Ομιλία του πρωθυπουργού στο 12ο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ
Τους στόχους της κυβέρνησης ανέπτυξε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας στην έναρξη του συνεδρίου της ΟΝΝΕΔ, υπογραμμίζοντας ότι με σκληρή δουλειά η Ελλάδα θα κατορθώσει να επιτύχει τους στόχους για την ανάπτυξη.
Δεν παρέλειψε να επιτεθεί, για μία ακόμη φορά, στις απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 2/10, ενώ ζήτησε από τη νεολαία της ΝΔ να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση αλλά και να καταθέτει προτάσεις.
Όπως τόνισε ο πρωθυπυργός «Το συνέδριό σας είναι, νομίζω, το καλύτερο δώρο για τα 45 χρόνια που γιορτάζει, σήμερα, το κόμμα μας.
Η παράταξη που στέριωσε την Δημοκρατία στη χώρα, ενδυναμώνοντας τους θεσμούς και ενώνοντας τους πολίτες.
Που κράτησε όρθια την πατρίδα, όταν αυτή βρέθηκε σε κίνδυνο.
Και που σήμερα την οδηγεί και πάλι σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προόδου.
Είμαστε αυτοί που έθεσαν την ατομική πρωτοβουλία στην υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας.
Και αξιοποιούμε την μεγάλη μας παράδοση για να χτίσουμε γόνιμα το μέλλον μας.
Γιατί λίγα κόμματα μπορούν να υπερηφανευτούν για αυτό που μπορεί και κάνει η Νέα Δημοκρατία: να σκύβει με σύνεση στο χθες ώστε να αντλεί χρήσιμα διδάγματα για το αύριο».
Υποστήριξε ότι ήταν βέβαιος εξ αρχής ότι η ΟΝΝΕΔ θα ξεπερνούσε τα προβληματά που είχαν εμφανιστεί πριν από τρία χρόνια, καθώς «μέσα σε ένα 6μηνο κερδίσατε το μεγάλο στοίχημα: Η ΟΝΝΕΔ ανασυντάχθηκε χωρίς την παραμικρή απώλεια στο δυναμικό της.
Ως αντιπολίτευση, επί τρία χρόνια, η ΟΝΝΕΔ μάς έκανε εύκολη τη ζωή.
Δουλέψαμε μαζί, παλέψαμε μαζί, κερδίσαμε μαζί.
Ως Κυβέρνηση όμως σήμερα σάς ζητώ ακριβώς το αντίθετο: Να μας βάλετε δύσκολα!
Να γίνετε οι πιο αυστηροί κριτές μας στην προσπάθεια να φέρουμε «το αύριο, τώρα», όπως λέει και το φετινό σας μήνυμα.
Από την ΟΝΝΕΔ, λοιπόν, έχω μόνο προσδοκίες και μίαν απαίτηση.
Να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ορμή.
Να γίνει κυψέλη των ιδεών της εποχής, αλλά και φορέας ενός νέου ακτιβισμού -του «ακτιβισμού του 21ου αιώνα».
Αυτού, που παρεμβαίνει στα σύγχρονα προβλήματα όχι με θεωρητικές διακηρύξεις ή άναρθρες κραυγές.
Αλλά, με καθημερινή δουλειά!
Οι προκλήσεις των καιρών που ζητούν απαντήσεις είναι πολλές: Η κλιματική κρίση και η πράσινη ανάπτυξη.
Η διάχυση της τεχνολογίας και η μόνιμη απασχόληση.
Και οι σύγχρονες ανισότητες.
Όπως και πολλά είναι τα παλαιά προβλήματα που ζητούν την σημερινή τους μετάφραση.
Η αποτύπωση του υπεύθυνου πατριωτισμού και η ρεαλιστική διαχείριση του Μεταναστευτικού είναι μόνο δύο από αυτά…
Η ΟΝΝΕΔ βρέθηκε συχνά μπροστά απ΄ την εποχή της.
Όταν άλλοι μιλούσαν μονοδιάστατα για «συλλογικότητες» που πνίγουν τις προσωπικότητες, η οργάνωσή μας πρότασσε την ατομική ευθύνη, εναρμονισμένη με την μαζική δράση.
Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως φέουδο και δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ ζητούσε Παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία.
Όταν οι περισσότεροι υμνούσαν τον κρατισμό, η δική μας παράταξη πρότεινε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως τον δρόμο της ανάπτυξης».
Οι στόχοι της κυβέρνησης για ανάπτυξη και αγορά εργασίας
Αναφερόμενος στους στόχους που έχει θέση η κυβέρνηση, υπογράμμισε ότι «Ήδη, με το δεύτερο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, τα πανεπιστήμια είναι, πια, ελεύθερα από τον βραχνά της παρανομίας, της βίας και της παρεμπόδισης της ελεύθερης διδασκαλίας.
Χρέος δικό σας είναι να αξιοποιήσετε τώρα το νέο θεσμικό περιβάλλον, ώστε να αποκαταστήσετε το αληθινό άσυλο: Το άσυλο της γνώσης, των ιδεών και του ελεύθερου διαλόγου!
Το βλέμμα μας είναι προσηλωμένο και στα παιδιά που κοπιάζουν καθημερινά.
Που σηκώνονται το πρωί ή που κοιμούνται αργά την νύχτα για ένα αβέβαιο μεροκάματο.
Στο χωριό ή στην πόλη, στο χωράφι ή στο εργοστάσιο.
Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία.
Μόλις προχθές, η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει μπροστά ένιωσε και πάλι γύρω της τα σκουριασμένα φρένα που θέλουν να την κρατούν καθηλωμένη.
Και έτσι, μερικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές ταλαιπώρησαν εκατομμύρια πολίτες.
Με μία απεργία που έγινε γιατί;
Γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι επαγγελματίες εργατοπατέρες χάνουν τα προνόμια τους!
Τα σωματεία γίνονται αντιπροσωπευτικά και θα λογοδοτούν!
Και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, πλέον, από την πλειοψηφία των εργαζομένων κι όχι από μικρές ομάδες σε σκοτεινά γραφεία.
Γι’ αυτό ακριβώς θέλησα να παρέμβω και προσωπικά στο θέμα.
Για να μιλήσω στο όνομα των πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων.
Και να δηλώσω ότι, επιτέλους, δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν την ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα και μερικά δισεκατομμύρια στην εθνική οικονομία!».
Η συμμετοχή στα κοινά
Καταλήγοντας ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε «στην πρώτη μου συνέντευξη, το 1993, όταν ήμουν 25 ετών, είχα ερωτηθεί, πώς θα έβλεπα τον εαυτό μου ύστερα από δέκα χρόνια και αν θα γινόμουν πολιτικός.
Θυμάμαι πως είχα απαντήσει ότι αν κάποιος έμπαινε στην πολιτική στα 40 του και έχοντας κάνει, προηγουμένως, ενδιαφέροντα πράγματα, μένοντας αλώβητος από το τοξικό περιβάλλον, τότε θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερο.
Γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παίξει μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού.
Στα 50 μου χρόνια, τώρα, βρίσκομαι, στην άλλη «όχθη» για να επαναλάβω ακριβώς την ίδια άποψη.
Όχι σαν συμβουλή, αλλά σαν παρότρυνση: Να κάνετε, παράλληλα με τη συμμετοχή σας στα κοινά και ενδιαφέροντα πράγματα για σας και για τους άλλους.
Να κρατάτε σαν θησαυρό την ανεξαρτησία σας.
Και, κυρίως, να μην παίζετε μέσα στους γνωστούς κανόνες του «παιχνιδιού».
Αλλά να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο!».
www.bankingnews.gr
Δεν παρέλειψε να επιτεθεί, για μία ακόμη φορά, στις απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν την Τετάρτη 2/10, ενώ ζήτησε από τη νεολαία της ΝΔ να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση αλλά και να καταθέτει προτάσεις.
Όπως τόνισε ο πρωθυπυργός «Το συνέδριό σας είναι, νομίζω, το καλύτερο δώρο για τα 45 χρόνια που γιορτάζει, σήμερα, το κόμμα μας.
Η παράταξη που στέριωσε την Δημοκρατία στη χώρα, ενδυναμώνοντας τους θεσμούς και ενώνοντας τους πολίτες.
Που κράτησε όρθια την πατρίδα, όταν αυτή βρέθηκε σε κίνδυνο.
Και που σήμερα την οδηγεί και πάλι σε ένα μέλλον ανάπτυξης και προόδου.
Είμαστε αυτοί που έθεσαν την ατομική πρωτοβουλία στην υπηρεσία της συλλογικής ευημερίας.
Και αξιοποιούμε την μεγάλη μας παράδοση για να χτίσουμε γόνιμα το μέλλον μας.
Γιατί λίγα κόμματα μπορούν να υπερηφανευτούν για αυτό που μπορεί και κάνει η Νέα Δημοκρατία: να σκύβει με σύνεση στο χθες ώστε να αντλεί χρήσιμα διδάγματα για το αύριο».
Υποστήριξε ότι ήταν βέβαιος εξ αρχής ότι η ΟΝΝΕΔ θα ξεπερνούσε τα προβληματά που είχαν εμφανιστεί πριν από τρία χρόνια, καθώς «μέσα σε ένα 6μηνο κερδίσατε το μεγάλο στοίχημα: Η ΟΝΝΕΔ ανασυντάχθηκε χωρίς την παραμικρή απώλεια στο δυναμικό της.
Ως αντιπολίτευση, επί τρία χρόνια, η ΟΝΝΕΔ μάς έκανε εύκολη τη ζωή.
Δουλέψαμε μαζί, παλέψαμε μαζί, κερδίσαμε μαζί.
Ως Κυβέρνηση όμως σήμερα σάς ζητώ ακριβώς το αντίθετο: Να μας βάλετε δύσκολα!
Να γίνετε οι πιο αυστηροί κριτές μας στην προσπάθεια να φέρουμε «το αύριο, τώρα», όπως λέει και το φετινό σας μήνυμα.
Από την ΟΝΝΕΔ, λοιπόν, έχω μόνο προσδοκίες και μίαν απαίτηση.
Να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ορμή.
Να γίνει κυψέλη των ιδεών της εποχής, αλλά και φορέας ενός νέου ακτιβισμού -του «ακτιβισμού του 21ου αιώνα».
Αυτού, που παρεμβαίνει στα σύγχρονα προβλήματα όχι με θεωρητικές διακηρύξεις ή άναρθρες κραυγές.
Αλλά, με καθημερινή δουλειά!
Οι προκλήσεις των καιρών που ζητούν απαντήσεις είναι πολλές: Η κλιματική κρίση και η πράσινη ανάπτυξη.
Η διάχυση της τεχνολογίας και η μόνιμη απασχόληση.
Και οι σύγχρονες ανισότητες.
Όπως και πολλά είναι τα παλαιά προβλήματα που ζητούν την σημερινή τους μετάφραση.
Η αποτύπωση του υπεύθυνου πατριωτισμού και η ρεαλιστική διαχείριση του Μεταναστευτικού είναι μόνο δύο από αυτά…
Η ΟΝΝΕΔ βρέθηκε συχνά μπροστά απ΄ την εποχή της.
Όταν άλλοι μιλούσαν μονοδιάστατα για «συλλογικότητες» που πνίγουν τις προσωπικότητες, η οργάνωσή μας πρότασσε την ατομική ευθύνη, εναρμονισμένη με την μαζική δράση.
Όταν κάποιοι έβλεπαν το πανεπιστήμιο ως φέουδο και δίοδο πολιτικής καριέρας, η ΟΝΝΕΔ ζητούσε Παιδεία συνδεδεμένη με την αγορά εργασίας και την οικονομία.
Όταν οι περισσότεροι υμνούσαν τον κρατισμό, η δική μας παράταξη πρότεινε την ιδιωτική πρωτοβουλία ως τον δρόμο της ανάπτυξης».
Οι στόχοι της κυβέρνησης για ανάπτυξη και αγορά εργασίας
Αναφερόμενος στους στόχους που έχει θέση η κυβέρνηση, υπογράμμισε ότι «Ήδη, με το δεύτερο νομοσχέδιο της νέας κυβέρνησης, τα πανεπιστήμια είναι, πια, ελεύθερα από τον βραχνά της παρανομίας, της βίας και της παρεμπόδισης της ελεύθερης διδασκαλίας.
Χρέος δικό σας είναι να αξιοποιήσετε τώρα το νέο θεσμικό περιβάλλον, ώστε να αποκαταστήσετε το αληθινό άσυλο: Το άσυλο της γνώσης, των ιδεών και του ελεύθερου διαλόγου!
Το βλέμμα μας είναι προσηλωμένο και στα παιδιά που κοπιάζουν καθημερινά.
Που σηκώνονται το πρωί ή που κοιμούνται αργά την νύχτα για ένα αβέβαιο μεροκάματο.
Στο χωριό ή στην πόλη, στο χωράφι ή στο εργοστάσιο.
Αταλάντευτος στόχος μας είναι να περιφρουρήσουμε το δικαίωμα στην εργασία.
Μόλις προχθές, η Ελλάδα που λαχταρά να τρέξει μπροστά ένιωσε και πάλι γύρω της τα σκουριασμένα φρένα που θέλουν να την κρατούν καθηλωμένη.
Και έτσι, μερικοί γραφειοκράτες συνδικαλιστές ταλαιπώρησαν εκατομμύρια πολίτες.
Με μία απεργία που έγινε γιατί;
Γιατί με τις νέες ρυθμίσεις, οι επαγγελματίες εργατοπατέρες χάνουν τα προνόμια τους!
Τα σωματεία γίνονται αντιπροσωπευτικά και θα λογοδοτούν!
Και οι αποφάσεις θα λαμβάνονται, πλέον, από την πλειοψηφία των εργαζομένων κι όχι από μικρές ομάδες σε σκοτεινά γραφεία.
Γι’ αυτό ακριβώς θέλησα να παρέμβω και προσωπικά στο θέμα.
Για να μιλήσω στο όνομα των πολλών κατά της αυθαιρεσίας των λίγων.
Και να δηλώσω ότι, επιτέλους, δεν μπορούν 2.000 άτομα να αναστατώνουν την ζωή 4 εκατομμυρίων, κοστίζοντας ταυτόχρονα και μερικά δισεκατομμύρια στην εθνική οικονομία!».
Η συμμετοχή στα κοινά
Καταλήγοντας ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε «στην πρώτη μου συνέντευξη, το 1993, όταν ήμουν 25 ετών, είχα ερωτηθεί, πώς θα έβλεπα τον εαυτό μου ύστερα από δέκα χρόνια και αν θα γινόμουν πολιτικός.
Θυμάμαι πως είχα απαντήσει ότι αν κάποιος έμπαινε στην πολιτική στα 40 του και έχοντας κάνει, προηγουμένως, ενδιαφέροντα πράγματα, μένοντας αλώβητος από το τοξικό περιβάλλον, τότε θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερο.
Γιατί δεν θα ήταν υποχρεωμένος να παίξει μέσα στους κανόνες του παιχνιδιού.
Στα 50 μου χρόνια, τώρα, βρίσκομαι, στην άλλη «όχθη» για να επαναλάβω ακριβώς την ίδια άποψη.
Όχι σαν συμβουλή, αλλά σαν παρότρυνση: Να κάνετε, παράλληλα με τη συμμετοχή σας στα κοινά και ενδιαφέροντα πράγματα για σας και για τους άλλους.
Να κρατάτε σαν θησαυρό την ανεξαρτησία σας.
Και, κυρίως, να μην παίζετε μέσα στους γνωστούς κανόνες του «παιχνιδιού».
Αλλά να τους αλλάζετε συνεχώς προς το καλύτερο!».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών