Πολιτική στροφή του Μητσοτάκη από τη ΔΕΘ - Βήμα προς τα εμπρός και προς μεγάλες πολιτικές προκλήσεις

Η ομιλία του κ.Μητσοτάκη στη ΔΕΘ είχε πραγματικά πολλά θετικά σημεία.
Και παράλληλα προκάλεσε αρκετά ερωτηματικά, τα οποία συνιστούν μια τεράστια πρόκληση κυρίως για τον ίδιο.
Στα θετικά της ομιλίας του (και της στρατηγικής του) ήταν ότι αναφέρθηκε ελάχιστα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στην κυβέρνηση του.
Στάση που δεν έχει προηγούμενο.
Στάση όμως εξαιρετικά ενθαρρυντική για τον ίδιο και για το κόμμα του.
Δεν θέλησε να ασκήσει περαιτέρω κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα, αλλά να αναφερθεί στο δικό του σχέδιο, στη δική του πρόταση, στο δικό του όραμα.
Στρατηγική απόλυτα ορθή.
Μίλησε για το τι εκείνος θέλει να κάνει, για το τι εκείνος σκέφτεται να δρομολογήσει και επί αυτών των προτάσεων να κριθεί.
Αλλά δεν ήταν η μόνη ειδοποιός διαφορά από την έως σήμερα αντιπολιτευτική γραμμή της ΝΔ.
Ο κ.Μητσοτάκης παρουσίασε ένα θετικό και αισιόδοξο αφήγημα.
Όχι μόνο γιατί υποσχέθηκε μείωση της φορολογίας.
Αλλά κυρίως διότι ανέδειξε αρκετές ενδιαφέρουσες παραμέτρους, όπως για παράδειγμα ότι το δημόσιο συμφέρον δεν υπηρετείται ούτε αποκλειστικά ούτε μονοπωλιακά από το Κράτος ή ότι η ΝΔ δεν θα ξανακολλήσει αφίσες σε πανεπιστήμια και ότι η ΔΑΠ θα σταματήσει να συμμετάσχει σε εκλογές «που αφορούν τους λίγους και διώχνουν τους πολλούς».
Παρεμβάσεις σημαντικές που αν μη τι άλλο δείχνουν ένα ξεκάθαρο και ειλικρινές στίγμα μεταρρυθμίσεων.
Η επιλογή μάλιστα της αναφοράς και της μεταφοράς διαλόγων που είχε ο ίδιος ο κ.Μητσοτάκης με πολίτες ήταν εξίσου ορθή, διότι πολλές από αυτές τις αναφορές αποτελούν σκέψεις και ερωτήματα πολλών από την κοινωνία.
Και αυτή η τακτική ήταν που κατέστησε την ομιλία του κ.Μητσοτάκη πιο «γήινη», πιο κοντά στην πραγματικότητα και άρα πιο ρεαλιστική.
Επρόκειτο λοιπόν για μια ομιλία ιδιαίτερα θετική για τον κ.Μητσοτάκη.
Έστειλε το μήνυμα ότι εγκαταλείπει την εμμονική στάση με την κριτική απέναντι στην κυβέρνηση.
Ότι επικεντρώνεται στο δικό της αφήγημα.
Και ότι αυτό το αφήγημα είναι αισιόδοξο με τολμηρές μεταρρυθμίσεις.
Και κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα και οι προκλήσεις για τον κ.Μητσοτάκη.
Η δέσμευση του για μείωση της φορολογίας είναι προφανές ότι εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τους δανειστές.
Τα περί επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας για τα πρωτογενή πλεονάσματα και ότι θα πείσει τους δανειστές με την αξιοπιστία του και τις μεταρρυθμίσεις, δεν πείθουν.
Και παράλληλα δημιουργούν ερωτήματα που δίνουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση να αντεπιτεθεί.
Για αυτό άλλωστε η κυβέρνηση κατηγόρησε τον κ.Μητσοτάκη ότι σκοπεύει να φέρει 4ο μνημόνιο ή ότι θα δρομολογήσει τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Αλλά αυτή δεν είναι η μόνη πρόκληση για τον κ.Μητσοτάκη.
Η πρόταση του για την έκδοση νέας ταυτότητας σε κάθε πολίτη με δυνατότητα ψηφιακής υπογραφής πόσο άραγε μπορεί να περάσει από το κόμμα και το κομματικό του ακροατήριο;
Πόσο μπορεί να πείσει το σχέδιο του για την επιχειρηματικότητα αν ρίξει κανείς μια ματιά στο σημερινό πολιτικό προσωπικό της ΝΔ;
Πόσο μπορεί να πείσει όταν καταγγέλλει το «βόλεμα» κολλητών και φίλων στο Δημόσιο;
Πόσο εύκολα μπορεί να περάσει στο κόμμα του, διατηρώντας τις σημερινές ισορροπίες, την επιδίωξη του να κυβερνήσει με τους καλύτερους, όπως ο ίδιος λέει;
Με την ομιλία του στη ΔΕΘ ο κ.Μητσοτάκης σηματοδότησε μια στροφή στην πολιτική του ρητορική και στρατηγική.
Στροφή εξαιρετικά ορθή και άκρως απαραίτητη αν θέλει πράγματι να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση.
Στροφή όμως που τον φέρνει να αναμετρηθεί ενδεχομένως πιο σκληρά από ποτέ με το ίδιο του το κόμμα και τις έως σήμερα πρακτικές του.

Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr