Ζακοντίνος (αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ): Δημοψήφισμα - Παραλογισμός ή σκοπιμότητα;

Όπως είναι γνωστό η χώρα μας παρά την οικονομική βοήθεια που δέχθηκε απο ΔΝΤ-ΕΚΤ-Ε.Ε. αυτή διέρχεται εδώ και μία 5ετία μία πρωτοφανή οικονομική κρίση που αποτυπώνει μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, μείωση μισθών, συντάξεων και λοιπών εισοδημάτων, ανεργία στο 27% και των νέων στο 60% ενώ η φυγή στο εξωτερικό παραγωγικού δυναμικού και κυρίως επιστημόνων υπερέβει κάθε προηγούμενο.
Η πρόσφατη μη αποδοχή από την Ελληνική Κυβέρνηση της πρότασης των πιστωτών (ΔΝΤ,ΕΚΤ,ΕΕ) για την συνέχιση του προγράμματος χρηματοδότησης της χώρας, την οδήγησε να καταφύγει σε δημοψηφίσμα την 5η ιουλίου 2015 γιά την αποδοχή της συγκεκριμένης πρότασης η όχι, απο τον ελληνικό λαό.
Ωστόσο επειδή 24 ώρες μετά την εξαγγελία για την διενέργεια δημοψηφίσματος, οι πιστωτές απέσυραν την πρότασή τους και επειδή το δημοψήφισμα γίνεται κάπως αόριστο πλέον ως πρός τι επιδιώκουν οι εμπνευστές του, πιστεύουμε ότι η περαιτέρω ενασχόλησή μας με το θέμα αυτό θα μας ενέπλεκε σε μία ατέρμονη σεναριολογία με κίδυνο να επιχειρήσουμε κάποιες προβλέψεις που πιθανόν να διαψευσθούν.
Είναι σίγουρο όμως ότι εφόσον, μετά το δημοψήφισμα ακολουθήσουν διαπραγματεύσεις και η στάση αμφοτέρων των μερών δηλ. της Ελληνικής κυβέρνησης απο την μία και των «θεσμών» από την άλλη, είναι αδιάλλακτη και δεν υπάρξει συνέχεια του χρηματοδοτικού προγράμματος τότε η χώρα μας και η Ευρωζώνη εισέρχονται σε περιοχή με «αχαρτογραφητα ύδατα». Όσον αφορά την χώρα μας εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στην έκδοση εθνικού νομίσματος με ότι αυτό συνεπάγεται. Καί βέβαια στην περίπτωση αυτή θα αντιμετωπίσει έλλειψη ρευστότητας έχοντας απέναντι κλειστές τις χρηματαγορές, πιθανή έλλειψη πρώτων υλών, αγαθών κλπ, όμως κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχουν και θετικά σημεία στην εξέλιξη αυτή καθόσον θα μπορούμε να διαχειριζόμαστε οι ίδιοι το νόμισμά μας,να χρηματοδοτούμε αναπτυξιακές δραστηριότητες, η Κεντρική Τράπεζα να καθορίζει μονομερώς τις πληρωμές πρός την ευρώπη, θα θεσπίζουμε κανόνες συν/κης ισοτιμίας, θα εξευρεθούν νέες αγορές κ.α.
Τώρα ως προς την Ευρωζώνη, αν και εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν όπως παραπάνω, ενδεχομένως και άλλες χώρες της που αντιμετωπίζουν δυσάρεστες κοινωνικές καταστάσεις όπως υψηλά ποσοστά ανεργίας, οικονομική ύφεση κ.α. να δούνε την ελλάδα ως προπομπό εξελίξεων και πιστεύουμε ότι δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση ορισμενων ευρωπαίων ηγετών αλλά και βραβευμένων με «ΝΟΒΕL» οικονομολόγων, για πιθανό «ντόμινο» αποχωρήσεων από την Ευρωζώνη.
Μία τέτοια όμως προοπτική, θα απειλούσε άμεσα τον σκληρό πυρήνα της και αναφερόμαστε σαφώς στην Γερμανία της οποίας η αδιαμφησβήτητη οικονομική ισχύς οφείλεται και στο γεγονός ότι 25% των εξαγωγών της κατευθύνεται στην ευρωπαική ζώνη ελεύθερων συναλλαγών. Όπως γίνεται αντιληπτό μία τέτοια εξέλιξη θα καθιστούσε την οικονομία της αρκετά ευάλωτη και πιθανόν να δημιουργούσε συνθήκες διατάραξης της κοινωνικής σταθερότητας.
Με βάση τα ανωτέρω πιστεύουμε ότι η πολιτική που θα ακολουθηθεί εκ μέρους της Καγκελαρίας και της επηρεαζόμενης απο αυτήν Βρυξελλών στο Ελληνικό ζήτημα θα στοχεύει στη μη διατάραξη της υφιστάμενης σχέσης και στην πρόκληση καταστάσεων που δεν θα μπορούν να ελεγχθούν.
Τέλος επειδή το σημερινό ευρωπαικό «stutus « σε καμμία περίπτωση δεν συνάδει με τον αρχικό στόχο της Ένωσης που ήταν εξάλειψη των αντιπαραθέσεων αλλά και η ευημερία των ευρωπαικών λαών (όταν ορισμένες χώρες ευημερούν και άλλες βρισκονται στα πρόθυρα της πτώχευσης) θα ήταν μεγάλη αποτυχία εκ μέρους της ΕΕ να μην αντιληφθεί το μεσομακροπρόθεσμο συμφέρον της και επιμείνει σε μία στείρα δημοσιονομική πολιτική που κατά βάσει θίγει τις χώρες της ευρωπαικής περιφέρειας.

Άρθρο του Δημήτρη Α. Ζακοντίνου
Οικονομολόγου, αντιπροέδρου του ΕΛΙΣΜΕ (Eλληνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών)

www.bankingnews.gr