Φανερά συγκινημένος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρέτησε τον Δήμο Τσακνιά
Στην κηδεία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και συζύγου της βουλευτού Ν. Βαλαβάνη, στο Α΄ Νεκροταφείο παραβρέθηκε ο Αλ. Τσίπρας.
Φανερά συγκινημένος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρετώντας τον Δήμο Τσακνιά τον χαρακτήρισε «άνθρωπο της απόφασης και της πράξης» που «αποτελεί τιμή για Αριστερά».
Το αποχαιρετιστήριο του Αλ. Τσίπρα στον εκλιπόντα Δ. Τσακνιά.
«Δύσκολο καθήκον ο ύστατος αποχαιρετισμός.
Δύσκολο να μιλήσει κανείς σε παρελθόντα χρόνο για έναν σύντροφο που μέχρι προχτές δραστήριος, ανήσυχος, μαχητικός, νέος στα εξήντα πέντε του χρόνια, ήταν η προσωποποίηση του ενεστώτα.
Πάντα παρών στην πρώτη γραμμή των αγώνων.
Δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Δήμος έφυγε για το τελευταίο ταξίδι.
Κι όμως έφυγε.
Ξαφνικά, σεμνά, με τις αποσκευές του γεμάτες ιδέες και όνειρα για την εργατική τάξη, για την Ελλάδα, για την Αριστερά των οραμάτων του. Και των οραμάτων μας.
Γεμάτος αγάπη και στοργή για τη Νάντια, τον Αντώνη και την Άρτεμη, την οικογένειά του.
Και τώρα καλούμαστε, με όλη την οδύνη του θανάτου, να σκύψουμε πάνω από τη ζωή του.
Όχι μόνο για να τιμήσουμε ένα πραγματικό άνθρωπο κι αγωνιστή, ταγμένο στην πάλη για την απελευθέρωση του ανθρώπου.
Αλλά και για να τιμήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας
Γιατί άνθρωποι σαν τον Δήμο Τσακνιά, ζωές σαν του Δήμου Τσακνιά, αποτελούν τιμή για την Αριστερά.
Τιμή για όσους τους γνώρισαν, υπήρξαν μαζί τους σε μικρές και μεγάλες τίμιες μάχες, στάθηκαν μαζί τους στο ίδιο χαράκωμα.
Αυτοί είναι οι ρίζες μας.
Πάνω τους μόνο, μπορούν να ανθίσουν οι κήποι και οι πολιτείες μας.
Σε συνθήκες δύσκολες όπως χτες και προχτές.
Και αλλιώτικα δύσκολες όπως σήμερα.
Όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες.
Αλλά και τις Σειρήνες.
Παιδί της φτώχειας και των στερήσεων ο Δήμος θα ορφανέψει από δεκατριών ετών.
Θα μεταναστεύσει από το χωριό του, τα Καστέλια της Φωκίδας, στην Αθήνα. Για να ενταχθεί από τα πιο τρυφερά του χρόνια στη μεγάλη στρατιά εκείνων που με σκληρή δουλειά κερδίζουν τον άρτο τον επιούσιο.
Και θα καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει, όχι μόνο να μείνει ακέραιος μέσα στη ζούγκλα που κυκλώνει ένα ανήλικο αγόρι, όχι μόνο να τελειώσει το σχολείο, αλλά και να μπει στο Νομική.
Και να γίνει ένας εξαίρετος δικηγόρος, με ειδίκευση στο εργατικό δίκαιο.
Για να σταθεί σε όλη του τη ζωή στο πλάι της τάξης του.
Στο πλάι όσων με τα χέρια τους χτίζουν τον πλούτο, καταδικασμένοι οι ίδιοι σε ισόβια φτώχεια.
Ο Δήμος, όμως, θα γίνει όμως κάτι πολύ παραπάνω από δικηγόρος της τάξης του.
Θα τολμήσει να ονειρευτεί τη χειραφέτησή της. Την ανάδειξή της σε πρωτοπόρα δύναμη κοινωνικής αλλαγής.
Θα κάνει σκοπό ζωής τη πάλη για την ανατροπή εκείνη που θα οδηγήσει από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας.
Η σκληρή πείρα του στα υπόγεια του συστήματος, τα διαβάσματά του, το μέταλλο που σιγά-σιγά δένεται μέσα του, θα τον οδηγήσουν στον Μαρξ και στον κομμουνισμό.
Άνθρωπος της απόφασης και της πράξης, θα ενταχθεί στις γραμμές της παράνομης τότε Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Στο δύσκολο και επικίνδυνο αγώνα κατά της χούντας, που σκιάζει με τη φοβέρα της, τότε, την Ελλάδα.
Έτσι, από νέος θα πάρει τη δική του θέση στη μεγάλη περιπέτεια της Αριστεράς.
Και δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσει.
Στον παράνομο Οδηγητή, σε όλα τα σκιρτήματα της αντιδικτατορικής πάλης, στους σκοτεινούς δρόμους των διώξεων, θα κρατήσει αναμμένη τη μικρή του φλόγα.
Έτοιμος όπως και άλλοι, να καεί για να γενούνε τα σκοτάδια φως.
Θα ενταχθεί ύστερα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, θα δουλέψει στις οργανώσεις, στη διαφώτιση, στην Κομέπ, θα αναδειχτεί μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής.
Και όταν με τον πολιτικό σεισμό του 89 και της κυβέρνησης Τζανετάκη θα βρεθεί έξω από το κόμμα, θα συνεχίσει από άλλους δρόμους, με τους ίδιους πάντα στόχους.
Ιδρυτικό μέλος του χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς, θα είναι από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Και στο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει, μέσα από τις γραμμές του θα δώσει τις καινούργιες του μάχες, μέχρι το τέλος της ζωής του.
Για να δώσει σε όλους μας, κυρίως στους νεότερους, ένα παράδειγμα όχι μόνο αφοσίωσης, θάρρους και ήθους.
Αλλά και ένα παράδειγμα πώς μπορεί ένας αριστερός να είναι σταθερός αλλά όχι πειθήνιος.
Να προτάσσει την ενότητα αλλά να μην υποστέλλει το δικαίωμα της γνώμης του.
Να συναρμόζει σε πολιτική σκέψη και πράξη όλα εκείνα τα μικρά, τα εσωκομματικά, τα τακτικά, με πλήρη συνείδηση ότι η υποτίμησή τους υπονομεύει και τα στρατηγικά.
Στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συμμετείχε ως το Συνέριο του 2013, είχαμε κάποιοι την ευκαιρία να ζήσουμε το Δήμο από κοντά και να πάρουμε μαθήματα ενότητας, ωριμότητας, ευελιξίας, εκτίμησης των συσχετισμών, αλλά και ταξικής συνέπειας.
Τα κείμενά του, οι παρεμβάσεις, οι ομιλίες του, διατρέχονται από κείνο το άριστο μέτρο, που μόνο η γνώση της Ιστορίας, η θεωρητική κατάρτιση, και η επεξεργασμένη πείρα μπορούν να παράγουν.
Θα μας λείψει, φίλες και φίλοι, ο Δήμος.
Θα μας λείψει ως φυσική παρουσία, ευεργετική και τολμώ να πω αφυπνιστική.
Θα μας λείψει ως άποψη, ως διαφωνία, ως ενωτική παρουσία, ως πράξη που δεκαετίες συνέπειας καταξιώνουν.
Ωστόσο υπάρχει κάτι παρήγορο μέσα στο σημερινό πένθος.
Παρήγορο και αληθινό.
Άνθρωποι σαν τον Δήμο, ακόμα κι όταν έχουν φύγει από τη ζωή, εξακολουθούν να είναι παρόντες στον καθημερινό αγώνα και στην καθημερινή αγωνία.
Όχι μόνο ως παράδειγμα, ή ως παρακαταθήκη.
Αλλά και ως σιωπηλοί κριτές των λόγων και της πράξης μας. Της πολιτικής και των στόχων μας.
Ως μέτρο του ήθους και της ανιδιοτέλειάς μας.
Κομματικού ήθους και ανιδιοτέλειας.
Αλλά και προσωπικού ήθους και ανιδιοτέλειας.
Γι' αυτό θέλω να διαβεβαιώσω όλους σας, και πρώτα απ' όλους τη Νάντια, και τα παιδιά του, που ζουν αυτή τη βαριά απώλεια, ότι τον Δήμο θα τον θυμόμαστε πάντα.
Γιατί έχουμε ανάγκη να τον θυμόμαστε.
Έχουμε ανάγκη να τον αισθανόμαστε, όπως και άλλους συντρόφους που έφυγαν, στο πλάι μας,
Όταν συνεδριάζουμε, όταν αποφασίζουμε, όταν προβληματιζόμαστε, όταν δρούμε.
Από την άποψη αυτή θα είναι μαζί μας στους νέους δύσκολους αγώνες.
Θα είναι μαζί μας στα δύσκολα, θα είναι μαζί μας και στις χαρές μας.
Τη μέρα που θα γιορτάζουμε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την αρχή μιας νέας εποχής για την Ελλάδα.
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας, μαζί με τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Σύντροφέ μας Δήμο, στο στερνό ταξίδι πάρε μαζί σου και τη δική μας σιγουριά ότι καλά έζησες, πάλεψες, ονειρεύτηκες, πορεύτηκες από το σκοτάδι προς το φως.
Σε ξεπροβοδίζουμε με την υπόσχεση ότι δεν θα αφήσουμε τίποτε να πάει χαμένο από τη δύσκολη μα συναρπαστική ζωή σου.
Καλό σου ταξίδι, σύντροφε»
www.bankingnews.gr
Φανερά συγκινημένος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αποχαιρετώντας τον Δήμο Τσακνιά τον χαρακτήρισε «άνθρωπο της απόφασης και της πράξης» που «αποτελεί τιμή για Αριστερά».
Το αποχαιρετιστήριο του Αλ. Τσίπρα στον εκλιπόντα Δ. Τσακνιά.
«Δύσκολο καθήκον ο ύστατος αποχαιρετισμός.
Δύσκολο να μιλήσει κανείς σε παρελθόντα χρόνο για έναν σύντροφο που μέχρι προχτές δραστήριος, ανήσυχος, μαχητικός, νέος στα εξήντα πέντε του χρόνια, ήταν η προσωποποίηση του ενεστώτα.
Πάντα παρών στην πρώτη γραμμή των αγώνων.
Δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε ότι ο Δήμος έφυγε για το τελευταίο ταξίδι.
Κι όμως έφυγε.
Ξαφνικά, σεμνά, με τις αποσκευές του γεμάτες ιδέες και όνειρα για την εργατική τάξη, για την Ελλάδα, για την Αριστερά των οραμάτων του. Και των οραμάτων μας.
Γεμάτος αγάπη και στοργή για τη Νάντια, τον Αντώνη και την Άρτεμη, την οικογένειά του.
Και τώρα καλούμαστε, με όλη την οδύνη του θανάτου, να σκύψουμε πάνω από τη ζωή του.
Όχι μόνο για να τιμήσουμε ένα πραγματικό άνθρωπο κι αγωνιστή, ταγμένο στην πάλη για την απελευθέρωση του ανθρώπου.
Αλλά και για να τιμήσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας
Γιατί άνθρωποι σαν τον Δήμο Τσακνιά, ζωές σαν του Δήμου Τσακνιά, αποτελούν τιμή για την Αριστερά.
Τιμή για όσους τους γνώρισαν, υπήρξαν μαζί τους σε μικρές και μεγάλες τίμιες μάχες, στάθηκαν μαζί τους στο ίδιο χαράκωμα.
Αυτοί είναι οι ρίζες μας.
Πάνω τους μόνο, μπορούν να ανθίσουν οι κήποι και οι πολιτείες μας.
Σε συνθήκες δύσκολες όπως χτες και προχτές.
Και αλλιώτικα δύσκολες όπως σήμερα.
Όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο τους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες.
Αλλά και τις Σειρήνες.
Παιδί της φτώχειας και των στερήσεων ο Δήμος θα ορφανέψει από δεκατριών ετών.
Θα μεταναστεύσει από το χωριό του, τα Καστέλια της Φωκίδας, στην Αθήνα. Για να ενταχθεί από τα πιο τρυφερά του χρόνια στη μεγάλη στρατιά εκείνων που με σκληρή δουλειά κερδίζουν τον άρτο τον επιούσιο.
Και θα καταφέρει όχι μόνο να επιβιώσει, όχι μόνο να μείνει ακέραιος μέσα στη ζούγκλα που κυκλώνει ένα ανήλικο αγόρι, όχι μόνο να τελειώσει το σχολείο, αλλά και να μπει στο Νομική.
Και να γίνει ένας εξαίρετος δικηγόρος, με ειδίκευση στο εργατικό δίκαιο.
Για να σταθεί σε όλη του τη ζωή στο πλάι της τάξης του.
Στο πλάι όσων με τα χέρια τους χτίζουν τον πλούτο, καταδικασμένοι οι ίδιοι σε ισόβια φτώχεια.
Ο Δήμος, όμως, θα γίνει όμως κάτι πολύ παραπάνω από δικηγόρος της τάξης του.
Θα τολμήσει να ονειρευτεί τη χειραφέτησή της. Την ανάδειξή της σε πρωτοπόρα δύναμη κοινωνικής αλλαγής.
Θα κάνει σκοπό ζωής τη πάλη για την ανατροπή εκείνη που θα οδηγήσει από το βασίλειο της αναγκαιότητας στο βασίλειο της ελευθερίας.
Η σκληρή πείρα του στα υπόγεια του συστήματος, τα διαβάσματά του, το μέταλλο που σιγά-σιγά δένεται μέσα του, θα τον οδηγήσουν στον Μαρξ και στον κομμουνισμό.
Άνθρωπος της απόφασης και της πράξης, θα ενταχθεί στις γραμμές της παράνομης τότε Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Στο δύσκολο και επικίνδυνο αγώνα κατά της χούντας, που σκιάζει με τη φοβέρα της, τότε, την Ελλάδα.
Έτσι, από νέος θα πάρει τη δική του θέση στη μεγάλη περιπέτεια της Αριστεράς.
Και δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσει.
Στον παράνομο Οδηγητή, σε όλα τα σκιρτήματα της αντιδικτατορικής πάλης, στους σκοτεινούς δρόμους των διώξεων, θα κρατήσει αναμμένη τη μικρή του φλόγα.
Έτοιμος όπως και άλλοι, να καεί για να γενούνε τα σκοτάδια φως.
Θα ενταχθεί ύστερα στο Κομμουνιστικό Κόμμα, θα δουλέψει στις οργανώσεις, στη διαφώτιση, στην Κομέπ, θα αναδειχτεί μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής.
Και όταν με τον πολιτικό σεισμό του 89 και της κυβέρνησης Τζανετάκη θα βρεθεί έξω από το κόμμα, θα συνεχίσει από άλλους δρόμους, με τους ίδιους πάντα στόχους.
Ιδρυτικό μέλος του χώρου διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς, θα είναι από τους πρωτεργάτες της δημιουργίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Και στο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει, μέσα από τις γραμμές του θα δώσει τις καινούργιες του μάχες, μέχρι το τέλος της ζωής του.
Για να δώσει σε όλους μας, κυρίως στους νεότερους, ένα παράδειγμα όχι μόνο αφοσίωσης, θάρρους και ήθους.
Αλλά και ένα παράδειγμα πώς μπορεί ένας αριστερός να είναι σταθερός αλλά όχι πειθήνιος.
Να προτάσσει την ενότητα αλλά να μην υποστέλλει το δικαίωμα της γνώμης του.
Να συναρμόζει σε πολιτική σκέψη και πράξη όλα εκείνα τα μικρά, τα εσωκομματικά, τα τακτικά, με πλήρη συνείδηση ότι η υποτίμησή τους υπονομεύει και τα στρατηγικά.
Στη γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία συμμετείχε ως το Συνέριο του 2013, είχαμε κάποιοι την ευκαιρία να ζήσουμε το Δήμο από κοντά και να πάρουμε μαθήματα ενότητας, ωριμότητας, ευελιξίας, εκτίμησης των συσχετισμών, αλλά και ταξικής συνέπειας.
Τα κείμενά του, οι παρεμβάσεις, οι ομιλίες του, διατρέχονται από κείνο το άριστο μέτρο, που μόνο η γνώση της Ιστορίας, η θεωρητική κατάρτιση, και η επεξεργασμένη πείρα μπορούν να παράγουν.
Θα μας λείψει, φίλες και φίλοι, ο Δήμος.
Θα μας λείψει ως φυσική παρουσία, ευεργετική και τολμώ να πω αφυπνιστική.
Θα μας λείψει ως άποψη, ως διαφωνία, ως ενωτική παρουσία, ως πράξη που δεκαετίες συνέπειας καταξιώνουν.
Ωστόσο υπάρχει κάτι παρήγορο μέσα στο σημερινό πένθος.
Παρήγορο και αληθινό.
Άνθρωποι σαν τον Δήμο, ακόμα κι όταν έχουν φύγει από τη ζωή, εξακολουθούν να είναι παρόντες στον καθημερινό αγώνα και στην καθημερινή αγωνία.
Όχι μόνο ως παράδειγμα, ή ως παρακαταθήκη.
Αλλά και ως σιωπηλοί κριτές των λόγων και της πράξης μας. Της πολιτικής και των στόχων μας.
Ως μέτρο του ήθους και της ανιδιοτέλειάς μας.
Κομματικού ήθους και ανιδιοτέλειας.
Αλλά και προσωπικού ήθους και ανιδιοτέλειας.
Γι' αυτό θέλω να διαβεβαιώσω όλους σας, και πρώτα απ' όλους τη Νάντια, και τα παιδιά του, που ζουν αυτή τη βαριά απώλεια, ότι τον Δήμο θα τον θυμόμαστε πάντα.
Γιατί έχουμε ανάγκη να τον θυμόμαστε.
Έχουμε ανάγκη να τον αισθανόμαστε, όπως και άλλους συντρόφους που έφυγαν, στο πλάι μας,
Όταν συνεδριάζουμε, όταν αποφασίζουμε, όταν προβληματιζόμαστε, όταν δρούμε.
Από την άποψη αυτή θα είναι μαζί μας στους νέους δύσκολους αγώνες.
Θα είναι μαζί μας στα δύσκολα, θα είναι μαζί μας και στις χαρές μας.
Τη μέρα που θα γιορτάζουμε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την αρχή μιας νέας εποχής για την Ελλάδα.
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας, μαζί με τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Σύντροφέ μας Δήμο, στο στερνό ταξίδι πάρε μαζί σου και τη δική μας σιγουριά ότι καλά έζησες, πάλεψες, ονειρεύτηκες, πορεύτηκες από το σκοτάδι προς το φως.
Σε ξεπροβοδίζουμε με την υπόσχεση ότι δεν θα αφήσουμε τίποτε να πάει χαμένο από τη δύσκολη μα συναρπαστική ζωή σου.
Καλό σου ταξίδι, σύντροφε»
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών