Ένα ολόκληρο έθνος, γράφει ιστορία με την υπογραφή ενός «θρύλου». Είτε αυτός φοράει ποδοσφαιρικά, είτε… προπονητικά.
Σχετικά Άρθρα
EURO 2020, Σουηδία – Ουκρανία 1-1 (1-2 παρ.) : Η αλλαγή του Σεφτσένκο στέλνει την Ουκρανία στους «8»!
«Κατά τη γνώμη μου, είναι καλύτερος και από τον Βραζιλιανό Ρονάλντο» ήταν η απάντηση του Μίροσλαβ Μπλάζεβιτς όταν ρωτήθηκε για την επιλογή να πάρει τον Αντρέι Σεφτσένκο στην αποστολή για το παιχνίδι τις 25η Μαρτίου του 1995, κόντρα στην Κροατία για τα προκριματικά του EURO 1996.
Ήταν μόλις 19 ετών όταν βρέθηκε με το εθνόσημο στο στήθος για πρώτη φορά. Η ήττα ήταν βαριά (4-0) και η ψυχολογία της Ουκρανίας έπεσε αισθητά, όμως, κανείς δεν περίμενε, πως αυτό το παιχνίδι, ήταν η αφετηρία της πιο ρομαντικής ιστορίας.
Μετά από 25 χρόνια, το συγκεκριμένο παιδί, αποτελεί τον «ήρωα» της ποδοσφαιρικής ιστορίας του έθνους. Το έκανε ως ποδοσφαιριστής και το επανέλαβε ως προπονητής, με την ίδια, απαράμιλλή απλότητα που μπορεί να προσφέρει στην στρογγυλή θεά.
Φόρεσε τα ποδοσφαιρικά και έγραψε ιστορία…
Μπορεί να χρειάστηκε 11 χρόνια παρουσίας στην πρώτη ομάδα της Εθνικής Ουκρανίας για να βρεθεί στα τελικά μεγάλης διοργάνωσης, όμως η παρουσία του στα προκριματικά, μαρτυρούσε πως υπήρχαν οι βάσεις για ένα κορυφαίο επιθετικό. Συγκεκριμένα, είχε ματώσει 26 φορές τα αντίπαλα δίχτυα σε αγώνες προκριματικού γύρου.
Όταν έφτασε η στιγμή του Μουντιάλ του 2006, στα γήπεδα της Γερμανίας, ο Αντρέι Σεφτσένκο απέδειξε πως περίμενε για πολύ καιρό αυτή την στιγμή. Με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο και την ποιότητα του να «χορεύει» στον αγωνιστικό χώρο, σκόραρε δύο γκολ και μοίρασε μία ασίστ στη φάση των ομίλων. Οδήγησε την ομάδα του στην φάση των «16» και από εκεί, στα προημιτελικά κόντρα στην Ιταλία. Η ήττα με 3-0, έβαλε τέλος στα όνειρα της Ουκρανίας αλλά η ιστορία είχε γραφτεί.
Ήταν η πρώτη φορά, που η Ουκρανία έφτασε μέχρι τις οκτώ καλύτερες ομάδες του κόσμου στα χρονικά και ο Αντρέι Σεφτσένκο ήταν το κεντρικό πρόσωπο αυτής της επιτυχίας. Βέβαια, δεν σταμάτησε εκεί. Λίγο πριν κρεμάσει τα παπούτσια του με το εθνόσημο, βρέθηκε και στα τελικά του EURO 2012.
Ο έμπειρος φορ ήταν για ακόμη μία φορά εκεί και έπαιξε βασικός στα δύο πρώτα παιχνίδια. Ως αρχηγός της χώρας του, σκόραρε δύο γκολ στην πρεμιέρα (νίκη με 2-1 επί της Σουηδίας), με την συνέχεια να μην ανάλογη. Στις υπόλοιπες αναμετρήσεις δεν μπόρεσε να αποτρέψει τις ήττες από Γαλλία και Αγγλία, με αποτέλεσμα να μην κάνει το βήμα παραπάνω.
Ρίσκο στην προπονητική και μοναδικό αποτέλεσμα…
Αυτό που δεν κατάφερε ως ποδοσφαιριστής το 2012, το πέτυχε το 2021 ως προπονητής. Η Ουκρανία μπορεί να τερμάτισε 3η στον όμιλό της, όμως η πρόκριση ήρθε στην τελική κατάταξη των τρίτων. Στους «16», αντιμετώπισε την Σουηδία, η οποία είχε τερματίσει πρώτη σε όμιλο με Ισπανία, Σλοβακία και Πολωνία.
Μπορεί οι ποδοσφαιριστές της εθνικής ομάδας να είχαν μαζέψει… βαλίτσες για να πάνε διακοπές, όμως η μοίρα της στρογγυλής θεάς είχε διαφορετικά πλάνα. Ένα γκολ του Αρτέμ Ντόβμπικ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων της παράτασης, έκανε όλη την Ουκρανία να σηκωθεί στο «πόδι».
Μία επιτυχία, που έχει ξεκινήσει να χτίζεται από το 2016, όταν ο παλαίμαχος άσος, δίχως προπονητικές εμπειρίες, επιλέχθηκε από την ομοσπονδία για την άκρη του πάγκου. Στο Μουντιάλ του 2018 μπορεί να μην έδωσε το παρών, όμως οι επιδόσεις σε προκριματικούς γύρους και Nations League, προμήνυε κάτι συναρπαστικό.
Από το ματς με την Ολλανδία είχε φανεί, πως αυτή η ομάδα θα μας απασχολήσει. Ακόμα και στην ήττα από την Αυστρία στο φινάλε των ομίλων, είχε πραγματοποιήσει καλή εμφάνιση και ίσως, ήταν μία μεγάλη ποδοσφαιρική δικαίωση που δεν έμεινε εκτός. Στα αξιοσημείωτα δε, είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Ουκρανίας που βρίσκεται στα προημιτελικά του EURO. Πρωταγωνιστής και πάλι ο Αντρέι Σεφτσένκο, αυτή τη φορά, ντυμένος στα προπονητικά.
Το φετινό EURO είναι γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές. Μπορεί από τους ομίλους να μην είδαμε κάποια μεγάλη απώλεια, αλλά στη φάση των «16», ήρθαν τα πάνω-κάτω. Η Ουκρανία είναι μέσα σε αυτές τις ομάδες που εξήγησαν τι είναι ποδόσφαιρο και ο Αντρέι Σεφτσένκο, παρέμεινε ο ήρωας που είχε συνηθίσει ως ποδοσφαιριστής.
Νότης Χάλαρης
Σχόλια αναγνωστών