Μια πρόωρη έξοδος από την εξουσία θα έβαζε στο πολιτικό περιθώριο Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ
Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την πρώτη εκλογική νίκη και την ανάληψη της ηγεσίας από τους ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου κρίνεται αρνητικός.
Το μαρτυρούν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις.
Βάσει των οποίων περίπου 9 στους 10 (και το 72,5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ) πολίτες αξιολογούν αρνητικά τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, τονίζοντας πως η χώρα οδεύει σε λάθος κατεύθυνση, τη στιγμή που τουλάχιστον 7 στους 10 πιστεύουν πως το 2017 θα είναι χειρότερο από το 2016.
Υπό αυτά τα δεδομένα, μάλλον αναμενόμενο φαντάζει το σαφές προβάδισμα – ακόμα και 14 μονάδων – που απολαμβάνει στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ.
Όπως άλλωστε φαντάζει λογικό ότι σε μια χώρα που βιώνει μια οικονομική κρίση για επτά συναπτά έτη, οι κυβερνώντες – και όσο αυτοί αδυνατούν να δρομολογήσουν την έξοδο της χώρας από την κρίση – να φθείρονται διαρκώς.
Μέσα σε δύο χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα έζησε πολλά και έντονα.
Μόνο που τα περισσότερα γύρισαν σε βάρος της, αναγκάζοντας την συνεχώς σε υπαναχωρήσεις και αναδιπλώσεις.
Και δεν είναι μόνο τα θέματα της οικονομίας, τα οποία εν τέλει «μετρούν» και περισσότερο στην κρίση και στην ψυχολογία των περισσότερων.
Είναι κυρίως η διάψευση των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει η άφιξη στην εξουσία ενός κόμματος που διέθετε αρκετά άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα.
Αλλά το λάθος είχε γίνει ήδη από την αρχή.
Οι υποσχέσεις για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για διαγραφή των χρεών, για σκίσιμο του μνημονίου, για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και μια σειρά άλλων εξαγγελιών αποδείχθηκαν «αέρας».
Στον οποίο προστέθηκαν μεταξύ άλλων τα capital controls και μια συνεχόμενη φορολόγηση που μοιάζει να έχει ξεπεράσει κάθε λογική.
Και αν και πολλοί εκτιμούσαν ότι πολλές από τις αρχικές δεσμεύσεις δεν επρόκειτο να γίνουν πραγματικότητα, η «διάψευση» γύρισε αρνητικά για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Διότι πολύ απλά έδωσαν την καλύτερη ευκαιρία, το κατάλληλο «πάτημα» σε αντιπάλους και μη, να υποστηρίξουν πως και αυτός ο πρωθυπουργός, και αυτή η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστοι.
Ότι τελικά δεν διαφέρουν σε τίποτα από όλους τους προηγούμενους.
Αναξιοπιστία, την οποία δεν κατάφεραν να γυρίσουν ούτε η παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα περί αυταπάτης ούτε οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Είναι προφανές πως μέσα σε ένα τόσο δυσοίωνο και προβληματικό οικονομικό περιβάλλον, όπου οι πιέσεις είναι αφόρητες τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, η άσκηση πολιτικής είναι μια ενδιαφέρουσα αλλά εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
Μια και συνήθως συνοδεύεται από δύσκολες, δυσάρεστες και κυρίως καθοριστικές αποφάσεις.
Μια τέτοια πήρε το καλοκαίρι του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, κρατώντας την χώρα στην Ευρωζώνη και στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
Η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται σχεδόν στα μισά της διαδρομής της.
Ο δρόμος που έχει μπροστά της παραμένει ανηφορικός και κρύβει ακόμα περισσότερες δύσκολες αποφάσεις.
Αλλά γνωρίζει ότι αυτή η πορεία είναι μονόδρομος και ότι πρέπει να πάει μέχρι τέλους, έως την εξάντληση της τετραετίας.
Μια και μόνο τότε θα έχει την ευκαιρία αφενός να δρομολογήσει σε μια σταθερή κατεύθυνση την οικονομία και αφετέρου να προσπαθήσει να κάνει πράξη όσα δηλώνει πως την κάνουν να διαφέρει από όλους τους προηγούμενους.
Το έργο για τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολο.
Αλλά το σενάριο δεν έχει άλλη καλύτερη πλοκή.
Μια και μια πρόωρη έξοδος - την παρούσα στιγμή και υπό αυτά τα δεδομένα - από την εξουσία, θα σηματοδοτούσε την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης που θα ήταν ικανή να σπρώξει για τα καλά Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Ο απολογισμός του κυβερνητικού έργου κρίνεται αρνητικός.
Το μαρτυρούν άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις.
Βάσει των οποίων περίπου 9 στους 10 (και το 72,5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ) πολίτες αξιολογούν αρνητικά τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, τονίζοντας πως η χώρα οδεύει σε λάθος κατεύθυνση, τη στιγμή που τουλάχιστον 7 στους 10 πιστεύουν πως το 2017 θα είναι χειρότερο από το 2016.
Υπό αυτά τα δεδομένα, μάλλον αναμενόμενο φαντάζει το σαφές προβάδισμα – ακόμα και 14 μονάδων – που απολαμβάνει στην πρόθεση ψήφου η ΝΔ.
Όπως άλλωστε φαντάζει λογικό ότι σε μια χώρα που βιώνει μια οικονομική κρίση για επτά συναπτά έτη, οι κυβερνώντες – και όσο αυτοί αδυνατούν να δρομολογήσουν την έξοδο της χώρας από την κρίση – να φθείρονται διαρκώς.
Μέσα σε δύο χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα έζησε πολλά και έντονα.
Μόνο που τα περισσότερα γύρισαν σε βάρος της, αναγκάζοντας την συνεχώς σε υπαναχωρήσεις και αναδιπλώσεις.
Και δεν είναι μόνο τα θέματα της οικονομίας, τα οποία εν τέλει «μετρούν» και περισσότερο στην κρίση και στην ψυχολογία των περισσότερων.
Είναι κυρίως η διάψευση των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει η άφιξη στην εξουσία ενός κόμματος που διέθετε αρκετά άφθαρτα πολιτικά πρόσωπα.
Αλλά το λάθος είχε γίνει ήδη από την αρχή.
Οι υποσχέσεις για κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για διαγραφή των χρεών, για σκίσιμο του μνημονίου, για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και μια σειρά άλλων εξαγγελιών αποδείχθηκαν «αέρας».
Στον οποίο προστέθηκαν μεταξύ άλλων τα capital controls και μια συνεχόμενη φορολόγηση που μοιάζει να έχει ξεπεράσει κάθε λογική.
Και αν και πολλοί εκτιμούσαν ότι πολλές από τις αρχικές δεσμεύσεις δεν επρόκειτο να γίνουν πραγματικότητα, η «διάψευση» γύρισε αρνητικά για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.
Διότι πολύ απλά έδωσαν την καλύτερη ευκαιρία, το κατάλληλο «πάτημα» σε αντιπάλους και μη, να υποστηρίξουν πως και αυτός ο πρωθυπουργός, και αυτή η κυβέρνηση είναι αναξιόπιστοι.
Ότι τελικά δεν διαφέρουν σε τίποτα από όλους τους προηγούμενους.
Αναξιοπιστία, την οποία δεν κατάφεραν να γυρίσουν ούτε η παραδοχή του Αλέξη Τσίπρα περί αυταπάτης ούτε οι εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.
Είναι προφανές πως μέσα σε ένα τόσο δυσοίωνο και προβληματικό οικονομικό περιβάλλον, όπου οι πιέσεις είναι αφόρητες τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό, η άσκηση πολιτικής είναι μια ενδιαφέρουσα αλλά εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
Μια και συνήθως συνοδεύεται από δύσκολες, δυσάρεστες και κυρίως καθοριστικές αποφάσεις.
Μια τέτοια πήρε το καλοκαίρι του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, κρατώντας την χώρα στην Ευρωζώνη και στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ.
Η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται σχεδόν στα μισά της διαδρομής της.
Ο δρόμος που έχει μπροστά της παραμένει ανηφορικός και κρύβει ακόμα περισσότερες δύσκολες αποφάσεις.
Αλλά γνωρίζει ότι αυτή η πορεία είναι μονόδρομος και ότι πρέπει να πάει μέχρι τέλους, έως την εξάντληση της τετραετίας.
Μια και μόνο τότε θα έχει την ευκαιρία αφενός να δρομολογήσει σε μια σταθερή κατεύθυνση την οικονομία και αφετέρου να προσπαθήσει να κάνει πράξη όσα δηλώνει πως την κάνουν να διαφέρει από όλους τους προηγούμενους.
Το έργο για τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εύκολο.
Αλλά το σενάριο δεν έχει άλλη καλύτερη πλοκή.
Μια και μια πρόωρη έξοδος - την παρούσα στιγμή και υπό αυτά τα δεδομένα - από την εξουσία, θα σηματοδοτούσε την πλήρη αποτυχία της κυβέρνησης που θα ήταν ικανή να σπρώξει για τα καλά Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών