«Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την ελληνική εξωτερική πολιτική;»
Η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά ακόμη το 2% του ΑΕΠ σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Συμμαχίας, υπογράμμισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, μιλώντας στην παρουσίαση του συλλογικού τόμου «Foreign policy under austerity: Greece's return to normality?» (Pallgrave/ Macmillan, 2017) των Spyridon Litsas/Aristotelis Tziambiris, με τον Πρέσβη των ΗΠΑ, Geoffrey R. Pyatt, τον Επιτετραμμένο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Marc Bogdahn, τον Αντιπρόεδρο της ΝΔ, Κωστή Χατζηδάκη.
Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Αριστοτελία Πελώνη.
«Σήμερα, αποχαιρετούμε με σεβασμό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που πέρασε πλέον στην ιστορία του τόπου.
Η οικονομική κρίση, κυρίως δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική, που στην Ευρώπη γίνεται αντιληπτή το 2008 και οδηγεί το 2010, την άνοιξη, την Ελλάδα στο πρώτο μνημόνιο, και μετά στο δεύτερο, στο τρίτο, στο τρίτο plus, στο τέταρτο, έχει επηρεάσει την ελληνική εξωτερική πολιτική;
Έχει προφανώς επηρεάσει την εθνική ισχύ καθώς η οικονομία είναι σημαντική παράμετρός της. Επηρέασε την δημοσιονομική και ευρύτερα την οικονομική κυριαρχία της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το δημόσιο χρέος, το public debt, ονομάζεται και κυρίαρχο χρέος sovereign debt.
Έχει επίσης επηρεάσει την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας καθώς έθεσε σε δοκιμασία την ίδια τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη και τη θέση της στους πραγματικούς εσωτερικούς συσχετισμούς στην Ε.Ε. Την περίοδο της κρίσης οξύνθηκαν οι ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών. Η μεγαλύτερη δε ανισότητα είναι αυτή μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου, υπό συνθήκες κινδύνου χρεοκοπίας.
Εντάθηκαν οι ευρωσκεπτικιστικές, αντιευρωπαϊκές και αντισυστημικές τάσεις στην ελληνική κοινωνία. Ενισχύθηκαν αντιδυτικές τάσεις στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.
Επεκτάθηκαν τα φαινόμενα εθνικολαϊκισμού.
Η δημοσιονομική κρίση άνοιξε νέα πεδία διεθνούς διαπραγμάτευσης κυρίως με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ σε σχέση με τα προγράμματα προσαρμογής, την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών, το δανεισμό της χώρας, το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.
Στα νέα αυτά πεδία διατέθηκε και διατίθεται ένα μεγάλο μέρος του διπλωματικού κεφαλαίου της χώρας.
Επηρεάστηκε αρνητικά η διεθνής εικόνα της χώρας.
Λόγω των στόχων της γρήγορης δημοσιονομικής προσαρμογής μειώθηκαν δραστικά οι δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό και έγινε πολύ πιο αυστηρή και πολύ πιο διστακτική η διαδικασία προμήθειας νέων οπλικών συστημάτων.
Παρόλα αυτά, ως προς το σύνολο των αμυντικών δαπανών περιλαμβανομένων και των λειτουργικών, η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά ακόμη το 2% του ΑΕΠ σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Συμμαχίας», ανέφερε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. συνεχίζοντας:
«Μεταβλήθηκαν κατ΄ανάγκην οι προτεραιότητες της ελληνικής οικονομικής διπλωματίας και μειώθηκαν οι διαθέσιμοι πόροι για διεθνή αναπτυξιακή βοήθεια κυρίως προς τα δυτικά Βαλκάνια όπου ήταν ιδιαίτερα έντονη η ελληνική επιχειρηματική και τραπεζική παρουσία, η οποία δυστυχώς συρρικνώνεται κατ΄ ανάγκην.
Όμως:
Δεν μεταβλήθηκαν την περίοδο 2008 – 2017 – θα σας μιλήσω για το σύνολο της περιόδου και όχι για τα δύο τελευταία χρόνια, όπως έκανε ο κ. Κοτζιάς στο χαιρετισμό του -.
Δεν μεταβλήθηκαν την περίοδο 2008 - 2017 οι θεμελιώδεις προτεραιότητες και οι βασικές θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Αυτό πρακτικά αφορά τον γνωστό κατάλογο:
- Ελληνοτουρκικές σχέσεις
- Κυπριακό
- Όνομα ΠΓΔΜ
Οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και αξιοποίηση φυσικών πόρων
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα προώθησε τις πολύ σημαντικές διμερείς συνεργασίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο στη Μεσόγειο. Και η τριμερής συνεργασία Ελλάδα - Κύπρος – Ισραήλ οργανώθηκε την περίοδο αυτή. Αλλά κυρίως η διμερής συνεργασία με την Αίγυπτο και η τριμερής συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου εγκαθιδρύθηκε την περίοδο αυτή με σειρά επισκέψεων μου στο Κάιρο, όταν πολλοί λίγοι υπουργοί χωρών της Ε.Ε. και γενικότερα του δυτικού κόσμου πήγαιναν εκεί.
Την ίδια περίοδο η Ελλάδα ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες στο πεδίο της ενεργειακής πολιτικής.Έθεσε με το νόμο 4001/2011 τα απώτερα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και κίνησε τις διαδικασίες παραχώρησης θαλάσσιων οικοπέδων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
Συνεχίζοντας παραλλήλως τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο, όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, αλλά και για την ΑΟΖ. Στο πεδίο αυτό έγιναν επίσης σημαντικές κινήσεις με την Αλβανία, μετά την εμπλοκή του 2009, την Ιταλία και την Αίγυπτο.
Η Ελλάδα συνήψε επίσης τη συμφωνία με την κοινοπραξία του TAP για τη διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας φυσικού αερίου παρότι ο ΤΑΡ διέρχεται και αυτός από την Τουρκία.
Άρα δεν έχουμε διαφοροποίηση διελεύσεων.
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2014, είχαμε την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών στην Κύπρο, η πορεία των οποίων συνδέεται με τις εξελίξεις στην Τουρκία και όχι με τις οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας.
Την περίοδο 2010 – 2011 η Ελλάδα μετείχε ενεργά στις διεργασίες για τη νέα δομή διοίκησης και τη νέα δομή δυνάμεων του ΝΑΤΟ που βελτίωσε σημαντικά τους όρους της ελληνικής συμμετοχής στη Συμμαχία, μετά την επάνοδό της στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1981, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη.
Σε όλα αυτά τα θέματα του βασικού καταλόγου της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας δεν υπήρξαν πιέσεις, περισσότερες ή διαφορετικές απ΄ ό,τι υπήρχαν και πριν από το 2010, πάντα στην ελληνική ιστορία και πάντα στις διεθνείς σχέσεις. Και πολύ περισσότερο δεν υπήρξαν εκβιασμοί που να συνδέουν την παροχή οικονομικής βοήθειας με την αλλαγή των ελληνικών θέσεων και την κάμψη των ελληνικών ευαισθησιών. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από τα αποτελέσματα.
Από το σημείο στο οποίο βρίσκονται τώρα τα θέματα.
Η Ελλάδα αντιμετώπισε επίσης την περίοδο της οικονομικής κρίσης τους μετασχηματισμούς της αραβικής άνοιξης με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη καμπύλη των πολιτικών αλλαγών στην Αίγυπτο.
Αντιμετώπισε τον πρώτο πόλεμο στη Λιβύη, τις εξελίξεις στη συνέχεια, τον εμφύλιο πόλεμο, τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία. Θυμηθείτε τι λεγόταν για τη Συρία το 2011, 2012 μέχρι το 2015 και τι λέγεται τώρα;
Κυρίως όμως αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τις μεγάλες και συνεχιζόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές μέσω Τουρκίας που καθιστούν την Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό - εξ αντικειμένου - αιχμάλωτη των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας και Τουρκίας - ΗΠΑ σε έναν τομέα υψηλής ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
Με τις κοινωνίες πολλών κρατών - μελών της Ε.Ε. να αναπτύσσουν ξενοφοβικά ανακλαστικά.
Την ίδια περίοδο καταγράφουμε την κρίση στις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας, ειδικότερα Ε.Ε. και Ρωσίας λόγω Κριμαίας και λόγω πολεμικών επιχειρήσεων στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας και το ζήτημα των κυρώσεων που λειτουργούν οικονομικά και σε βάρος πολλών κρατών - μελών της Ε.Ε.
Αντιμετωπίζουμε πλέον νέα φάση εντάσεων και προβλημάτων στα δυτικά Βαλκάνια και κυρίως στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία και στο Κόσσοβο.
Το πιο σημαντικό όμως για την σταθερότητα στην περιοχή μας είναι οι κρίσιμες εξελίξεις στην Τουρκία : το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, η επιβολή κατάστασης ανάγκης, η συνταγματική αναθεώρηση, το δημοψήφισμα και η μετακίνηση από το κοινοβουλευτικό στο προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης.
Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία και το Ιράκ και τις επιχειρήσεις κατά του Isis σε συνδυασμό με το κουρδικό ζήτημα.
Παρά τις ρητορικές αναφορές της σημερινής κυβέρνησης σε εναλλακτικές μη ευρωπαϊκές λύσεις ως προς την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας από την Ρωσία ή από την Κίνα, και παρά την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών και αντιδυτικών τάσεων στη κοινή γνώμη, σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, η Ελλάδα όλη αυτή την περίοδο κινείται σταθερά μέσα στο κεντρικό ρεύμα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Γνωρίζει δε εντέλει πολύ καλά ότι από τον Α ´ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα το πρόβλημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας είναι πρόβλημα ευρωατλαντικό.
Από την άποψη αυτή οι αντιευρωπαϊκές τάσεις που ανεφάνησαν λόγω οικονομικής κρίσης και σκληρών μέτρων λιτότητας μέσω των προγραμμάτων προσαρμογής, αντισταθμίστηκαν από μία ακόμη στενότερη σχέση με τις ΗΠΑ στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Αυτό δε φαίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν γίνεται, με επικοινωνιακό άγχος, κατά την θητεία μιας κυβέρνησης συνεργασίας της ριζοσπαστικής αριστεράς και της εθνικιστικής λαϊκιστικής ακροδεξιάς».
«Όλα βεβαίως τα ζητήματα βρίσκονται υπό εξέλιξη.
Πριν λίγες ημέρες η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ενέκρινε το μνημόνιο τρία plus για το πρόγραμμα που ισχύει μέχρι τον Ιούλιο του 2018 και το μνημόνιο τέσσερα με σκληρά μέτρα για την περίοδο μετά τη λήξη του τρίτου προγράμματος 2019-2022.
Η ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι δυστυχώς διαρκής λόγω της τουρκικής συμπεριφοράς, της εξαγωγής των εσωτερικών εντάσεων.
Η κατάσταση στην ΠΓΔΜ και μετά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας.
Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές συνεχίζονται.
Η Τουρκία πιέζεται σε όλη τη συνοριακή της γραμμή ενώ οι εθνοτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές διαφορές που διαπερνούν την τουρκική κοινωνία εντάθηκαν μετά το δημοψήφισμα.
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις, αλλά αυτές θα εξεταστούν ψύχραιμα μετά την συμπλήρωση των εκλογικών κύκλων στα κράτη - μέλη.
Τώρα έχει σειρά η Γερμανία ενώ η νέα αμερικανική διοίκηση, όπως έδειξε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατάλαβε ότι πρέπει να κινηθεί πολύ πιο συμβατικά και πως το ΝΑΤΟ έχει τεράστια σημασία για την Δύση και την ασφάλειά της.
Πώς οι ευρωαμερικανικές σχέσεις δεν είναι σχέσεις εμπορικές, σχέσεις εμπορικού πολέμου, για το πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, αλλά σχέσεις γεωπολιτικές και ιστορικές που αφορούν την ασφάλεια της ιστορικής οντότητας που λέγεται δυτικός κόσμος», κατέληξε.
www.bankingnews.gr
Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Αριστοτελία Πελώνη.
«Σήμερα, αποχαιρετούμε με σεβασμό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που πέρασε πλέον στην ιστορία του τόπου.
Η οικονομική κρίση, κυρίως δημοσιονομική και χρηματοπιστωτική, που στην Ευρώπη γίνεται αντιληπτή το 2008 και οδηγεί το 2010, την άνοιξη, την Ελλάδα στο πρώτο μνημόνιο, και μετά στο δεύτερο, στο τρίτο, στο τρίτο plus, στο τέταρτο, έχει επηρεάσει την ελληνική εξωτερική πολιτική;
Έχει προφανώς επηρεάσει την εθνική ισχύ καθώς η οικονομία είναι σημαντική παράμετρός της. Επηρέασε την δημοσιονομική και ευρύτερα την οικονομική κυριαρχία της χώρας.
Δεν είναι τυχαίο ότι το δημόσιο χρέος, το public debt, ονομάζεται και κυρίαρχο χρέος sovereign debt.
Έχει επίσης επηρεάσει την ευρωπαϊκή πολιτική της χώρας καθώς έθεσε σε δοκιμασία την ίδια τη συμμετοχή της στην ευρωζώνη και τη θέση της στους πραγματικούς εσωτερικούς συσχετισμούς στην Ε.Ε. Την περίοδο της κρίσης οξύνθηκαν οι ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών. Η μεγαλύτερη δε ανισότητα είναι αυτή μεταξύ δανειστή και δανειζόμενου, υπό συνθήκες κινδύνου χρεοκοπίας.
Εντάθηκαν οι ευρωσκεπτικιστικές, αντιευρωπαϊκές και αντισυστημικές τάσεις στην ελληνική κοινωνία. Ενισχύθηκαν αντιδυτικές τάσεις στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας.
Επεκτάθηκαν τα φαινόμενα εθνικολαϊκισμού.
Η δημοσιονομική κρίση άνοιξε νέα πεδία διεθνούς διαπραγμάτευσης κυρίως με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ σε σχέση με τα προγράμματα προσαρμογής, την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών, το δανεισμό της χώρας, το κούρεμα και την αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους.
Στα νέα αυτά πεδία διατέθηκε και διατίθεται ένα μεγάλο μέρος του διπλωματικού κεφαλαίου της χώρας.
Επηρεάστηκε αρνητικά η διεθνής εικόνα της χώρας.
Λόγω των στόχων της γρήγορης δημοσιονομικής προσαρμογής μειώθηκαν δραστικά οι δαπάνες για αμυντικό εξοπλισμό και έγινε πολύ πιο αυστηρή και πολύ πιο διστακτική η διαδικασία προμήθειας νέων οπλικών συστημάτων.
Παρόλα αυτά, ως προς το σύνολο των αμυντικών δαπανών περιλαμβανομένων και των λειτουργικών, η Ελλάδα είναι μια από τις λίγες χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά ακόμη το 2% του ΑΕΠ σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Συμμαχίας», ανέφερε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. συνεχίζοντας:
«Μεταβλήθηκαν κατ΄ανάγκην οι προτεραιότητες της ελληνικής οικονομικής διπλωματίας και μειώθηκαν οι διαθέσιμοι πόροι για διεθνή αναπτυξιακή βοήθεια κυρίως προς τα δυτικά Βαλκάνια όπου ήταν ιδιαίτερα έντονη η ελληνική επιχειρηματική και τραπεζική παρουσία, η οποία δυστυχώς συρρικνώνεται κατ΄ ανάγκην.
Όμως:
Δεν μεταβλήθηκαν την περίοδο 2008 – 2017 – θα σας μιλήσω για το σύνολο της περιόδου και όχι για τα δύο τελευταία χρόνια, όπως έκανε ο κ. Κοτζιάς στο χαιρετισμό του -.
Δεν μεταβλήθηκαν την περίοδο 2008 - 2017 οι θεμελιώδεις προτεραιότητες και οι βασικές θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Αυτό πρακτικά αφορά τον γνωστό κατάλογο:
- Ελληνοτουρκικές σχέσεις
- Κυπριακό
- Όνομα ΠΓΔΜ
Οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και αξιοποίηση φυσικών πόρων
Την περίοδο αυτή η Ελλάδα προώθησε τις πολύ σημαντικές διμερείς συνεργασίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο στη Μεσόγειο. Και η τριμερής συνεργασία Ελλάδα - Κύπρος – Ισραήλ οργανώθηκε την περίοδο αυτή. Αλλά κυρίως η διμερής συνεργασία με την Αίγυπτο και η τριμερής συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου εγκαθιδρύθηκε την περίοδο αυτή με σειρά επισκέψεων μου στο Κάιρο, όταν πολλοί λίγοι υπουργοί χωρών της Ε.Ε. και γενικότερα του δυτικού κόσμου πήγαιναν εκεί.
Την ίδια περίοδο η Ελλάδα ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες στο πεδίο της ενεργειακής πολιτικής.Έθεσε με το νόμο 4001/2011 τα απώτερα εξωτερικά όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και κίνησε τις διαδικασίες παραχώρησης θαλάσσιων οικοπέδων για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
Συνεχίζοντας παραλλήλως τις διερευνητικές επαφές με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών, όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην ανατολική Μεσόγειο, όχι μόνο για την υφαλοκρηπίδα, αλλά και για την ΑΟΖ. Στο πεδίο αυτό έγιναν επίσης σημαντικές κινήσεις με την Αλβανία, μετά την εμπλοκή του 2009, την Ιταλία και την Αίγυπτο.
Η Ελλάδα συνήψε επίσης τη συμφωνία με την κοινοπραξία του TAP για τη διέλευση του αγωγού από την Ελλάδα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διαφοροποίηση των πηγών προμήθειας φυσικού αερίου παρότι ο ΤΑΡ διέρχεται και αυτός από την Τουρκία.
Άρα δεν έχουμε διαφοροποίηση διελεύσεων.
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης, δηλαδή τον Φεβρουάριο του 2014, είχαμε την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών στην Κύπρο, η πορεία των οποίων συνδέεται με τις εξελίξεις στην Τουρκία και όχι με τις οικονομικές δυσκολίες της Ελλάδας.
Την περίοδο 2010 – 2011 η Ελλάδα μετείχε ενεργά στις διεργασίες για τη νέα δομή διοίκησης και τη νέα δομή δυνάμεων του ΝΑΤΟ που βελτίωσε σημαντικά τους όρους της ελληνικής συμμετοχής στη Συμμαχία, μετά την επάνοδό της στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το 1981, επί κυβερνήσεως Γεωργίου Ράλλη.
Σε όλα αυτά τα θέματα του βασικού καταλόγου της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας δεν υπήρξαν πιέσεις, περισσότερες ή διαφορετικές απ΄ ό,τι υπήρχαν και πριν από το 2010, πάντα στην ελληνική ιστορία και πάντα στις διεθνείς σχέσεις. Και πολύ περισσότερο δεν υπήρξαν εκβιασμοί που να συνδέουν την παροχή οικονομικής βοήθειας με την αλλαγή των ελληνικών θέσεων και την κάμψη των ελληνικών ευαισθησιών. Αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από τα αποτελέσματα.
Από το σημείο στο οποίο βρίσκονται τώρα τα θέματα.
Η Ελλάδα αντιμετώπισε επίσης την περίοδο της οικονομικής κρίσης τους μετασχηματισμούς της αραβικής άνοιξης με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη καμπύλη των πολιτικών αλλαγών στην Αίγυπτο.
Αντιμετώπισε τον πρώτο πόλεμο στη Λιβύη, τις εξελίξεις στη συνέχεια, τον εμφύλιο πόλεμο, τον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Συρία. Θυμηθείτε τι λεγόταν για τη Συρία το 2011, 2012 μέχρι το 2015 και τι λέγεται τώρα;
Κυρίως όμως αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τις μεγάλες και συνεχιζόμενες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές μέσω Τουρκίας που καθιστούν την Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό - εξ αντικειμένου - αιχμάλωτη των σχέσεων ΕΕ - Τουρκίας και Τουρκίας - ΗΠΑ σε έναν τομέα υψηλής ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
Με τις κοινωνίες πολλών κρατών - μελών της Ε.Ε. να αναπτύσσουν ξενοφοβικά ανακλαστικά.
Την ίδια περίοδο καταγράφουμε την κρίση στις σχέσεις Δύσης και Ρωσίας, ειδικότερα Ε.Ε. και Ρωσίας λόγω Κριμαίας και λόγω πολεμικών επιχειρήσεων στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας και το ζήτημα των κυρώσεων που λειτουργούν οικονομικά και σε βάρος πολλών κρατών - μελών της Ε.Ε.
Αντιμετωπίζουμε πλέον νέα φάση εντάσεων και προβλημάτων στα δυτικά Βαλκάνια και κυρίως στην ΠΓΔΜ, στην Αλβανία και στο Κόσσοβο.
Το πιο σημαντικό όμως για την σταθερότητα στην περιοχή μας είναι οι κρίσιμες εξελίξεις στην Τουρκία : το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, η επιβολή κατάστασης ανάγκης, η συνταγματική αναθεώρηση, το δημοψήφισμα και η μετακίνηση από το κοινοβουλευτικό στο προεδρικό σύστημα διακυβέρνησης.
Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία και το Ιράκ και τις επιχειρήσεις κατά του Isis σε συνδυασμό με το κουρδικό ζήτημα.
Παρά τις ρητορικές αναφορές της σημερινής κυβέρνησης σε εναλλακτικές μη ευρωπαϊκές λύσεις ως προς την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας από την Ρωσία ή από την Κίνα, και παρά την ενίσχυση των αντιευρωπαϊκών και αντιδυτικών τάσεων στη κοινή γνώμη, σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, η Ελλάδα όλη αυτή την περίοδο κινείται σταθερά μέσα στο κεντρικό ρεύμα της ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Γνωρίζει δε εντέλει πολύ καλά ότι από τον Α ´ Παγκόσμιο Πόλεμο έως σήμερα το πρόβλημα της ευρωπαϊκής ασφάλειας είναι πρόβλημα ευρωατλαντικό.
Από την άποψη αυτή οι αντιευρωπαϊκές τάσεις που ανεφάνησαν λόγω οικονομικής κρίσης και σκληρών μέτρων λιτότητας μέσω των προγραμμάτων προσαρμογής, αντισταθμίστηκαν από μία ακόμη στενότερη σχέση με τις ΗΠΑ στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας.
Αυτό δε φαίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακό όταν γίνεται, με επικοινωνιακό άγχος, κατά την θητεία μιας κυβέρνησης συνεργασίας της ριζοσπαστικής αριστεράς και της εθνικιστικής λαϊκιστικής ακροδεξιάς».
«Όλα βεβαίως τα ζητήματα βρίσκονται υπό εξέλιξη.
Πριν λίγες ημέρες η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ενέκρινε το μνημόνιο τρία plus για το πρόγραμμα που ισχύει μέχρι τον Ιούλιο του 2018 και το μνημόνιο τέσσερα με σκληρά μέτρα για την περίοδο μετά τη λήξη του τρίτου προγράμματος 2019-2022.
Η ένταση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο είναι δυστυχώς διαρκής λόγω της τουρκικής συμπεριφοράς, της εξαγωγής των εσωτερικών εντάσεων.
Η κατάσταση στην ΠΓΔΜ και μετά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης είναι πηγή μεγάλης ανησυχίας.
Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές συνεχίζονται.
Η Τουρκία πιέζεται σε όλη τη συνοριακή της γραμμή ενώ οι εθνοτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές διαφορές που διαπερνούν την τουρκική κοινωνία εντάθηκαν μετά το δημοψήφισμα.
Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις, αλλά αυτές θα εξεταστούν ψύχραιμα μετά την συμπλήρωση των εκλογικών κύκλων στα κράτη - μέλη.
Τώρα έχει σειρά η Γερμανία ενώ η νέα αμερικανική διοίκηση, όπως έδειξε η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, κατάλαβε ότι πρέπει να κινηθεί πολύ πιο συμβατικά και πως το ΝΑΤΟ έχει τεράστια σημασία για την Δύση και την ασφάλειά της.
Πώς οι ευρωαμερικανικές σχέσεις δεν είναι σχέσεις εμπορικές, σχέσεις εμπορικού πολέμου, για το πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, αλλά σχέσεις γεωπολιτικές και ιστορικές που αφορούν την ασφάλεια της ιστορικής οντότητας που λέγεται δυτικός κόσμος», κατέληξε.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών