Γράφει ο Πάνος Δημητρίου
Ο διεθνής Ούγγρος τερματοφύλακας, με συμμετοχή και στο Μουντιάλ 1978 μπορεί να αγωνίστηκε μόνο για μια αγωνιστική περίοδο (1982/1983) στους κιτρίνους, όμως άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις με τις εμφανίσεις του μέχρι που μια άτυχη στιγμή και ένας σοβαρός τραυματισμός τερμάτισε πρόωρα την καριέρα του και η ομάδα του στερήθηκε για πάντα τις υπηρεσίες, ενός εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων στην ιστορία του συλλόγου!
Η μεταγραφή στον Άρη το καλοκαίρι του 1982
Το καλοκαίρι του ‘82 ο Άρης βρισκόταν σε αναζήτηση ενός ικανού γκολκίπερ. Αιτία ήταν η μη συμφωνία ανανέωσης της δωδεκαετίας του Στέλιου Παπαφλωράτου, που είχε ως συνέπεια την απομάκρυνση του από την ομάδα. Οι μάνατζερ εκείνης της εποχής προτείνουν μια σειρά από ξένους τερματοφύλακες, ωστόσο για διαφορετικούς λόγους οι περιπτώσεις δεν προχωρούν.
Στην ΠΑΕ, την ίδια περίοδο φτάνει μια ειδοποίηση από την Ουγγαρία, μία αγορά που γνώριζαν καλά οι άνθρωποι του συλλόγου, για μία περίπτωση τερματοφύλακα που είχε αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα στο Μουντιάλ του΄78 και πρωταθλητή με την Χόνβεντ, τον 31χρονο Σάντορ Γκουιντάρ.
Επρόκειτο για ένα μεγάλο όνομα για τον οποίο θα μιλούσε με τα καλυτέρα λόγια και ο ποδοσφαιριστής του Άρη, Κώστας Μόκαλης που είχε ζήσει στην Ουγγαρία. Τα οικονομικά δεδομένα δεν ήταν απαγορευτικά για το σύλλογο ο οποίος αποφασίζει να κινηθεί άμεσα και να στείλει παράγοντες για να ξεκινήσουν τις διαπραγματεύσεις. Ταυτόχρονα, ο Βούλγαρος Παβελ Πανώφ απομακρύνεται από το ρόστερ της ομάδας και έτσι ανοίγει διάπλατα η πόρτα για την έλευση του Μαγυάρου τερματοφύλακα.
Πράγματι, ο ποδοσφαιριστής υπογράφει στις 8 Ιουλίου 1982 προσύμφωνο και μετά από μερικές ημέρες συναντά την υπόλοιπη ομάδα που προετοιμαζόταν στη Φλώρινα. Από την πρώτη προπόνηση θα δείξει τα χαρίσματα του. Εξαιρετικές τοποθετήσεις, σταθερός στις επεμβάσεις του και επαγγελματική νοοτροπία ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά που τον διέκριναν.
Η αγωνιστική περίοδος 1982/1983 του ανήκε. Κατά γενική ομολογία αποτέλεσε τον πολυτιμότερο ποδοσφαιριστή της ομάδας. Με μια γεμάτη σεζόν και 33 συμμετοχές επέδειξε απαράμιλλη σταθερότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος. Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες, δημιούργησε μια απροσπέλαστη αμυντική γραμμή που με παθητικό 25 τερμάτων έφερε τον Άρη στη 2η θέση των αμυντικών επιδόσεων του πρωταθλήματος, μόλις ένα γκολ πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.
Ο μοιραίος τραυματισμός…
Ο Αύγουστος του 1983 βρίσκει τον Άρη να προετοιμάζεται στην Φλώρινα με προπονητή τον Αντώνη Γεωργιάδη, ωστόσο ένα δυσάρεστο γεγονός θα στιγματίσει όχι μόνο τις προπονήσεις της ομάδας αλλά σε μεγάλο βαθμό και την πορεία του συλλόγου στο προσεχές πρωτάθλημα.
Σε ένα οικογενειακό διπλό, ο Γκουιντάρ θα βρεθεί αντιμέτωπος τετ α τετ με τον Χαράλαμπο Δουλγεράκη. Ο τελευταίος στην προσπάθεια του να αποφύγει τον γκολκίπερ του Άρη, που είχε πέσει στα πόδια του για να μπλοκάρει τη μπάλα, θα τον χτυπήσει άθελα του στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού. O Μαγυάρος τερματοφύλακας θα βρεθεί αιμόφυρτος και αναίσθητος στο έδαφος προς στιγμήν, παγώνοντας όλη την αποστολή της ομάδας.
Στο νοσοκομείο της Φλώρινας, που αρχικά θα μεταφερθεί, θα αποφασιστεί η άμεση μετακίνηση του σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να εξεταστεί διεξοδικά σε περίπτωση που είχε υποστεί κάποια εγκεφαλική βλάβη. Οι εξετάσεις θα έδειχναν κάταγμα μετωπιαίου οστού.
Ο Γολγοθάς του Γκουιντάρ δεν είχε τελειώσει αφού οι θεράποντες ιατροί στο ΑΧΕΠΑ όπου είχε μεταφερθεί, είχαν αποφασίσει πως για να εξασφαλιστεί η υγεία του θα έπρεπε να εγχειριστεί από ομάδα νευροχειρουργών. Όλα πήγαν καλά και ο παίκτης παρέμεινε για ένα μήνα περίπου στο νοσοκομείο για να αναρρώσει.
Τα πρώτα δημοσιεύματα του αθλητικού Τύπου της εποχής ανέφεραν για προσωρινή αποχή 3 μηνών από τους αγωνιστικούς χώρους. Δυστυχώς όμως, η φύση του τραυματισμού του δεν θα του επέτρεπε να συνεχίσει τη σπουδαία καριέρα του καθώς υπήρχε φόβος για τη ζωή του σε περίπτωση νέου τραυματισμού στο ίδιο σημείο.
Η επιστροφή στην Ουγγαρία…
Ο ποδοσφαιριστής θα έλυνε έτσι, κοινή συναινέσει το συμβόλαιο του και θα επέστρεφε πρόωρα στην πατρίδα του. Πριν κρεμάσει οριστικά τα γάντια του, λίγα χρόνια μετά, θα κατέγραφε απλά μερικές συμμετοχές σε ερασιτεχνική ομάδα στην Αυστρία.
O Γκουιντάρ επέστρεψε στην Ουγγαρία αλλά δεν έβγαλε τον Άρη και τους Έλληνες φιλάθλους από την καρδιά του.
Όσες φορές η ομάδα της Θεσσαλονίκης πήγε στη χώρα του για προετοιμασία έδινε πάντα το παρών για να καλωσορίζει τους παλιούς του συμπαίκτες. Όπως δήλωνε συχνά ο ίδιος χαριτολογώντας, αισθανόταν πιά μισός Ούγγρος, μισός Έλληνας αφού το αίμα που χρειάστηκε για να χειρουργηθεί εκτός από αρκετό ήταν και…. Ελληνικό!
www.bnsports.gr
Σχόλια αναγνωστών