Τις τρεις κορυφές του τριγώνου που αποτελούν τον οδικό άξονα για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, παρουσίασε ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας, σήμερα Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017 σε εκδήλωση του ερευνητικού οργανισμού «διαΝΕΟσις», στη Θεσσαλονίκη.
«Η χώρα έφτασε πολύ κοντά το 2014 να βγει από το φαύλο κύκλο της κρίσης.
Δεν τα κατάφερε γιατί υπήρξε μια πολιτική αλλαγή.
Και πληρώνει σήμερα έναν πάρα πολύ ακριβό λογαριασμό από αυτή την επιλογή.
Αυτή, νομίζω, είναι μια πραγματικότητα που δεν επιδέχεται κάποια αμφισβήτηση.
Όπως και να μετρήσει κάποιος τη ζημιά που έγινε, η ζημιά παραμένει πολύ μεγάλη.
Η ουσία, όμως, είναι πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε, επιτέλους, σε ένα εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο, το οποίο θα αποτελεί τον άξονα εξόδου της χώρας από την κρίση και το οποίο θα πηγαίνει πέρα και πάνω από τις δεσμεύσεις του εκάστοτε Μνημονίου», είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να προσθέσει:
«Κυρίως, πρέπει αυτό το σχέδιο να γίνει κτήμα του πολιτικού συστήματος αλλά και της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Μέσα στη σύγχυση και την απαισιοδοξία που είναι εμφανής στην κοινωνία υπάρχει και κάτι καλό.
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τις βασικές επιλογές της χώρας έχει αλλάξει – κατά την άποψή μου – προς το καλύτερο.
Οι πολίτες δέχονται, επί της αρχής, ότι πρέπει να έχουμε ένα μικρότερο και αποτελεσματικότερο Κράτος.
Δέχονται ότι πρέπει ενδεχομένως να έχουμε λιγότερους φόρους.
Πιστεύουν στη δύναμη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Θέλουν οι πολιτικοί να λένε την αλήθεια.
Θεωρούν πολύ σημαντική αξία την αξιοκρατία, ως απάντηση στις πελατειακές λογικές του κομματικού συστήματος.
Αυτή είναι μια βάση, πάνω στην οποία, μπορούμε να χτίσουμε.
Πολύ περιληπτικά, εάν ήθελα να παρουσιάσω τον οδικό άξονα για την έξοδο της χώρας από την κρίση, θα περιέγραφα ένα τρίγωνο με τρεις κορυφές.
Στην πάνω κορυφή, είναι το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής.
Σε καμία περίπτωση, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στις εποχές που ξοδεύαμε περισσότερα από αυτά τα οποία παρήγαγε η χώρα.
Από την άλλη, μια πολύ σφικτή δημοσιονομική πολιτική, με πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για πολλά χρόνια, μπορεί να είναι τόσο περιοριστική, που να ακυρώσει το όφελος από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Άρα, πρέπει να προκρίνεται μια δημοσιονομική πολιτική που δίνει μεγαλύτερη έμφαση στον περιορισμό των δαπανών σε συνδυασμό με λελογισμένο περιορισμό των φόρων.
Παράλληλα, πρέπει να υπάρχει διεύρυνση της φορολογικής βάσης και με την επιθετική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, κυρίως μέσω της διεύρυνσης των ηλεκτρονικών πληρωμών.
Η δεύτερη κορυφή έχει να κάνει με τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.
Δεν πρόκειται να έχουμε ανάπτυξη χωρίς ένα τραπεζικό σύστημα, το οποίο μπορεί να παρέχει πόρους.
Και χρηματοδότηση στις εταιρείες που θέλουν να ρισκάρουν και να επενδύσουν.
Αλλά, πρέπει να υπάρχουν πόροι.
Δεν μπορεί να στηρίζονται μόνο σε ίδια κεφάλαια.
Εάν δεν υπάρξει εκκαθάριση του χαρτοφυλακίου των κόκκινων δανείων και μια άλλη προσέγγιση στο πως αντιμετωπίζουμε τους ισολογισμούς των τραπεζών, η ανάπτυξη θα είναι πολύ δύσκολη.
Η τρίτη κορυφή του τριγώνου, που είναι ίσως το πιο ουσιαστικό κομμάτι, είναι οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις.
Δεν είναι μεταρρύθμιση το να κόβεις οριζόντια συντάξεις και να επιβάλεις οριζόντια φόρους.
Κατηγοριοποιώ τις μεταρρυθμίσεις σε τρεις βασικές κατηγορίες.
Η πρώτη είναι η μεταρρύθμιση στη Δημόσια Διοίκηση.
Ο τρόπος που αποκτούμε ένα Κράτος λειτουργικό.
Το πως αξιοποιούμε το ανθρώπινο δυναμικό μας, αξιολογούμε τους δημοσίους υπαλλήλους και αξιοποιήσουμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι επενδύσεις.
Αυτό που λέμε αγορές προϊόντων.
Ο τρόπος που απελευθερώνουμε την υγιή επιχειρηματικότητα.
Κατά την άποψή μου, αυτό γίνεται χωρίς να δίνουμε τόσο μεγάλη έμφαση σε κεντρικά κατευθυνόμενες κλαδικές πολιτικές.
Βεβαίως, και έχουμε κλάδους, που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Πολλές φορές, όμως, η οικονομία μας εκπλήσσει.
Καινοτόμες ιδέες και επιχειρηματικότητα έρχονται από εκεί που δεν την περιμένουμε.
Βλέπουμε ότι πέτυχαν εταιρείες που δεν θα φανταζόμασταν ότι θα τις είχαμε στην Ελλάδα. Προέκυψαν όμως.
Κάποιοι επιχειρηματίες με φαντασία και θάρρος τόλμησαν να επενδύσουν.
Και παράγουν ποιοτικά προϊόντα, τα οποία εξάγουν.
Αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο.
Θέλουμε προϊόντα τα οποία θα εξάγουμε.
Προϊόντα που θα επενδύουν στην ποιότητα και όχι στο χαμηλό κόστος.
Εκεί, δεν πρόκειται να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Παρότι το κόστος εργασίας έχει μειωθεί και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είμαστε ανταγωνιστικοί.
Χρειαζόμαστε σύμπραξη.
Χρειαζόμαστε συνενώσεις.
Ειδικά, στον πρωτογενή τομέα.
Δεν μπορεί οι αγρότες να συνεννοούνται μόνο όταν είναι να κατέβουν στα μπλόκα. Πρέπει να συνεννοούνται και για τη δημιουργία οργανώσεων παραγωγών.
Και για τη δημιουργία ικανού μεγέθους και την επένδυση στην καινοτομία.
Υπάρχουν νησίδες ποιότητας που μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι», συμπλήρωσε.
Καταλήγοντας, τόνισε ότι χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και μια αποφασισμένη Κυβέρνηση να υλοποιήσει όλα αυτά για τα οποία μιλάμε, χωρίς χρονοτριβές:
«Εκτιμώ ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα.
Η επόμενη Κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει καμία απολύτως έκπτωση στο μεταρρυθμιστικό της πρόσωπο.
Το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος είναι εκείνο της αδράνειας.
Θεωρώ ότι είναι προσωπική μου υποχρέωση, στον επόμενο πολιτικό γύρο – που δεν πιστεύω ότι θα αργήσει – να περάσουμε στην πράξη.
Αυτά τα οποία συζητάμε, να τα κάνουμε».
www.bankingnews.gr
«Η χώρα έφτασε πολύ κοντά το 2014 να βγει από το φαύλο κύκλο της κρίσης.
Δεν τα κατάφερε γιατί υπήρξε μια πολιτική αλλαγή.
Και πληρώνει σήμερα έναν πάρα πολύ ακριβό λογαριασμό από αυτή την επιλογή.
Αυτή, νομίζω, είναι μια πραγματικότητα που δεν επιδέχεται κάποια αμφισβήτηση.
Όπως και να μετρήσει κάποιος τη ζημιά που έγινε, η ζημιά παραμένει πολύ μεγάλη.
Η ουσία, όμως, είναι πώς μπορούμε να συμφωνήσουμε, επιτέλους, σε ένα εθνικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο, το οποίο θα αποτελεί τον άξονα εξόδου της χώρας από την κρίση και το οποίο θα πηγαίνει πέρα και πάνω από τις δεσμεύσεις του εκάστοτε Μνημονίου», είπε ξεκινώντας την ομιλία του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για να προσθέσει:
«Κυρίως, πρέπει αυτό το σχέδιο να γίνει κτήμα του πολιτικού συστήματος αλλά και της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Μέσα στη σύγχυση και την απαισιοδοξία που είναι εμφανής στην κοινωνία υπάρχει και κάτι καλό.
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τις βασικές επιλογές της χώρας έχει αλλάξει – κατά την άποψή μου – προς το καλύτερο.
Οι πολίτες δέχονται, επί της αρχής, ότι πρέπει να έχουμε ένα μικρότερο και αποτελεσματικότερο Κράτος.
Δέχονται ότι πρέπει ενδεχομένως να έχουμε λιγότερους φόρους.
Πιστεύουν στη δύναμη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Θέλουν οι πολιτικοί να λένε την αλήθεια.
Θεωρούν πολύ σημαντική αξία την αξιοκρατία, ως απάντηση στις πελατειακές λογικές του κομματικού συστήματος.
Αυτή είναι μια βάση, πάνω στην οποία, μπορούμε να χτίσουμε.
Πολύ περιληπτικά, εάν ήθελα να παρουσιάσω τον οδικό άξονα για την έξοδο της χώρας από την κρίση, θα περιέγραφα ένα τρίγωνο με τρεις κορυφές.
Στην πάνω κορυφή, είναι το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής.
Σε καμία περίπτωση, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στις εποχές που ξοδεύαμε περισσότερα από αυτά τα οποία παρήγαγε η χώρα.
Από την άλλη, μια πολύ σφικτή δημοσιονομική πολιτική, με πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για πολλά χρόνια, μπορεί να είναι τόσο περιοριστική, που να ακυρώσει το όφελος από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Άρα, πρέπει να προκρίνεται μια δημοσιονομική πολιτική που δίνει μεγαλύτερη έμφαση στον περιορισμό των δαπανών σε συνδυασμό με λελογισμένο περιορισμό των φόρων.
Παράλληλα, πρέπει να υπάρχει διεύρυνση της φορολογικής βάσης και με την επιθετική αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, κυρίως μέσω της διεύρυνσης των ηλεκτρονικών πληρωμών.
Η δεύτερη κορυφή έχει να κάνει με τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος.
Δεν πρόκειται να έχουμε ανάπτυξη χωρίς ένα τραπεζικό σύστημα, το οποίο μπορεί να παρέχει πόρους.
Και χρηματοδότηση στις εταιρείες που θέλουν να ρισκάρουν και να επενδύσουν.
Αλλά, πρέπει να υπάρχουν πόροι.
Δεν μπορεί να στηρίζονται μόνο σε ίδια κεφάλαια.
Εάν δεν υπάρξει εκκαθάριση του χαρτοφυλακίου των κόκκινων δανείων και μια άλλη προσέγγιση στο πως αντιμετωπίζουμε τους ισολογισμούς των τραπεζών, η ανάπτυξη θα είναι πολύ δύσκολη.
Η τρίτη κορυφή του τριγώνου, που είναι ίσως το πιο ουσιαστικό κομμάτι, είναι οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις.
Δεν είναι μεταρρύθμιση το να κόβεις οριζόντια συντάξεις και να επιβάλεις οριζόντια φόρους.
Κατηγοριοποιώ τις μεταρρυθμίσεις σε τρεις βασικές κατηγορίες.
Η πρώτη είναι η μεταρρύθμιση στη Δημόσια Διοίκηση.
Ο τρόπος που αποκτούμε ένα Κράτος λειτουργικό.
Το πως αξιοποιούμε το ανθρώπινο δυναμικό μας, αξιολογούμε τους δημοσίους υπαλλήλους και αξιοποιήσουμε την ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Η δεύτερη κατηγορία είναι οι επενδύσεις.
Αυτό που λέμε αγορές προϊόντων.
Ο τρόπος που απελευθερώνουμε την υγιή επιχειρηματικότητα.
Κατά την άποψή μου, αυτό γίνεται χωρίς να δίνουμε τόσο μεγάλη έμφαση σε κεντρικά κατευθυνόμενες κλαδικές πολιτικές.
Βεβαίως, και έχουμε κλάδους, που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Πολλές φορές, όμως, η οικονομία μας εκπλήσσει.
Καινοτόμες ιδέες και επιχειρηματικότητα έρχονται από εκεί που δεν την περιμένουμε.
Βλέπουμε ότι πέτυχαν εταιρείες που δεν θα φανταζόμασταν ότι θα τις είχαμε στην Ελλάδα. Προέκυψαν όμως.
Κάποιοι επιχειρηματίες με φαντασία και θάρρος τόλμησαν να επενδύσουν.
Και παράγουν ποιοτικά προϊόντα, τα οποία εξάγουν.
Αυτό είναι μη διαπραγματεύσιμο.
Θέλουμε προϊόντα τα οποία θα εξάγουμε.
Προϊόντα που θα επενδύουν στην ποιότητα και όχι στο χαμηλό κόστος.
Εκεί, δεν πρόκειται να είμαστε ανταγωνιστικοί.
Παρότι το κόστος εργασίας έχει μειωθεί και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα είμαστε ανταγωνιστικοί.
Χρειαζόμαστε σύμπραξη.
Χρειαζόμαστε συνενώσεις.
Ειδικά, στον πρωτογενή τομέα.
Δεν μπορεί οι αγρότες να συνεννοούνται μόνο όταν είναι να κατέβουν στα μπλόκα. Πρέπει να συνεννοούνται και για τη δημιουργία οργανώσεων παραγωγών.
Και για τη δημιουργία ικανού μεγέθους και την επένδυση στην καινοτομία.
Υπάρχουν νησίδες ποιότητας που μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι», συμπλήρωσε.
Καταλήγοντας, τόνισε ότι χρειάζεται πολιτική σταθερότητα και μια αποφασισμένη Κυβέρνηση να υλοποιήσει όλα αυτά για τα οποία μιλάμε, χωρίς χρονοτριβές:
«Εκτιμώ ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν πολύ γρήγορα.
Η επόμενη Κυβέρνηση δεν πρόκειται να κάνει καμία απολύτως έκπτωση στο μεταρρυθμιστικό της πρόσωπο.
Το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος είναι εκείνο της αδράνειας.
Θεωρώ ότι είναι προσωπική μου υποχρέωση, στον επόμενο πολιτικό γύρο – που δεν πιστεύω ότι θα αργήσει – να περάσουμε στην πράξη.
Αυτά τα οποία συζητάμε, να τα κάνουμε».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών