Οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για να μετατρέψουν την πρωτοκαθεδρία τους στην «πράσινη» τεχνογνωσία σε όπλο στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού
Η 21η Σύνοδος της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το κλίμα, που ξεκινά σήμερα στο Παρίσι, αποτελεί ένα νέο βήμα για τη διαχείριση των μεγάλων περιβαλλοντικών προβλημάτων από τη σκοπιά των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου, επισημαίνει το ΚΚΕ σε ανακοίνωσή του με αφορμή τη Σύνοδο για την Κλιματική Αλλαγή, στο Παρίσι.
Όπως αναφερεί, «η ευαισθησία των λαών μπροστά στα περιβαλλοντικά προβλήματα και κυρίως οι διάφορες λύσεις που εμφανίζονται ως αναγκαίες, αξιοποιούνται στο πλαίσιο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική οικονομία προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών που διαθέτουν την ανάλογη “πράσινη” τεχνολογία.
Η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη αποτελεί κερδοφόρα απόπειρα τοποθέτησης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων.
Οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για να μετατρέψουν την πρωτοκαθεδρία τους στην “πράσινη” τεχνογνωσία σε όπλο στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού.
Τα περιβαλλοντικά προβλήματα αξιοποιούνται επίσης ως μηχανισμοί χειραγώγησης των λαών, διείσδυσης του ιμπεριαλισμού με τη μορφή ΜΚΟ σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Σε αυτό το έδαφος εκδηλώνονται και οι διαφωνίες των ιμπεριαλιστικών κέντρων στις σχετικές διεθνείς διασκέψεις, που αντανακλούν την όξυνση των ανταγωνισμών, των αντιθέσεών τους για τον έλεγχο των αγορών και εκφράζονται και στον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου και στην κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ε.Ε., η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή αξιοποιείται για την περαιτέρω απελευθέρωση της Ενέργειας και για να επιταχυνθεί η διείσδυση των ομίλων στον κλάδο, για να εμφανιστούν ως μονόδρομος οι επενδύσεις στις ΑΠΕ, που εκτινάσσουν την κερδοφορία των ιδιωτών επενδυτών στην Ενέργεια.
Στο όνομα της μείωσης των εκπομπών CO2 της ΔΕΗ επιδιώκεται η αντικατάσταση του φθηνού, εγχώριου λιγνίτη από το πολύ ακριβότερο, εισαγόμενο φυσικό αέριο ως στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, αυξάνοντας την εξάρτηση από τα εισαγόμενα καύσιμα.
Συγχρόνως, στην Ελλάδα, η λεγόμενη προστασία του περιβάλλοντος χρησιμοποιείται για την παραπέρα προώθηση των κλάδων της οικονομίας που προκρίνει το μεγάλο κεφάλαιο. Προκρίνονται κλάδοι όπως η “αειφόρος” τουριστική βιομηχανία, που "έχει μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα", καθώς εκεί βλέπουν οι όμιλοι επενδυτικές ευκαιρίες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα πρωτοστατούν στην υιοθέτηση όλου του πλαισίου της “πράσινης” οικονομίας των μονοπωλιακών ομίλων. Την ίδια στιγμή οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και η άρχουσα τάξη συμμετέχουν ενεργά σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που με τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους καταστρέφουν βίαια το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία.
Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αντικατάσταση του κινήτρου του κέρδους από τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μαζί με τον εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, καθώς και την ισόμετρη ανάπτυξη περιοχών, την αναλογική ανάπτυξη εγχώριων βιομηχανικών κλάδων, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και της εξάρτησης σε πρώτες και ενδιάμεσες ύλες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ελάχιστη δυνατή επίδραση στο φυσικό περιβάλλον».
www.bankingnews.gr
Όπως αναφερεί, «η ευαισθησία των λαών μπροστά στα περιβαλλοντικά προβλήματα και κυρίως οι διάφορες λύσεις που εμφανίζονται ως αναγκαίες, αξιοποιούνται στο πλαίσιο ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για να δοθεί ώθηση στην καπιταλιστική οικονομία προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών που διαθέτουν την ανάλογη “πράσινη” τεχνολογία.
Η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη αποτελεί κερδοφόρα απόπειρα τοποθέτησης των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των μονοπωλιακών ομίλων.
Οι μονοπωλιακοί όμιλοι της Ευρώπης και των ΗΠΑ επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για να μετατρέψουν την πρωτοκαθεδρία τους στην “πράσινη” τεχνογνωσία σε όπλο στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού.
Τα περιβαλλοντικά προβλήματα αξιοποιούνται επίσης ως μηχανισμοί χειραγώγησης των λαών, διείσδυσης του ιμπεριαλισμού με τη μορφή ΜΚΟ σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Σε αυτό το έδαφος εκδηλώνονται και οι διαφωνίες των ιμπεριαλιστικών κέντρων στις σχετικές διεθνείς διασκέψεις, που αντανακλούν την όξυνση των ανταγωνισμών, των αντιθέσεών τους για τον έλεγχο των αγορών και εκφράζονται και στον καθορισμό των στόχων, των μηχανισμών ελέγχου και στην κατανομή της χρηματοδότησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ε.Ε., η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή αξιοποιείται για την περαιτέρω απελευθέρωση της Ενέργειας και για να επιταχυνθεί η διείσδυση των ομίλων στον κλάδο, για να εμφανιστούν ως μονόδρομος οι επενδύσεις στις ΑΠΕ, που εκτινάσσουν την κερδοφορία των ιδιωτών επενδυτών στην Ενέργεια.
Στο όνομα της μείωσης των εκπομπών CO2 της ΔΕΗ επιδιώκεται η αντικατάσταση του φθηνού, εγχώριου λιγνίτη από το πολύ ακριβότερο, εισαγόμενο φυσικό αέριο ως στρατηγικό καύσιμο για την ηλεκτροπαραγωγή, αυξάνοντας την εξάρτηση από τα εισαγόμενα καύσιμα.
Συγχρόνως, στην Ελλάδα, η λεγόμενη προστασία του περιβάλλοντος χρησιμοποιείται για την παραπέρα προώθηση των κλάδων της οικονομίας που προκρίνει το μεγάλο κεφάλαιο. Προκρίνονται κλάδοι όπως η “αειφόρος” τουριστική βιομηχανία, που "έχει μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα", καθώς εκεί βλέπουν οι όμιλοι επενδυτικές ευκαιρίες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και τα άλλα αστικά κόμματα πρωτοστατούν στην υιοθέτηση όλου του πλαισίου της “πράσινης” οικονομίας των μονοπωλιακών ομίλων. Την ίδια στιγμή οι αστικές πολιτικές δυνάμεις και η άρχουσα τάξη συμμετέχουν ενεργά σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που με τους πολέμους και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους καταστρέφουν βίαια το περιβάλλον και τον άνθρωπο.
Η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από το κίνητρο της παραγωγής, του δρόμου ανάπτυξης που ακολουθεί κάθε κοινωνία.
Ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και την αντικατάσταση του κινήτρου του κέρδους από τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, μαζί με τον εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, καθώς και την ισόμετρη ανάπτυξη περιοχών, την αναλογική ανάπτυξη εγχώριων βιομηχανικών κλάδων, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης και της εξάρτησης σε πρώτες και ενδιάμεσες ύλες, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την ελάχιστη δυνατή επίδραση στο φυσικό περιβάλλον».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών