσωσε τη χώρα, γιατί η ιστορία δεν έχει τελειώσει, είναι σε εξέλιξη -
Αυτό που έγινε τότε στις Κάννες το Νοέμβριο του 2011 με την καθαίρεση του Έλληνα πρωθυπουργού και την… επιβολή Παπαδήμου, αποτελεί μνημείο χειραγώγησης μιας δημοκρατίας και ωμής - ξεδιάντροπης παρέμβασης στην κορυφή της πυραμίδας της διοίκησης μιας χώρας!
Οι αποκαλύψεις των «Financial Times» για όλο το δραματικό παρασκήνιο θα αποτελεί μνημείο καταισχύνης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη μηχανογραφία καθαίρεσης ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού μιας χώρας μέλους της Ε.Ε.! Ασχέτως με τους ξεκάθαρα λανθασμένους χειρισμούς του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν ένας νόμιμα εκλεγμένος πρωθυπουργός χώρας μέλους της Ενωμένης Ευρώπης των… λαών και των πολιτισμών. Η χλεύη και στην ουσία η... καθαίρεσή του, αποτελεί ντροπή για την Ευρώπη και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την ωμή παρέμβαση στη διοίκηση μιας χώρας με τρόπο συγκαλυμμένα πραξικοπηματικό.
Εγκληματικά ανεπαρκής ο Γ. Παπανδρέου και πολύ επικίνδυνες οι… ακτιβιστικού τύπου ακροβασίες με το δημοψήφισμα, σε μια συγκυρία τότε που όλη η Ευρώπη κινδύνευε να γίνει παρανάλωμα στην… πυρά των αγορών! Όμως, οι συνεννοήσεις του Ζ. Μπαρόζο για να αλλαχθεί ο εκλεγμένος πρωθυπουργός και να αναλάβει ένας πιο… γνώστης και τεχνοκράτης Παπαδήμος – όπως και έγινε – ασφαλώς και αποτελούν ωμή παρέμβαση στη δημοκρατία μιας χώρας.
Τα ίδια άλλωστε επιχειρήθηκε να γίνουν και στην Ιταλία, με την προσπάθεια καθαίρεσης Μπερλουσκόνι… Πρόκειται για παρεμβάσεις ασφαλώς μη αποδεκτές από κανένα διεθνές δίκαιο, πόσο μάλλον της Ενωμένης Ευρώπης…
Παράλληλα, για την ιστορία θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν είχε σκοπό να κάνει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, αλλά για την επικύρωση ή όχι της (νέας) δανειακής σύμβασης, των νέων μνημονίων που υπέγραφε τότε η Ελλάδα, τα οποία συνεπάγονταν νέα σκληρά μέτρα!
Ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί επέβαλε (καλώντας και όλους τους άλλους να συμφωνήσουν) ότι το δημοψήφισμα θα έπρεπε να είναι με το δίλλημα παραμονής ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ!
Ασφαλώς κανένα διεθνές δίκαιο δεν δίνει τέτοια... δικαιοδοσία σε αρχηγό άλλου κράτους για το περιεχόμενο, δίλλημα ή διακύβευμα που θα έχει το δημοψήφισμα... άλλου κράτους! Ωμή παρέμβαση και εδώ στη δημοκρατία ενός άλλου κράτους, ασχέτως επαναλαμβάνουμε με το λαθεμένο timing της έκκλησης για δημοψήφισμα και... στροφής στην ετυμηγορία του λαού από την πλευρά Γ. Παπανδρέου…
Αμφιλεγόμενος και με πολλά ερωτηματικά ο ρόλος των κ.κ. Βενιζέλου και Σαμαρά
Εντελώς αμφιλεγόμενος και με πολλές… σκοτεινές περιοχές βεβαίως και ο ρόλος του Ε. Βενιζέλου τότε, που βλέποντας ότι ο Παπανδρέου… αδυνατίζει και χάνει τα ερείσματα του στην Ευρώπη, βγήκε μπροστά συντάσσοντας επιστολή στις 5:00 τα ξημερώματα, άμα της επιστροφής του αεροπλάνου από τις Κάννες. Παράλληλα, διαπραγματευόταν σχεδόν σαν... πρωθυπουργός, ρόλος που ούτε του ανήκε, ούτε του είχε δοθεί, υπονομεύοντας τον εκλεγμένο πρωθυπουργό.
Εντελώς αμφιλεγόμενος και με πολλά ερωτηματικά και ο ρόλος του Α. Σαμαρά τότε, καθώς αρχικά δεν συμφωνούσε σε κανενός είδους συνεργασία για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ποντάροντας στη φθορά και εκβιάζοντας χειροτέρευση των πραγμάτων και στην εκλογική του νίκη (όπως γίνονταν εκλογές), όμως κατόπιν άλλαξε ρότα. Άλλαξε ρότα μετά τη συνομιλία τη συνομιλία με τον Ζ. Μπαρόζο…
Ερωτήματα...
Πόσο θεμιτές, πόσο θεσμικά αποδεκτές και ηθικά επιτρεπτές είναι οι (ερήμην του πρωθυπουργού αλλά και του προέδρου της δημοκρατίας) συζητήσεις του κ. Σαμαρά με τον κ. Μπαρόζο για την επόμενη ημέρα διακυβέρνησης της χώρας;
Μέχρι ποιο βαθμό φτάνει ο θεσμικός διαπραγματευτικός ρόλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ώστε να συνομιλεί (και να συμφωνεί;) για την επόμενη ημέρα με ευρωπαίο αξιωματούχο για τα εσωτερικά πράγματα της χώρας (του);
Στο όνομα του κινδύνου της χρεοκοπίας της χώρας και του πατριωτισμού, μήπως – έστω και εντελώς εκούσια – υπονόμευσαν (Βενιζέλος και Σαμαράς) τον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν ο θεσμικά εκλεγμένος και νόμιμος διοικητής της χώρας για να αποφασίζει;
Δικαιούται να πανηγυρίζει κανείς;
Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο… ρόδινα σήμερα ώστε να έχει ήδη βγάλει ετυμηγορία η ιστορία ότι αν γίνονταν διαφορετικά τότε, αν ελάμβαναν χώρα άλλοι χειρισμοί, θα ήταν πιο καταστροφικά τα αποτελέσματα.
Πιθανότατα να ήταν. Πιθανότατα όμως οι εξελίξεις να είχαν επισπευστεί – επιβληθεί με διαφορετικό τρόπο, σε ένα έτσι κι αλλιώς δαιδαλώδες χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι αδιέξοδο. Η κρίση χρέους της Ευρώπης, που ήταν και η αρχική αιτία του… κακού, εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη πιο διογκωμένη, τίποτα δεν έχει αλλάξει από το πρώτο… αίμα!
Άρα, κανένας δεν δικαιούται να… πανηγυρίζει, κανένας δε νομιμοποιείται να κομπορρημονεί ότι με τους χειρισμούς του διέσωσε τη χώρα, γιατί η ιστορία δεν έχει τελειώσει, είναι ακόμη σε εξέλιξη… Η καταστροφή της οικονομίας, των επιχειρήσεων, των οικογενειών και γενικώς της ζωής εκατ. Ελλήνων είναι εντελώς νωπή και δυστυχώς παρούσα.
Άρα λέξεις όπως… «διάσωση της χώρας», «αποφυγή καταστροφής» κ.λπ. φαντάζουν ολίγον και ως ειρωνικές. Τουλάχιστον προς το παρόν, τουλάχιστον με την έως τώρα ετυμηγορία της… ιστορίας!
www.bankingnews.gr
Οι αποκαλύψεις των «Financial Times» για όλο το δραματικό παρασκήνιο θα αποτελεί μνημείο καταισχύνης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη μηχανογραφία καθαίρεσης ενός εκλεγμένου πρωθυπουργού μιας χώρας μέλους της Ε.Ε.! Ασχέτως με τους ξεκάθαρα λανθασμένους χειρισμούς του Γεωργίου Παπανδρέου, ήταν ένας νόμιμα εκλεγμένος πρωθυπουργός χώρας μέλους της Ενωμένης Ευρώπης των… λαών και των πολιτισμών. Η χλεύη και στην ουσία η... καθαίρεσή του, αποτελεί ντροπή για την Ευρώπη και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την ωμή παρέμβαση στη διοίκηση μιας χώρας με τρόπο συγκαλυμμένα πραξικοπηματικό.
Εγκληματικά ανεπαρκής ο Γ. Παπανδρέου και πολύ επικίνδυνες οι… ακτιβιστικού τύπου ακροβασίες με το δημοψήφισμα, σε μια συγκυρία τότε που όλη η Ευρώπη κινδύνευε να γίνει παρανάλωμα στην… πυρά των αγορών! Όμως, οι συνεννοήσεις του Ζ. Μπαρόζο για να αλλαχθεί ο εκλεγμένος πρωθυπουργός και να αναλάβει ένας πιο… γνώστης και τεχνοκράτης Παπαδήμος – όπως και έγινε – ασφαλώς και αποτελούν ωμή παρέμβαση στη δημοκρατία μιας χώρας.
Τα ίδια άλλωστε επιχειρήθηκε να γίνουν και στην Ιταλία, με την προσπάθεια καθαίρεσης Μπερλουσκόνι… Πρόκειται για παρεμβάσεις ασφαλώς μη αποδεκτές από κανένα διεθνές δίκαιο, πόσο μάλλον της Ενωμένης Ευρώπης…
Παράλληλα, για την ιστορία θυμίζουμε ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν είχε σκοπό να κάνει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στο ευρώ, αλλά για την επικύρωση ή όχι της (νέας) δανειακής σύμβασης, των νέων μνημονίων που υπέγραφε τότε η Ελλάδα, τα οποία συνεπάγονταν νέα σκληρά μέτρα!
Ο Γάλλος πρόεδρος Σαρκοζί επέβαλε (καλώντας και όλους τους άλλους να συμφωνήσουν) ότι το δημοψήφισμα θα έπρεπε να είναι με το δίλλημα παραμονής ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ!
Ασφαλώς κανένα διεθνές δίκαιο δεν δίνει τέτοια... δικαιοδοσία σε αρχηγό άλλου κράτους για το περιεχόμενο, δίλλημα ή διακύβευμα που θα έχει το δημοψήφισμα... άλλου κράτους! Ωμή παρέμβαση και εδώ στη δημοκρατία ενός άλλου κράτους, ασχέτως επαναλαμβάνουμε με το λαθεμένο timing της έκκλησης για δημοψήφισμα και... στροφής στην ετυμηγορία του λαού από την πλευρά Γ. Παπανδρέου…
Αμφιλεγόμενος και με πολλά ερωτηματικά ο ρόλος των κ.κ. Βενιζέλου και Σαμαρά
Εντελώς αμφιλεγόμενος και με πολλές… σκοτεινές περιοχές βεβαίως και ο ρόλος του Ε. Βενιζέλου τότε, που βλέποντας ότι ο Παπανδρέου… αδυνατίζει και χάνει τα ερείσματα του στην Ευρώπη, βγήκε μπροστά συντάσσοντας επιστολή στις 5:00 τα ξημερώματα, άμα της επιστροφής του αεροπλάνου από τις Κάννες. Παράλληλα, διαπραγματευόταν σχεδόν σαν... πρωθυπουργός, ρόλος που ούτε του ανήκε, ούτε του είχε δοθεί, υπονομεύοντας τον εκλεγμένο πρωθυπουργό.
Εντελώς αμφιλεγόμενος και με πολλά ερωτηματικά και ο ρόλος του Α. Σαμαρά τότε, καθώς αρχικά δεν συμφωνούσε σε κανενός είδους συνεργασία για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, ποντάροντας στη φθορά και εκβιάζοντας χειροτέρευση των πραγμάτων και στην εκλογική του νίκη (όπως γίνονταν εκλογές), όμως κατόπιν άλλαξε ρότα. Άλλαξε ρότα μετά τη συνομιλία τη συνομιλία με τον Ζ. Μπαρόζο…
Ερωτήματα...
Πόσο θεμιτές, πόσο θεσμικά αποδεκτές και ηθικά επιτρεπτές είναι οι (ερήμην του πρωθυπουργού αλλά και του προέδρου της δημοκρατίας) συζητήσεις του κ. Σαμαρά με τον κ. Μπαρόζο για την επόμενη ημέρα διακυβέρνησης της χώρας;
Μέχρι ποιο βαθμό φτάνει ο θεσμικός διαπραγματευτικός ρόλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ώστε να συνομιλεί (και να συμφωνεί;) για την επόμενη ημέρα με ευρωπαίο αξιωματούχο για τα εσωτερικά πράγματα της χώρας (του);
Στο όνομα του κινδύνου της χρεοκοπίας της χώρας και του πατριωτισμού, μήπως – έστω και εντελώς εκούσια – υπονόμευσαν (Βενιζέλος και Σαμαράς) τον τότε πρωθυπουργό, ο οποίος ήταν ο θεσμικά εκλεγμένος και νόμιμος διοικητής της χώρας για να αποφασίζει;
Δικαιούται να πανηγυρίζει κανείς;
Γιατί τα πράγματα δεν είναι τόσο… ρόδινα σήμερα ώστε να έχει ήδη βγάλει ετυμηγορία η ιστορία ότι αν γίνονταν διαφορετικά τότε, αν ελάμβαναν χώρα άλλοι χειρισμοί, θα ήταν πιο καταστροφικά τα αποτελέσματα.
Πιθανότατα να ήταν. Πιθανότατα όμως οι εξελίξεις να είχαν επισπευστεί – επιβληθεί με διαφορετικό τρόπο, σε ένα έτσι κι αλλιώς δαιδαλώδες χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι αδιέξοδο. Η κρίση χρέους της Ευρώπης, που ήταν και η αρχική αιτία του… κακού, εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη πιο διογκωμένη, τίποτα δεν έχει αλλάξει από το πρώτο… αίμα!
Άρα, κανένας δεν δικαιούται να… πανηγυρίζει, κανένας δε νομιμοποιείται να κομπορρημονεί ότι με τους χειρισμούς του διέσωσε τη χώρα, γιατί η ιστορία δεν έχει τελειώσει, είναι ακόμη σε εξέλιξη… Η καταστροφή της οικονομίας, των επιχειρήσεων, των οικογενειών και γενικώς της ζωής εκατ. Ελλήνων είναι εντελώς νωπή και δυστυχώς παρούσα.
Άρα λέξεις όπως… «διάσωση της χώρας», «αποφυγή καταστροφής» κ.λπ. φαντάζουν ολίγον και ως ειρωνικές. Τουλάχιστον προς το παρόν, τουλάχιστον με την έως τώρα ετυμηγορία της… ιστορίας!
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών