Πιο ώριμες από ποτέ οι συνθήκες για την υλοποίηση της
Οι άλλοτε κυβερνητικοί εταίροι, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά, είναι σε φάση ανανέωσης και αναζήτησης για την επόμενη «πολιτική» τους ημέρα.
Ήδη καταγράφονται τα πρώτα σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Την Κυριακή η ΔΗΜΑΡ σήμανε το «τέλος εποχής» για τον Φώτη Κουβέλη, εκλέγοντας για νέο πρόεδρο της, τον 36χρονο Θανάση Θεοχαρόπουλο.
Την ερχόμενη Κυριακή 14 Ιουνίου το ΠΑΣΟΚ καλείται να εκλέξει το διάδοχο του Ευάγγελου Βενιζέλου στην προεδρία του κόμματος.
Αλλά η αλλαγή ηγεσίας – χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία της – δεν αποτελεί την κρισιμότερη παράμετρο για την ανανέωση και την πολιτική επιβίωση των δύο αυτών κύριων «εκφραστών» του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Οι νέοι πρόεδροι παραλαμβάνουν δύο κόμματα, τα οποία βρίσκονται ήδη στα όρια της πολιτικής «εξαφάνισης», έχοντας σχεδόν «απαξιωθεί» από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης.
Είναι ξεκάθαρο ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, παρά την όποια αυτοκριτική τους, παρά την όποια ρήξη με τα «κακώς κείμενα του παρελθόντος» τους, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν πολιτικά στη νέα εποχή, εάν δεν διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό αφήγημα και κυρίως εάν δεν ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Η ανάγκη αυτή άλλωστε είχε διαπιστωθεί αρκετά πριν τις Ευρωεκλογές του 2014.
Σε αυτό άλλωστε απέβλεπε το εγχείρημα της «Ελιάς», το οποίο απέτυχε λόγω δυσπιστίας, ανησυχιών για «καπελώματα» και γενικότερων πολιτικών «εγωισμών».
Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει, οι συνθήκες είναι πιο ώριμες και η ανάγκη για το «συνασπισμό» των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς πιο επιτακτική από ποτέ.
Το έχουν καταστήσει σαφές άλλωστε και οι νέες πολιτικές ηγεσίες (τόσο ο Θ.Θεοχαρόπουλος όσο και καθένας από τους τρεις υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ), οι οποίες κάνουν ανοιχτά λόγο για την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων του χώρου.
Ένας «συνασπισμός» των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, μια συμπόρευση με κύρια χαρακτηριστικά έναν σύγχρονο πολιτικό λόγο και νέα πρόσωπα στο «τιμόνι», μπορεί να πείσει το εκλογικό σώμα.
Και κυρίως τη μεγάλη «μάζα» των κεντρώων ψηφοφόρων, οι οποίοι αυτήν την περίοδο έχουν βρει «καταφύγιο» στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς απαραίτητα να εκφράζονται από το ριζοσπαστικά αριστερό λόγο του.
Η σύμπλευση των πολιτικά ανανεωμένων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με το Ποτάμι, με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γ. Παπανδρέου και με άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις» μπορεί να αποτελέσει την απαρχή ενός νέου πολιτικού εγχειρήματος και να προσελκύσει «αδρανείς» σήμερα κεντρώους ψηφοφόρους.
Χώρος για μια ισχυρή κεντροαριστερή και σοσιαλδημοκρατική πολιτική δύναμη με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό υπάρχει.
Το αποδεικνύουν καθημερινά άλλωστε με τη ρητορική τους τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ήδη καταγράφονται τα πρώτα σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση.
Την Κυριακή η ΔΗΜΑΡ σήμανε το «τέλος εποχής» για τον Φώτη Κουβέλη, εκλέγοντας για νέο πρόεδρο της, τον 36χρονο Θανάση Θεοχαρόπουλο.
Την ερχόμενη Κυριακή 14 Ιουνίου το ΠΑΣΟΚ καλείται να εκλέξει το διάδοχο του Ευάγγελου Βενιζέλου στην προεδρία του κόμματος.
Αλλά η αλλαγή ηγεσίας – χωρίς να παραγνωρίζεται η σημασία της – δεν αποτελεί την κρισιμότερη παράμετρο για την ανανέωση και την πολιτική επιβίωση των δύο αυτών κύριων «εκφραστών» του ευρύτερου χώρου της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Οι νέοι πρόεδροι παραλαμβάνουν δύο κόμματα, τα οποία βρίσκονται ήδη στα όρια της πολιτικής «εξαφάνισης», έχοντας σχεδόν «απαξιωθεί» από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης.
Είναι ξεκάθαρο ότι ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, παρά την όποια αυτοκριτική τους, παρά την όποια ρήξη με τα «κακώς κείμενα του παρελθόντος» τους, δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν πολιτικά στη νέα εποχή, εάν δεν διαμορφώσουν ένα νέο πολιτικό αφήγημα και κυρίως εάν δεν ενώσουν τις δυνάμεις τους.
Η ανάγκη αυτή άλλωστε είχε διαπιστωθεί αρκετά πριν τις Ευρωεκλογές του 2014.
Σε αυτό άλλωστε απέβλεπε το εγχείρημα της «Ελιάς», το οποίο απέτυχε λόγω δυσπιστίας, ανησυχιών για «καπελώματα» και γενικότερων πολιτικών «εγωισμών».
Πλέον τα δεδομένα έχουν αλλάξει, οι συνθήκες είναι πιο ώριμες και η ανάγκη για το «συνασπισμό» των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς πιο επιτακτική από ποτέ.
Το έχουν καταστήσει σαφές άλλωστε και οι νέες πολιτικές ηγεσίες (τόσο ο Θ.Θεοχαρόπουλος όσο και καθένας από τους τρεις υποψήφιους προέδρους του ΠΑΣΟΚ), οι οποίες κάνουν ανοιχτά λόγο για την ανάγκη συνεργασίας των δυνάμεων του χώρου.
Ένας «συνασπισμός» των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς, μια συμπόρευση με κύρια χαρακτηριστικά έναν σύγχρονο πολιτικό λόγο και νέα πρόσωπα στο «τιμόνι», μπορεί να πείσει το εκλογικό σώμα.
Και κυρίως τη μεγάλη «μάζα» των κεντρώων ψηφοφόρων, οι οποίοι αυτήν την περίοδο έχουν βρει «καταφύγιο» στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς απαραίτητα να εκφράζονται από το ριζοσπαστικά αριστερό λόγο του.
Η σύμπλευση των πολιτικά ανανεωμένων ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με το Ποτάμι, με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γ. Παπανδρέου και με άλλες «δημοκρατικές δυνάμεις» μπορεί να αποτελέσει την απαρχή ενός νέου πολιτικού εγχειρήματος και να προσελκύσει «αδρανείς» σήμερα κεντρώους ψηφοφόρους.
Χώρος για μια ισχυρή κεντροαριστερή και σοσιαλδημοκρατική πολιτική δύναμη με σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό υπάρχει.
Το αποδεικνύουν καθημερινά άλλωστε με τη ρητορική τους τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών