Ιστορικές αποφάσεις εν μέσω έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων και συμφερόντων
Το δημοψήφισμα της Κυριακής είναι πραγματικά ιστορικής σημασίας.
Ανεξάρτητα από το εάν το δημοψήφισμα ερμηνεύεται ως η ύψιστη στιγμή της Δημοκρατίας ή ως μετακύλιση των ευθυνών της κυβέρνησης προς το λαό για την ανάληψη επώδυνων αποφάσεων, οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν για το τι θα συμβεί στη ζωή τους τα επόμενα χρόνια και ενδεχομένως δεκαετίες.
Αποφάσεις που θα ληφθούν έχοντας υπόψη τα όσα τους έχουν συμβεί όχι μόνο τους τελευταίους 5,5 μήνες αλλά και τα τελευταία 5 χρόνια.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση τάσσονται υπέρ του «Όχι», υπογραμμίζοντας ότι εάν λάβουν μια νέα, ισχυρή, νωπή λαϊκή εντολή θα πάνε να διαπραγματευτούν με τους δανειστές από καλύτερη θέση ισχύος.
Παράλληλα διαβεβαιώνουν ότι δεν τίθεται θέμα ευρώ ή δραχμής, ότι δεν κινδυνεύει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας καθώς και ότι είναι διασφαλισμένες οι καταθέσεις των Ελλήνων.
Αν όμως λάβει κανείς υπόψη του τα όσα εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες αλλά και τα όσα είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός προεκλογικά, κάθε άλλο παρά σίγουρος θα πρέπει να νιώθει για την αξιοπιστία των νέων αυτών διαβεβαιώσεων.
Η αντιπολίτευση – σχεδόν σύσσωμη – τάσσεται υπέρ του «Ναι», υποστηρίζοντας πως αυτή η απάντηση είναι που διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ.
Όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν ενώσει την φωνή τους υπέρ του «Ναι».
Αλλά και αυτήν την «προτροπή» πολλοί πολίτες την αντιμετωπίζουν με αρκετή δόση καχυποψίας, κρίνοντας τουλάχιστον από τα πεπραγμένα και τις αντίστοιχες δεσμεύσεις τους τα τελευταία χρόνια, όταν και είχαν στα χέρια τους την εξουσία και τις τύχες του λαού.
Με την ίδια καχυποψία οι πολίτες αντιμετωπίζουν και τα όσα ακούν, βλέπουν και διαβάζουν από τα εγχώρια ΜΜΕ, μια και πλέον έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα περισσότερα κινούνται βάσει της «γραμμής» που έχουν λάβει από κόμματα, επιχειρηματίες και κάθε είδους συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή, όλη η Ευρώπη (αλλά και οι ΗΠΑ) τάσσεται και αυτή υπέρ του «Ναι», τονίζοντας ότι η επιλογή αυτή θα στείλει το δέον πολιτικό μήνυμα πως οι Έλληνες επιθυμούν να συνεχιστεί η πορεία της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά με πόση εμπιστοσύνη να «αγκαλιάσει» κανείς τους Ευρωπαίους εταίρους, των οποίων και αυτών οι μάσκες έπεσαν, αν κρίνει κανείς τόσο από την εκβιαστική στάση τους τόσο απέναντι στη σημερινή όσο και στις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις όσο και από την «εμμονική» αδιαλλαξία τους σε μια πολιτική που έχει γονατίσει έναν ολόκληρο λαό;
Οι Έλληνες πολίτες οδηγούνται για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες στις κάλπες.
Για να λάβουν αποφάσεις που ενδεχομένως δεν τους αναλογούν.
Για να λάβουν αποφάσεις μέσα σε ένα περιβάλλον που μόνο ιδανικό δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Παρόλο αυτά η συμμετοχή και η κρίση του καθενός είναι απαραίτητη.
Διότι είναι η ώρα που οι ίδιοι οι πολίτες θα επιλέξουν το πώς θέλουν να είναι η ζωή τους τα επόμενα χρόνια, χωρίς να τρέφουν ψευδαισθήσεις.
Εύκολες αποφάσεις δεν υπάρχουν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, έπονται αρκετά δύσκολες ημέρες.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ανεξάρτητα από το εάν το δημοψήφισμα ερμηνεύεται ως η ύψιστη στιγμή της Δημοκρατίας ή ως μετακύλιση των ευθυνών της κυβέρνησης προς το λαό για την ανάληψη επώδυνων αποφάσεων, οι Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν για το τι θα συμβεί στη ζωή τους τα επόμενα χρόνια και ενδεχομένως δεκαετίες.
Αποφάσεις που θα ληφθούν έχοντας υπόψη τα όσα τους έχουν συμβεί όχι μόνο τους τελευταίους 5,5 μήνες αλλά και τα τελευταία 5 χρόνια.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση τάσσονται υπέρ του «Όχι», υπογραμμίζοντας ότι εάν λάβουν μια νέα, ισχυρή, νωπή λαϊκή εντολή θα πάνε να διαπραγματευτούν με τους δανειστές από καλύτερη θέση ισχύος.
Παράλληλα διαβεβαιώνουν ότι δεν τίθεται θέμα ευρώ ή δραχμής, ότι δεν κινδυνεύει η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας καθώς και ότι είναι διασφαλισμένες οι καταθέσεις των Ελλήνων.
Αν όμως λάβει κανείς υπόψη του τα όσα εκτυλίσσονται τις τελευταίες ημέρες αλλά και τα όσα είχε εξαγγείλει ο πρωθυπουργός προεκλογικά, κάθε άλλο παρά σίγουρος θα πρέπει να νιώθει για την αξιοπιστία των νέων αυτών διαβεβαιώσεων.
Η αντιπολίτευση – σχεδόν σύσσωμη – τάσσεται υπέρ του «Ναι», υποστηρίζοντας πως αυτή η απάντηση είναι που διασφαλίζει την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ.
Όλοι οι πρώην πρωθυπουργοί έχουν ενώσει την φωνή τους υπέρ του «Ναι».
Αλλά και αυτήν την «προτροπή» πολλοί πολίτες την αντιμετωπίζουν με αρκετή δόση καχυποψίας, κρίνοντας τουλάχιστον από τα πεπραγμένα και τις αντίστοιχες δεσμεύσεις τους τα τελευταία χρόνια, όταν και είχαν στα χέρια τους την εξουσία και τις τύχες του λαού.
Με την ίδια καχυποψία οι πολίτες αντιμετωπίζουν και τα όσα ακούν, βλέπουν και διαβάζουν από τα εγχώρια ΜΜΕ, μια και πλέον έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα περισσότερα κινούνται βάσει της «γραμμής» που έχουν λάβει από κόμματα, επιχειρηματίες και κάθε είδους συμφέροντα.
Την ίδια στιγμή, όλη η Ευρώπη (αλλά και οι ΗΠΑ) τάσσεται και αυτή υπέρ του «Ναι», τονίζοντας ότι η επιλογή αυτή θα στείλει το δέον πολιτικό μήνυμα πως οι Έλληνες επιθυμούν να συνεχιστεί η πορεία της χώρας στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά με πόση εμπιστοσύνη να «αγκαλιάσει» κανείς τους Ευρωπαίους εταίρους, των οποίων και αυτών οι μάσκες έπεσαν, αν κρίνει κανείς τόσο από την εκβιαστική στάση τους τόσο απέναντι στη σημερινή όσο και στις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις όσο και από την «εμμονική» αδιαλλαξία τους σε μια πολιτική που έχει γονατίσει έναν ολόκληρο λαό;
Οι Έλληνες πολίτες οδηγούνται για δεύτερη φορά μέσα σε έξι μήνες στις κάλπες.
Για να λάβουν αποφάσεις που ενδεχομένως δεν τους αναλογούν.
Για να λάβουν αποφάσεις μέσα σε ένα περιβάλλον που μόνο ιδανικό δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Παρόλο αυτά η συμμετοχή και η κρίση του καθενός είναι απαραίτητη.
Διότι είναι η ώρα που οι ίδιοι οι πολίτες θα επιλέξουν το πώς θέλουν να είναι η ζωή τους τα επόμενα χρόνια, χωρίς να τρέφουν ψευδαισθήσεις.
Εύκολες αποφάσεις δεν υπάρχουν.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα, έπονται αρκετά δύσκολες ημέρες.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών