Επίθεση τόσο στην κυβέρνηση όσο και τη Νέα Δημοκρατία
Επίθεση σε κυβέρνηση αλλά και αξιωματική αντιπολίτευση εξαπέλυσε ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της ΔΕΘ.
«Κυβέρνηση και ΝΔ, μας καλούν στην ουσία, να αποδεχτούμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα το επόμενο διάστημα, με βάση τον πλούτο που παράγουμε», τόνισε ο κ. Κουτσούμπας. Υποστήριξε ακόμη ότι αυτά στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός στη δική του ομιλία στη ΔΕΘ οδηγούν απλά στην «αναδιανομή της φτώχειας», ενώ χαρακτήρισε ως τουλάχιστον εξωφρενική την άποψη ότι η υπεραπόδοση των μέτρων λιτότητας μπορεί να αποτελεί αιτία για πανηγυρισμούς, με δεδομένο ότι πλήττονται τα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού.
Αναλυτικά ο κ. Κουτσούμπας τόνισε: «Καλούμε σήμερα απ’ τη Θεσσαλονίκη τους εργαζόμενους, το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του.
Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Να γυρίσει την πλάτη στο σκηνικό της υποταγής. Της αποδοχής της σημερινής μίζερης κατάστασης. Στο σκηνικό επιβολής μειωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων, που στήνουν η κυβέρνηση και η ΝΔ με την κάλπικη αντιπαράθεσή τους, με την ευκαιρία της 83ης Διεθνούς Έκθεσης. Κυβέρνηση και ΝΔ, μας καλούν στην ουσία, να αποδεχτούμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα το επόμενο διάστημα, με βάση τον πλούτο που παράγουμε. Πως ό,τι χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, χάθηκε οριστικά. Μάλιστα, πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι με τις κυβερνητικές υποσχέσεις, ότι μπορεί να επιστραφούν -απ’ το επόμενο έτος και σε βάθος τετραετίας- σε ορισμένα φτωχά νοικοκυριά κάποια ψίχουλα απ’ την τεράστια κλοπή του εισοδήματος των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τα οποία, όμως, ακόμη κι αυτά, θα εξανεμιστούν -και με το παραπάνω- από τα μέτρα που έχουν δρομολογηθεί, όπως η μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων. Λίγες μέρες πριν, από το βήμα αυτής της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο ίδιος αυτός, ο οποίος επέκτεινε το νομικό αντεργατικό οπλοστάσιο,
- με την κατάργηση του 8ωρου,
- το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας,
- τους μαζικούς πλειστηριασμούς,
- την υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία,
είχε το θράσος να εγγυηθεί ότι δήθεν “η Ελλάδα θα γίνει το νέο παγκόσμιο πρότυπο, με αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και αμοιβής για όλους, μέσα στην επόμενη πενταετία”. Στη σημερινή Ελλάδα, που στην πλειοψηφία των κλάδων δεν υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν εντάσσονται τυπικά σε κανέναν κλάδο λόγω της πανσπερμίας των εργασιακών σχέσεων και που ο κατώτατος μισθός σφαγιάσθηκε, έπεσε απ’ τα 751 ευρώ στα 586 και στα 511 για τους νέους, αυτός ο ίδιος πρωθυπουργός παρουσίασε, ως σημαντικό βήμα αποκατάστασης των αδικιών, την αύξηση του βασικού μισθού κατά λίγα ευρώ! Την ίδια ώρα, η ΝΔ στηρίζει στην ουσία -προκλητικά- την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, χαρακτηρίζοντας ως παροχολογία τα ελάχιστα μέτρα επιπέδου φτωχοκομείου που υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Μιλά για έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που οι παράγοντες των ΗΠΑ και της ΕΕ συγχαίρουν την κυβέρνηση για τη δέσμευσή της να τηρήσει απαρέγκλιτα τις συμφωνίες, να τρέξει τους στόχους του κεφαλαίου, στους οποίους ορκίζεται και η ίδια η ΝΔ. Όσο περισσότερο συγκλίνουν στρατηγικά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τόσο περισσότερο δεσμεύονται ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν, για να διευκολύνουν τις μεγάλες επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων… Τόσο ανεβάζουν τους τόνους της κάλπικης αντιπαράθεσης, για ανικανότητα και διαφθορά, για το ποιος εκφράζει την …πρόοδο! Η ΝΔ βλέπει με αμηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ, την “αριστερά του κεφαλαίου”, να την ξεπερνά, ακόμα και στο ρόλο του πρόθυμου σημαιοφόρου των επικίνδυνων σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Φτάνει σε σημείο αυτογελοιοποίησης με την κριτική για τον δήθεν «αριστερό»- «κομμουνιστικό» χαρακτήρα της κυβέρνησης!
Το ΚΚΕ σήμερα είναι το Κόμμα που μπαίνει μπροστά σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε δήμο και γειτονιά, για να φωτίσει την πραγματική εικόνα. Να συμβάλει ώστε ο λαός να οργανωθεί και να διεκδικήσει τη ζωή που του αξίζει. Να απαιτήσει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και να μην αρκεστεί στα ψίχουλα. Αναδεικνύουμε καθημερινά και μαχητικά, ότι υπάρχει ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, με γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας και ότι ο σημερινός βάλτος δεν είναι μονόδρομος!
Ας δούμε λοιπόν, συνοπτικά, ποια είναι η πραγματική εικόνα. Παρά τις προσπάθειες αρκετών να εστιάσουν στην “παροχολογία”, η πρωθυπουργική ομιλία στη ΔΕΘ ήταν αποκλειστικά, σχεδόν και μόνο, ένα νέο προκλητικό κάλεσμα στήριξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Με την απατηλή υπόσχεση, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δήθεν δίκαιη και φιλολαϊκή!
Για μια ακόμα φορά ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να λέει, πως το κρίσιμο είναι να εδραιωθεί η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας, πως επιτέλους η “οικονομία πάει καλά”… Κι επειδή “μαζί με το βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα”, κάλεσε τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, προκειμένου να αυξηθούν οι μισθοί, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να μειωθεί η ανεργία.
Η προκλητική στήριξη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και η υπόσχεση “μερίσματος” συσκοτίζει την πραγματικότητα.
Συσκοτίζει, πως αυτή η στήριξη απαιτεί υλοποίηση μέχρι κεραίας όλων των αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων, που έχουν ληφθεί, καθώς και νέα μέτρα σφαγής των δικαιωμάτων, που φέρνει η λεγόμενη “μεταμνημονιακή” περίοδος.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους εργαζομένους, πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, με την επαναφορά της εγχώριας οικονομίας σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης την τελευταία διετία.
Και συσκοτίζει την πραγματικότητα, γιατί δεν λέει ποιος πλήρωσε το “μάρμαρο” της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
- Συσκοτίζει πως γι' αυτό ο μέσος μισθός υποχώρησε δραστικά, κατά περιπτώσεις μέχρι και 30%.
- Πως ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 205 ευρώ, δηλαδή κατά 25%.
Και τώρα η κυβέρνηση κυριολεκτικά προκαλεί, βαφτίζοντας επαναφορά του κατώτατου μισθού, την αύξηση κατά λίγα ευρώ, όταν μειώθηκε κατά 200..!
- Οι πανηγυρισμοί για την ανάπτυξη συσκοτίζουν πως βάση της ήταν, επίσης, η καθιέρωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η συγκεκαλυμμένη μισθωτή εργασία με μπλοκάκι, την οποία επισημοποίησε στην πράξη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
- Συσκοτίζει ότι η κατάργηση των ΣΣΕ έχει οδηγήσει μόλις το 10% των εργαζόμενων να καλύπτονται σήμερα απ’ αυτές.
Πρόκειται για όλα τα μέτρα που οδήγησαν στην “ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας κόστους εργασίας” της Ελληνικής οικονομίας, όπως δήλωνε πρόσφατα ικανοποιημένος και ο πρόεδρος της ΤτΕ.
Για την επαναφορά σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μπορεί να πανηγυρίζουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι επενδυτές, η άρχουσα τάξη, τα συμφέροντα της οποίας υπερασπίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους εργαζόμενους, όμως, είναι αντανάκλαση του τσακίσματος των δικαιωμάτων τους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αντίστοιχα, η ανακύκλωση, ως κυβερνητική επιτυχία, της επίτευξης όχι μόνο των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά και του περιβόητου υπερπλεονάσματος, συγκαλύπτει το ποιος πληρώνει.
Συγκαλύπτει, πως το λεγόμενο νοικοκύρεμα -η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων- έγινε στη βάση της ξέφρενης φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων.
- Που καλούνται να πληρώνουν τεράστια έμμεση φορολογία με τον αυξημένο ΦΠΑ,
- δραστικά αυξημένη προκαταβολή φόρου,
- εξοντωτική άμεση φορολογία, ώστε να καλύπτονται τα έξοδα, μεγάλο μέρος των οποίων αφορά την άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Η Ελλάδα, στα χρόνια της δήθεν “αριστερής” κυβέρνησης, έγινε πρωταθλήτρια στις αυξήσεις φόρων μεταξύ των κρατών - μελών του ΟΟΣΑ.
Όμως δεν πληρώσαμε όλοι μαζί το μάρμαρο. Στα δημόσια έσοδα, οι μεγάλες επιχειρήσεις καταβάλλουν ένα ελάχιστο έως ανύπαρκτο μερίδιο. Οι νόμιμες φοροαπαλλαγές, οι αναπτυξιακοί νόμοι και η νόμιμη δυνατότητα μεταφοράς εσόδων στο εξωτερικό, καθιστά τη συμμετοχή των μεγάλων επιχειρήσεων στα κρατικά έσοδα σε ένα ισχνό ποσοστό της τάξης του 5%.
Το υπόλοιπο 95% καταβάλλεται από μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, αυτούς που οι φορομπηχτικοί μηχανισμοί του κράτους τούς βαφτίζουν φοροφυγάδες και τους κυνηγούν ανηλεώς.
Είναι καθαρή πρόκληση να εμφανίζεται ως θετικό σημείο, ως επιτυχία για τους εργαζομένους, η υπεραπόδοση των μέτρων πάνω απ’ το καθορισμένο πρωτογενές αποτέλεσμα του 3,5%.
Αποτελεί φυσικά επιτυχία για την άρχουσα τάξη της χώρας και τους “διορισμένους” φοροεισπράκτορές της, την εκάστοτε κυβέρνηση, και γι’ αυτό δικαίως πανηγυρίζει ο Αλ. Τσίπρας. Ματαιοπονεί, όμως, αν πιστεύει, ότι θα ξεγελά για πολύ καιρό τους εργαζόμενους. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ήρθαν για να μείνουν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν σταμάτησε να επισημαίνει πως δεν θα υποχωρήσουν οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Όμως, η ανάπτυξη του επόμενου διαστήματος απαιτεί νέες θυσίες για τους εργαζομένους.
Και το πλαίσιο των δεσμευτικών μεταρρυθμίσεων για την περίοδο μετά το μνημόνιο είναι πολύ συγκεκριμένο.
Καθώς παρουσίασε το παραμύθι της δήθεν μεταμνημονιακής δίκαιης ανάπτυξης, ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να πει μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Παραδέχτηκε πως η οικονομική πολιτική κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ δεν είναι γενικά “ανεξάρτητη”.
Πως η περιβόητη «αυτοτέλεια» της οικονομικής πολιτικής, βάσει της οποίας ισχυρίζεται πως δεν θα πετσοκόψει κι άλλο τις συντάξεις, αντικειμενικά περιορίζεται. Παραδέχτηκε ότι αυτό γίνεται:
- Και από το Ευρωπαϊκό πλαίσιο χρηματοδότησης.
- Και από τις γενικές κατευθύνσεις και τους μηχανισμούς ελέγχου της ΕΕ που αφορούν το σύνολο των κρατών-μελών της.
- Και από τον έλεγχο του προϋπολογισμού απ’ την Κομισιόν.
- Και από τους ειδικούς όρους για τη χώρα μας, που αφορούν σε συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να υλοποιηθούν.
- Και στον έλεγχο που συνδέεται με την υλοποίησή τους.
Σε πείσμα όσων, αυτάρεσκα, επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός, η περίοδος, που διατρέχουμε, προβλέπει θωράκιση της ενισχυμένης επιτόπιας εποπτείας από το κουαρτέτο στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Με ποινές χρηματοδότησης, που δεν αφορούν μόνο τους γενικούς κανόνες της ΕΕ, αλλά τους όρους επιστροφής των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Την πρόβλεψη, επίσης, για νέες αξιολογήσεις της πορείας της οικονομίας και νέες αλλαγές στις ρυθμίσεις του χρέους.
Ουσιαστικά, η ελληνική οικονομία δεν “φεύγει” απ’ τα Μνημόνια, αλλά αντικαθιστά στην πράξη το 3ο πρόγραμμα με ένα νέου τύπου αντιλαϊκό πρόγραμμα, του οποίου η εφαρμογή θα ελέγχεται αυστηρά και θα καθορίζει δημοσιονομικές διευκολύνσεις για το χρέος.
Θα προκαλούσαμε τον κ. Τσίπρα να διαψεύσει τον Κλάους Ρέκλινγκ, που υπενθύμισε πως τα μέτρα για το χρέος είναι δεμένα με τις μεταρρυθμίσεις.
Αλλά δεν χρειάζεται να το κάνουμε. Έδωσε ήδη διαβεβαιώσεις ότι θα είναι καλός μαθητής στην ΕΕ και στην εγχώρια άρχουσα τάξη απ’ το βήμα της ΔΕΘ. Η δήθεν “αυτοτελής” οικονομική πολιτική του επόμενου διαστήματος περιλαμβάνει μια σειρά από συγκεκριμένα προαποφασισμένα μέτρα που θα ληφθούν ανεξάρτητα από τον συγκεκριμένο κυβερνητικό διαχειριστή.
Τα απολύτως δεσμευτικά μέτρα στα οποία έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ περιλαμβάνουν:
- Νέες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας.
- Νέα μείωση της χρηματοδότησης των δημόσιων νοσοκομείων κατά 30% την επόμενη 2ετία και 40% μέχρι το 2022.
- Νέες περικοπές των επιδομάτων αναπηρίας, με τη φόρμουλα της λειτουργικής αξιολόγησης.
- Μείωση των επιχορηγούμενων εισιτηρίων.
- Προώθηση το πλαισίου αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων με ρητή αναφορά στην ανάγκη “εξάλειψης των συσσωρευμένων περιπτώσεων” χρεοκοπημένων νοικοκυριών.
- Την προώθηση μέτρων επιτάχυνσης των επενδύσεων.
- Την ολοκλήρωση του κτηματολογίου.
- Την προώθηση νέων μέτρων απελευθέρωσης της ενέργειας με σαφή αναφορά στην πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και την παράλληλη υλοποίηση των δημοπρασιών ΝΟΜΕ.
- Την επιθετική ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων με σαφείς αναφορές στο "Ελ. Βενιζέλος", στο Ελληνικό, στη ΔΕΠΑ, σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, στα λιμάνια Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, για να αναφέρουμε μόνο ορισμένα…
- Καθώς και την επιθετική προώθηση “εκμοντερνισμού της διαχείρισης προσωπικού στο δημόσιο”, με σαφή αναφορά στην κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων που οι ίδιοι καλύτερα από όλους καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό.
Η “αυτοτελής” οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων έχει απόλυτες, ρητές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα επόμενα 5 χρόνια. Πέραν αυτών, η συμφωνία επαναλαμβάνει την ανάγκη υλοποίησης όλων των μέχρι τώρα ψηφισμένων μέτρων, στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται:
- Η νέα μείωση των συντάξεων με ολοκληρωτική υλοποίηση του νόμου Κατρούγκαλου και την κατάργηση της “προσωπικής διαφοράς” και
- Η δραστική περικοπή, περίπου στο μισό, του αφορολόγητου.
Συνεχίζοντας το εμπόριο ελπίδας ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως η ανάπτυξη μπορεί να καταστήσει τα μέτρα αυτά περιττά ή ακόμα και επιζήμια.
Έλεγε πως η μείωση των συντάξεων είναι ακόμα και αντιαναπτυξιακό μέτρο, επαναφέροντας τους περιβόητους πολλαπλασιαστές του Αντώνη Σαμαρά. Αν είναι έτσι, κ. Τσίπρα, τότε γιατί να μην αυξηθούν οι συντάξεις και οι μισθοί;
Δεν θα είναι ακόμα θετικότερο το αποτέλεσμα στην ανάπτυξη; Γιατί αρνηθήκατε τη σχετική πρόταση που έφερε το ΚΚΕ στη βουλή;
Η αλήθεια είναι δυστυχώς διαφορετική για σας. Ο θεός της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπηρετείτε εσείς χρειάζεται καπιταλιστικές επενδύσεις. Και οι επενδυτές απαιτούν διασφαλισμένα μεγάλα κέρδη.
Γι’ αυτό, για να έρθει η περιβόητη ανάπτυξή σας, χρειάζεστε χαμηλούς μισθούς και κρατική χρηματοδότηση των επενδύσεων.
Γενικότερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και τα μέτρα κεϋνσιανισμού μπορεί να καθυστερούν λίγο την εκδήλωση της κρίσης, αλλά την ίδια στιγμή διογκώνουν το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. Και όταν αυτή τελικά εκδηλωθεί, εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα η κρίση, με βαρύτερες συνέπειες.
Το χρέος διεθνώς συσσωρεύεται, η κερδοφορία είναι χαμηλή, μεγάλος νέος τομέας κερδοφορίας δεν βρίσκεται και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα καταφεύγουν στα εργαλεία του ονομαζόμενου προστατευτισμού –σαν αυτά που παίρνει ο Τραμπ- για να θωρακίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων τους. Κι έτσι το πρόβλημα παραμένει και διογκώνεται.
Προειδοποιούμε: Η εκδήλωση μιας νέας, βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρεσης κεφαλαίου είναι προ των θυρών. Και η προοπτική αυτή, η κρίση να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο τη διεθνή οικονομία, είναι σήμερα δεσπόζουσα.
Το μεγάλο άνοιγμα της εγχώριας οικονομίας σε τομείς, που μπορεί να δοκιμαστούν ιδιαίτερα από μια νέα διεθνή κρίση, στη ναυτιλία και στον τουρισμό, μπορεί να αποβεί η “αχίλλειος πτέρνα” της καπιταλιστικής ανάπτυξης της επόμενης περιόδου.
Μια γενικευμένη διεθνής κρίση ενδέχεται να επιδράσει δυσανάλογα στην ελληνική οικονομία.
Ήδη η χώρα είναι εκτεθειμένη στο ολοένα και πιο αβέβαιο μέλλον της Ευρωζώνης, λόγω των εντεινόμενων ανταγωνισμών ανάμεσα στους μεγάλους της ΕΕ. Με την αντιπαράθεση Ιταλίας, Γαλλίας και Γερμανίας να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Ενώ, η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή αυξάνουν την πιθανότητα να τιναχτεί στον αέρα το σχέδιο μιας ήρεμης, μακροχρόνιας οικονομικής ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και οι κυβερνητικές υποσχέσεις για μέτρα ανακούφισης είναι τουλάχιστον έωλες.
Γιατί και αυτά τα πενιχρά μέτρα που εξήγγειλε, εξαρτώνται, από το αν η ανάπτυξη πάει καλά τα επόμενα χρόνια…, αν οι θεσμοί πειστούν…, αν τα δημόσια οικονομικά πάνε καλά..., αν.. αν.. αν...
Πρόκειται για γενικές υποσχέσεις που δεν ξέρουμε ούτε το ακριβές, ούτε καν, αν θα έχουν έστω κάποιο πενιχρό αντίκρισμα.
Κυρίως, όμως, είναι προκλητικό να παρουσιάζονται τα μέτρα ως βελτίωση και αποκατάσταση των αδικιών.
Οι περιβόητες μειώσεις των ασφαλίστρων συγκαλύπτουν πως οδηγούν σε κατάρρευση της σύνταξης. Δηλαδή, πως πρόκειται απλά για μετάθεση του πότε θα πληρώσεις. Επίσης, συγκαλύπτουν πως πρόκειται για μικρές αλλαγές στον “νόμο-λαιμητόμο” Κατρούγκαλου που εκτόξευσε τις ασφαλιστικές εισφορές.
Ουσιαστικά είναι μια εξαιρετική εφαρμογή του γνωστού γνωμικού του Χότζα, όπου μια μικρή βελτίωση επιδιώκει να σβήσει από τη μνήμη την προηγούμενη μεγάλη δραστική επιδείνωση. Εξάλλου, η όποια μείωση στις εισφορές θα έχει αρνητική επίδραση στο ύψος των συντάξεων.
Γι’ αυτό και οι διακηρύξεις περί ανάκτησης της εργασίας είναι ένα αδειανό πουκάμισο.
Η κυβέρνηση όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο το αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δημιούργησε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, ενισχύοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και αυταρχισμό, αλλά το πήγε και ένα βήμα παραπέρα. Κατεδαφίζοντας ό,τι είχε απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και βάζοντας αυστηρότερες προϋποθέσεις, νέα εμπόδια στην κήρυξη της απεργίας. Και όπου καταφέρνουν να προκηρύξουν κάποια απεργία, τότε άμεσα παρεμβαίνει ο πέλεκυς της αστικής δικαιοσύνης, κηρύσσοντας σχεδόν κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική, όπως πρόσφατα στο λιμάνι του Πειραιά.
Δύο είναι τα ζητήματα που προβάλλει η κυβέρνηση: Ο κατώτατος μισθός, για τον οποίο, όμως, αποδέχεται και κάνει δικό της τον νόμο Βρούτση, τον πιο εμβληματικό, αντεργατικό νόμο της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το ύψος αυτού του μισθού καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση, αποκλείοντας την ελεύθερη διαπραγμάτευση και τους αγώνες, τη διεκδίκηση για τον καθορισμό του.
Η όποια κυβερνητική απόφαση θα παίρνει ως κριτήριο για τον καθορισμό του, τα συμφέροντα των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και το επίπεδο της ανεργίας, θεωρώντας, βέβαια, ως κύριο υπεύθυνο της ανεργίας, το επίπεδο των μισθών και όχι τις επιδιώξεις των κεφαλαιοκρατών και του συστήματός τους.
Μάλιστα για να μην επιδεινώσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, η όποια προσαρμογή του κατώτατου μισθού από 1.1.2019 θα συνοδεύεται από την επιδότηση του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους έως 25 ετών για δύο χρόνια.
Έτσι, κάνει ένα ακόμα βήμα στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΣΕΒ για τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους.
Το δεύτερο είναι η επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Επέκταση που βασίζεται στην καλή θέληση των εργοδοτών, με την προαιρετική κατάθεση του μητρώου.
Επέκταση που βάζει ως προϋπόθεση αυτή να καλύπτει το 50+1 των εργαζομένων του κλάδου. Στη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου δεν υπάρχουν συμβάσεις, ως αποτέλεσμα του αντεργατικού νομικού πλαισίου, το οποίο και η σημερινή κυβέρνηση το αφήνει αναλλοίωτο. Αλλά ακόμη και εκεί που υπάρχουν αυτές, τελικά δεν έχουν καμία αξία για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση, για τους συμβασιούχους εργαζόμενους, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Γιατί όλοι αυτοί αποκλείονται από τις κλαδικές συμβάσεις.
Μόνο, για παράδειγμα, στον κλάδο του Τουρισμού υπάρχουν πάνω από 14 διαφορετικές μορφές συμβάσεων.
Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν την πλειοψηφία των νέων εργαζομένων, γιατί πάνω από το 52% εργάζονται υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης και αμείβονται με 378 ευρώ μικτά.
Η διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και η θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, έχουν ως προαπαιτούμενο το φθηνό, αναλώσιμο, ευέλικτο και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό.
Τα ψίχουλα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επαρκούν ούτε στο ελάχιστο, για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των εργαζομένων.
Δεν επαρκούν ούτε για να αντιμετωπίσουν τις νέες απώλειες που έρχονται την επόμενη περίοδο. Πρόκειται για πολιτική αναδιανομής της φτώχειας. Παίρνουν απ’ τη μία τσέπη των εργαζόμενων 10 και δίνουν στην άλλη τσέπη πίσω 1.
Αλήθεια, το θέμα είναι πώς θα διανεμηθεί το υπερπλεόνασμα που είναι της τάξης του 1% του ΑΕΠ;
Ή πρέπει να συζητήσουμε τι θα γίνει με τον κυρίως όγκο του προϋπολογισμoύ, που είναι της τάξης του 40% του ΑΕΠ;
Ή με το πλεόνασμα του 3,5% που το πληρώνουν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι;
Αντίστοιχη πολιτική απάτη διαπράττει η κυβέρνηση και στο ζήτημα της ανεργίας. Στα χαρτιά η ανεργία πέφτει, έχει υποχωρήσει στο 19% από το 26%.
Τι κρύβει όμως αυτή η μείωση;
Κρύβει μια αναγκαστική φυγή ειδικευμένου εργατικού δυναμικού απ’ τη χώρα, την περίοδο της κρίσης, μέσα απ’ τη μετανάστευση. Μια οικονομική πληγή, όπου εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, τελικά αξιοποιούνται για την κερδοφορία του κεφαλαίου στην ξενιτειά. Σε χώρες, οι οποίες βρίσκουν εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό στην παραγωγικότερη ηλικία, χωρίς να έχουν καταβάλει κανένα τίμημα. Ενώ ταυτόχρονα, αυτό το πολύτιμο δυναμικό, δεν καταγράφεται στις λίστες της ανεργίας και εμφανίζεται να την ελαττώνει.
Κυρίως, όμως, η κυβέρνηση κρύβει την αθλιότητα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μερικής απασχόλησης.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται κυκλικά, με μερική απασχόληση, δύο ή και τρεις στην ίδια δουλειά, αλλά καταγράφονται ως εργαζόμενοι.
Έτσι, οι δείκτες υποχωρούν στα χαρτιά και οι άνεργοι ανακυκλώνονται.
Σ΄ αυτό το κλίμα των τεράστιων ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, τα άλλα αστικά κόμματα, κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ –το Κίνημα Αλλαγής-, κλιμακώνουν την αντιπολιτευτική ρητορική τους απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουν μια αντιπολίτευση που όχι μόνο είναι εντελώς άσφαιρη αλλά είναι και βολική.
Είναι βολική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί υπάρχουν τα δικά τους προηγούμενα πεπραγμένα, ως κόμματα που άσκησαν την κυβερνητική διαχείριση τα χρόνια πριν το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι βολική απέναντι στο σύστημα, αλλά και στην κυβέρνηση, γιατί την «πιέζουν» για να επιταχύνει την πορεία υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Δηλαδή, εκείνων των μέτρων που δημιουργούν ένα δήθεν πιο «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον», όπως είπε και ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
ΝΔ, αλλά και ορισμένα ΜΜΕ, δεν κρύβουν την απέχθειά τους στο ταξικό κίνημα, στους εργατικούς αγώνες.
Δεν κρύβουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα με τα μέτρα που προτείνουν.
Με αυτόν τον τρόπο βοηθάνε το ΣΥΡΙΖΑ, τον διευκολύνουν, προσδίδοντάς του αριστερά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχει.
Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να τον ταυτίζουν ξεδιάντροπα με τους κομμουνιστές, συκοφαντώντας το κομμουνιστικό κίνημα, το ΚΚΕ.
Γιατί το ΚΚΕ προφανώς θεωρούν ως πραγματικό τους αντίπαλο.
Οι αντεργατικές τους διακηρύξεις στοχεύουν στη λαϊκή συνείδηση. Συμβάλλουν, μαζί με την κυβερνητική προπαγάνδα, στη δημιουργία ενός κλίματος μειωμένων απαιτήσεων. Στοχεύουν στην υπονόμευση των αγώνων και των διεκδικήσεων, στο να υπομένει συνεχώς ο λαός μας τη φτώχεια και να βολεύεται με ορισμένα ψίχουλα αλληλεγγύης.
Η εικονική τηλεοπτική διαπάλη τους δεν αφορά τον προσανατολισμό, το χαρακτήρα και το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής τους.
Οι δύο πόλοι του νέου διπολισμού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τα εξαπτέρυγά τους, συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να πληρώνουν. Να θυσιάζουν την ικανοποίηση των αναγκών τους σήμερα και αύριο, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και διατήρησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Όπως ακριβώς μέχρι χθες, πλήρωναν πάλι στο όνομα της εξόδου από την καπιταλιστική κρίση.
Η διαπάλη τους είναι για το ποιος θα αποσπάσει περισσότερα εύσημα από το κεφάλαιο και τις αγορές, από τους διάφορους παράγοντες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αποδέχονται επίσης να αναλαμβάνει η χώρα τον επικίνδυνο ρόλο του σημαιοφόρου των σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Διακινδυνεύουν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ενδεχόμενη μεγάλη πολεμική αναμέτρηση για τα συμφέροντα εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων.
Παίζουν με τη φωτιά την ώρα που οξύνονται οι αντιθέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας στα Βαλκάνια και επιδεινώνονται οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.
Μετατρέπουν την Ελλάδα σε απέραντη αμερικανική βάση, δηλαδή σε στόχο στην περίπτωση μιας μελλοντικής στρατιωτικής σύρραξης.
Το ΚΚΕ δηλώνει με σαφήνεια και υπεύθυνα μπροστά στον ελληνικό λαό ότι όλα αυτά δεν είναι το κακό το ριζικό μας.
Δηλώνουμε ότι υπάρχει λύση. Ότι μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του εργαζόμενου λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα μας.
Επιμένουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να είμαστε παρόντες σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι, επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες.
Πρωτοστατούμε σε κάθε αγώνα.
Οργανώνουμε την αλληλεγγύη.
Προβάλλουμε λύσεις για όλα τα ζητήματα και ολοκληρωμένες θέσεις για κάθε κοινωνικό πρόβλημα.
Το ΚΚΕ με τους αγώνες του και τη δράση του, μέσα κι έξω από τη Βουλή, είναι παράγοντας αποφασιστικής πίεσης για αποτροπή των χειρότερων.
Για τη ματαίωση αντεργατικών και αντιλαϊκών σχεδίων και σε αρκετές περιπτώσεις για απόσπαση κάποιων λύσεων.
Και αυτό το γεγονός που το αναγνωρίζει κάθε εργαζόμενος, κάθε απλός άνθρωπος καλής θέλησης, είναι η καλύτερη απάντηση απέναντι στη συκοφαντία προς το ΚΚΕ, ότι δήθεν τα παραπέμπει όλα σε ένα μακρινό μέλλον, χωρίς προοπτική...
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι οι κομμουνιστές είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, για καθετί, ακόμη και το παραμικρό, που μπορεί να ανακουφίσει τον βασανισμένο λαό μας από τα βάρη που του φορτώνουν οι κυβερνήσεις.
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι τα διάφορα αιτήματα που καθημερινά παλεύει και διεκδικεί το ΚΚΕ, οι διάφορες προτάσεις που καταθέτει, όπως:
- για να υπογραφούν κλαδικές συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς,
- για να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ,
- για την κατάργηση των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών,
- για να επαναπροσλαμβάνονται οι εργαζόμενοι που απολύονται,
- για να υπάρχουν μέτρα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας, προστασίας του περιβάλλοντος και πολλά άλλα...,
Όλα αυτά είναι για την άμεση και στοιχειώδη ανακούφιση του λαού, για την αναπλήρωση ενός μέρους μόνο των τεράστιων απωλειών που είχε αυτά τα χρόνια...
Ταυτόχρονα, όμως, λέμε, ότι η όποια ανακούφιση, οι όποιες κατακτήσεις, χωρίς ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, είναι εφήμερες, προσωρινές, ευάλωτες στην ασυδοσία της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Που θα καιροφυλακτούν να τις πάρουν πίσω με κάθε ευκαιρία, όπως έκαναν τα χρόνια της κρίσης.
Ό,τι κερδίζουμε σε ένα ζήτημα, θα εξανεμίζεται από τη συνολική χειροτέρευση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής. Από το εισόδημα μέχρι τα αναγκαία μέτρα προστασίας της ζωής και του περιβάλλοντος, τα οποία θυσιάζονται στο βωμό των ματωμένων πλεονασμάτων και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Κάτι το οποίο αποδείχτηκε περίτρανα από την πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, που κόστισε τη ζωή μέχρι σήμερα σε 99 ανθρώπους.
Απέναντι σε αυτό το σκηνικό, σας καλούμε όλους και όλες να πάρετε τη θέση σας. Με νέες δυνάμεις, με μεγαλύτερη θέληση, με περισσότερες πρωτοβουλίες. Το κάλεσμα του ΚΚΕ αφορά τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία: Την πλειοψηφία που σήμερα αντιλαμβάνεται ότι, παρά τα παραμύθια για τη δήθεν νέα ημέρα που ξημερώνει, η ανέχεια, η ανεργία, η λιτότητα, η φοροληστεία, η ανασφάλεια συνολικά, θα συνεχιστούν.
Απευθυνόμαστε στους εργάτες στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, σε όλους τους τόπους δουλειάς, εκεί που η εργατική τάξη στενάζει από την αγριότητα της εργοδοσίας.
Στους ανέργους και τους ξένους εργάτες, στην πλειοψηφία τους νέοι, που νιώθουν στο πετσί τους όλη την απανθρωπιά του καπιταλιστικού συστήματος.
Στους μισθωτούς του δημοσίου τομέα, των χώρων υγείας και πρόνοιας, στους χώρους εκπαίδευσης και στα σχολεία, εκεί όπου η φροντίδα για την Υγεία και τη Μόρφωση δίνεται με το σταγονόμετρο για το λαό και τα παιδιά τους.
Στους μικροϊδιοκτήτες στις πόλεις και τα χωριά, απέναντι στην ατελείωτη φοροληστεία και στην επίθεση των μονοπωλιακών ομίλων.
Στους νέους και τις γυναίκες των εργατικών -λαϊκών οικογενειών.
Στους συνταξιούχους.
Στους ένστολους των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και στους στρατευμένους νέους, ιδιαίτερα μπροστά στους νέους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.
Στους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού, που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντίκρισμα από το κράτος και τις κυβερνήσεις, με ελλιπή χρηματοδότηση.
Στα λαϊκά νοικοκυριά, που βρίσκονται ανυπεράσπιστα στη μανία των πυρκαγιών, των πλημμυρών, των σεισμών, λόγω της έλλειψης των απαραίτητων προληπτικών μέσων.
Απευθυνόμαστε σε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, σε αγωνιστές, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην κοροϊδία της «μεταμνημονιακής εποχής».
Σε όσους και όσες αγανακτούν με τη φθορά συνειδήσεων, την ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Καλούμε ειδικά τους ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, δημοκράτες, αριστεροί, που κάποιοι συμπορεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια με το ΚΚΕ και ίσως μετά βρέθηκαν σε άλλα μονοπάτια και μετερίζια, αλλά δεν πήγαν και δε θέλουν «να πάνε σπίτι τους». Που δεν ακολούθησαν, ούτε δέχονται να ακολουθήσουν το ΣΥΡΙΖΑ στην θλιβερή αυτή οριστική και ανεπίστρεπτη μετάλλαξή του. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που, παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους, κατανοούν ότι η μαχητική στάση του ΚΚΕ, ήταν πραγματική ασπίδα προστασίας.
Ότι τα πράγματα θα ήταν χειρότερα χωρίς το ΚΚΕ. Και ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν αδυνατίζει το ΚΚΕ. Η στάση του ΚΚΕ, πάνω απ' όλα συνέβαλε στο να μην επικρατήσει πλήρως η λογική της ηττοπάθειας.
Για να μην επικρατήσει οριστικά η λογική της «αναγκαίας προσαρμογής», όπως πονηρά την ονοματίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να σπείρει ένα σύγχρονο ραγιαδισμό, για να φορτώσει προκλητικά στον ίδιο το λαό τη μετάλλαξή του, λέγοντάς μας, ότι ό,τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, το έκανε γιατί τάχα ο λαός δεν ήθελε και δεν επέλεξε τη ρήξη. Όλα αυτά τα λέει, κυρίως για να καθηλώσει δυνάμεις, που νιώθουν απογοητευμένες. Όμως σήμερα πρέπει να δράσουν, να βγουν στο προσκήνιο μαζί με το ΚΚΕ, για να αλλάξει πραγματικά ο συσχετισμός δύναμης. Σήμερα, χρειάζεται ένα ακόμη πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ γιατί τα δύσκολα δεν πέρασαν, όπως λένε, είναι μπροστά μας. Και το Κόμμα μας μπορεί να είναι δύναμη αντίστασης, διεκδίκησης, συσπείρωσης για να ξεκινήσει μια αντίστροφη πορεία. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που ανησυχούν μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας. Τη συνέχιση του πολέμου στη Συρία. Τις απειλές για νέες επεμβάσεις. Τις αλλαγές συνόρων.
Την τεράστια συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, με ασκήσεις και γυμνάσια, που παραπέμπουν σε πολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας. Την όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη αποτελούν κομμάτια ενός συνολικού γεωπολιτικού πάζλ που διαμορφώνεται και απειλεί τους λαούς, με πολεμικές εμπλοκές πιθανά και έναν πιο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Σε αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει ενεργά και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο σημαιοφόρου, για χάρη τμημάτων του κεφαλαίου που διεκδικούν μερίδιο από την αναδιανομή.
Πραγματικά δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια κυβέρνηση που να έχει κάνει μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τόσα πολλά για να προωθηθούν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Δε θυμόσαστε Αμερικάνο πρέσβη τα τελευταία χρόνια, που να παρεμβαίνει με τις πλάτες της κυβέρνησης επί παντός επιστητού. Σε σημείο μάλιστα να βγαίνουν στελέχη της ΝΔ, και να λένε ότι νιώθουν στρατηγική ηδονή για τη φιλοαμερικάνικη και φιλοΝΑΤΟϊκή πολιτική της κυβέρνησης!
Τι να πρωτοθυμηθούμε:
- Την αναβάθμιση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα;
- Την αγορά νέων οπλικών συστημάτων με δισεκατομμύρια ευρώ, όχι για την άμυνα της χώρας , αλλά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ;
- Τις «στρατηγικές συνεργασίες», με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ;
- Το ρόλο μεσολαβητή για να μπουν νέες χώρες στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ;
Μήπως αυτό το μοναδικό στόχο δεν είχε και η πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών Τσίπρα- Ζάεφ;
Από πού κι ως πού η συμφωνία αυτή έχει ως στόχο την επίλυση προβλημάτων στις σχέσεις των δύο χωρών, προβλημάτων αλυτρωτισμού κι εθνικισμού, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Αφού, τα προβλήματα αυτά, όχι μόνο θα συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά θα επιδεινωθούν παραπέρα, γιατί το ίδιο το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι ο κύριος παράγοντας αποσταθεροποίησης της περιοχής. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που έχουν βγάλει συμπεράσματα από τα ψεύτικα διλήμματα, που στήθηκαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Παλιότερα είχαμε τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς, μέχρι να γίνουν όλοι μνημονιακοί.
Είχαμε το γιαλατζί δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ για το ΟΧΙ και της ΝΔ για το ΝΑΙ, μέχρι που πήγαν αλαμπρατσέτα με το ΝΑΙ.
Τώρα, επειδή συγκλίνουν στα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα, πάνε να στήσουν νέους ψεύτικους διαχωρισμούς. “Πρόοδος – συντήρηση”, “δεξιά – αντιδεξιά”, “ΣΥΡΙΖΑ – αντιΣΥΡΙΖΑ” και πάει λέγοντας... Μόνο και μόνο για να κρύψουν τη βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις. Κι αυτή η διαχωριστική γραμμή δεν είναι άλλη από το ποιος υπηρετεί και ποιος αντιπαλεύει το σημερινό βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο. Το πραγματικό δίλημμα, από τη σκοπιά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, είναι ένα:
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ Ή ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΟΥ - ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ - ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.
Επειδή η επόμενη ημέρα θα είναι ίδια με την προηγούμενη.... Επειδή όποιος από δαύτους κι αν είναι στην κυβέρνηση, θα συνεχίσει την ίδια πολιτική από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος... Γι' αυτό σας λέμε με το χέρι στην καρδιά, ότι την πραγματική «διαφορά», μπορούμε να την κάνουμε μόνο με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ. Που αποτελεί το μοναδικό αντίπαλο στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Για να δυναμώσει η ελπίδα. Για να υπάρξει πραγματική “καθαρή έξοδος για το λαό”, που είναι η κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, η ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Σχεδιάζουμε αυτή την προοπτική, με σχέδιο και πρόγραμμα επεξεργασμένο.
Με την πρωτοπόρα δράση μας μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους και νέους σε πόλεις και χωριά.
Οι αλλαγές που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, η μικρομεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι και επιστήμονες θα προέλθουν από τα κάτω.
Με γερή οργάνωση και αγώνα παντού. Με την οικοδόμηση της συμμαχίας τους. Με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ισχυροποίησή του παντού, στα Σωματεία, σε όλες τις λαϊκές οργανώσεις τους Δήμους, τη Βουλή, στην Ευρωβουλή.
Μέσα από αυτό το δρόμο θα δημιουργούνται οι συνθήκες για αλλαγές κι ανατροπές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Μέσα από αυτό το δρόμο θα μπορέσει η κοινωνική συμμαχία να κατακτήσει τη δική της εξουσία, την εργατική εξουσία.
Στον πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, ο λαός και τα παιδιά του είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και όχι θεατές στον καναπέ.
Τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τα λιμάνια, οι υποδομές, τα αεροδρόμια, τα εργοστάσια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, απαλλάσσονται από την ιδιοκτησία μίας χούφτας μετόχων- κηφήνων και γίνονται κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία.
Οι εργαζόμενοι αποκτούν λόγο για το πώς, τι, πόσο πρέπει να παραχθεί. Ποιοι κλάδοι πρέπει να αναπτυχθούν, με ποια προτεραιότητα, τι επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό χρειάζεται. Κίνητρο για την παραγωγή και την ανάπτυξη της οικονομίας, γίνονται οι συνεχώς διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, βάζοντας οριστικό τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας. Ανοίγοντας το δρόμο να συμβαδίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας με την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Με αυτήν την οικονομία συνδέεται το εκπαιδευτικό σύστημα που προσανατολίζεται στην παραγωγή υψηλά ειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού. Στην ανάπτυξη της έρευνας που δεν θα γίνεται πατέντα για νέα κέρδη για λίγους, όπως σήμερα, αλλά εργαλείο για την ανύψωση του επιπέδου ζωής του λαού. Αυτή είναι πολύ σύντομα και περιεκτικά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Σας καλούμε σε αυτόν το δρόμο να πορευτούμε μαζί. Όλοι μαζί. Το ΚΚΕ είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα του εργατικού λαϊκού κινήματος της χώρας μας. Το ΚΚΕ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που συγκεντρώνει τις μνήμες και τους αγώνες τόσων γενεών. Προχωράμε μπροστά! Δυναμικά! Αποφασιστικά! Καλή δύναμη σε όλους και όλες.
www.bankingnews.gr
«Κυβέρνηση και ΝΔ, μας καλούν στην ουσία, να αποδεχτούμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα το επόμενο διάστημα, με βάση τον πλούτο που παράγουμε», τόνισε ο κ. Κουτσούμπας. Υποστήριξε ακόμη ότι αυτά στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός στη δική του ομιλία στη ΔΕΘ οδηγούν απλά στην «αναδιανομή της φτώχειας», ενώ χαρακτήρισε ως τουλάχιστον εξωφρενική την άποψη ότι η υπεραπόδοση των μέτρων λιτότητας μπορεί να αποτελεί αιτία για πανηγυρισμούς, με δεδομένο ότι πλήττονται τα λαϊκά στρώματα του πληθυσμού.
Αναλυτικά ο κ. Κουτσούμπας τόνισε: «Καλούμε σήμερα απ’ τη Θεσσαλονίκη τους εργαζόμενους, το λαό να οργανώσει την αντεπίθεσή του.
Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Να γυρίσει την πλάτη στο σκηνικό της υποταγής. Της αποδοχής της σημερινής μίζερης κατάστασης. Στο σκηνικό επιβολής μειωμένων προσδοκιών και απαιτήσεων, που στήνουν η κυβέρνηση και η ΝΔ με την κάλπικη αντιπαράθεσή τους, με την ευκαιρία της 83ης Διεθνούς Έκθεσης. Κυβέρνηση και ΝΔ, μας καλούν στην ουσία, να αποδεχτούμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα το επόμενο διάστημα, με βάση τον πλούτο που παράγουμε. Πως ό,τι χάσαμε όλα αυτά τα χρόνια, χάθηκε οριστικά. Μάλιστα, πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι με τις κυβερνητικές υποσχέσεις, ότι μπορεί να επιστραφούν -απ’ το επόμενο έτος και σε βάθος τετραετίας- σε ορισμένα φτωχά νοικοκυριά κάποια ψίχουλα απ’ την τεράστια κλοπή του εισοδήματος των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων όλα τα προηγούμενα χρόνια. Τα οποία, όμως, ακόμη κι αυτά, θα εξανεμιστούν -και με το παραπάνω- από τα μέτρα που έχουν δρομολογηθεί, όπως η μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων. Λίγες μέρες πριν, από το βήμα αυτής της ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας, ο ίδιος αυτός, ο οποίος επέκτεινε το νομικό αντεργατικό οπλοστάσιο,
- με την κατάργηση του 8ωρου,
- το χτύπημα της κυριακάτικης αργίας,
- τους μαζικούς πλειστηριασμούς,
- την υπονόμευση του δικαιώματος στην απεργία,
είχε το θράσος να εγγυηθεί ότι δήθεν “η Ελλάδα θα γίνει το νέο παγκόσμιο πρότυπο, με αξιοπρεπείς συνθήκες δουλειάς και αμοιβής για όλους, μέσα στην επόμενη πενταετία”. Στη σημερινή Ελλάδα, που στην πλειοψηφία των κλάδων δεν υπάρχουν κλαδικές συμβάσεις, που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δεν εντάσσονται τυπικά σε κανέναν κλάδο λόγω της πανσπερμίας των εργασιακών σχέσεων και που ο κατώτατος μισθός σφαγιάσθηκε, έπεσε απ’ τα 751 ευρώ στα 586 και στα 511 για τους νέους, αυτός ο ίδιος πρωθυπουργός παρουσίασε, ως σημαντικό βήμα αποκατάστασης των αδικιών, την αύξηση του βασικού μισθού κατά λίγα ευρώ! Την ίδια ώρα, η ΝΔ στηρίζει στην ουσία -προκλητικά- την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, χαρακτηρίζοντας ως παροχολογία τα ελάχιστα μέτρα επιπέδου φτωχοκομείου που υποσχέθηκε η κυβέρνηση. Μιλά για έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που οι παράγοντες των ΗΠΑ και της ΕΕ συγχαίρουν την κυβέρνηση για τη δέσμευσή της να τηρήσει απαρέγκλιτα τις συμφωνίες, να τρέξει τους στόχους του κεφαλαίου, στους οποίους ορκίζεται και η ίδια η ΝΔ. Όσο περισσότερο συγκλίνουν στρατηγικά ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τόσο περισσότερο δεσμεύονται ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν, για να διευκολύνουν τις μεγάλες επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων… Τόσο ανεβάζουν τους τόνους της κάλπικης αντιπαράθεσης, για ανικανότητα και διαφθορά, για το ποιος εκφράζει την …πρόοδο! Η ΝΔ βλέπει με αμηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ, την “αριστερά του κεφαλαίου”, να την ξεπερνά, ακόμα και στο ρόλο του πρόθυμου σημαιοφόρου των επικίνδυνων σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Φτάνει σε σημείο αυτογελοιοποίησης με την κριτική για τον δήθεν «αριστερό»- «κομμουνιστικό» χαρακτήρα της κυβέρνησης!
Το ΚΚΕ σήμερα είναι το Κόμμα που μπαίνει μπροστά σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε κλάδο, κάθε δήμο και γειτονιά, για να φωτίσει την πραγματική εικόνα. Να συμβάλει ώστε ο λαός να οργανωθεί και να διεκδικήσει τη ζωή που του αξίζει. Να απαιτήσει να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του και να μην αρκεστεί στα ψίχουλα. Αναδεικνύουμε καθημερινά και μαχητικά, ότι υπάρχει ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, με γνώμονα την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας και ότι ο σημερινός βάλτος δεν είναι μονόδρομος!
Ας δούμε λοιπόν, συνοπτικά, ποια είναι η πραγματική εικόνα. Παρά τις προσπάθειες αρκετών να εστιάσουν στην “παροχολογία”, η πρωθυπουργική ομιλία στη ΔΕΘ ήταν αποκλειστικά, σχεδόν και μόνο, ένα νέο προκλητικό κάλεσμα στήριξης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Με την απατηλή υπόσχεση, ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δήθεν δίκαιη και φιλολαϊκή!
Για μια ακόμα φορά ακούσαμε τον κ. Τσίπρα να λέει, πως το κρίσιμο είναι να εδραιωθεί η αναπτυξιακή δυναμική της χώρας, πως επιτέλους η “οικονομία πάει καλά”… Κι επειδή “μαζί με το βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα”, κάλεσε τους εργαζόμενους να βάλουν πλάτη για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, προκειμένου να αυξηθούν οι μισθοί, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να μειωθεί η ανεργία.
Η προκλητική στήριξη της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και η υπόσχεση “μερίσματος” συσκοτίζει την πραγματικότητα.
Συσκοτίζει, πως αυτή η στήριξη απαιτεί υλοποίηση μέχρι κεραίας όλων των αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων, που έχουν ληφθεί, καθώς και νέα μέτρα σφαγής των δικαιωμάτων, που φέρνει η λεγόμενη “μεταμνημονιακή” περίοδος.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει τους εργαζομένους, πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, με την επαναφορά της εγχώριας οικονομίας σε φάση καπιταλιστικής ανάπτυξης την τελευταία διετία.
Και συσκοτίζει την πραγματικότητα, γιατί δεν λέει ποιος πλήρωσε το “μάρμαρο” της επιστροφής στην καπιταλιστική ανάπτυξη.
- Συσκοτίζει πως γι' αυτό ο μέσος μισθός υποχώρησε δραστικά, κατά περιπτώσεις μέχρι και 30%.
- Πως ο κατώτατος μισθός μειώθηκε κατά 205 ευρώ, δηλαδή κατά 25%.
Και τώρα η κυβέρνηση κυριολεκτικά προκαλεί, βαφτίζοντας επαναφορά του κατώτατου μισθού, την αύξηση κατά λίγα ευρώ, όταν μειώθηκε κατά 200..!
- Οι πανηγυρισμοί για την ανάπτυξη συσκοτίζουν πως βάση της ήταν, επίσης, η καθιέρωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, η συγκεκαλυμμένη μισθωτή εργασία με μπλοκάκι, την οποία επισημοποίησε στην πράξη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
- Συσκοτίζει ότι η κατάργηση των ΣΣΕ έχει οδηγήσει μόλις το 10% των εργαζόμενων να καλύπτονται σήμερα απ’ αυτές.
Πρόκειται για όλα τα μέτρα που οδήγησαν στην “ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας κόστους εργασίας” της Ελληνικής οικονομίας, όπως δήλωνε πρόσφατα ικανοποιημένος και ο πρόεδρος της ΤτΕ.
Για την επαναφορά σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης μπορεί να πανηγυρίζουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι επενδυτές, η άρχουσα τάξη, τα συμφέροντα της οποίας υπερασπίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Για τους εργαζόμενους, όμως, είναι αντανάκλαση του τσακίσματος των δικαιωμάτων τους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αντίστοιχα, η ανακύκλωση, ως κυβερνητική επιτυχία, της επίτευξης όχι μόνο των στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος, αλλά και του περιβόητου υπερπλεονάσματος, συγκαλύπτει το ποιος πληρώνει.
Συγκαλύπτει, πως το λεγόμενο νοικοκύρεμα -η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων- έγινε στη βάση της ξέφρενης φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων.
- Που καλούνται να πληρώνουν τεράστια έμμεση φορολογία με τον αυξημένο ΦΠΑ,
- δραστικά αυξημένη προκαταβολή φόρου,
- εξοντωτική άμεση φορολογία, ώστε να καλύπτονται τα έξοδα, μεγάλο μέρος των οποίων αφορά την άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
Η Ελλάδα, στα χρόνια της δήθεν “αριστερής” κυβέρνησης, έγινε πρωταθλήτρια στις αυξήσεις φόρων μεταξύ των κρατών - μελών του ΟΟΣΑ.
Όμως δεν πληρώσαμε όλοι μαζί το μάρμαρο. Στα δημόσια έσοδα, οι μεγάλες επιχειρήσεις καταβάλλουν ένα ελάχιστο έως ανύπαρκτο μερίδιο. Οι νόμιμες φοροαπαλλαγές, οι αναπτυξιακοί νόμοι και η νόμιμη δυνατότητα μεταφοράς εσόδων στο εξωτερικό, καθιστά τη συμμετοχή των μεγάλων επιχειρήσεων στα κρατικά έσοδα σε ένα ισχνό ποσοστό της τάξης του 5%.
Το υπόλοιπο 95% καταβάλλεται από μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, αυτούς που οι φορομπηχτικοί μηχανισμοί του κράτους τούς βαφτίζουν φοροφυγάδες και τους κυνηγούν ανηλεώς.
Είναι καθαρή πρόκληση να εμφανίζεται ως θετικό σημείο, ως επιτυχία για τους εργαζομένους, η υπεραπόδοση των μέτρων πάνω απ’ το καθορισμένο πρωτογενές αποτέλεσμα του 3,5%.
Αποτελεί φυσικά επιτυχία για την άρχουσα τάξη της χώρας και τους “διορισμένους” φοροεισπράκτορές της, την εκάστοτε κυβέρνηση, και γι’ αυτό δικαίως πανηγυρίζει ο Αλ. Τσίπρας. Ματαιοπονεί, όμως, αν πιστεύει, ότι θα ξεγελά για πολύ καιρό τους εργαζόμενους. Τα μέτρα που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ήρθαν για να μείνουν. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν σταμάτησε να επισημαίνει πως δεν θα υποχωρήσουν οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Όμως, η ανάπτυξη του επόμενου διαστήματος απαιτεί νέες θυσίες για τους εργαζομένους.
Και το πλαίσιο των δεσμευτικών μεταρρυθμίσεων για την περίοδο μετά το μνημόνιο είναι πολύ συγκεκριμένο.
Καθώς παρουσίασε το παραμύθι της δήθεν μεταμνημονιακής δίκαιης ανάπτυξης, ο πρωθυπουργός, αναγκάστηκε να πει μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Παραδέχτηκε πως η οικονομική πολιτική κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ δεν είναι γενικά “ανεξάρτητη”.
Πως η περιβόητη «αυτοτέλεια» της οικονομικής πολιτικής, βάσει της οποίας ισχυρίζεται πως δεν θα πετσοκόψει κι άλλο τις συντάξεις, αντικειμενικά περιορίζεται. Παραδέχτηκε ότι αυτό γίνεται:
- Και από το Ευρωπαϊκό πλαίσιο χρηματοδότησης.
- Και από τις γενικές κατευθύνσεις και τους μηχανισμούς ελέγχου της ΕΕ που αφορούν το σύνολο των κρατών-μελών της.
- Και από τον έλεγχο του προϋπολογισμού απ’ την Κομισιόν.
- Και από τους ειδικούς όρους για τη χώρα μας, που αφορούν σε συγκεκριμένα μέτρα που πρέπει να υλοποιηθούν.
- Και στον έλεγχο που συνδέεται με την υλοποίησή τους.
Σε πείσμα όσων, αυτάρεσκα, επαναλαμβάνει ο πρωθυπουργός, η περίοδος, που διατρέχουμε, προβλέπει θωράκιση της ενισχυμένης επιτόπιας εποπτείας από το κουαρτέτο στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Με ποινές χρηματοδότησης, που δεν αφορούν μόνο τους γενικούς κανόνες της ΕΕ, αλλά τους όρους επιστροφής των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα σε περίπτωση μη συμμόρφωσης. Την πρόβλεψη, επίσης, για νέες αξιολογήσεις της πορείας της οικονομίας και νέες αλλαγές στις ρυθμίσεις του χρέους.
Ουσιαστικά, η ελληνική οικονομία δεν “φεύγει” απ’ τα Μνημόνια, αλλά αντικαθιστά στην πράξη το 3ο πρόγραμμα με ένα νέου τύπου αντιλαϊκό πρόγραμμα, του οποίου η εφαρμογή θα ελέγχεται αυστηρά και θα καθορίζει δημοσιονομικές διευκολύνσεις για το χρέος.
Θα προκαλούσαμε τον κ. Τσίπρα να διαψεύσει τον Κλάους Ρέκλινγκ, που υπενθύμισε πως τα μέτρα για το χρέος είναι δεμένα με τις μεταρρυθμίσεις.
Αλλά δεν χρειάζεται να το κάνουμε. Έδωσε ήδη διαβεβαιώσεις ότι θα είναι καλός μαθητής στην ΕΕ και στην εγχώρια άρχουσα τάξη απ’ το βήμα της ΔΕΘ. Η δήθεν “αυτοτελής” οικονομική πολιτική του επόμενου διαστήματος περιλαμβάνει μια σειρά από συγκεκριμένα προαποφασισμένα μέτρα που θα ληφθούν ανεξάρτητα από τον συγκεκριμένο κυβερνητικό διαχειριστή.
Τα απολύτως δεσμευτικά μέτρα στα οποία έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ περιλαμβάνουν:
- Νέες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικής προστασίας.
- Νέα μείωση της χρηματοδότησης των δημόσιων νοσοκομείων κατά 30% την επόμενη 2ετία και 40% μέχρι το 2022.
- Νέες περικοπές των επιδομάτων αναπηρίας, με τη φόρμουλα της λειτουργικής αξιολόγησης.
- Μείωση των επιχορηγούμενων εισιτηρίων.
- Προώθηση το πλαισίου αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων με ρητή αναφορά στην ανάγκη “εξάλειψης των συσσωρευμένων περιπτώσεων” χρεοκοπημένων νοικοκυριών.
- Την προώθηση μέτρων επιτάχυνσης των επενδύσεων.
- Την ολοκλήρωση του κτηματολογίου.
- Την προώθηση νέων μέτρων απελευθέρωσης της ενέργειας με σαφή αναφορά στην πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ και την παράλληλη υλοποίηση των δημοπρασιών ΝΟΜΕ.
- Την επιθετική ολοκλήρωση των ιδιωτικοποιήσεων με σαφείς αναφορές στο "Ελ. Βενιζέλος", στο Ελληνικό, στη ΔΕΠΑ, σε ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, στα λιμάνια Αλεξανδρούπολης και Καβάλας, για να αναφέρουμε μόνο ορισμένα…
- Καθώς και την επιθετική προώθηση “εκμοντερνισμού της διαχείρισης προσωπικού στο δημόσιο”, με σαφή αναφορά στην κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων που οι ίδιοι καλύτερα από όλους καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό.
Η “αυτοτελής” οικονομική πολιτική των κυβερνήσεων έχει απόλυτες, ρητές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τα επόμενα 5 χρόνια. Πέραν αυτών, η συμφωνία επαναλαμβάνει την ανάγκη υλοποίησης όλων των μέχρι τώρα ψηφισμένων μέτρων, στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται:
- Η νέα μείωση των συντάξεων με ολοκληρωτική υλοποίηση του νόμου Κατρούγκαλου και την κατάργηση της “προσωπικής διαφοράς” και
- Η δραστική περικοπή, περίπου στο μισό, του αφορολόγητου.
Συνεχίζοντας το εμπόριο ελπίδας ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως η ανάπτυξη μπορεί να καταστήσει τα μέτρα αυτά περιττά ή ακόμα και επιζήμια.
Έλεγε πως η μείωση των συντάξεων είναι ακόμα και αντιαναπτυξιακό μέτρο, επαναφέροντας τους περιβόητους πολλαπλασιαστές του Αντώνη Σαμαρά. Αν είναι έτσι, κ. Τσίπρα, τότε γιατί να μην αυξηθούν οι συντάξεις και οι μισθοί;
Δεν θα είναι ακόμα θετικότερο το αποτέλεσμα στην ανάπτυξη; Γιατί αρνηθήκατε τη σχετική πρόταση που έφερε το ΚΚΕ στη βουλή;
Η αλήθεια είναι δυστυχώς διαφορετική για σας. Ο θεός της καπιταλιστικής ανάπτυξης που υπηρετείτε εσείς χρειάζεται καπιταλιστικές επενδύσεις. Και οι επενδυτές απαιτούν διασφαλισμένα μεγάλα κέρδη.
Γι’ αυτό, για να έρθει η περιβόητη ανάπτυξή σας, χρειάζεστε χαμηλούς μισθούς και κρατική χρηματοδότηση των επενδύσεων.
Γενικότερα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και τα μέτρα κεϋνσιανισμού μπορεί να καθυστερούν λίγο την εκδήλωση της κρίσης, αλλά την ίδια στιγμή διογκώνουν το πρόβλημα της υπερσυσσώρευσης. Και όταν αυτή τελικά εκδηλωθεί, εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη κλίμακα η κρίση, με βαρύτερες συνέπειες.
Το χρέος διεθνώς συσσωρεύεται, η κερδοφορία είναι χαμηλή, μεγάλος νέος τομέας κερδοφορίας δεν βρίσκεται και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα καταφεύγουν στα εργαλεία του ονομαζόμενου προστατευτισμού –σαν αυτά που παίρνει ο Τραμπ- για να θωρακίσουν τα κέρδη των μονοπωλίων τους. Κι έτσι το πρόβλημα παραμένει και διογκώνεται.
Προειδοποιούμε: Η εκδήλωση μιας νέας, βαθύτερης κρίσης υπερσυσσώρεσης κεφαλαίου είναι προ των θυρών. Και η προοπτική αυτή, η κρίση να αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο τη διεθνή οικονομία, είναι σήμερα δεσπόζουσα.
Το μεγάλο άνοιγμα της εγχώριας οικονομίας σε τομείς, που μπορεί να δοκιμαστούν ιδιαίτερα από μια νέα διεθνή κρίση, στη ναυτιλία και στον τουρισμό, μπορεί να αποβεί η “αχίλλειος πτέρνα” της καπιταλιστικής ανάπτυξης της επόμενης περιόδου.
Μια γενικευμένη διεθνής κρίση ενδέχεται να επιδράσει δυσανάλογα στην ελληνική οικονομία.
Ήδη η χώρα είναι εκτεθειμένη στο ολοένα και πιο αβέβαιο μέλλον της Ευρωζώνης, λόγω των εντεινόμενων ανταγωνισμών ανάμεσα στους μεγάλους της ΕΕ. Με την αντιπαράθεση Ιταλίας, Γαλλίας και Γερμανίας να βρίσκεται στο επίκεντρο.
Ενώ, η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή αυξάνουν την πιθανότητα να τιναχτεί στον αέρα το σχέδιο μιας ήρεμης, μακροχρόνιας οικονομικής ανάπτυξης.
Γι’ αυτό και οι κυβερνητικές υποσχέσεις για μέτρα ανακούφισης είναι τουλάχιστον έωλες.
Γιατί και αυτά τα πενιχρά μέτρα που εξήγγειλε, εξαρτώνται, από το αν η ανάπτυξη πάει καλά τα επόμενα χρόνια…, αν οι θεσμοί πειστούν…, αν τα δημόσια οικονομικά πάνε καλά..., αν.. αν.. αν...
Πρόκειται για γενικές υποσχέσεις που δεν ξέρουμε ούτε το ακριβές, ούτε καν, αν θα έχουν έστω κάποιο πενιχρό αντίκρισμα.
Κυρίως, όμως, είναι προκλητικό να παρουσιάζονται τα μέτρα ως βελτίωση και αποκατάσταση των αδικιών.
Οι περιβόητες μειώσεις των ασφαλίστρων συγκαλύπτουν πως οδηγούν σε κατάρρευση της σύνταξης. Δηλαδή, πως πρόκειται απλά για μετάθεση του πότε θα πληρώσεις. Επίσης, συγκαλύπτουν πως πρόκειται για μικρές αλλαγές στον “νόμο-λαιμητόμο” Κατρούγκαλου που εκτόξευσε τις ασφαλιστικές εισφορές.
Ουσιαστικά είναι μια εξαιρετική εφαρμογή του γνωστού γνωμικού του Χότζα, όπου μια μικρή βελτίωση επιδιώκει να σβήσει από τη μνήμη την προηγούμενη μεγάλη δραστική επιδείνωση. Εξάλλου, η όποια μείωση στις εισφορές θα έχει αρνητική επίδραση στο ύψος των συντάξεων.
Γι’ αυτό και οι διακηρύξεις περί ανάκτησης της εργασίας είναι ένα αδειανό πουκάμισο.
Η κυβέρνηση όχι μόνο διατήρησε στο ακέραιο το αντεργατικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, το οποίο δημιούργησε συνθήκες εργασιακής ζούγκλας, ενισχύοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και αυταρχισμό, αλλά το πήγε και ένα βήμα παραπέρα. Κατεδαφίζοντας ό,τι είχε απομείνει από τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης και βάζοντας αυστηρότερες προϋποθέσεις, νέα εμπόδια στην κήρυξη της απεργίας. Και όπου καταφέρνουν να προκηρύξουν κάποια απεργία, τότε άμεσα παρεμβαίνει ο πέλεκυς της αστικής δικαιοσύνης, κηρύσσοντας σχεδόν κάθε απεργία παράνομη και καταχρηστική, όπως πρόσφατα στο λιμάνι του Πειραιά.
Δύο είναι τα ζητήματα που προβάλλει η κυβέρνηση: Ο κατώτατος μισθός, για τον οποίο, όμως, αποδέχεται και κάνει δικό της τον νόμο Βρούτση, τον πιο εμβληματικό, αντεργατικό νόμο της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Έτσι, το ύψος αυτού του μισθού καθορίζεται με κυβερνητική απόφαση, αποκλείοντας την ελεύθερη διαπραγμάτευση και τους αγώνες, τη διεκδίκηση για τον καθορισμό του.
Η όποια κυβερνητική απόφαση θα παίρνει ως κριτήριο για τον καθορισμό του, τα συμφέροντα των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και το επίπεδο της ανεργίας, θεωρώντας, βέβαια, ως κύριο υπεύθυνο της ανεργίας, το επίπεδο των μισθών και όχι τις επιδιώξεις των κεφαλαιοκρατών και του συστήματός τους.
Μάλιστα για να μην επιδεινώσει την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, η όποια προσαρμογή του κατώτατου μισθού από 1.1.2019 θα συνοδεύεται από την επιδότηση του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους έως 25 ετών για δύο χρόνια.
Έτσι, κάνει ένα ακόμα βήμα στην ικανοποίηση των απαιτήσεων του ΣΕΒ για τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους.
Το δεύτερο είναι η επέκταση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Επέκταση που βασίζεται στην καλή θέληση των εργοδοτών, με την προαιρετική κατάθεση του μητρώου.
Επέκταση που βάζει ως προϋπόθεση αυτή να καλύπτει το 50+1 των εργαζομένων του κλάδου. Στη μεγάλη πλειοψηφία του κλάδου δεν υπάρχουν συμβάσεις, ως αποτέλεσμα του αντεργατικού νομικού πλαισίου, το οποίο και η σημερινή κυβέρνηση το αφήνει αναλλοίωτο. Αλλά ακόμη και εκεί που υπάρχουν αυτές, τελικά δεν έχουν καμία αξία για τους εργαζόμενους με μερική απασχόληση, για τους συμβασιούχους εργαζόμενους, για τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Γιατί όλοι αυτοί αποκλείονται από τις κλαδικές συμβάσεις.
Μόνο, για παράδειγμα, στον κλάδο του Τουρισμού υπάρχουν πάνω από 14 διαφορετικές μορφές συμβάσεων.
Τα μέτρα αυτά δεν αφορούν την πλειοψηφία των νέων εργαζομένων, γιατί πάνω από το 52% εργάζονται υπό καθεστώς μερικής απασχόλησης και αμείβονται με 378 ευρώ μικτά.
Η διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και η θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, έχουν ως προαπαιτούμενο το φθηνό, αναλώσιμο, ευέλικτο και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό.
Τα ψίχουλα που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επαρκούν ούτε στο ελάχιστο, για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των εργαζομένων.
Δεν επαρκούν ούτε για να αντιμετωπίσουν τις νέες απώλειες που έρχονται την επόμενη περίοδο. Πρόκειται για πολιτική αναδιανομής της φτώχειας. Παίρνουν απ’ τη μία τσέπη των εργαζόμενων 10 και δίνουν στην άλλη τσέπη πίσω 1.
Αλήθεια, το θέμα είναι πώς θα διανεμηθεί το υπερπλεόνασμα που είναι της τάξης του 1% του ΑΕΠ;
Ή πρέπει να συζητήσουμε τι θα γίνει με τον κυρίως όγκο του προϋπολογισμoύ, που είναι της τάξης του 40% του ΑΕΠ;
Ή με το πλεόνασμα του 3,5% που το πληρώνουν εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι;
Αντίστοιχη πολιτική απάτη διαπράττει η κυβέρνηση και στο ζήτημα της ανεργίας. Στα χαρτιά η ανεργία πέφτει, έχει υποχωρήσει στο 19% από το 26%.
Τι κρύβει όμως αυτή η μείωση;
Κρύβει μια αναγκαστική φυγή ειδικευμένου εργατικού δυναμικού απ’ τη χώρα, την περίοδο της κρίσης, μέσα απ’ τη μετανάστευση. Μια οικονομική πληγή, όπου εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, τελικά αξιοποιούνται για την κερδοφορία του κεφαλαίου στην ξενιτειά. Σε χώρες, οι οποίες βρίσκουν εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό στην παραγωγικότερη ηλικία, χωρίς να έχουν καταβάλει κανένα τίμημα. Ενώ ταυτόχρονα, αυτό το πολύτιμο δυναμικό, δεν καταγράφεται στις λίστες της ανεργίας και εμφανίζεται να την ελαττώνει.
Κυρίως, όμως, η κυβέρνηση κρύβει την αθλιότητα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και της μερικής απασχόλησης.
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι εργάζονται κυκλικά, με μερική απασχόληση, δύο ή και τρεις στην ίδια δουλειά, αλλά καταγράφονται ως εργαζόμενοι.
Έτσι, οι δείκτες υποχωρούν στα χαρτιά και οι άνεργοι ανακυκλώνονται.
Σ΄ αυτό το κλίμα των τεράστιων ευθυνών της σημερινής κυβέρνησης για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, τα άλλα αστικά κόμματα, κυρίως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ –το Κίνημα Αλλαγής-, κλιμακώνουν την αντιπολιτευτική ρητορική τους απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κάνουν μια αντιπολίτευση που όχι μόνο είναι εντελώς άσφαιρη αλλά είναι και βολική.
Είναι βολική απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί υπάρχουν τα δικά τους προηγούμενα πεπραγμένα, ως κόμματα που άσκησαν την κυβερνητική διαχείριση τα χρόνια πριν το ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι βολική απέναντι στο σύστημα, αλλά και στην κυβέρνηση, γιατί την «πιέζουν» για να επιταχύνει την πορεία υλοποίησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Δηλαδή, εκείνων των μέτρων που δημιουργούν ένα δήθεν πιο «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον», όπως είπε και ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ.
ΝΔ, αλλά και ορισμένα ΜΜΕ, δεν κρύβουν την απέχθειά τους στο ταξικό κίνημα, στους εργατικούς αγώνες.
Δεν κρύβουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα με τα μέτρα που προτείνουν.
Με αυτόν τον τρόπο βοηθάνε το ΣΥΡΙΖΑ, τον διευκολύνουν, προσδίδοντάς του αριστερά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχει.
Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να τον ταυτίζουν ξεδιάντροπα με τους κομμουνιστές, συκοφαντώντας το κομμουνιστικό κίνημα, το ΚΚΕ.
Γιατί το ΚΚΕ προφανώς θεωρούν ως πραγματικό τους αντίπαλο.
Οι αντεργατικές τους διακηρύξεις στοχεύουν στη λαϊκή συνείδηση. Συμβάλλουν, μαζί με την κυβερνητική προπαγάνδα, στη δημιουργία ενός κλίματος μειωμένων απαιτήσεων. Στοχεύουν στην υπονόμευση των αγώνων και των διεκδικήσεων, στο να υπομένει συνεχώς ο λαός μας τη φτώχεια και να βολεύεται με ορισμένα ψίχουλα αλληλεγγύης.
Η εικονική τηλεοπτική διαπάλη τους δεν αφορά τον προσανατολισμό, το χαρακτήρα και το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής τους.
Οι δύο πόλοι του νέου διπολισμού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τα εξαπτέρυγά τους, συμφωνούν ότι οι εργαζόμενοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να πληρώνουν. Να θυσιάζουν την ικανοποίηση των αναγκών τους σήμερα και αύριο, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και διατήρησης της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Όπως ακριβώς μέχρι χθες, πλήρωναν πάλι στο όνομα της εξόδου από την καπιταλιστική κρίση.
Η διαπάλη τους είναι για το ποιος θα αποσπάσει περισσότερα εύσημα από το κεφάλαιο και τις αγορές, από τους διάφορους παράγοντες των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ αποδέχονται επίσης να αναλαμβάνει η χώρα τον επικίνδυνο ρόλο του σημαιοφόρου των σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Διακινδυνεύουν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε ενδεχόμενη μεγάλη πολεμική αναμέτρηση για τα συμφέροντα εγχώριων και ξένων μονοπωλιακών ομίλων.
Παίζουν με τη φωτιά την ώρα που οξύνονται οι αντιθέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας στα Βαλκάνια και επιδεινώνονται οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας.
Μετατρέπουν την Ελλάδα σε απέραντη αμερικανική βάση, δηλαδή σε στόχο στην περίπτωση μιας μελλοντικής στρατιωτικής σύρραξης.
Το ΚΚΕ δηλώνει με σαφήνεια και υπεύθυνα μπροστά στον ελληνικό λαό ότι όλα αυτά δεν είναι το κακό το ριζικό μας.
Δηλώνουμε ότι υπάρχει λύση. Ότι μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του εργαζόμενου λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα μας.
Επιμένουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να είμαστε παρόντες σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη και όλοι οι εργαζόμενοι, επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες.
Πρωτοστατούμε σε κάθε αγώνα.
Οργανώνουμε την αλληλεγγύη.
Προβάλλουμε λύσεις για όλα τα ζητήματα και ολοκληρωμένες θέσεις για κάθε κοινωνικό πρόβλημα.
Το ΚΚΕ με τους αγώνες του και τη δράση του, μέσα κι έξω από τη Βουλή, είναι παράγοντας αποφασιστικής πίεσης για αποτροπή των χειρότερων.
Για τη ματαίωση αντεργατικών και αντιλαϊκών σχεδίων και σε αρκετές περιπτώσεις για απόσπαση κάποιων λύσεων.
Και αυτό το γεγονός που το αναγνωρίζει κάθε εργαζόμενος, κάθε απλός άνθρωπος καλής θέλησης, είναι η καλύτερη απάντηση απέναντι στη συκοφαντία προς το ΚΚΕ, ότι δήθεν τα παραπέμπει όλα σε ένα μακρινό μέλλον, χωρίς προοπτική...
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι οι κομμουνιστές είναι μπροστά σε κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, για καθετί, ακόμη και το παραμικρό, που μπορεί να ανακουφίσει τον βασανισμένο λαό μας από τα βάρη που του φορτώνουν οι κυβερνήσεις.
Όλοι αυτοί ξέρουν πολύ καλά ότι τα διάφορα αιτήματα που καθημερινά παλεύει και διεκδικεί το ΚΚΕ, οι διάφορες προτάσεις που καταθέτει, όπως:
- για να υπογραφούν κλαδικές συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς,
- για να επανέλθει ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ,
- για την κατάργηση των πλειστηριασμών των λαϊκών κατοικιών,
- για να επαναπροσλαμβάνονται οι εργαζόμενοι που απολύονται,
- για να υπάρχουν μέτρα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας, προστασίας του περιβάλλοντος και πολλά άλλα...,
Όλα αυτά είναι για την άμεση και στοιχειώδη ανακούφιση του λαού, για την αναπλήρωση ενός μέρους μόνο των τεράστιων απωλειών που είχε αυτά τα χρόνια...
Ταυτόχρονα, όμως, λέμε, ότι η όποια ανακούφιση, οι όποιες κατακτήσεις, χωρίς ανατροπές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, είναι εφήμερες, προσωρινές, ευάλωτες στην ασυδοσία της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού. Που θα καιροφυλακτούν να τις πάρουν πίσω με κάθε ευκαιρία, όπως έκαναν τα χρόνια της κρίσης.
Ό,τι κερδίζουμε σε ένα ζήτημα, θα εξανεμίζεται από τη συνολική χειροτέρευση κάθε πτυχής της ανθρώπινης ζωής. Από το εισόδημα μέχρι τα αναγκαία μέτρα προστασίας της ζωής και του περιβάλλοντος, τα οποία θυσιάζονται στο βωμό των ματωμένων πλεονασμάτων και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Κάτι το οποίο αποδείχτηκε περίτρανα από την πρόσφατη καταστροφική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, που κόστισε τη ζωή μέχρι σήμερα σε 99 ανθρώπους.
Απέναντι σε αυτό το σκηνικό, σας καλούμε όλους και όλες να πάρετε τη θέση σας. Με νέες δυνάμεις, με μεγαλύτερη θέληση, με περισσότερες πρωτοβουλίες. Το κάλεσμα του ΚΚΕ αφορά τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία: Την πλειοψηφία που σήμερα αντιλαμβάνεται ότι, παρά τα παραμύθια για τη δήθεν νέα ημέρα που ξημερώνει, η ανέχεια, η ανεργία, η λιτότητα, η φοροληστεία, η ανασφάλεια συνολικά, θα συνεχιστούν.
Απευθυνόμαστε στους εργάτες στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, σε όλους τους τόπους δουλειάς, εκεί που η εργατική τάξη στενάζει από την αγριότητα της εργοδοσίας.
Στους ανέργους και τους ξένους εργάτες, στην πλειοψηφία τους νέοι, που νιώθουν στο πετσί τους όλη την απανθρωπιά του καπιταλιστικού συστήματος.
Στους μισθωτούς του δημοσίου τομέα, των χώρων υγείας και πρόνοιας, στους χώρους εκπαίδευσης και στα σχολεία, εκεί όπου η φροντίδα για την Υγεία και τη Μόρφωση δίνεται με το σταγονόμετρο για το λαό και τα παιδιά τους.
Στους μικροϊδιοκτήτες στις πόλεις και τα χωριά, απέναντι στην ατελείωτη φοροληστεία και στην επίθεση των μονοπωλιακών ομίλων.
Στους νέους και τις γυναίκες των εργατικών -λαϊκών οικογενειών.
Στους συνταξιούχους.
Στους ένστολους των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας και στους στρατευμένους νέους, ιδιαίτερα μπροστά στους νέους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών.
Στους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού, που δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, χωρίς ουσιαστικά κανένα αντίκρισμα από το κράτος και τις κυβερνήσεις, με ελλιπή χρηματοδότηση.
Στα λαϊκά νοικοκυριά, που βρίσκονται ανυπεράσπιστα στη μανία των πυρκαγιών, των πλημμυρών, των σεισμών, λόγω της έλλειψης των απαραίτητων προληπτικών μέσων.
Απευθυνόμαστε σε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, σε αγωνιστές, οι οποίοι δεν πιστεύουν στην κοροϊδία της «μεταμνημονιακής εποχής».
Σε όσους και όσες αγανακτούν με τη φθορά συνειδήσεων, την ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών, στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Καλούμε ειδικά τους ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, δημοκράτες, αριστεροί, που κάποιοι συμπορεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια με το ΚΚΕ και ίσως μετά βρέθηκαν σε άλλα μονοπάτια και μετερίζια, αλλά δεν πήγαν και δε θέλουν «να πάνε σπίτι τους». Που δεν ακολούθησαν, ούτε δέχονται να ακολουθήσουν το ΣΥΡΙΖΑ στην θλιβερή αυτή οριστική και ανεπίστρεπτη μετάλλαξή του. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που, παρά τις επιμέρους διαφωνίες τους, κατανοούν ότι η μαχητική στάση του ΚΚΕ, ήταν πραγματική ασπίδα προστασίας.
Ότι τα πράγματα θα ήταν χειρότερα χωρίς το ΚΚΕ. Και ότι τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν αδυνατίζει το ΚΚΕ. Η στάση του ΚΚΕ, πάνω απ' όλα συνέβαλε στο να μην επικρατήσει πλήρως η λογική της ηττοπάθειας.
Για να μην επικρατήσει οριστικά η λογική της «αναγκαίας προσαρμογής», όπως πονηρά την ονοματίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να σπείρει ένα σύγχρονο ραγιαδισμό, για να φορτώσει προκλητικά στον ίδιο το λαό τη μετάλλαξή του, λέγοντάς μας, ότι ό,τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, το έκανε γιατί τάχα ο λαός δεν ήθελε και δεν επέλεξε τη ρήξη. Όλα αυτά τα λέει, κυρίως για να καθηλώσει δυνάμεις, που νιώθουν απογοητευμένες. Όμως σήμερα πρέπει να δράσουν, να βγουν στο προσκήνιο μαζί με το ΚΚΕ, για να αλλάξει πραγματικά ο συσχετισμός δύναμης. Σήμερα, χρειάζεται ένα ακόμη πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ γιατί τα δύσκολα δεν πέρασαν, όπως λένε, είναι μπροστά μας. Και το Κόμμα μας μπορεί να είναι δύναμη αντίστασης, διεκδίκησης, συσπείρωσης για να ξεκινήσει μια αντίστροφη πορεία. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που ανησυχούν μπροστά στις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή μας. Τη συνέχιση του πολέμου στη Συρία. Τις απειλές για νέες επεμβάσεις. Τις αλλαγές συνόρων.
Την τεράστια συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή, με ασκήσεις και γυμνάσια, που παραπέμπουν σε πολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας. Την όξυνση της τουρκικής επιθετικότητας στο Αιγαίο και την Κύπρο.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη αποτελούν κομμάτια ενός συνολικού γεωπολιτικού πάζλ που διαμορφώνεται και απειλεί τους λαούς, με πολεμικές εμπλοκές πιθανά και έναν πιο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με τη συμμετοχή της Ελλάδας.
Σε αυτό το σκηνικό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συμμετέχει ενεργά και μάλιστα με αναβαθμισμένο ρόλο σημαιοφόρου, για χάρη τμημάτων του κεφαλαίου που διεκδικούν μερίδιο από την αναδιανομή.
Πραγματικά δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια κυβέρνηση που να έχει κάνει μέσα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα τόσα πολλά για να προωθηθούν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Δε θυμόσαστε Αμερικάνο πρέσβη τα τελευταία χρόνια, που να παρεμβαίνει με τις πλάτες της κυβέρνησης επί παντός επιστητού. Σε σημείο μάλιστα να βγαίνουν στελέχη της ΝΔ, και να λένε ότι νιώθουν στρατηγική ηδονή για τη φιλοαμερικάνικη και φιλοΝΑΤΟϊκή πολιτική της κυβέρνησης!
Τι να πρωτοθυμηθούμε:
- Την αναβάθμιση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών βάσεων στην Ελλάδα;
- Την αγορά νέων οπλικών συστημάτων με δισεκατομμύρια ευρώ, όχι για την άμυνα της χώρας , αλλά για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ;
- Τις «στρατηγικές συνεργασίες», με κράτη - δολοφόνους, όπως το Ισραήλ;
- Το ρόλο μεσολαβητή για να μπουν νέες χώρες στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ;
Μήπως αυτό το μοναδικό στόχο δεν είχε και η πρόσφατη συμφωνία των Πρεσπών Τσίπρα- Ζάεφ;
Από πού κι ως πού η συμφωνία αυτή έχει ως στόχο την επίλυση προβλημάτων στις σχέσεις των δύο χωρών, προβλημάτων αλυτρωτισμού κι εθνικισμού, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση; Αφού, τα προβλήματα αυτά, όχι μόνο θα συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά θα επιδεινωθούν παραπέρα, γιατί το ίδιο το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ είναι ο κύριος παράγοντας αποσταθεροποίησης της περιοχής. Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που έχουν βγάλει συμπεράσματα από τα ψεύτικα διλήμματα, που στήθηκαν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
Παλιότερα είχαμε τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς, μέχρι να γίνουν όλοι μνημονιακοί.
Είχαμε το γιαλατζί δημοψήφισμα του ΣΥΡΙΖΑ για το ΟΧΙ και της ΝΔ για το ΝΑΙ, μέχρι που πήγαν αλαμπρατσέτα με το ΝΑΙ.
Τώρα, επειδή συγκλίνουν στα μεγάλα και κρίσιμα ζητήματα, πάνε να στήσουν νέους ψεύτικους διαχωρισμούς. “Πρόοδος – συντήρηση”, “δεξιά – αντιδεξιά”, “ΣΥΡΙΖΑ – αντιΣΥΡΙΖΑ” και πάει λέγοντας... Μόνο και μόνο για να κρύψουν τη βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις. Κι αυτή η διαχωριστική γραμμή δεν είναι άλλη από το ποιος υπηρετεί και ποιος αντιπαλεύει το σημερινό βάρβαρο καπιταλιστικό δρόμο. Το πραγματικό δίλημμα, από τη σκοπιά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, είναι ένα:
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ Ή ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΠΟΥ - ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΠΛΕΟΝ - ΦΕΡΝΕΙ ΝΕΑ ΔΕΙΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.
Επειδή η επόμενη ημέρα θα είναι ίδια με την προηγούμενη.... Επειδή όποιος από δαύτους κι αν είναι στην κυβέρνηση, θα συνεχίσει την ίδια πολιτική από εκεί που την άφησε ο προηγούμενος... Γι' αυτό σας λέμε με το χέρι στην καρδιά, ότι την πραγματική «διαφορά», μπορούμε να την κάνουμε μόνο με ένα πιο δυνατό ΚΚΕ. Που αποτελεί το μοναδικό αντίπαλο στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών. Για να δυναμώσει η ελπίδα. Για να υπάρξει πραγματική “καθαρή έξοδος για το λαό”, που είναι η κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, η ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Σχεδιάζουμε αυτή την προοπτική, με σχέδιο και πρόγραμμα επεξεργασμένο.
Με την πρωτοπόρα δράση μας μαζί με χιλιάδες εργαζόμενους και νέους σε πόλεις και χωριά.
Οι αλλαγές που έχει ανάγκη η εργατική τάξη, η μικρομεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι και επιστήμονες θα προέλθουν από τα κάτω.
Με γερή οργάνωση και αγώνα παντού. Με την οικοδόμηση της συμμαχίας τους. Με τη συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ισχυροποίησή του παντού, στα Σωματεία, σε όλες τις λαϊκές οργανώσεις τους Δήμους, τη Βουλή, στην Ευρωβουλή.
Μέσα από αυτό το δρόμο θα δημιουργούνται οι συνθήκες για αλλαγές κι ανατροπές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.
Μέσα από αυτό το δρόμο θα μπορέσει η κοινωνική συμμαχία να κατακτήσει τη δική της εξουσία, την εργατική εξουσία.
Στον πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, ο λαός και τα παιδιά του είναι στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής και όχι θεατές στον καναπέ.
Τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τα λιμάνια, οι υποδομές, τα αεροδρόμια, τα εργοστάσια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, απαλλάσσονται από την ιδιοκτησία μίας χούφτας μετόχων- κηφήνων και γίνονται κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία.
Οι εργαζόμενοι αποκτούν λόγο για το πώς, τι, πόσο πρέπει να παραχθεί. Ποιοι κλάδοι πρέπει να αναπτυχθούν, με ποια προτεραιότητα, τι επιστημονικό και τεχνικό δυναμικό χρειάζεται. Κίνητρο για την παραγωγή και την ανάπτυξη της οικονομίας, γίνονται οι συνεχώς διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, βάζοντας οριστικό τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας. Ανοίγοντας το δρόμο να συμβαδίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας με την βελτίωση της ποιότητας ζωής. Με αυτήν την οικονομία συνδέεται το εκπαιδευτικό σύστημα που προσανατολίζεται στην παραγωγή υψηλά ειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού. Στην ανάπτυξη της έρευνας που δεν θα γίνεται πατέντα για νέα κέρδη για λίγους, όπως σήμερα, αλλά εργαλείο για την ανύψωση του επιπέδου ζωής του λαού. Αυτή είναι πολύ σύντομα και περιεκτικά η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Σας καλούμε σε αυτόν το δρόμο να πορευτούμε μαζί. Όλοι μαζί. Το ΚΚΕ είναι σπλάχνο από τα σπλάχνα του εργατικού λαϊκού κινήματος της χώρας μας. Το ΚΚΕ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που συγκεντρώνει τις μνήμες και τους αγώνες τόσων γενεών. Προχωράμε μπροστά! Δυναμικά! Αποφασιστικά! Καλή δύναμη σε όλους και όλες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών