Ζητούμενο η εθνική συνεννόηση
Οι διαπραγματεύσεις με τους εταίρους είναι σε οριακό σημείο.
Η κυβέρνηση έχει στη διάθεση της μόλις λίγες ημέρες για να καταλήξει σε μια συμφωνία.
Συμφωνία που όχι μόνο φαντάζει αλλά είναι μονόδρομος.
Διότι η μη συμφωνία και κατ’επέκταση η ρήξη – σε συνδυασμό με την εξάντληση της ρευστότητας - θα προκαλέσουν μια σειρά από εφιαλτικά σενάρια, τις συνέπειες των οποίων δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε η κυβέρνηση και το εγχώριο πολιτικό σύστημα αλλά ούτε και η κοινωνία.
Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι μια συμφωνία, η οποία εν πολλοίς θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τις προηγούμενες, δεν πρόκειται να αλλάξει το αύριο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας προς το καλύτερο.
Αντίθετα, θα διαιωνίσει τη σημερινή κατάσταση.
Η εμμονή των Ευρωπαίων στην προηγούμενη «συνταγή» αποδεικνύει ότι κύριο μέλημα τους είναι να «ταπεινώσουν» και να «τιμωρήσουν» παρά να επιδείξουν ευελιξία για την αναζήτηση της βέλτιστης λύσης στο ελληνικό ζήτημα.
Είναι προφανές ότι η αλληλεγγύη και η αλληλοκατανόηση, όπως επιβάλλει έστω μια υποτυπώδης «εταιρική σχέση» σαν την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποτελούν πλέον «πολυτέλεια», έχοντας πέσει «θύμα» των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές ισορροπίες, η ελληνική κυβέρνηση καλείται αφενός να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να μην πέσει σε πανικό και αφετέρου να διαμορφώσει μια ρεαλιστική πολιτική, μακριά από ιδεοληψίες.
Διότι είναι προφανές ότι ακόμα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και η εφαρμογή του περνά πρώτα από μια συμφωνία με τις Βρυξέλλες.
Εξίσου προφανές είναι ότι δημοψήφισμα ή οι εκλογές θα πυροδοτήσουν όλα εκείνα τα αρνητικά σενάρια, τα οποία όλοι – τουλάχιστον στο πολιτικό σύστημα – επιθυμούν να αποφύγουν, αν και δεν το διατυπώνουν.
Είναι η ώρα που όλοι καλούνται να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων καλούνται να αποφασίσουν εάν θα συνεχίσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση ή εάν στο όνομα της πολιτικής «καθαρότητας» τους θα κάνουν πίσω και εν πολλοίς θα την ρίξουν.
Οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού καλούνται να αποφασίσουν εάν πιστεύουν πραγματικά στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ή εάν κύριο μέλημα τους είναι να πάρουν την πολιτική «εκδίκηση» τους από τη σημερινή κυβέρνηση από τις δικές τους προσωπικές ή κομματικές πολιτικές φιλοδοξίες.
Ύστερα από αρκετές δεκαετίες, έχει έρθει η ώρα που το πολιτικό σύστημα – αναγκαστικά – καλείται να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο ή προσωπείο.
Δηλαδή εάν θα υπερισχύσει το κομματικό συμφέρον και η πολιτική φιλοδοξία ή θα υπάρξει μια εθνική συνεννόηση και συναίνεση.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι όποια εκδοχή και αν υιοθετηθεί, δεν υπάρχει χώρος για υπεκφυγές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η κυβέρνηση έχει στη διάθεση της μόλις λίγες ημέρες για να καταλήξει σε μια συμφωνία.
Συμφωνία που όχι μόνο φαντάζει αλλά είναι μονόδρομος.
Διότι η μη συμφωνία και κατ’επέκταση η ρήξη – σε συνδυασμό με την εξάντληση της ρευστότητας - θα προκαλέσουν μια σειρά από εφιαλτικά σενάρια, τις συνέπειες των οποίων δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε η κυβέρνηση και το εγχώριο πολιτικό σύστημα αλλά ούτε και η κοινωνία.
Αλλά είναι εξίσου σαφές ότι μια συμφωνία, η οποία εν πολλοίς θα έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με τις προηγούμενες, δεν πρόκειται να αλλάξει το αύριο της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας προς το καλύτερο.
Αντίθετα, θα διαιωνίσει τη σημερινή κατάσταση.
Η εμμονή των Ευρωπαίων στην προηγούμενη «συνταγή» αποδεικνύει ότι κύριο μέλημα τους είναι να «ταπεινώσουν» και να «τιμωρήσουν» παρά να επιδείξουν ευελιξία για την αναζήτηση της βέλτιστης λύσης στο ελληνικό ζήτημα.
Είναι προφανές ότι η αλληλεγγύη και η αλληλοκατανόηση, όπως επιβάλλει έστω μια υποτυπώδης «εταιρική σχέση» σαν την ΕΕ και την Ευρωζώνη, αποτελούν πλέον «πολυτέλεια», έχοντας πέσει «θύμα» των συσχετισμών των πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές ισορροπίες, η ελληνική κυβέρνηση καλείται αφενός να διατηρήσει την ψυχραιμία της και να μην πέσει σε πανικό και αφετέρου να διαμορφώσει μια ρεαλιστική πολιτική, μακριά από ιδεοληψίες.
Διότι είναι προφανές ότι ακόμα και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και η εφαρμογή του περνά πρώτα από μια συμφωνία με τις Βρυξέλλες.
Εξίσου προφανές είναι ότι δημοψήφισμα ή οι εκλογές θα πυροδοτήσουν όλα εκείνα τα αρνητικά σενάρια, τα οποία όλοι – τουλάχιστον στο πολιτικό σύστημα – επιθυμούν να αποφύγουν, αν και δεν το διατυπώνουν.
Είναι η ώρα που όλοι καλούνται να λάβουν τις αποφάσεις τους.
Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων καλούνται να αποφασίσουν εάν θα συνεχίσουν να στηρίζουν την κυβέρνηση ή εάν στο όνομα της πολιτικής «καθαρότητας» τους θα κάνουν πίσω και εν πολλοίς θα την ρίξουν.
Οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού καλούνται να αποφασίσουν εάν πιστεύουν πραγματικά στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ή εάν κύριο μέλημα τους είναι να πάρουν την πολιτική «εκδίκηση» τους από τη σημερινή κυβέρνηση από τις δικές τους προσωπικές ή κομματικές πολιτικές φιλοδοξίες.
Ύστερα από αρκετές δεκαετίες, έχει έρθει η ώρα που το πολιτικό σύστημα – αναγκαστικά – καλείται να αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο ή προσωπείο.
Δηλαδή εάν θα υπερισχύσει το κομματικό συμφέρον και η πολιτική φιλοδοξία ή θα υπάρξει μια εθνική συνεννόηση και συναίνεση.
Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι όποια εκδοχή και αν υιοθετηθεί, δεν υπάρχει χώρος για υπεκφυγές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών