Τα συμπεράσματα και τα ερωτήματα από τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα
Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, όπως ήταν και αναμενόμενο, προκάλεσε σωρεία διφορούμενων σχολίων.
Κάποιοι έκαναν λόγο για ξαναζεσταμένο φαγητό, για ένα ανούσιο ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας και για αδυναμία του πρωθυπουργού να δώσει στη νέα του κυβέρνηση φρέσκια πνοή και δυναμική.
Άλλοι έκαναν λόγο για «άνοιγμα» του Τσίπρα στην κεντροαριστερά και στη λαϊκή δεξιά αλλά και για ώθηση της γενιάς των 40αρηδων.
Όπως και να ερμηνεύσει κανείς το νέο κυβερνητικό σχήμα, υπάρχουν μερικά αναμφισβήτητα βασικά συμπεράσματα.
Πρώτον, ο «πυρήνας» της κυβέρνησης (υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών, Εργασίας, Άμυνας, Οικονομίας, Ενέργειας) έμεινε άθικτος.
Κίνηση με δύο ερμηνείες.
Αφενός ο Τσίπρας δεν ήθελε να προκαλέσει κλυδωνισμούς στις σχέσεις του με κορυφαίους υπουργούς και με τον κυβερνητικό του εταίρο, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την σταθερότητα του κυβερνητικού του σχήματος στο δρόμο προς τις κάλπες.
Αφετέρου υποδηλώνει αν μη τι άλλο την ικανοποίηση και τη στήριξη του στο έργο των υπουργών αυτών, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία δεδομένης της δυσαρέσκειας των πολιτών για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δεύτερον, με την υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα, ο κ.Τσίπρας καταφέρνει να ενισχύσει την ισχνή κυβερνητική του πλειοψηφία και να «πιάσει» ξανά τους 153 βουλευτές.
Τρίτον, διαπιστώνεται ότι κάθε άλλο παρά τριγμοί υπάρχουν στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, μια και το κόμμα του Π. Καμμένου ενίσχυσε τη συμμετοχή του με 7 μέλη στην κυβέρνηση.
Κάτι που σε συνδυασμό με τη συμμετοχή αρκετών βουλευτών από τη Βόρεια Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία ενόψει και των εξελίξεων στο Σκοπιανό.
Με λίγα λόγια ο στόχος του πρωθυπουργού επικεντρώνεται στους εξής δύο κύριους άξονες πολιτικής στρατηγικής:
Να διατηρήσει όσο το δυνατόν πιο σταθερό το κυβερνητικό του σχήμα ενόψει των μεγάλων προκλήσεων που έπονται και να ανοίξει το δρόμο για πολιτικές συμμαχίες, με το κύριο βάρος να δίνεται στην κεντροαριστερά.
Είναι όμως προφανές πως οι προκλήσεις για τον κ.Τσίπρα είναι πολλές:
- Θα καταφέρει πράγματι με την υπουργοποίηση της κας. Ξενογιαννακοπούλου και της κας. Ζορμπά να προσεγγίσει τον ευρύτερο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς ή η προσπάθεια του θα πέσει στο κενό;
- Θα καταφέρει πράγματι να διασφαλίσει τη συνέχεια της διακυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ δεδομένου ότι έχουν διαμηνύσει ότι μόλις έρθει προς κύρωση στη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση;
- Με αυτό το παντελώς ανομοιογενές πολιτικά σχήμα, θα καταφέρει η κυβέρνηση να έχει συνοχή και να παράξει αποτελέσματα;
Η επιδίωξη του πρωθυπουργού είναι εν πολλοίς γνωστή.
Βασικός του στόχος είναι η κυβέρνηση να προχωρήσει όσο πιο μακριά μπορεί μέσα στο 2019.
Προκειμένου να επωφεληθεί όσο είναι δυνατόν από τα αναμενόμενα θετικά αποτελέσματα στο μέτωπο της οικονομίας και να εφαρμόσει πολιτικές που θα έχουν αντίκτυπο στην τσέπη και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Κάτι που θεωρείται άκρως απαραίτητο, αν θέλει να παραμείνει «ζωντανός» στην επερχόμενη εκλογική μάχη.
Μέχρι τότε θα πρέπει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια, με χαρακτηριστικότερο τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει συγκεκριμένα, απτά και θετικά αποτελέσματα τόσο στην οικονομία όσο και σε άλλους κρίσιμους τομείς της καθημερινότητας, όπως είναι η εργασία ή η ασφάλεια.
Στοίχημα που πάντως φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο – υπό τις παρούσες συνθήκες – να κερδίσει…
www.bankingnews.gr
Κάποιοι έκαναν λόγο για ξαναζεσταμένο φαγητό, για ένα ανούσιο ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας και για αδυναμία του πρωθυπουργού να δώσει στη νέα του κυβέρνηση φρέσκια πνοή και δυναμική.
Άλλοι έκαναν λόγο για «άνοιγμα» του Τσίπρα στην κεντροαριστερά και στη λαϊκή δεξιά αλλά και για ώθηση της γενιάς των 40αρηδων.
Όπως και να ερμηνεύσει κανείς το νέο κυβερνητικό σχήμα, υπάρχουν μερικά αναμφισβήτητα βασικά συμπεράσματα.
Πρώτον, ο «πυρήνας» της κυβέρνησης (υπουργεία Οικονομικών, Εξωτερικών, Εργασίας, Άμυνας, Οικονομίας, Ενέργειας) έμεινε άθικτος.
Κίνηση με δύο ερμηνείες.
Αφενός ο Τσίπρας δεν ήθελε να προκαλέσει κλυδωνισμούς στις σχέσεις του με κορυφαίους υπουργούς και με τον κυβερνητικό του εταίρο, επιτυγχάνοντας με αυτόν τον τρόπο την σταθερότητα του κυβερνητικού του σχήματος στο δρόμο προς τις κάλπες.
Αφετέρου υποδηλώνει αν μη τι άλλο την ικανοποίηση και τη στήριξη του στο έργο των υπουργών αυτών, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία δεδομένης της δυσαρέσκειας των πολιτών για την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Δεύτερον, με την υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα, ο κ.Τσίπρας καταφέρνει να ενισχύσει την ισχνή κυβερνητική του πλειοψηφία και να «πιάσει» ξανά τους 153 βουλευτές.
Τρίτον, διαπιστώνεται ότι κάθε άλλο παρά τριγμοί υπάρχουν στις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, μια και το κόμμα του Π. Καμμένου ενίσχυσε τη συμμετοχή του με 7 μέλη στην κυβέρνηση.
Κάτι που σε συνδυασμό με τη συμμετοχή αρκετών βουλευτών από τη Βόρεια Ελλάδα έχει ιδιαίτερη σημασία ενόψει και των εξελίξεων στο Σκοπιανό.
Με λίγα λόγια ο στόχος του πρωθυπουργού επικεντρώνεται στους εξής δύο κύριους άξονες πολιτικής στρατηγικής:
Να διατηρήσει όσο το δυνατόν πιο σταθερό το κυβερνητικό του σχήμα ενόψει των μεγάλων προκλήσεων που έπονται και να ανοίξει το δρόμο για πολιτικές συμμαχίες, με το κύριο βάρος να δίνεται στην κεντροαριστερά.
Είναι όμως προφανές πως οι προκλήσεις για τον κ.Τσίπρα είναι πολλές:
- Θα καταφέρει πράγματι με την υπουργοποίηση της κας. Ξενογιαννακοπούλου και της κας. Ζορμπά να προσεγγίσει τον ευρύτερο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και της κεντροαριστεράς ή η προσπάθεια του θα πέσει στο κενό;
- Θα καταφέρει πράγματι να διασφαλίσει τη συνέχεια της διακυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ δεδομένου ότι έχουν διαμηνύσει ότι μόλις έρθει προς κύρωση στη Βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών θα αποχωρήσουν από την κυβέρνηση;
- Με αυτό το παντελώς ανομοιογενές πολιτικά σχήμα, θα καταφέρει η κυβέρνηση να έχει συνοχή και να παράξει αποτελέσματα;
Η επιδίωξη του πρωθυπουργού είναι εν πολλοίς γνωστή.
Βασικός του στόχος είναι η κυβέρνηση να προχωρήσει όσο πιο μακριά μπορεί μέσα στο 2019.
Προκειμένου να επωφεληθεί όσο είναι δυνατόν από τα αναμενόμενα θετικά αποτελέσματα στο μέτωπο της οικονομίας και να εφαρμόσει πολιτικές που θα έχουν αντίκτυπο στην τσέπη και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Κάτι που θεωρείται άκρως απαραίτητο, αν θέλει να παραμείνει «ζωντανός» στην επερχόμενη εκλογική μάχη.
Μέχρι τότε θα πρέπει να ξεπεράσει πολλά εμπόδια, με χαρακτηριστικότερο τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά και να αποδείξει ότι μπορεί να φέρει συγκεκριμένα, απτά και θετικά αποτελέσματα τόσο στην οικονομία όσο και σε άλλους κρίσιμους τομείς της καθημερινότητας, όπως είναι η εργασία ή η ασφάλεια.
Στοίχημα που πάντως φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο – υπό τις παρούσες συνθήκες – να κερδίσει…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών