Πέρασαν 23 χρόνια, από τον τελικό του Σούπερ Καπ το 1998 ανάμεσα σε Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης, τον οποίο έκρινε ο Γκουστάβο Πογιέτ.
Σχετικά Άρθρα
Τσέλσι – Ρεάλ Μαδρίτης 1971: Το πρωτο ευρωπαϊκό της Τσέλσι στον τελικό του Σταδίου Γ.Καραισκάκης (video)
Ήταν 28 Αυγούστου του 1998, όταν οι δύο καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες της προηγούμενης σεζόν «διασταύρωσαν» τα ξίφη τους στην Γαλλία και το Μονακό, στον τελικό του Σούπερ Καπ εκείνης της περιόδου, με στόχο την ανάδειξη της καλύτερης ομάδας εκείνου του έτους.
Ο δρόμος για τον τελικό και η επιτυχημένη χρονιά και των δύο
Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης τέθηκαν αντιμέτωπες για πρώτη φορά έπειτα από το 1971 και την νικηφόρα επικράτηση των Λονδρέζων, οι οποίοι τότε χρειάστηκαν δύο ματς, τα οποία έλαβαν χώρα στην Αθήνα, για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του δεύτερου ευρωπαϊκού τους τίτλου την διετία 1969-1971.
Δύο χρόνια πριν όμως από την αλλαγή της χιλιετίας τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η Ρεάλ Μαδρίτης, με προπονητή τον Γιουπ Χάϊνκες κατέκτησε το Champions League έπειτα από 32 χρόνια, διαθέτοντας μερικούς καταπληκτικούς ποδοσφαιριστές όπως τον Ζέεντορφ, τον Μοριέντες, τον Μιγιάτοβιτς, τον Ραούλ, τον Καράνκα, τον Σούκερ και τον Ρομπέρτο Κάρλος, ενώ οι «μπλε» με τον Βιάλι στον πάγκο, ολοκλήρωσαν 4οι την σεζόν στην Premier League, αλλά κατέκτησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Κύπελλο Αγγλίας, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Τζόλα, Μαρκ Χιουζ, Ρουντ Χούλιτ, αλλά και τους γνώριμους στους νεότερους εξαιτίας της ενασχόλησής τους με το ποδόσφαιρο και μετέπειτα, Ντι Ματέο και Γκουστάβο Πογιέτ, και ολοκλήρωσαν ιδανικά την σεζόν.
Η μάχη στο Μονακό και το ντεμπούτο του Χίντινκ
Κάπως έτσι η ιστορία τις έφερε και πάλι αντιμέτωπες, με το Stade Louis II στο Μονακό να «φιλοξενεί» την σπουδαία αναμέτρησή τους.
Η συνάντησή τους άλλωστε αποτέλεσε και το ντεμπούτο του Γκους Χίντινκ στον πάγκο της Ρεάλ, ο οποίος εν τέλει παρέμεινε εκεί μέχρι και το Φλεβάρη του 1999, καθώς και αυτός, όπως και ο Γιουπ Χάϊνκες δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν τόσο τους ποδοσφαιριστές όσο και τον κόσμο των «Μαδριλένων».
Το σφύριγμα της έναρξης και το γκολ του Πογιέτ
Η ώρα έφτασε. Το σφύριγμα της έναρξης θα ακουγόταν από στιγμή σε στιγμή. Οι δύο ομάδες πάτησαν το χορτάρι και ο διαιτητής της αναμέτρησης Marc Batta, σφύριξε για πρώτη φορά.
Το ματς χαρακτηρίστηκε από λίγες καλές στιγμές και δυνατές μονομαχίες και το 0-0 του πρώτου μέρους ήταν δίκαιο. Μέχρι να αποφασίσει ο γνώριμος στο ελληνικό κοινό, Γκουστάβο Πογιέτ να γράψει το όνομά του στην ιστορία. Ο Ουρουγουανός σκόραρε 7 λεπτά πριν την λήξη και το Σούπερ Καπ βάφτηκε «μπλε».
Oι δηλώσεις του Πογιέτ για την στιγμή του νικητήριου τέρματος
Όταν ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα το 2006 κλήθηκε να επιλέξει τα τρία καλύτερα γκολ που πέτυχε ποτέ. Προφανώς αυτό στο Μονακό, θα συμπεριλαμβανόταν μέσα σε αυτά. Με αφορμή αυτό λοιπόν δήλωσε:
«Το να σκοράρει κάποιος εναντίον μεγάλων ομάδων στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ξεχωριστό. Μέχρι τότε δεν είχα σκοράρει ένα γκολ σε τελικό, (προφανώς δεν μπορείτε να παίξετε στους τελικούς του Μαΐου αν δεν παίζετε για μεγάλες ομάδες) και ήθελα να τελειώσω αυτό το σερί. Τι καλύτερος τρόπος να το κάνουμε από ό, τι σε ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ για μια ομάδα όπως η Τσέλσι, η οποία διέθετε ένα όνομα για να κερδίσει μεγάλα ευρωπαϊκά τρόπαια.; Σκοράροντας αυτό το γκολ έφυγε ένα βάρος από πάνω μου.
Το σουτ ήταν εξαιρετικό, αυτό που έπρεπε, από την άκρη της περιοχής. Προς έκπληξή μου, παρά το γεγονός ότι έπαιξα μόνο 25 λεπτά στον αγώνα, με έκαναν άνθρωπο του αγώνα με το οποίο δεν συμφωνούσα. Το σχέδιό μας ήταν να μην αφήσουμε τη Ρεάλ Μαδρίτης να σκοράρει και στη συνέχεια να αξιοποιήσουμε στο έπακρο τις πιθανότητές μας, γεγονός που έκανε το παιχνίδι πολύ σφιχτό, και πολλοί από τους παίκτες μας άξιζαν να ονομαστούν άνθρωποι του αγώνα για τις προσπάθειές τους στην άμυνα».
Συνοψίζοντας...
Ένας τελικός κρίθηκε από έναν Ουρουγουανό, με τον μέσο της Τσέλσι να «χαρίζει» με το γκολ του τον τίτλο στην ομάδα του. Μετέπειτα και αφού τα χρόνια πέρασαν ήρθε στην Ελλάδα, όπου έμεινε από τον Οκτώβρη του 2015 μέχρι και τον Απρίλη του επόμενου έτους. Μεγάλωσε, άλλαξε αλλά δεν έχασε ποτέ το πάθος του για το ποδόσφαιρο!
Κάθε φίλαθλος θα τον θυμάται και δεν θα ξεχάσει τους γεμάτους αδρεναλίνη πανηγυρισμούς του. Κάθε φίλαθλος τον σέβεται, είτε υποστηρίζει την ομάδα που «υπηρέτησε» (ΑΕΚ), είτε όχι. Ο Γκουστάβο Πογιέτ άλλωστε το 1998 κέρδισε... μόνος του την Ρεάλ Μαδρίτης!
Δημήτρης Μανάκος
Σχόλια αναγνωστών