«Η αντιπολίτευση αισθάνθηκε σήμερα ότι έπρεπε να κάνει επετειακές ομιλίες, ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα, ένα χρόνο μετά τα capital controls»
Για «παραπλανητική ιστοριογραφία» κατηγόρησε την αξιωματική αντιπολίτευση ο Γιώργος Σταθάκης, κατά τη διάρκεια της σημερινής (29/6) του ομιλίας στη Βουλή.
Ειδικότερα, ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού διέψευσε τις αναφορές ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επέλεξε την επιβολή των capital controls, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν «ιστορικά πρωτόγνωρο».
Αναλυτικότερα, η ομιλία του κ. Σταθάκη και οι έντονοι διάλογοι που ακολούθησαν μεταξύ του ίδιου και βουλευτών:
Γ. Σταθάκης: Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση -η μεγάλη της πλειοψηφία- αισθάνθηκε σήμερα ότι έπρεπε να κάνει επετειακές ομιλίες, ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα, ένα χρόνο μετά τα capital controls και να εντρυφήσει για μια ακόμη φορά στην αδυναμία που έχει στην ιστοριογραφία, δηλαδή στη δυνατότητά της να ανακαλεί και να βάζει σε μια σειρά τα συμβάντα, τα γεγονότα, πολύ περισσότερο στην ανικανότητά της να τα αναλύει.
Και λέω «σαν να μην πέρασε μια μέρα», διότι επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που είχε επαναλάβει την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, την εβδομάδα πριν από τις εκλογές ή το μήνα πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, σαν να μην συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο, συνεχίζει να το επαναλαμβάνει και σήμερα.
Παραπλανητική ιστοριογραφία!
Άρθρο 1:
«Τα capital controls τα επέβαλε η κυβέρνηση, όχι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Επαναλαμβάνω, θα είναι ιστορικά πρωτόγνωρο τα capital controls να τα επιβάλει μια κυβέρνηση οικειοθελώς.
Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Επιμένει η Νέα Δημοκρατία ότι η κυβέρνηση τα επέβαλε και μάλιστα συνειδητά.
Κανένα ιστορικό στοιχείο δεν συντρέχει σε αυτό.
Δεύτερη παραπλανητική ιστοριογραφία:
Το διακύβευμα του δημοψηφίσματος ήταν η έξοδος από την Ευρώπη και το ευρώ.
Αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι δεν ήταν αυτό.
Τρίτη παραπλανητική ιστοριογραφία:
Μας απείλησαν και τότε και τώρα ότι εάν διακόπτετο το πρόγραμμα, θα συνέβαιναν διάφορα τρομακτικά πράγματα.
Το πρόγραμμα ήταν υπό διαπραγμάτευση.
Μετά το δημοψήφισμα, εν ευθέτω χρόνω, έγινε η νέα συμφωνία η οποία μπορεί να μην αρέσει σήμερα σε κάποιους από αυτούς, κατ’ εμάς, όμως, ήταν καλύτερη από αυτό που είχε προταθεί –αυτό ήταν το ερώτημα του δημοψηφίσματος- και την ψήφισε σύσσωμη, η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που θεωρούν ότι αυτή δεν είναι καλή.
Τέταρτη παραπλανητική ιστορία είναι το κόστος αυτής της διαδικασίας.
Επαναλαμβάνουν μονότονα τα 86 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα έχουμε πει εκατό φορές εδώ μέσα.
Η αριθμητική είναι απλή.
Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι τα 50 δισεκατομμύρια είναι αναχρηματοδότηση παλαιών χρεών με νέο χρέος.
Πρέπει να τα αφαιρέσετε.
Εκτός εάν θεωρούσατε ότι τα 50 δισεκατομμύρια που αναχρηματοδοτούνται και αφορούν δάνεια του 2015 έως το 2021 θα έπρεπε να τα πληρώσουμε τώρα και όχι σε πενταετή βάση.
Αφαιρέστε, λοιπόν, τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 86 δισεκατομμύρια.
Αφαιρέστε και τα 25 δισεκατομμύρια που δεν χρειαστήκαμε για τις τράπεζες.
Χρειαστήκαμε 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Είναι καλή η αριθμητική μου;
Τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ, λοιπόν, από τα 86 δισεκατομμύρια δεν είναι για αυτόν τον σκοπό.
Θα συνεχίσω την αριθμητική μου για να φτάσουμε και στα 86 δισεκατομμύρια βάζοντας κι αυτά που θα πληρωθούν στους ιδιώτες, κοκ.
Άρα, η αριθμητική του 86, επαναλαμβάνω, δεν στέκει.
Υπάρχει και μια αποσιώπηση πολλών πραγμάτων απ’ αυτά που έλεγε η Αντιπολίτευση τότε, στις παραμονές του δημοψηφίσματος.
Ποια να πρωτοθυμηθώ;
Το επικείμενο «κούρεμα» των καταθέσεων, το οποίο ήταν η αιχμή του δόρατος της πολιτικής της έναντι του δημοψηφίσματος;
Να θυμηθώ την κατάρρευση της οικονομίας η οποία θα επέκειτο μέσα στο 2015;
Τα αποτελέσματα δυστυχώς είναι προς την άλλη κατεύθυνση. Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι τα capital controls ήταν μια αρνητική εξέλιξη, σαφέστατα.
Δεν ήταν δική μας επιλογή.
Αμέσως μετά όμως την επιβολή τους –αυτό πρέπει να αναγνωρίσει η αντιπολίτευση- η κυβέρνηση έκανε τα δέοντα και με πολύ γρήγορο τρόπο, σε συνεργασία και με τους σωστούς θεσμούς, την Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους, προκειμένου οι επιπτώσεις να ελαχιστοποιηθούν, ει δυνατόν.
Κι αυτό έγινε.
Υπενθυμίζω ότι τα capital controls μπήκαν εν μέσω της τουριστικής περιόδου και μέσα σε τρεις εβδομάδες ουσιαστικά είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί σε οτιδήποτε είχε να κάνει, πρώτον, με την κίνηση τουριστικού συναλλάγματος, αεροπορικές εταιρείες, τουριστικά γραφεία κοκ.
Δεύτερον, είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί σε όλες τις εισαγωγές οι οποίες συνδέονταν με…
(Στο σημείο αυτό χτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξης της ομιλίας του κυρίου υπουργού)
Δώστε μου δυο λεπτά, παρακαλώ.
Τρίτον, είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, τέταρτον, στις εξαγωγές της χώρας, πέμπτον, σε όλες τις αναπτυξιακές τράπεζες, κοκ.
Τι θέλω να πω μ’ αυτό;
Θέλω να πω ότι αυτοματοποιήθηκε ει δυνατόν το σύστημα, ακριβώς για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις.
Συνεπώς, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας η μείωση αυτών των επιπτώσεων οδήγησε και στο θετικό αποτύπωμα του 0% ύφεση το 2015 και εξομάλυνση της οικονομίας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Το τελευταίο σημείο είναι πάλι ιστοριογραφικό.
Παρ’ όλα αυτά που επαναλήφθηκαν απ’ όλες τις πλευρές, δεν μπορεί να αμφισβητήσει η αντιπολίτευση ότι η παρούσα κυβέρνηση είχε την ειλικρίνεια, τη γενναιότητα, την ανοιχτή προφανώς δυνατότητα να πάει στους πολίτες μετά τη Συμφωνία και να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να έχει μια καθαρή σχέση με τους Έλληνες πολίτες που μας ψήφισαν.
Αυτό δεν μπορείτε να μας το αφαιρέσετε.
Κανείς δεν μπορεί να το αφαιρέσει.
Πήγαμε με τη Συμφωνία, πήγαμε με τον οδικό χάρτη τού πώς θα εφαρμόσουμε τη Συμφωνία, με τα υπέρ και τα κατά και όλες τις δυσκολίες και τα θετικά και μη αυτής της Συμφωνίας, και πήραμε φρέσκια εντολή.
Αυτό δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει κανείς και θα κρινόμαστε και θα συνεχίσουμε να κρινόμαστε για το εάν αυτά τα οποία υποσχεθήκαμε σ’ αυτές τις εκλογές με αυτά τα δεδομένα τα εφαρμόζουμε.
Κάνουμε το καλύτερο δυνατόν γι’ αυτά που υποσχεθήκαμε.
Η εφαρμογή της Συμφωνίας γίνεται με έναν σωστό οδικό χάρτη που έχουμε τηρήσει κατά γράμμα.
Και αυτό έκλεισε με την πρώτη αξιολόγηση.
Δεύτερον, κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για υποσχέσεις που δώσαμε για σημαντικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, τις οποίες τηρούμε και θα ολοκληρώσουμε βήμα-βήμα, όπως κάνει και το σημερινό νομοσχέδιο που εισάγει αρκετούς εκσυγχρονισμούς σε μια σειρά από τομείς της ελληνικής δημόσιας σφαίρας.
Αθ. Δαβάκης: Καθαρή εντολή είναι 151 Βουλευτές. Δεν είναι οι 130 τόσο.
Γ. Σταθάκης: Θα ήθελα να σταθώ σε δυο τρία-σημεία επίσης που τέθηκαν στη σημερινή συζήτηση και αφορούν τροπολογίες.
Παρακάλεσα και πριν για την απόσυρση που έκανα στο επίμαχο θέμα του Βροντάδου να μην γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, γιατί δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το επαναλαμβάνω.
Η διατύπωση έτσι όπως είναι εδώ, δεν είναι ικανοποιητική.
Π. Μηταράκης: Να τη φτιάξουμε τώρα, κύριε υπουργέ, όπως πρότεινε ο κ. Δένδιας.
Αν δεν είναι πολιτικό το θέμα, να το διορθώσουμε.
Γ. Σταθάκης: Σας παρακαλώ.
Γ. Λαμπρούλης: Μη διακόπτετε, κύριε Μηταράκη.
Ελάτε, κύριε υπουργέ.
Γ. Σταθάκης: Επειδή η Νέα Δημοκρατία ανέβασε τους τόνους, θεωρώντας ότι είναι πολιτική αντιπαράθεση χαμηλότερου δυνατού επιπέδου, ένα πεδίο αντεκδικητικής συμπεριφοράς για την κριτική που κάνετε εσείς στην «Αυγή» ή οπουδήποτε αλλού επαναλαμβάνω –το είπα και πριν- ότι την αποσύρουμε διότι η διατύπωσή της δεν συνάδει με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.
Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι σαφές.
Το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά από του Βήματος εδώ, για να μην υπάρχει η παραμικρή παρανόηση:
Η έννοια του εθίμου δεν μπορεί να αφεθεί σε υπουργικές αποφάσεις.
Ο νόμος είναι καθολικός και οι εξαιρέσεις και οι εφαρμογές νομοθεσίας για έθιμο πρέπει να τηρούν τον κανόνα δικαίου αυστηρά, πρέπει να είναι συγκεκριμένες, σαφείς και προσδιορισμένες και να ρυθμίζονται με νόμο.
Υπό τη γενική έννοια του κριτηρίου, ότι ένα έθιμο εφαρμόζεται από γενιά σε γενιά, είναι ανεπαρκές το κριτήριο για να νομοθετήσει αυτή η Βουλή.
Συνεπώς, η αντιπαράθεση δεν είναι επί της ουσίας –επαναλαμβάνω- αλλά είναι επί του νομικού τρόπου διατύπωσης της συγκεκριμένης διάταξης.
Δεύτερον, υπάρχει μια δριμεία κριτική, η οποία δύσκολα μπορεί να θεμελιωθεί, περί κομματικού κράτους και προσπάθειας της κυβέρνησης να φτιάξει στρατούς κομματικών υπαλλήλων στο ευρύτερο Δημόσιο και πάει λέγοντας.
Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει κάνει προσλήψεις στο Δημόσιο παρά μόνο λιγότερες από αυτές που προέβλεπε η Συμφωνία με τους Ευρωπαίους και τους Θεσμούς.
Το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά:
Οι προσλήψεις στον δημόσιο τομέα είναι λιγότερες, οριακά λιγότερες, από αυτές που προέβλεπε η Συμφωνία με τους Θεσμούς.
Άρα, η ιδεολογία περί κομματικών στρατών που ετοιμάζουμε δεν ισχύει.
Επιπλέον, η αντιπαράθεση που υπάρχει στο Υπουργείο Εργασίας και σε άλλα υπουργεία αφορά την ανανέωση ή μη συμβάσεων με ιδιώτες.
Η θέση της κυβέρνησης είναι ότι είμαστε πιο φιλικοί στην ιδέα να υπάρξουν άλλου τύπου συμβάσεις για υπηρεσίες καθαριότητας.
Πρέπει και οφείλουμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι συμβάσεις τηρούν όλα τα σύννομα δεδομένα, προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή υπόνοια ότι αποτελούν πεδίο κομματικής επιρροής.
Πρόκειται για συμβάσεις έργου, όμως, είναι συγκεκριμένες, επομένως δεν ισχύει το επιχείρημα του κ. Βορίδη περί μόνιμες και διαρκείς. Δεν είναι συμβάσεις εργασίας.
Συνεπώς, και η κριτική αυτή έχει τα όριά της.
Τρίτο σημείο.
Επιμένω με το ερώτημα προς το Ποτάμι:
Σε τι διαφωνείτε με τις ρυθμίσεις για τη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία του ΟΟΣΑ;
Θέλω πραγματικά να το καταλάβω.
Έχουμε ένα σύστημα με κανέναν κανόνα, όπου έχουμε μόνιμους που ξεμένουν εκεί δεκαπέντε χρόνια, έρχεται τώρα ένα σύστημα το οποίο λέει πως ό,τι ισχύει στις ΜΕΑ στις Βρυξέλλες ισχύει και εδώ, με κανόνες, διαφάνεια, κ.λπ. και το Ποτάμι επιμένει να θεωρεί ότι αυτό δεν είναι ένα θετικό βήμα, ότι είναι ένα ακόμα κομματικό τερτίπι του ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά απορώ με το σημείο αυτό, αλλά και με άλλες ανακρίβειες. Δεν ήθελα να το θίξω, αλλά είναι ανακρίβειες.
Δεν παίρνει λεφτά η ΜΟΔ από τον τρόπο οργάνωσης της υπηρεσίας για τη μετανάστευση.
Αρωγός γίνεται.
Δεν παίρνει χρήματα από εκεί.
Δεν παίρνει πουθενά.
Υπάρχουν και άλλα σημεία κριτικής, τα οποία, προκειμένου να γίνουν αντικείμενο μιας πιο ισχυρής συζήτησης, θα έπρεπε να έχουν διατυπωθεί ευθέως.
Τώρα, κλείνω με ένα σημείο για τις τροπολογίες που κατέθεσα ως υπουργικές.
Πρέπει να καταστήσω σαφές -επειδή τέθηκε θέμα «αν υπάρχουν φορείς», «δεν έγινε διάλογος με τους φορείς»- ότι το σύνολο των τροπολογιών και αυτή για τον τουρισμό κ.λπ. είναι αίτημα είτε φορέων είτε συζητήσεων που έχουν προηγηθεί εξ αυτών και ως εκ τούτου δεν νομίζω ότι παραβιάζουν κάποιον από τους ισχυρούς αυτούς κανόνες.
Σας ευχαριστώ.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, ο υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού διέψευσε τις αναφορές ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επέλεξε την επιβολή των capital controls, τονίζοντας πως κάτι τέτοιο θα ήταν «ιστορικά πρωτόγνωρο».
Αναλυτικότερα, η ομιλία του κ. Σταθάκη και οι έντονοι διάλογοι που ακολούθησαν μεταξύ του ίδιου και βουλευτών:
Γ. Σταθάκης: Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση -η μεγάλη της πλειοψηφία- αισθάνθηκε σήμερα ότι έπρεπε να κάνει επετειακές ομιλίες, ένα χρόνο μετά το δημοψήφισμα, ένα χρόνο μετά τα capital controls και να εντρυφήσει για μια ακόμη φορά στην αδυναμία που έχει στην ιστοριογραφία, δηλαδή στη δυνατότητά της να ανακαλεί και να βάζει σε μια σειρά τα συμβάντα, τα γεγονότα, πολύ περισσότερο στην ανικανότητά της να τα αναλύει.
Και λέω «σαν να μην πέρασε μια μέρα», διότι επαναλαμβάνει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που είχε επαναλάβει την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, την εβδομάδα πριν από τις εκλογές ή το μήνα πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Σε κάθε περίπτωση, σαν να μην συνέβη ούτε το ένα ούτε το άλλο, συνεχίζει να το επαναλαμβάνει και σήμερα.
Παραπλανητική ιστοριογραφία!
Άρθρο 1:
«Τα capital controls τα επέβαλε η κυβέρνηση, όχι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».
Επαναλαμβάνω, θα είναι ιστορικά πρωτόγνωρο τα capital controls να τα επιβάλει μια κυβέρνηση οικειοθελώς.
Δεν έχει ιστορικό προηγούμενο.
Επιμένει η Νέα Δημοκρατία ότι η κυβέρνηση τα επέβαλε και μάλιστα συνειδητά.
Κανένα ιστορικό στοιχείο δεν συντρέχει σε αυτό.
Δεύτερη παραπλανητική ιστοριογραφία:
Το διακύβευμα του δημοψηφίσματος ήταν η έξοδος από την Ευρώπη και το ευρώ.
Αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι δεν ήταν αυτό.
Τρίτη παραπλανητική ιστοριογραφία:
Μας απείλησαν και τότε και τώρα ότι εάν διακόπτετο το πρόγραμμα, θα συνέβαιναν διάφορα τρομακτικά πράγματα.
Το πρόγραμμα ήταν υπό διαπραγμάτευση.
Μετά το δημοψήφισμα, εν ευθέτω χρόνω, έγινε η νέα συμφωνία η οποία μπορεί να μην αρέσει σήμερα σε κάποιους από αυτούς, κατ’ εμάς, όμως, ήταν καλύτερη από αυτό που είχε προταθεί –αυτό ήταν το ερώτημα του δημοψηφίσματος- και την ψήφισε σύσσωμη, η μεγάλη πλειοψηφία αυτών που θεωρούν ότι αυτή δεν είναι καλή.
Τέταρτη παραπλανητική ιστορία είναι το κόστος αυτής της διαδικασίας.
Επαναλαμβάνουν μονότονα τα 86 δισεκατομμύρια ευρώ.
Τα έχουμε πει εκατό φορές εδώ μέσα.
Η αριθμητική είναι απλή.
Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι τα 50 δισεκατομμύρια είναι αναχρηματοδότηση παλαιών χρεών με νέο χρέος.
Πρέπει να τα αφαιρέσετε.
Εκτός εάν θεωρούσατε ότι τα 50 δισεκατομμύρια που αναχρηματοδοτούνται και αφορούν δάνεια του 2015 έως το 2021 θα έπρεπε να τα πληρώσουμε τώρα και όχι σε πενταετή βάση.
Αφαιρέστε, λοιπόν, τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ από τα 86 δισεκατομμύρια.
Αφαιρέστε και τα 25 δισεκατομμύρια που δεν χρειαστήκαμε για τις τράπεζες.
Χρειαστήκαμε 5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Είναι καλή η αριθμητική μου;
Τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ, λοιπόν, από τα 86 δισεκατομμύρια δεν είναι για αυτόν τον σκοπό.
Θα συνεχίσω την αριθμητική μου για να φτάσουμε και στα 86 δισεκατομμύρια βάζοντας κι αυτά που θα πληρωθούν στους ιδιώτες, κοκ.
Άρα, η αριθμητική του 86, επαναλαμβάνω, δεν στέκει.
Υπάρχει και μια αποσιώπηση πολλών πραγμάτων απ’ αυτά που έλεγε η Αντιπολίτευση τότε, στις παραμονές του δημοψηφίσματος.
Ποια να πρωτοθυμηθώ;
Το επικείμενο «κούρεμα» των καταθέσεων, το οποίο ήταν η αιχμή του δόρατος της πολιτικής της έναντι του δημοψηφίσματος;
Να θυμηθώ την κατάρρευση της οικονομίας η οποία θα επέκειτο μέσα στο 2015;
Τα αποτελέσματα δυστυχώς είναι προς την άλλη κατεύθυνση. Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι τα capital controls ήταν μια αρνητική εξέλιξη, σαφέστατα.
Δεν ήταν δική μας επιλογή.
Αμέσως μετά όμως την επιβολή τους –αυτό πρέπει να αναγνωρίσει η αντιπολίτευση- η κυβέρνηση έκανε τα δέοντα και με πολύ γρήγορο τρόπο, σε συνεργασία και με τους σωστούς θεσμούς, την Τράπεζα της Ελλάδος και άλλους, προκειμένου οι επιπτώσεις να ελαχιστοποιηθούν, ει δυνατόν.
Κι αυτό έγινε.
Υπενθυμίζω ότι τα capital controls μπήκαν εν μέσω της τουριστικής περιόδου και μέσα σε τρεις εβδομάδες ουσιαστικά είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί σε οτιδήποτε είχε να κάνει, πρώτον, με την κίνηση τουριστικού συναλλάγματος, αεροπορικές εταιρείες, τουριστικά γραφεία κοκ.
Δεύτερον, είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί σε όλες τις εισαγωγές οι οποίες συνδέονταν με…
(Στο σημείο αυτό χτυπάει προειδοποιητικά το κουδούνι λήξης της ομιλίας του κυρίου υπουργού)
Δώστε μου δυο λεπτά, παρακαλώ.
Τρίτον, είχαν αρθεί όλοι οι περιορισμοί στο ναυτιλιακό συνάλλαγμα, τέταρτον, στις εξαγωγές της χώρας, πέμπτον, σε όλες τις αναπτυξιακές τράπεζες, κοκ.
Τι θέλω να πω μ’ αυτό;
Θέλω να πω ότι αυτοματοποιήθηκε ει δυνατόν το σύστημα, ακριβώς για να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις.
Συνεπώς, εκ του αποτελέσματος κρίνοντας η μείωση αυτών των επιπτώσεων οδήγησε και στο θετικό αποτύπωμα του 0% ύφεση το 2015 και εξομάλυνση της οικονομίας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.
Το τελευταίο σημείο είναι πάλι ιστοριογραφικό.
Παρ’ όλα αυτά που επαναλήφθηκαν απ’ όλες τις πλευρές, δεν μπορεί να αμφισβητήσει η αντιπολίτευση ότι η παρούσα κυβέρνηση είχε την ειλικρίνεια, τη γενναιότητα, την ανοιχτή προφανώς δυνατότητα να πάει στους πολίτες μετά τη Συμφωνία και να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να έχει μια καθαρή σχέση με τους Έλληνες πολίτες που μας ψήφισαν.
Αυτό δεν μπορείτε να μας το αφαιρέσετε.
Κανείς δεν μπορεί να το αφαιρέσει.
Πήγαμε με τη Συμφωνία, πήγαμε με τον οδικό χάρτη τού πώς θα εφαρμόσουμε τη Συμφωνία, με τα υπέρ και τα κατά και όλες τις δυσκολίες και τα θετικά και μη αυτής της Συμφωνίας, και πήραμε φρέσκια εντολή.
Αυτό δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει κανείς και θα κρινόμαστε και θα συνεχίσουμε να κρινόμαστε για το εάν αυτά τα οποία υποσχεθήκαμε σ’ αυτές τις εκλογές με αυτά τα δεδομένα τα εφαρμόζουμε.
Κάνουμε το καλύτερο δυνατόν γι’ αυτά που υποσχεθήκαμε.
Η εφαρμογή της Συμφωνίας γίνεται με έναν σωστό οδικό χάρτη που έχουμε τηρήσει κατά γράμμα.
Και αυτό έκλεισε με την πρώτη αξιολόγηση.
Δεύτερον, κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για υποσχέσεις που δώσαμε για σημαντικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία, τις οποίες τηρούμε και θα ολοκληρώσουμε βήμα-βήμα, όπως κάνει και το σημερινό νομοσχέδιο που εισάγει αρκετούς εκσυγχρονισμούς σε μια σειρά από τομείς της ελληνικής δημόσιας σφαίρας.
Αθ. Δαβάκης: Καθαρή εντολή είναι 151 Βουλευτές. Δεν είναι οι 130 τόσο.
Γ. Σταθάκης: Θα ήθελα να σταθώ σε δυο τρία-σημεία επίσης που τέθηκαν στη σημερινή συζήτηση και αφορούν τροπολογίες.
Παρακάλεσα και πριν για την απόσυρση που έκανα στο επίμαχο θέμα του Βροντάδου να μην γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, γιατί δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης.
Το επαναλαμβάνω.
Η διατύπωση έτσι όπως είναι εδώ, δεν είναι ικανοποιητική.
Π. Μηταράκης: Να τη φτιάξουμε τώρα, κύριε υπουργέ, όπως πρότεινε ο κ. Δένδιας.
Αν δεν είναι πολιτικό το θέμα, να το διορθώσουμε.
Γ. Σταθάκης: Σας παρακαλώ.
Γ. Λαμπρούλης: Μη διακόπτετε, κύριε Μηταράκη.
Ελάτε, κύριε υπουργέ.
Γ. Σταθάκης: Επειδή η Νέα Δημοκρατία ανέβασε τους τόνους, θεωρώντας ότι είναι πολιτική αντιπαράθεση χαμηλότερου δυνατού επιπέδου, ένα πεδίο αντεκδικητικής συμπεριφοράς για την κριτική που κάνετε εσείς στην «Αυγή» ή οπουδήποτε αλλού επαναλαμβάνω –το είπα και πριν- ότι την αποσύρουμε διότι η διατύπωσή της δεν συνάδει με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.
Το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι σαφές.
Το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά από του Βήματος εδώ, για να μην υπάρχει η παραμικρή παρανόηση:
Η έννοια του εθίμου δεν μπορεί να αφεθεί σε υπουργικές αποφάσεις.
Ο νόμος είναι καθολικός και οι εξαιρέσεις και οι εφαρμογές νομοθεσίας για έθιμο πρέπει να τηρούν τον κανόνα δικαίου αυστηρά, πρέπει να είναι συγκεκριμένες, σαφείς και προσδιορισμένες και να ρυθμίζονται με νόμο.
Υπό τη γενική έννοια του κριτηρίου, ότι ένα έθιμο εφαρμόζεται από γενιά σε γενιά, είναι ανεπαρκές το κριτήριο για να νομοθετήσει αυτή η Βουλή.
Συνεπώς, η αντιπαράθεση δεν είναι επί της ουσίας –επαναλαμβάνω- αλλά είναι επί του νομικού τρόπου διατύπωσης της συγκεκριμένης διάταξης.
Δεύτερον, υπάρχει μια δριμεία κριτική, η οποία δύσκολα μπορεί να θεμελιωθεί, περί κομματικού κράτους και προσπάθειας της κυβέρνησης να φτιάξει στρατούς κομματικών υπαλλήλων στο ευρύτερο Δημόσιο και πάει λέγοντας.
Υπενθυμίζω για πολλοστή φορά ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει κάνει προσλήψεις στο Δημόσιο παρά μόνο λιγότερες από αυτές που προέβλεπε η Συμφωνία με τους Ευρωπαίους και τους Θεσμούς.
Το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά:
Οι προσλήψεις στον δημόσιο τομέα είναι λιγότερες, οριακά λιγότερες, από αυτές που προέβλεπε η Συμφωνία με τους Θεσμούς.
Άρα, η ιδεολογία περί κομματικών στρατών που ετοιμάζουμε δεν ισχύει.
Επιπλέον, η αντιπαράθεση που υπάρχει στο Υπουργείο Εργασίας και σε άλλα υπουργεία αφορά την ανανέωση ή μη συμβάσεων με ιδιώτες.
Η θέση της κυβέρνησης είναι ότι είμαστε πιο φιλικοί στην ιδέα να υπάρξουν άλλου τύπου συμβάσεις για υπηρεσίες καθαριότητας.
Πρέπει και οφείλουμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτές οι συμβάσεις τηρούν όλα τα σύννομα δεδομένα, προκειμένου να μην υπάρξει η παραμικρή υπόνοια ότι αποτελούν πεδίο κομματικής επιρροής.
Πρόκειται για συμβάσεις έργου, όμως, είναι συγκεκριμένες, επομένως δεν ισχύει το επιχείρημα του κ. Βορίδη περί μόνιμες και διαρκείς. Δεν είναι συμβάσεις εργασίας.
Συνεπώς, και η κριτική αυτή έχει τα όριά της.
Τρίτο σημείο.
Επιμένω με το ερώτημα προς το Ποτάμι:
Σε τι διαφωνείτε με τις ρυθμίσεις για τη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία του ΟΟΣΑ;
Θέλω πραγματικά να το καταλάβω.
Έχουμε ένα σύστημα με κανέναν κανόνα, όπου έχουμε μόνιμους που ξεμένουν εκεί δεκαπέντε χρόνια, έρχεται τώρα ένα σύστημα το οποίο λέει πως ό,τι ισχύει στις ΜΕΑ στις Βρυξέλλες ισχύει και εδώ, με κανόνες, διαφάνεια, κ.λπ. και το Ποτάμι επιμένει να θεωρεί ότι αυτό δεν είναι ένα θετικό βήμα, ότι είναι ένα ακόμα κομματικό τερτίπι του ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικά απορώ με το σημείο αυτό, αλλά και με άλλες ανακρίβειες. Δεν ήθελα να το θίξω, αλλά είναι ανακρίβειες.
Δεν παίρνει λεφτά η ΜΟΔ από τον τρόπο οργάνωσης της υπηρεσίας για τη μετανάστευση.
Αρωγός γίνεται.
Δεν παίρνει χρήματα από εκεί.
Δεν παίρνει πουθενά.
Υπάρχουν και άλλα σημεία κριτικής, τα οποία, προκειμένου να γίνουν αντικείμενο μιας πιο ισχυρής συζήτησης, θα έπρεπε να έχουν διατυπωθεί ευθέως.
Τώρα, κλείνω με ένα σημείο για τις τροπολογίες που κατέθεσα ως υπουργικές.
Πρέπει να καταστήσω σαφές -επειδή τέθηκε θέμα «αν υπάρχουν φορείς», «δεν έγινε διάλογος με τους φορείς»- ότι το σύνολο των τροπολογιών και αυτή για τον τουρισμό κ.λπ. είναι αίτημα είτε φορέων είτε συζητήσεων που έχουν προηγηθεί εξ αυτών και ως εκ τούτου δεν νομίζω ότι παραβιάζουν κάποιον από τους ισχυρούς αυτούς κανόνες.
Σας ευχαριστώ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών