"Δομικές μεταρρυθμίσεις δεν προχώρησαν ή καθυστέρησαν σημαντικά το 2010 μέχρι και σήμερα γιατί οργανωμένα συμφέροντα εργαλειοποίησαν τις αντιδράσεις της κοινωνίας ", τονίζει ο Κ. Σημίτης
Για τις προκλήσεις της χώρας αλλά και για τις αγκυλώσεις που την κρατούν στάσιμη γράφει ο πρώην πρωθυπουργός, Κώστας Σημίτης, σε άρθρο του στο "Βήμα της Κυριακής", με τίτλο «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον» (Ισοκράτης).
Ο κ. Σημίτης τονίζει ότι «το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι πώς επανέρχονται η ομαλότητα, η εμπιστοσύνη, η ευρύτερη πεποίθηση ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία ανασυγκρότησης.
Πρόκειται για ένα ηράκλειο έργο που κινδυνεύει όμως να καταστεί σισύφειο».
Όπως σημειώνει στην αρχή του άρθρου του, το κρίσιμο ερώτημα που κυριαρχεί σήμερα στην τρέχουσα πολιτική συζήτηση είναι εάν η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στους όρους που της έχουν τεθεί από την ΟΝΕ ώστε ανακάμψει η οικονομία, ενώ υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που ελάχιστα θίγονται στη δημόσια συζήτηση.
Το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τον κ. Σημίτη, είναι «αν η κοινωνία θα αποδεχθεί, όχι μόνο τις υποσχέσεις για μειώσεις φόρων, αλλαγές του συνταξιοδοτικού συστήματος, νέες επενδύσεις και καινοτόμες επιχειρήσεις, όπως σχεδόν όλοι υπόσχονται πλέον, αλλά και τις προϋποθέσεις για να ληφθούν τα μέτρα αυτά», καθώς «για να αποδώσουν θα θίξουν κατεστημένα συμφέροντα και παραδοσιακά συστήματα».
Υπογραμμίζει πως «μια σειρά από δομικές μεταρρυθμίσεις δεν προχώρησαν ή καθυστέρησαν σημαντικά το 2010 μέχρι και σήμερα γιατί οργανωμένα συμφέροντα εργαλειοποίησαν τις αντιδράσεις της κοινωνίας κατά της οικονομικής κρίσης,της απώλειας εισοδημάτων και εργασίας.
Ήθελαν να επιτύχουν την καθυστέρηση ή και την αναβολή της εφαρμογής συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, παρά τα δυνητικά οφέλη τους για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας».
Ο κ. Σημίτης τονίζει ότι «το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι πώς επανέρχονται η ομαλότητα, η εμπιστοσύνη, η ευρύτερη πεποίθηση ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία ανασυγκρότησης.
Πρόκειται για ένα ηράκλειο έργο που κινδυνεύει όμως να καταστεί σισύφειο».
Όπως σημειώνει στην αρχή του άρθρου του, το κρίσιμο ερώτημα που κυριαρχεί σήμερα στην τρέχουσα πολιτική συζήτηση είναι εάν η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στους όρους που της έχουν τεθεί από την ΟΝΕ ώστε ανακάμψει η οικονομία, ενώ υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που ελάχιστα θίγονται στη δημόσια συζήτηση.
Το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τον κ. Σημίτη, είναι «αν η κοινωνία θα αποδεχθεί, όχι μόνο τις υποσχέσεις για μειώσεις φόρων, αλλαγές του συνταξιοδοτικού συστήματος, νέες επενδύσεις και καινοτόμες επιχειρήσεις, όπως σχεδόν όλοι υπόσχονται πλέον, αλλά και τις προϋποθέσεις για να ληφθούν τα μέτρα αυτά», καθώς «για να αποδώσουν θα θίξουν κατεστημένα συμφέροντα και παραδοσιακά συστήματα».
Υπογραμμίζει πως «μια σειρά από δομικές μεταρρυθμίσεις δεν προχώρησαν ή καθυστέρησαν σημαντικά το 2010 μέχρι και σήμερα γιατί οργανωμένα συμφέροντα εργαλειοποίησαν τις αντιδράσεις της κοινωνίας κατά της οικονομικής κρίσης,της απώλειας εισοδημάτων και εργασίας.
Ήθελαν να επιτύχουν την καθυστέρηση ή και την αναβολή της εφαρμογής συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, παρά τα δυνητικά οφέλη τους για το σύνολο της ελληνικής οικονομίας».
Υπογραμμίζει πως το κρίσιμο ζητούμενο σήμερα είναι πώς επανέρχονται η ομαλότητα, η εμπιστοσύνη, η ευρύτερη πεποίθηση ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία ανασυγκρότησης, συμπληρώνοντας ότι πρόκειται για ένα ηράκλειο έργο που κινδυνεύει όμως να καταστεί σισύφειο, αλλά και πως «το αναγκαίο και ζητούμενο δεν αντιμετωπίζεται απλώς και μόνο με ευχολόγια, όπως ομοψυχία, υπέρβαση διαφορών και εκτεταμένη συνεννόηση».
«Η μέχρι τώρα πορεία έχει δείξει ότι οι εκφράσεις αυτές είναι χωρίς αντίκρισμα στο πεδίο των πραγματικών επιδιώξεων της κάθε οικονομικής και πολιτικής ομάδας» και γι΄αυτό δεν έχουν απήχηση στην κοινωνία, όπως αναφέρει ο κλ. Σημίτης, προσθέτοντας πως παραμένουν απειλητικά τα αρνητικά δεδομένα και γίνονται εντονότερα, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος που φτάνει περίπου 180% του ΑΕΠ, το ποσοστό ανεργίας ξεπερνά κατά πολύ το μέσο όσο στην ΕΕ, έχει χαμηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας η κρατική μηχανή, ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει την Ελλάδα πολύ χαμηλότερα από άλλες χώρες της ευρωζώνης ως προς την «αποτελεσματική Διακυβέρνηση.
Ο Κ. Σημίτης στο άρθρο αναφέρεται επιλεκτικά σε μερικούς εμβληματικούς τομείς, με πρώτο παράδειγμα τις επενδύσεις και την εμβληματική αξιοποίηση της έκτασης του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, που ξεκίνησε στο τέλος του 2011 και μόλις πρόσφατα μπήκε σε τροχιά υλοποίησης , αν και οι εργασίες ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει.
Ενδεικτικές της αναβλητικότητας που ακολουθείται, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, είναι οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που σχετίζονται με τη ΔΕΗ, που εξακολουθεί να παραμένει προσκολλημένη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με λιγνίτη, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή με τη χρήση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας είναι σαφώς προτιμότερη τόσο με περιβαλλοντικούς όσο και με οικονομικούς όρους.
«Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ανάγκη παραγωγής ενέργειας με τρόπο που προστατεύει το περιβάλλον και αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ακόμη, αναφέρει ως δεύτερο και διαρκές παράδειγμα το συνταξιοδοτικό σύστημα που στο παρελθόν εξασφάλιζε υψηλές παροχές σε όλους παρ΄ ότι οι πόροι δεν ήταν επαρκείς, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι οι συντάξεις περιορίστηκαν δραστικά με το νέο «σύστημα» που εφάρμοσε η κυβέρνηση, ενώ το κράτος δεν έχει βρει ακόμη ένα αξιόπιστο και μόνιμο σύστημα διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων που θα εγγυάται μακροχρόνιες αποδόσεις χαμηλού κινδύνου
Κατά τον ίδιο, «ένα ισχυρό και διαχρονικά ασφαλές σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη.
Είναι ο συνδετικός κρίκος αλληλεγγύης των γενεών και το βασικό θεμέλιο για τη διαχρονική συνοχή της κοινωνίας».
Στο μέτωπο της Παιδείας, ο κ. Σημίτης αναφέρει ως παράδειγμα της νοοτροπία που κυριαρχεί την τελευταία κυβερνητική επέμβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.
Μεταξύ άλλων τονίζει ότι «η κοινωνία παραβλέπει ότι κρίσιμο για την ανάπτυξη της χώρας δεν είναι απλώς η απόκτηση πανεπιστημιακών τίτλων, αλλά η πραγματική εκμάθηση στην ευρύτερη δυνατή κλίμακα των απαραίτητων γνώσεων και ικανοτήτων ώστε να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες σε προσωπικό της βιομηχανίας, της γεωργίας, των τεχνολογικών δραστηριοτήτων», προσθέτοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι δικηγόροι απ΄ότι στα άλλα κράτη της Ένωσης, πάνω από 100.000 άτομα ζητούν να απασχοληθούν στο Δημόσιο ως εκπαιδευτικοί και πού περισσότεροι ως δημόσιοι υπάλληλοι, τα τελευταία χρόνια 400.000 νέοι έφυγαν για εργασία στο εξωτερικό, Έλληνες επιχειρηματίες ίδρυσαν στο εξωτερικό τις επιχειρήσεις του γιατί στη χώρα δεν υπήρχε το κατάλληλο προσωπικό.
Κατά τον ίδιο, η απάντηση στο πρόβλημα είναι μια εντατική προσπάθειας αναβάθμισης των σπουδών που έχουν σχέση με την παραγωγή και την τεχνολογία.
«Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι επιφανειακό και πολιτικό, όχι διαρθρωτικό και διαρκές, όπως θα έπρεπε», σημειώνει χαρακτηριστικά και προσθέτει πως «αλλαγές δεν έρχονται με ευχές και μέτρα που στοχεύουν να κερδίζει η εκάστοτε κυβέρνηση ψηφοφόρους.
Απαιτούν συστράτευση και προσήλωση στον στόχο της ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη».
Ο κ. Σημίτης κλείνοντας υπογραμμίζει πως «εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι μια συστηματική, χωρίς δισταγμούς, προσπάθεια αναγνώρισης των υπαρκτών προβλημάτων και αντιμετώπισής τους, όχι με ευχές αλλά με την κανονική λειτουργία των θεσμών, με ρεαλιστικά μέσα με ειλικρινή και συνεχή πληροφόρηση της κοινωνίας.
Απαραίτητες προπάντων είναι οι αμοιβαίες και εύλογες υποχωρήσεις της κάθε ομάδας από τους μαξιμαλιστικούς παράλογους στόχους της»
«Η μέχρι τώρα πορεία έχει δείξει ότι οι εκφράσεις αυτές είναι χωρίς αντίκρισμα στο πεδίο των πραγματικών επιδιώξεων της κάθε οικονομικής και πολιτικής ομάδας» και γι΄αυτό δεν έχουν απήχηση στην κοινωνία, όπως αναφέρει ο κλ. Σημίτης, προσθέτοντας πως παραμένουν απειλητικά τα αρνητικά δεδομένα και γίνονται εντονότερα, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις.
Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο δημόσιο χρέος που φτάνει περίπου 180% του ΑΕΠ, το ποσοστό ανεργίας ξεπερνά κατά πολύ το μέσο όσο στην ΕΕ, έχει χαμηλό επίπεδο αποτελεσματικότητας η κρατική μηχανή, ενώ η Παγκόσμια Τράπεζα κατατάσσει την Ελλάδα πολύ χαμηλότερα από άλλες χώρες της ευρωζώνης ως προς την «αποτελεσματική Διακυβέρνηση.
Ο Κ. Σημίτης στο άρθρο αναφέρεται επιλεκτικά σε μερικούς εμβληματικούς τομείς, με πρώτο παράδειγμα τις επενδύσεις και την εμβληματική αξιοποίηση της έκτασης του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, που ξεκίνησε στο τέλος του 2011 και μόλις πρόσφατα μπήκε σε τροχιά υλοποίησης , αν και οι εργασίες ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει.
Ενδεικτικές της αναβλητικότητας που ακολουθείται, σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, είναι οι μεταρρυθμίσεις στον τομέα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που σχετίζονται με τη ΔΕΗ, που εξακολουθεί να παραμένει προσκολλημένη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος με λιγνίτη, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή με τη χρήση των ανανεώσιμων μορφών ενέργειας είναι σαφώς προτιμότερη τόσο με περιβαλλοντικούς όσο και με οικονομικούς όρους.
«Η κυβέρνηση αδιαφορεί για την ανάγκη παραγωγής ενέργειας με τρόπο που προστατεύει το περιβάλλον και αντιμετωπίζει την κλιματική αλλαγή», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Ακόμη, αναφέρει ως δεύτερο και διαρκές παράδειγμα το συνταξιοδοτικό σύστημα που στο παρελθόν εξασφάλιζε υψηλές παροχές σε όλους παρ΄ ότι οι πόροι δεν ήταν επαρκείς, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι οι συντάξεις περιορίστηκαν δραστικά με το νέο «σύστημα» που εφάρμοσε η κυβέρνηση, ενώ το κράτος δεν έχει βρει ακόμη ένα αξιόπιστο και μόνιμο σύστημα διαχείρισης των αποθεματικών των Ταμείων που θα εγγυάται μακροχρόνιες αποδόσεις χαμηλού κινδύνου
Κατά τον ίδιο, «ένα ισχυρό και διαχρονικά ασφαλές σύστημα κοινωνικής ασφάλισης αποτελεί απαραίτητο στοιχείο για την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη.
Είναι ο συνδετικός κρίκος αλληλεγγύης των γενεών και το βασικό θεμέλιο για τη διαχρονική συνοχή της κοινωνίας».
Στο μέτωπο της Παιδείας, ο κ. Σημίτης αναφέρει ως παράδειγμα της νοοτροπία που κυριαρχεί την τελευταία κυβερνητική επέμβαση στην ανώτατη εκπαίδευση.
Μεταξύ άλλων τονίζει ότι «η κοινωνία παραβλέπει ότι κρίσιμο για την ανάπτυξη της χώρας δεν είναι απλώς η απόκτηση πανεπιστημιακών τίτλων, αλλά η πραγματική εκμάθηση στην ευρύτερη δυνατή κλίμακα των απαραίτητων γνώσεων και ικανοτήτων ώστε να μπορούν να καλυφθούν οι ανάγκες σε προσωπικό της βιομηχανίας, της γεωργίας, των τεχνολογικών δραστηριοτήτων», προσθέτοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχουν περισσότεροι δικηγόροι απ΄ότι στα άλλα κράτη της Ένωσης, πάνω από 100.000 άτομα ζητούν να απασχοληθούν στο Δημόσιο ως εκπαιδευτικοί και πού περισσότεροι ως δημόσιοι υπάλληλοι, τα τελευταία χρόνια 400.000 νέοι έφυγαν για εργασία στο εξωτερικό, Έλληνες επιχειρηματίες ίδρυσαν στο εξωτερικό τις επιχειρήσεις του γιατί στη χώρα δεν υπήρχε το κατάλληλο προσωπικό.
Κατά τον ίδιο, η απάντηση στο πρόβλημα είναι μια εντατική προσπάθειας αναβάθμισης των σπουδών που έχουν σχέση με την παραγωγή και την τεχνολογία.
«Το ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι επιφανειακό και πολιτικό, όχι διαρθρωτικό και διαρκές, όπως θα έπρεπε», σημειώνει χαρακτηριστικά και προσθέτει πως «αλλαγές δεν έρχονται με ευχές και μέτρα που στοχεύουν να κερδίζει η εκάστοτε κυβέρνηση ψηφοφόρους.
Απαιτούν συστράτευση και προσήλωση στον στόχο της ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη».
Ο κ. Σημίτης κλείνοντας υπογραμμίζει πως «εκείνο που απαιτείται σήμερα είναι μια συστηματική, χωρίς δισταγμούς, προσπάθεια αναγνώρισης των υπαρκτών προβλημάτων και αντιμετώπισής τους, όχι με ευχές αλλά με την κανονική λειτουργία των θεσμών, με ρεαλιστικά μέσα με ειλικρινή και συνεχή πληροφόρηση της κοινωνίας.
Απαραίτητες προπάντων είναι οι αμοιβαίες και εύλογες υποχωρήσεις της κάθε ομάδας από τους μαξιμαλιστικούς παράλογους στόχους της»
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών