Το δίλημμα και τα αγκάθια στο δρόμο προς την εξουσία
Οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις (της περασμένης Κυριακής της Public Issue για την Εφημερίδα των Συντακτών και της Alco για την ιστοσελίδα newsit.gr) που δίνουν προβάδισμα της τάξης του 4,4% (στην πρόθεση ψήφου) με 8,5% (στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής) του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ έρχονται να επιβεβαιώσουν το συμπέρασμα όλων των προηγούμενων δημοσκοπήσεων.
Ότι δηλαδή η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ παγιώνεται και ότι το προβάδισμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να ανατραπεί ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Εκλογές που όπως φαίνεται θα πραγματοποιηθούν την ερχόμενη άνοιξη, καθώς όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι η παρούσα Βουλή δεν θα καταφέρει τελικά να βρει τους 180 βουλευτές για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η χώρα θα βρεθεί τους επόμενους 4 με 5 μήνες αντιμέτωπη με μια ιστορική πολιτική πραγματικότητα.
Θα έχει εκλέξει δηλαδή πρώτο ένα αριστερό κόμμα.
Και όχι μια αριστερή κυβέρνηση.
Διότι – από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να φτάσει στην αυτοδυναμία και θα χρειαστεί συμμάχους.
Ως πιθανοί σύμμαχοι (σημειώνεται ότι και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλήξει ακόμα στο ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι σύμμαχοι του) εμφανίζονται η ΔΗΜΑΡ (που δεν ανιχνεύεται καν στις δημοσκοπήσεις) και οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι και αυτοί ωστόσο εμφανίζονται να μπαίνουν (αν μπουν) οριακά στη Βουλή.
Επίσης, τα περί μιας αριστερής κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα, καθώς πιο πιθανό για το ΣΥΡΙΖΑ είναι να συμμαχήσει με Το Ποτάμι ή με το ΠΑΣΟΚ (ή έστω ένα τμήμα του) παρά με το ΚΚΕ.
Συνεπώς το ερώτημα του ποιος και κυρίως με ποιους θα κυβερνήσει παραμένει.
Παράλληλα όμως παραμένουν και τα εξής ζητήματα:
Πρώτον ότι η κοινή γνώμη δεν έχει πειστεί από το πρόγραμμα (αλλά και από τις προθέσεις) του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό, ότι η κοινή γνώμη είναι διχασμένη ως προς το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, καθώς η πλειοψηφία φαίνεται πως αντιτίθεται στις εκλογές κυρίως υπό την έννοια της πρόκλησης ενός ακόμη γύρου πολιτικής – και συνεπώς οικονομικής – αστάθειας (είναι χαρακτηριστική άλλωστε η σύγχυση που προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις Γλέζου για το bonus των 50 εδρών).
Είναι λογικό – τουλάχιστον βάσει της ελληνικής πολιτικής πεπατημένης – ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βιάζεται να αναλάβει την εξουσία, να απαντά αρνητικά σε όλες τις εκκλήσεις που διατυπώνονται για την ανάγκη μιας ελάχιστης πολιτικής συναίνεσης σε μείζονα εθνικά ζητήματα, όπως π.χ. το χρέος, και να ζητά «εκλογές, τώρα».
Το εάν είναι πολιτικά ορθή αυτή η στάση θα φανεί στο προσεχές μέλλον.
Πάντως, το πρόσφατο παρελθόν στέλνει σαφή μηνύματα, αν κρίνει κανείς από τι επεφύλασσε η μοίρα στην αντίστοιχη «σπουδή» του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ το 2009 αλλά και του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ότι δηλαδή η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ παγιώνεται και ότι το προβάδισμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορεί να ανατραπεί ενόψει των επόμενων εθνικών εκλογών.
Εκλογές που όπως φαίνεται θα πραγματοποιηθούν την ερχόμενη άνοιξη, καθώς όλα τα στοιχεία συνηγορούν στο ότι η παρούσα Βουλή δεν θα καταφέρει τελικά να βρει τους 180 βουλευτές για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υπό αυτά τα δεδομένα, η χώρα θα βρεθεί τους επόμενους 4 με 5 μήνες αντιμέτωπη με μια ιστορική πολιτική πραγματικότητα.
Θα έχει εκλέξει δηλαδή πρώτο ένα αριστερό κόμμα.
Και όχι μια αριστερή κυβέρνηση.
Διότι – από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει – ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να φτάσει στην αυτοδυναμία και θα χρειαστεί συμμάχους.
Ως πιθανοί σύμμαχοι (σημειώνεται ότι και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλήξει ακόμα στο ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι σύμμαχοι του) εμφανίζονται η ΔΗΜΑΡ (που δεν ανιχνεύεται καν στις δημοσκοπήσεις) και οι ΑΝΕΛ, οι οποίοι και αυτοί ωστόσο εμφανίζονται να μπαίνουν (αν μπουν) οριακά στη Βουλή.
Επίσης, τα περί μιας αριστερής κυβέρνησης με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ απέχει κατά πολύ από την πραγματικότητα, καθώς πιο πιθανό για το ΣΥΡΙΖΑ είναι να συμμαχήσει με Το Ποτάμι ή με το ΠΑΣΟΚ (ή έστω ένα τμήμα του) παρά με το ΚΚΕ.
Συνεπώς το ερώτημα του ποιος και κυρίως με ποιους θα κυβερνήσει παραμένει.
Παράλληλα όμως παραμένουν και τα εξής ζητήματα:
Πρώτον ότι η κοινή γνώμη δεν έχει πειστεί από το πρόγραμμα (αλλά και από τις προθέσεις) του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Δεύτερον, και εξίσου σημαντικό, ότι η κοινή γνώμη είναι διχασμένη ως προς το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, καθώς η πλειοψηφία φαίνεται πως αντιτίθεται στις εκλογές κυρίως υπό την έννοια της πρόκλησης ενός ακόμη γύρου πολιτικής – και συνεπώς οικονομικής – αστάθειας (είναι χαρακτηριστική άλλωστε η σύγχυση που προκάλεσαν οι πρόσφατες δηλώσεις Γλέζου για το bonus των 50 εδρών).
Είναι λογικό – τουλάχιστον βάσει της ελληνικής πολιτικής πεπατημένης – ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βιάζεται να αναλάβει την εξουσία, να απαντά αρνητικά σε όλες τις εκκλήσεις που διατυπώνονται για την ανάγκη μιας ελάχιστης πολιτικής συναίνεσης σε μείζονα εθνικά ζητήματα, όπως π.χ. το χρέος, και να ζητά «εκλογές, τώρα».
Το εάν είναι πολιτικά ορθή αυτή η στάση θα φανεί στο προσεχές μέλλον.
Πάντως, το πρόσφατο παρελθόν στέλνει σαφή μηνύματα, αν κρίνει κανείς από τι επεφύλασσε η μοίρα στην αντίστοιχη «σπουδή» του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ το 2009 αλλά και του Αντώνη Σαμαρά και της ΝΔ απέναντι στην κυβέρνηση Παπαδήμου.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών