γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Τα όσα τραγελαφικά λαμβάνουν χώρα στη Ν.Δ. δεν περιποιούν τιμή ούτε για το ίδιο το κόμμα, αλλά ούτε για το πολιτικό προσωπικό της χώρας ευρύτερα
Τα όσα τραγελαφικά λαμβάνουν χώρα στη διαδικασία για τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, ασφαλώς και δεν περιποιούν τιμή ούτε για το ίδιο το κόμμα, αλλά ούτε για το πολιτικό προσωπικό της χώρας γενικότερα.
Ένα κόμμα που επί δεκαετίες δέσποσε στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δείχνει χωρίς συνοχή και χωρίς «ψυχή» ομοιογένειας και σύμπλευσης!
Φατρίες, ομάδες, φράξιες, κλίκες με υπόγειες… υποστηρίξεις υποψηφίων, διαρροές, φαρμακερές δηλώσεις συνθέτουν ένα… φθηνό… κουτσομπολίστικο παρασκήνιο, που κάθε άλλο παρά σε κόμμα διακυβέρνησης προσιδιάζει!
Το να βλέπεις ένα κόμμα της λεγόμενης αστικής δεξιάς και του… (πάλαι ποτέ) νοικοκυραίου να κάνει πολιτική – γιατί πολιτική είναι και οι εσωκομματικές διασκέψεις - με όρους γηπέδου ή πεζοδρομίου, είναι κάτι που μαρτυρά παρακμή.
Αρχικώς υπήρχε διαφωνία στο χρονοδιάγραμμα των εκλογών καθώς επίσης και στη διαδικασία την ίδια, με κάποιους, (τους περισσότερους) να θέλουν ανοικτή ψηφοφορία απ’ όλα τα μέλη και κάποιους άλλους (βλέπε Μεϊμαράκης) να γίνει σε καθαρά ντεμέκ κομματικό επίπεδο.
Φαίνεται πως ο κ. Μεϊμαράκης, έχοντας τη… φόρα από τις εκλογές όπου (πολύ κακώς) καλλιεργήθηκε η δοξασία ότι πήγε εξαιρετικά, ήθελε να καρπωθεί το momentum, εξού και η αιφνίδια επίσπευση της διαδικασίας, η οποία είχε οριστεί για τον προσεχή Μάρτιο!
Ήθελε να γίνουν όλα γρήγορα, προβάλλοντας ως φαβορί, έχοντας το «bonus» από την καλή παρουσία στις εκλογές, όπου κάποιοι λένε ότι – παρά την ήττα – η διαφορά των 7 μονάδων ήταν σαφώς καλύτερη από μια (ενδεχόμενη) συντριβή της τάξης του 15%!
Μέσα σ’ αυτό το χρονοδιάγραμμα, ασφαλώς και οι άλλοι υποψήφιοι – που επίσης δεν έγιναν με… χαρά αποδεκτοί από τον κ. Μεϊμαράκη - δε θα προλάβαιναν να οργανωθούν.
Τελικώς επικράτησε η άποψη των πολλών για ανοικτή διαδικασία και με μεγαλύτερο αέρα χρόνου, καθώς οι εκλογές ορίστηκαν για τις 22 Νοεμβρίου.
Μεγάλη διαμάχη έγινε και για το… κόμιστρο της συμμετοχής στις εκλογές, κάποιοι αν θα είναι 5, 10 ή 20 ευρώ! Και εδώ πήρε αρκετές ημέρες έως ότου ξεκαθαριστεί σε συμφωνηθεί να υπάρχει συμμετοχή ύψους 3 ευρώ για το κάθε μέλος.
Πολλές αντεγκλήσεις επίσης και για την εταιρεία που θα αναλάβει το project της εκλογικής διαδικασίας.
Και το ερώτημα είναι: Αν ένα κόμμα εξουσίας παρουσιάζει τέτοιες αρρυθμίες και τέτοιο έλλειμμα συνεννόησης στα βασικά, πως μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη πολιτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας;
Βεβαίως, κοινός παρανομαστής και ίσως κεντρική αιτία της «αρρώστιας» που διέπει τη Νέα Δημοκρατία είναι η απουσία των ισχυρών σημείων.. αναφοράς, το έλλειμμα ηγεσίας όλους τους τελευταίους μήνες.
Η αποστασιοποίηση από τις εξελίξεις – τουλάχιστον σε δημόσιο επίπεδο – των δύο τελευταίων πρωθυπουργών της Ν.Δ. κ.κ. Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, ασφαλώς και έχει διαδραματίσει ρόλο.
Θα μπορούσαν να εγγυηθούν των εξελίξεων και να οριοθετήσουν την ορθολογική και διαφανή μετάβαση στην επόμενη ημέρα, μέσα από σύγχρονες διαδικασίες.
Όμως, φαίνεται πως υπάρχουν φοβικά σύνδρομα, φατρίες, κλίκες, «οικογένειες» και άλλα που συνεχίζουν να υπαγορεύουν μια ιδιότυπη… ομερτά, υπό το φόβο άλλων επιπτώσεων. Αυτό όμως δεν είναι σύγχρονο κόμμα. Είναι ένα συνονθύλευμα ενοχών, συνδρόμων, εμμονών και τακτικών άλλων εποχών…
Πρώτη ενημέρωση Τετάρτη 14 Οκτωβρίου, 14:32 μ.μ.
www.bankingnews.gr
Ένα κόμμα που επί δεκαετίες δέσποσε στα πολιτικά πράγματα της χώρας, δείχνει χωρίς συνοχή και χωρίς «ψυχή» ομοιογένειας και σύμπλευσης!
Φατρίες, ομάδες, φράξιες, κλίκες με υπόγειες… υποστηρίξεις υποψηφίων, διαρροές, φαρμακερές δηλώσεις συνθέτουν ένα… φθηνό… κουτσομπολίστικο παρασκήνιο, που κάθε άλλο παρά σε κόμμα διακυβέρνησης προσιδιάζει!
Το να βλέπεις ένα κόμμα της λεγόμενης αστικής δεξιάς και του… (πάλαι ποτέ) νοικοκυραίου να κάνει πολιτική – γιατί πολιτική είναι και οι εσωκομματικές διασκέψεις - με όρους γηπέδου ή πεζοδρομίου, είναι κάτι που μαρτυρά παρακμή.
Αρχικώς υπήρχε διαφωνία στο χρονοδιάγραμμα των εκλογών καθώς επίσης και στη διαδικασία την ίδια, με κάποιους, (τους περισσότερους) να θέλουν ανοικτή ψηφοφορία απ’ όλα τα μέλη και κάποιους άλλους (βλέπε Μεϊμαράκης) να γίνει σε καθαρά ντεμέκ κομματικό επίπεδο.
Φαίνεται πως ο κ. Μεϊμαράκης, έχοντας τη… φόρα από τις εκλογές όπου (πολύ κακώς) καλλιεργήθηκε η δοξασία ότι πήγε εξαιρετικά, ήθελε να καρπωθεί το momentum, εξού και η αιφνίδια επίσπευση της διαδικασίας, η οποία είχε οριστεί για τον προσεχή Μάρτιο!
Ήθελε να γίνουν όλα γρήγορα, προβάλλοντας ως φαβορί, έχοντας το «bonus» από την καλή παρουσία στις εκλογές, όπου κάποιοι λένε ότι – παρά την ήττα – η διαφορά των 7 μονάδων ήταν σαφώς καλύτερη από μια (ενδεχόμενη) συντριβή της τάξης του 15%!
Μέσα σ’ αυτό το χρονοδιάγραμμα, ασφαλώς και οι άλλοι υποψήφιοι – που επίσης δεν έγιναν με… χαρά αποδεκτοί από τον κ. Μεϊμαράκη - δε θα προλάβαιναν να οργανωθούν.
Τελικώς επικράτησε η άποψη των πολλών για ανοικτή διαδικασία και με μεγαλύτερο αέρα χρόνου, καθώς οι εκλογές ορίστηκαν για τις 22 Νοεμβρίου.
Μεγάλη διαμάχη έγινε και για το… κόμιστρο της συμμετοχής στις εκλογές, κάποιοι αν θα είναι 5, 10 ή 20 ευρώ! Και εδώ πήρε αρκετές ημέρες έως ότου ξεκαθαριστεί σε συμφωνηθεί να υπάρχει συμμετοχή ύψους 3 ευρώ για το κάθε μέλος.
Πολλές αντεγκλήσεις επίσης και για την εταιρεία που θα αναλάβει το project της εκλογικής διαδικασίας.
Και το ερώτημα είναι: Αν ένα κόμμα εξουσίας παρουσιάζει τέτοιες αρρυθμίες και τέτοιο έλλειμμα συνεννόησης στα βασικά, πως μπορεί να θεωρηθεί αξιόπιστη πολιτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας;
Βεβαίως, κοινός παρανομαστής και ίσως κεντρική αιτία της «αρρώστιας» που διέπει τη Νέα Δημοκρατία είναι η απουσία των ισχυρών σημείων.. αναφοράς, το έλλειμμα ηγεσίας όλους τους τελευταίους μήνες.
Η αποστασιοποίηση από τις εξελίξεις – τουλάχιστον σε δημόσιο επίπεδο – των δύο τελευταίων πρωθυπουργών της Ν.Δ. κ.κ. Κ. Καραμανλή και Α. Σαμαρά, ασφαλώς και έχει διαδραματίσει ρόλο.
Θα μπορούσαν να εγγυηθούν των εξελίξεων και να οριοθετήσουν την ορθολογική και διαφανή μετάβαση στην επόμενη ημέρα, μέσα από σύγχρονες διαδικασίες.
Όμως, φαίνεται πως υπάρχουν φοβικά σύνδρομα, φατρίες, κλίκες, «οικογένειες» και άλλα που συνεχίζουν να υπαγορεύουν μια ιδιότυπη… ομερτά, υπό το φόβο άλλων επιπτώσεων. Αυτό όμως δεν είναι σύγχρονο κόμμα. Είναι ένα συνονθύλευμα ενοχών, συνδρόμων, εμμονών και τακτικών άλλων εποχών…
Πρώτη ενημέρωση Τετάρτη 14 Οκτωβρίου, 14:32 μ.μ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών