Η στάση των εταίρων δεν δείχνει ότι υπάρχει η «διάθεση» για πολιτική κίνηση που θα παράσχει οξυγόνο στην Ελλάδα
Με την απόφαση του σημερινού Eurogroup να κινείται γύρω από τρία βασικά σενάρια, κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα επιχειρήσουν να «εκμεταλλευθούν» πολιτικά την τελική επιλογή των εταίρων στο βωμό της εσωτερικής επικαιρότητας και κυρίως στο ζήτημα της εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.
Στην παρούσα φάση όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αν και επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα «αισιοδοξίας» και «πολιτικής σταθερότητας» δεν φαίνεται να διαθέτει τον πολυπόθητο αριθμό των 180 βουλευτών που απαιτείται για την εκλογή προέδρου και την συνέχιση την κυβερνητικής της θητείας.
Ανάλογο το κλίμα και στο μέτωπο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται βέβαιος ότι υπάρχουν οι 121 βουλευτές που θα καταψηφίσουν την εκλογή προέδρου οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές, χωρίς ωστόσο οι αριθμοί και τα κυρίως τα πρόσωπα να «βγαίνουν» στην πρόσθεση της Κουμουνδούρου.
Πέρα από την επικοινωνιακή τακτική που ακολουθούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα «η πρόσθεση των ΝΑΙ ή των ΟΧΙ αντίστοιχα «δεν βγαίνει» σε καμία από τις δύο πλευρές.
Ο παράγοντας Eurogroup
Με βάση το πρώτο σενάριο για την απόφαση του Εurogroup το απόθεμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επιστρέφει στον EFSF και η Ελλάδα προχωρά σε αίτηση για πιστωτική γραμμή από τον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Με βάση αυτό το σενάριο οι εταίροι θα θέσουν πολύ συγκεκριμένους και αυστηρούς όρους για την άντληση των χρημάτων, καθώς θα έχουν τη δυνατότητα να ακυρώσουν τη γραμμή χρηματοδότησης, ενώ η Ελλάδα θα πρέπει να υπογράψει νέο μνημόνιο με την Ευρώπη, γεγονός που θα είναι πολιτικά επιζήμιο για την κυβέρνηση.
Στην ουσία με αυτή την εκδοχή απόφασης του Εurogroup η κυβέρνηση χάνει το επιχείρημα ότι βγάζει την χώρα από την κρίση και τα μνημόνια με το οποίο θα μπορούσε να πείσει μια σειρά από βουλευτές για να δώσουν θετική ψήφο στον πρόεδρο Δημοκρατίας και «πολιτική ζωή» στην κυβέρνηση.
Με βάση το δεύτερο σενάριο όπου το Εurogroup αποφασίζει άμεσα στις επόμενες εβδομάδες τη χρήση των 11,4 δισ. του ΤΧΣ για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, με αλλαγή των σχετικών εγγράφων και πάλι θα προβλέπεται η δέσμευση ότι τα χρήματα θα «παγώσουν» αν η Ελλάδα δεν προχωρά στις μεταρρύθμισης και τα προαπαιτούμενα.
Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές θα κληθούν να υπερψηφίσουν μια σειρά από μέτρα μνημονιακών δεσμέσεων.
Και σε αυτή την περίπτωση το πλεονέκτημα για την κυβέρνησης χάνεται.
Το τρίτο σενάριο που είναι η παράταση του τρέχοντος προγράμματος κατά έξι με 15 μήνες στην ουσία «γκρεμίζει» το «πολιτικό αφήγημα» της κυβέρνησης ότι φεύγουμε από το μνημόνιο και βγαίνουμε από την κρίση.
Η στάση των εταίρων
Μέχρι αυτή τη στιγμή η στάση του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης και των εκφραστών της δεν δείχνουν ότι θα υπάρχει η «διάθεση» για πολιτική κίνηση που θα δώσει «οξυγόνο» στην παρούσα κυβέρνηση και θα την διευκολύνει να παραμείνει στην εξουσία και μετά το Μάρτιο του 2015.
Η καγκελαρία και ο γερμανός υπουργός οικονομικών είναι ξεκάθαροι στις δηλώσεις τους και απαιτούν την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και του μνημονίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΔΝΤ με την Γενική Διευθύντρια του Ταμείου Κρ. Λαγκάρντ να καθιστά ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να βγει στις αγορές όπως «αφηγείται» η ελληνική κυβέρνηση και χρειάζεται η «εγγυητική» παρουσία του Ταμείου.
Δημήτρης Αλειφερόπουλος
www.bankingnews.gr
Στην παρούσα φάση όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αν και επιχειρεί να καλλιεργήσει κλίμα «αισιοδοξίας» και «πολιτικής σταθερότητας» δεν φαίνεται να διαθέτει τον πολυπόθητο αριθμό των 180 βουλευτών που απαιτείται για την εκλογή προέδρου και την συνέχιση την κυβερνητικής της θητείας.
Ανάλογο το κλίμα και στο μέτωπο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζεται βέβαιος ότι υπάρχουν οι 121 βουλευτές που θα καταψηφίσουν την εκλογή προέδρου οδηγώντας τη χώρα σε εκλογές, χωρίς ωστόσο οι αριθμοί και τα κυρίως τα πρόσωπα να «βγαίνουν» στην πρόσθεση της Κουμουνδούρου.
Πέρα από την επικοινωνιακή τακτική που ακολουθούν τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα «η πρόσθεση των ΝΑΙ ή των ΟΧΙ αντίστοιχα «δεν βγαίνει» σε καμία από τις δύο πλευρές.
Ο παράγοντας Eurogroup
Με βάση το πρώτο σενάριο για την απόφαση του Εurogroup το απόθεμα του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επιστρέφει στον EFSF και η Ελλάδα προχωρά σε αίτηση για πιστωτική γραμμή από τον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Με βάση αυτό το σενάριο οι εταίροι θα θέσουν πολύ συγκεκριμένους και αυστηρούς όρους για την άντληση των χρημάτων, καθώς θα έχουν τη δυνατότητα να ακυρώσουν τη γραμμή χρηματοδότησης, ενώ η Ελλάδα θα πρέπει να υπογράψει νέο μνημόνιο με την Ευρώπη, γεγονός που θα είναι πολιτικά επιζήμιο για την κυβέρνηση.
Στην ουσία με αυτή την εκδοχή απόφασης του Εurogroup η κυβέρνηση χάνει το επιχείρημα ότι βγάζει την χώρα από την κρίση και τα μνημόνια με το οποίο θα μπορούσε να πείσει μια σειρά από βουλευτές για να δώσουν θετική ψήφο στον πρόεδρο Δημοκρατίας και «πολιτική ζωή» στην κυβέρνηση.
Με βάση το δεύτερο σενάριο όπου το Εurogroup αποφασίζει άμεσα στις επόμενες εβδομάδες τη χρήση των 11,4 δισ. του ΤΧΣ για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, με αλλαγή των σχετικών εγγράφων και πάλι θα προβλέπεται η δέσμευση ότι τα χρήματα θα «παγώσουν» αν η Ελλάδα δεν προχωρά στις μεταρρύθμισης και τα προαπαιτούμενα.
Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές θα κληθούν να υπερψηφίσουν μια σειρά από μέτρα μνημονιακών δεσμέσεων.
Και σε αυτή την περίπτωση το πλεονέκτημα για την κυβέρνησης χάνεται.
Το τρίτο σενάριο που είναι η παράταση του τρέχοντος προγράμματος κατά έξι με 15 μήνες στην ουσία «γκρεμίζει» το «πολιτικό αφήγημα» της κυβέρνησης ότι φεύγουμε από το μνημόνιο και βγαίνουμε από την κρίση.
Η στάση των εταίρων
Μέχρι αυτή τη στιγμή η στάση του σκληρού πυρήνα της ευρωζώνης και των εκφραστών της δεν δείχνουν ότι θα υπάρχει η «διάθεση» για πολιτική κίνηση που θα δώσει «οξυγόνο» στην παρούσα κυβέρνηση και θα την διευκολύνει να παραμείνει στην εξουσία και μετά το Μάρτιο του 2015.
Η καγκελαρία και ο γερμανός υπουργός οικονομικών είναι ξεκάθαροι στις δηλώσεις τους και απαιτούν την εφαρμογή του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής και του μνημονίου.
Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΔΝΤ με την Γενική Διευθύντρια του Ταμείου Κρ. Λαγκάρντ να καθιστά ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να βγει στις αγορές όπως «αφηγείται» η ελληνική κυβέρνηση και χρειάζεται η «εγγυητική» παρουσία του Ταμείου.
Δημήτρης Αλειφερόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών