Ποια είναι η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα και τι θέλει να πετύχει στο μέλλον
Αρκετές ευθείες αναφορές σε κυβερνητικές συνεργασίες Αριστεράς και ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας και στην ανάγκη συνεννόησης των δύο πολιτικών χώρων, περιείχε η σημερινή (10/11/2018) ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο συνέδριο του καταρρέοντος SPD στη Γερμανία.
Ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε μάλιστα το παράδειγμα της κυβερνητικής συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών - Αριστεράς στην Πορτογαλία αλλά όμως γιατί στρέφεται προς ένα κόμμα, το οποίο πλέον είναι τέταρτο στις δημοσκοπήσεις στη Γερμανία και αντικαθίσταται ο ηγετικός ρόλος του από τους Πράσινους;
Ο Αλέξης Τσίπρας στρέφεται στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και το SPD για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους αλλά η προσπάθεια αυτή είναι αμφίβολο, εάν θα καρποφορήσει σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, μέσα στο οποίο ο χώρος αυτός ακολουθεί διαρκώς φθίνουσα πορεία.
Στο SPD απευθύνεται κυρίως για ιστορικούς λόγους, καθώς πρόκειται για το παλαιότερο κόμμα της ηγέτιδας οικονομικής δύναμης της Ευρώπης – της Γερμανίας – και ένα από τα πλέον σημαντικά για την παραγωγή πολιτικής - τουλάχιστον στο παρελθόν- στη γηραιά ήπειρο, αν και η ιδεολογική και πολιτική σύμπλευση με τους Χριστιανοδημοκράτες, το έχει αποδυναμώσει.
Βασικά ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το βήμα του SPD προκειμένου να επισημοποιήσει την μετατόπισή του στο κέντρο του πολιτικού φάσματος.
Εξάλλου δεν είναι τυχαία η επίθεση, που εξαπέλυσε σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, που αποκόπηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση τους υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι αναφορές του για τη συμφωνία των Πρεσπών με τον Zoran Zaev αλλά και εκείνη με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τις σχέσεις κράτους – εκκλησίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να εμφανιστεί πρωτίστως ως ο ρεαλιστής πρωθυπουργός, που το 2015 σκέφθηκε με «καθαρό μυαλό» και απέφυγε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ως ο άνθρωπος των συμβιβασμών που ενώνει και δεν χωρίζει και μάλιστα σε μία κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη, που απειλείται, όπως είπε, από τις δυνάμεις της ακροδεξιάς.
Είναι χαρακτηριστική επίσης η επίθεση του πρωθυπουργού σε δυνάμεις του λαϊκισμού, έναν χαρακτηρισμό που επί σειρά ετών μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου απέδιδε στον ίδιο.
Ο πρωθυπουργός, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία μέχρι στιγμής τουλάχιστον, επιχειρεί να εμφανιστεί ως «γεφυροποιός» ανάμεσα σε πολιτικούς χώρους με κρίση ιδεολογικής ταυτότητας αλλά κυρίως οι επιδιώξεις του κατευθύνονται στο εσωτερικό.
Ζητώντας εμμέσως την άσκηση μεγαλύτερης πίεσης εκ μέρους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προς την εγχώρια (π.χ. Κίνημα Αλλαγής) αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και τη μετατροπή του σε έναν χρήσιμο εταίρο για το μέλλον, με την προϋπόθεση πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να επιβιώσει στην «κινούμενη άμμο» του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, που όπως απέδειξε η πρόσφατη ιστορία, καθορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τις εξελίξεις στην οικονομία.
Ταυτόχρονα επιδιώκει να ναρκοθετήσει μία πιθανή κυβερνητική σύμπλευση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχοντας ως συμμαχική δύναμη στην προσπάθεια αυτή το Σοσιαλδημοκρατικό χώρο της Ευρώπης.
Ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να έχει ακροατήριο και στην Ευρώπη και οι φιλοδοξίες του είχαν εκφραστεί με την υποψηφιότητά του το 2014 για την προεδρία της Κομισιόν.
Η στρατηγική αυτή δεν είναι καινούργια για τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το φλερτ με τη σοσιαλδημοκρατία έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια και είναι η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ευρώπη, με την οποία μπορεί να συνεργαστεί, ενόψει και των κρίσιμων ευρωεκλογών του 2019, όπως τις χαρακτήρισε.
Σρατηγικός στόχος, πλέον του πρωθυπουργού είναι να εμφανιστεί ως ρεαλιστής πολιτικός της Αριστεράς που τολμά συμβιβασμούς και επιτυγχάνει ενώ μπορεί να αποτελέσει ο ίδιος «κυματοθραύστη» στην επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Μόνο που η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και η κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες, δεν τον δικαιώνουν.
Ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε μάλιστα το παράδειγμα της κυβερνητικής συνεργασίας Σοσιαλδημοκρατών - Αριστεράς στην Πορτογαλία αλλά όμως γιατί στρέφεται προς ένα κόμμα, το οποίο πλέον είναι τέταρτο στις δημοσκοπήσεις στη Γερμανία και αντικαθίσταται ο ηγετικός ρόλος του από τους Πράσινους;
Ο Αλέξης Τσίπρας στρέφεται στην Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και το SPD για συγκεκριμένους πολιτικούς λόγους αλλά η προσπάθεια αυτή είναι αμφίβολο, εάν θα καρποφορήσει σε ένα ευρωπαϊκό περιβάλλον, μέσα στο οποίο ο χώρος αυτός ακολουθεί διαρκώς φθίνουσα πορεία.
Στο SPD απευθύνεται κυρίως για ιστορικούς λόγους, καθώς πρόκειται για το παλαιότερο κόμμα της ηγέτιδας οικονομικής δύναμης της Ευρώπης – της Γερμανίας – και ένα από τα πλέον σημαντικά για την παραγωγή πολιτικής - τουλάχιστον στο παρελθόν- στη γηραιά ήπειρο, αν και η ιδεολογική και πολιτική σύμπλευση με τους Χριστιανοδημοκράτες, το έχει αποδυναμώσει.
Βασικά ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το βήμα του SPD προκειμένου να επισημοποιήσει την μετατόπισή του στο κέντρο του πολιτικού φάσματος.
Εξάλλου δεν είναι τυχαία η επίθεση, που εξαπέλυσε σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, που αποκόπηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση τους υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι αναφορές του για τη συμφωνία των Πρεσπών με τον Zoran Zaev αλλά και εκείνη με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο για τις σχέσεις κράτους – εκκλησίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί να εμφανιστεί πρωτίστως ως ο ρεαλιστής πρωθυπουργός, που το 2015 σκέφθηκε με «καθαρό μυαλό» και απέφυγε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, ως ο άνθρωπος των συμβιβασμών που ενώνει και δεν χωρίζει και μάλιστα σε μία κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη, που απειλείται, όπως είπε, από τις δυνάμεις της ακροδεξιάς.
Είναι χαρακτηριστική επίσης η επίθεση του πρωθυπουργού σε δυνάμεις του λαϊκισμού, έναν χαρακτηρισμό που επί σειρά ετών μεγάλη μερίδα του διεθνούς Τύπου απέδιδε στον ίδιο.
Ο πρωθυπουργός, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία μέχρι στιγμής τουλάχιστον, επιχειρεί να εμφανιστεί ως «γεφυροποιός» ανάμεσα σε πολιτικούς χώρους με κρίση ιδεολογικής ταυτότητας αλλά κυρίως οι επιδιώξεις του κατευθύνονται στο εσωτερικό.
Ζητώντας εμμέσως την άσκηση μεγαλύτερης πίεσης εκ μέρους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας προς την εγχώρια (π.χ. Κίνημα Αλλαγής) αποσκοπεί στην αποδυνάμωση του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου και τη μετατροπή του σε έναν χρήσιμο εταίρο για το μέλλον, με την προϋπόθεση πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταφέρει να επιβιώσει στην «κινούμενη άμμο» του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, που όπως απέδειξε η πρόσφατη ιστορία, καθορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από τις εξελίξεις στην οικονομία.
Ταυτόχρονα επιδιώκει να ναρκοθετήσει μία πιθανή κυβερνητική σύμπλευση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας με τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχοντας ως συμμαχική δύναμη στην προσπάθεια αυτή το Σοσιαλδημοκρατικό χώρο της Ευρώπης.
Ανάλογα με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να έχει ακροατήριο και στην Ευρώπη και οι φιλοδοξίες του είχαν εκφραστεί με την υποψηφιότητά του το 2014 για την προεδρία της Κομισιόν.
Η στρατηγική αυτή δεν είναι καινούργια για τον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το φλερτ με τη σοσιαλδημοκρατία έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια και είναι η μοναδική πολιτική δύναμη στην Ευρώπη, με την οποία μπορεί να συνεργαστεί, ενόψει και των κρίσιμων ευρωεκλογών του 2019, όπως τις χαρακτήρισε.
Σρατηγικός στόχος, πλέον του πρωθυπουργού είναι να εμφανιστεί ως ρεαλιστής πολιτικός της Αριστεράς που τολμά συμβιβασμούς και επιτυγχάνει ενώ μπορεί να αποτελέσει ο ίδιος «κυματοθραύστη» στην επέλαση της ακροδεξιάς στην Ευρώπη.
Μόνο που η κυβερνητική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και η κατάσταση, στην οποία βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες, δεν τον δικαιώνουν.
Σχόλια αναγνωστών