Άρθρο του Γιώργου Χαρβαλιά επι χρόνια διευθυντή μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδων
Κάποιοι ηλίθιοι πανηγύρισαν στην Αθήνα την δεύτερη χρεοκοπία της Αργεντινής, ονομάζοντας την «δικαίωση» (προφανώς των κόπων τους, που μας έσυραν στο μνημόνιο...)
Αυτοί οι ηλίθιοι, ξέχασαν να πουν ότι αυτή τη φορά η Αργεντινή δεν ξέμεινε από ρευστό, αλλά αποφάσισε να αθετήσει τις υποχρεώσεις της προς κάποιους κερδοσκόπους νταβατζήδες, που επέμεναν να πάρουν πίσω τα δανεικά στο ακέραιο. Καμία πολιτισμένη χώρα δεν θα χρεοκοπούσε σήμερα για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Απλά η κυβέρνηση της Kριστίνα Φερνάντεζ Κίρχνερ αποφάσισε ότι θα δώσει το μήνυμα, «είτε συμμετέχετε στο κούρεμα, είτε δεν παίρνετε δεκάρα τσακιστή».
Αυτό ακριβώς το μήνυμα απέφυγε να δώσει στα αρπακτικά των αγορών ο τέως πρωθυπουργός και πρώην υπάλληλος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, Λουκάς Παπαδήμος, όταν τον Μάιο του 2012 ήρθε η ώρα να πληρωθεί το «ακούρευτο» ομόλογο του διαβόητου vulture fund «DART MANAGEMENT». Με δικαιούχο τον Κένεθ Ντάρτ, έναν αλητήριο του διακρατικού τζόγου, που ζεί μόνιμα στα νησιά Κεύμαν και κυκλοφορεί διεθνώς με διπλωματικό διαβατήριο, ως επίτιμος πρόξενος τoυ μικροσκοπικού φορολογικού παραδείσου της Καραϊβικής, γνωστού με το όνομα «δημοκρατία του Μπελίζε»…
Με εισήγηση λοιπόν του εθνοσωτήρα Παπαδήμου, και ακέραιη ευθύνη των Σαμαρά, Βενιζέλου το ελληνικό κράτος αποπλήρωσε στο ακέραιο αυτό τον σαλταδόρο κάνοντας τον να τρίβει τα χέρια του. Και όλους τους άλλους που συμμετείχαν εθελοντικά στο PSI, κυρίως όμως τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία να αισθάνονται, αυτοί με την σειρά τους ηλίθιοι.
Η Αργεντινή αντίθετα, αποφάσισε να αφήσει αυτόν το τύπο και το παρεάκι του, τον αδίστακτο Αμερικανό «γύπα», Πώλ Σίνγκερ, των Elliot Associates, στα κρύα του λουτρού. 1,33 δις ζητούσαν, 539 εκατομμύρια τους έδινε το Μπουένος Αυρες για να ξοφλήσουν μια και καλή. Οι μάγκες δεν τα πήραν και θα ξανατρέχουν στα δικαστήρια, όμως η Αργεντινή γλύτωσε αυτή τη φορά τα δικά της δικαστήρια από το 91% των δανειστών που είχαν δεχτεί να συμμετάσχουν στο κούρεμα και είναι βέβαιον ότι θα την κυνηγούσαν σε περίπτωση που πλήρωνε στο ακέραιο τους Ντάρτ και Σίνγκερ.
Για χρεοκοπία επιλογής μιλάμε επομένως(εξού και ο όρος selective default) και όχι για αυτήν στην οποία θα είχε περιέλθει η Ελλαδάρα του success story μέσα στον Αύγουστο έτσι και δεν είχε αντλήσει κακήν κακώς 4,5 ζεστά δις σε δύο δόσεις από τις αγορές.
Ασφαλώς η Αργεντινή δεν θα περάσει καλά γι αυτό της το αντάρτικο. Ούτε τώρα όμως περνάει πολύ καλύτερα. Και εν πάσει περιπτώσει στην αντίληψη της κυβέρνησης της Κριστίνα Φερνάντεζ φαίνεται πώς προέχουν μείζονα ζητήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Αν ένα κράτος είναι βορά σε ξένα αρπακτικά που επιχειρούν να αρπάξουν και περιουσιακά του στοιχεία ανά τον κόσμο(θυμηθείτε την περίφημη εκπαιδευτική φρεγάτα “Libertad” που επιχείρησε να κατάσχει στη Γκάνα ο «δανειστής» Σίνγκερ, αλλά το «γυμνάσιο» κράτησε μόνον 70 μέρες, έως ότου το πλοίο επιστρέψει πανηγυρικά στην Αργεντινή) δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο. Οπότε τελειώνει η κουβέντα και πάμε για μπανιο…
Η Ελλάδα αν και σε χειρότερη μοίρα από την Αργεντινή, όπως παραδέχεται και η προσφιλής μας Blackrock, έχει αποφύγει μέχρι τώρα το «κρασάρισμα», λόγω δημοσίων σχέσεων με τους ξένους κερδοσκόπους(οι οποίες καλιεργούνται με το αζημίωτο) κυρίως όμως λόγω της ανοχής των Γερμανών, οι οποίοι προσφυώς μας αφήνουν μία ανάσα πριν τον πνιγμό και ξαναρχίζουν τις…πατητές μήπως και προσαρμοστούμε στην αμφίβια διαβίωση, όπως τα ποντίκια των υπονόμων.
Προσοχή όμως. Η αμοιβαία συμπάθεια κάποιων τρόφιμων του Μαξίμου με μάνατζερς και εκπροσώπους μεγάλων hedge funds (του τύπου «γειά σου Σταύρο μου, καλημέρα σας κύριε Πρέμ»), ούτε εγγυήσεις προστασίας προσφέρουν, ούτε πάνε μακριά τη βαλίτσα. Οι ξένοι μανατζαρέοι αναφέρονται σε μετόχους. Και αν οι μέτοχοι μια ωραία μέρα, πάψουν να πείθονται από το ελληνικό θαύμα δεν τους κρατάει εδώ, ούτε ο ήλιος της Σαντορίνης, ούτε ο καλός καφές στο ισόγειο του Μαξίμου.
Προς το παρόν αυτοί που έχουν πιστέψει στο ελληνικό hot story, είναι αμιγώς κερδοσκόποι. Και ιδιαίτερα επιθετικοί, όπως η “Third Point” του ακριβοθώρητου Ντάνιελ Λέμπ που έβγαλε μισό δις ευρώ έχοντας έγκαιρη ενημέρωση για το «buy back» των ελληνικών ομολόγων.
Οι συντηρητικοί και θεσμικοί επενδυτές κοιτάνε ακόμη την χώρα μας με τα κυάλια. Αρα εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα «βιωσιμότητας» του greek story. Οι κερδοσκόποι έχουν χρήμα, αλλά θέλουν να το δουν να πολλαπλασιάζεται. Εντός…ευλόγου χρονικού διαστήματος. Πολλές υπομονές δεν έχουν.
Επομένως αδιάφορο τους είναι αν η κυβέρνηση περνάει πολυνομοσχέδια με ταχύτητα πολυβόλου και αν το επόμενο ραντεβού του Γκίκα με τον Τόμσεν θα γίνει στο Παρίσι, τις Κάννες, το Μόντε Κάρλο ή στα Ανω Πετράλωνα.
Αυτοί οι λίγοι που έχουν μπει στο κόλπο θέλουν γρήγορες υπεραξίες. Στις τράπεζες, στο χρηματιστήριο, στα ομόλογα και στις επενδύσεις ακινήτων. Κι όσο αυτά δεν έρχονται, τόσο μπαίνουν σε δεύτερες σκέψεις.
Ακούγεται ότι η έξοδος του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των συστημικών τραπεζών στις αγορές προς άντληση κεφαλαίων, στοίχισε κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ σε προμήθειες προς τους λεγόμενους «αναδόχους» που εξασφάλισαν την προσέλκυση επενδυτών.
Με τέτοιες προμήθειες και το Ισλαμικό Χαλιφάτο του Ιράκ θα μπορούσε να κάνει μια δανειακή αρπαχτή 2-3 δις. Μόνο που η υπόθεση δεν θα είχε συνέχεια.
Το ερώτημα είναι λοιπόν αν η ελληνική έξοδος στις αγορές που έμεινε…κουτσή στο πιο πρόσφατο εγχείρημα, θα έχει συνέχεια. Αυτό θα εξαρτηθεί ασφαλώς και από την έκβαση των φθινοπωρινών stress tests στις 4 συστημικές τράπεζες που θα κρίνουν το ύψος της απαιτούμενης χρηματοδότησης τους.
Αν προκύψει κενό μεγαλύτερο των 5 δις σημαίνει ότι το μαξιλαράκι του TXΣ θα κάνει φτερά και η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να προσφύγει εκ νέου σε διακρατικό δανεισμό(τρίτο μνημόνιο).
Αυτό προβλέπουν οι επιστήμονες στο γραφείο προυπολογισμού της βουλής που εις πείσμα άλλων υπεραισιόδοξων προγνώσεων, επιμένουν να καταγράφουν την οικονομική κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις.
Αλλά σε αυτό προσβλέπουν και οι Γερμανοί «φίλοι» μας, ώστε να μπορούν να μας ελέγχουν στο διηνεκές. Η Ελλάδα δεν θα γίνει Αργεντινή, αλλά γερμανικό προτεκτοράτο για να απλώνει τη κοιλιά του ο Φούχτελ κα να λιάζει την ξανθοκόκκινη κόμη του ο Ράιχενμπαχ…
www.bankingnews.gr
Αυτοί οι ηλίθιοι, ξέχασαν να πουν ότι αυτή τη φορά η Αργεντινή δεν ξέμεινε από ρευστό, αλλά αποφάσισε να αθετήσει τις υποχρεώσεις της προς κάποιους κερδοσκόπους νταβατζήδες, που επέμεναν να πάρουν πίσω τα δανεικά στο ακέραιο. Καμία πολιτισμένη χώρα δεν θα χρεοκοπούσε σήμερα για μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Απλά η κυβέρνηση της Kριστίνα Φερνάντεζ Κίρχνερ αποφάσισε ότι θα δώσει το μήνυμα, «είτε συμμετέχετε στο κούρεμα, είτε δεν παίρνετε δεκάρα τσακιστή».
Αυτό ακριβώς το μήνυμα απέφυγε να δώσει στα αρπακτικά των αγορών ο τέως πρωθυπουργός και πρώην υπάλληλος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, Λουκάς Παπαδήμος, όταν τον Μάιο του 2012 ήρθε η ώρα να πληρωθεί το «ακούρευτο» ομόλογο του διαβόητου vulture fund «DART MANAGEMENT». Με δικαιούχο τον Κένεθ Ντάρτ, έναν αλητήριο του διακρατικού τζόγου, που ζεί μόνιμα στα νησιά Κεύμαν και κυκλοφορεί διεθνώς με διπλωματικό διαβατήριο, ως επίτιμος πρόξενος τoυ μικροσκοπικού φορολογικού παραδείσου της Καραϊβικής, γνωστού με το όνομα «δημοκρατία του Μπελίζε»…
Με εισήγηση λοιπόν του εθνοσωτήρα Παπαδήμου, και ακέραιη ευθύνη των Σαμαρά, Βενιζέλου το ελληνικό κράτος αποπλήρωσε στο ακέραιο αυτό τον σαλταδόρο κάνοντας τον να τρίβει τα χέρια του. Και όλους τους άλλους που συμμετείχαν εθελοντικά στο PSI, κυρίως όμως τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία να αισθάνονται, αυτοί με την σειρά τους ηλίθιοι.
Η Αργεντινή αντίθετα, αποφάσισε να αφήσει αυτόν το τύπο και το παρεάκι του, τον αδίστακτο Αμερικανό «γύπα», Πώλ Σίνγκερ, των Elliot Associates, στα κρύα του λουτρού. 1,33 δις ζητούσαν, 539 εκατομμύρια τους έδινε το Μπουένος Αυρες για να ξοφλήσουν μια και καλή. Οι μάγκες δεν τα πήραν και θα ξανατρέχουν στα δικαστήρια, όμως η Αργεντινή γλύτωσε αυτή τη φορά τα δικά της δικαστήρια από το 91% των δανειστών που είχαν δεχτεί να συμμετάσχουν στο κούρεμα και είναι βέβαιον ότι θα την κυνηγούσαν σε περίπτωση που πλήρωνε στο ακέραιο τους Ντάρτ και Σίνγκερ.
Για χρεοκοπία επιλογής μιλάμε επομένως(εξού και ο όρος selective default) και όχι για αυτήν στην οποία θα είχε περιέλθει η Ελλαδάρα του success story μέσα στον Αύγουστο έτσι και δεν είχε αντλήσει κακήν κακώς 4,5 ζεστά δις σε δύο δόσεις από τις αγορές.
Ασφαλώς η Αργεντινή δεν θα περάσει καλά γι αυτό της το αντάρτικο. Ούτε τώρα όμως περνάει πολύ καλύτερα. Και εν πάσει περιπτώσει στην αντίληψη της κυβέρνησης της Κριστίνα Φερνάντεζ φαίνεται πώς προέχουν μείζονα ζητήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Αν ένα κράτος είναι βορά σε ξένα αρπακτικά που επιχειρούν να αρπάξουν και περιουσιακά του στοιχεία ανά τον κόσμο(θυμηθείτε την περίφημη εκπαιδευτική φρεγάτα “Libertad” που επιχείρησε να κατάσχει στη Γκάνα ο «δανειστής» Σίνγκερ, αλλά το «γυμνάσιο» κράτησε μόνον 70 μέρες, έως ότου το πλοίο επιστρέψει πανηγυρικά στην Αργεντινή) δεν μπορεί να λέγεται ελεύθερο, ανεξάρτητο και κυρίαρχο. Οπότε τελειώνει η κουβέντα και πάμε για μπανιο…
Η Ελλάδα αν και σε χειρότερη μοίρα από την Αργεντινή, όπως παραδέχεται και η προσφιλής μας Blackrock, έχει αποφύγει μέχρι τώρα το «κρασάρισμα», λόγω δημοσίων σχέσεων με τους ξένους κερδοσκόπους(οι οποίες καλιεργούνται με το αζημίωτο) κυρίως όμως λόγω της ανοχής των Γερμανών, οι οποίοι προσφυώς μας αφήνουν μία ανάσα πριν τον πνιγμό και ξαναρχίζουν τις…πατητές μήπως και προσαρμοστούμε στην αμφίβια διαβίωση, όπως τα ποντίκια των υπονόμων.
Προσοχή όμως. Η αμοιβαία συμπάθεια κάποιων τρόφιμων του Μαξίμου με μάνατζερς και εκπροσώπους μεγάλων hedge funds (του τύπου «γειά σου Σταύρο μου, καλημέρα σας κύριε Πρέμ»), ούτε εγγυήσεις προστασίας προσφέρουν, ούτε πάνε μακριά τη βαλίτσα. Οι ξένοι μανατζαρέοι αναφέρονται σε μετόχους. Και αν οι μέτοχοι μια ωραία μέρα, πάψουν να πείθονται από το ελληνικό θαύμα δεν τους κρατάει εδώ, ούτε ο ήλιος της Σαντορίνης, ούτε ο καλός καφές στο ισόγειο του Μαξίμου.
Προς το παρόν αυτοί που έχουν πιστέψει στο ελληνικό hot story, είναι αμιγώς κερδοσκόποι. Και ιδιαίτερα επιθετικοί, όπως η “Third Point” του ακριβοθώρητου Ντάνιελ Λέμπ που έβγαλε μισό δις ευρώ έχοντας έγκαιρη ενημέρωση για το «buy back» των ελληνικών ομολόγων.
Οι συντηρητικοί και θεσμικοί επενδυτές κοιτάνε ακόμη την χώρα μας με τα κυάλια. Αρα εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα «βιωσιμότητας» του greek story. Οι κερδοσκόποι έχουν χρήμα, αλλά θέλουν να το δουν να πολλαπλασιάζεται. Εντός…ευλόγου χρονικού διαστήματος. Πολλές υπομονές δεν έχουν.
Επομένως αδιάφορο τους είναι αν η κυβέρνηση περνάει πολυνομοσχέδια με ταχύτητα πολυβόλου και αν το επόμενο ραντεβού του Γκίκα με τον Τόμσεν θα γίνει στο Παρίσι, τις Κάννες, το Μόντε Κάρλο ή στα Ανω Πετράλωνα.
Αυτοί οι λίγοι που έχουν μπει στο κόλπο θέλουν γρήγορες υπεραξίες. Στις τράπεζες, στο χρηματιστήριο, στα ομόλογα και στις επενδύσεις ακινήτων. Κι όσο αυτά δεν έρχονται, τόσο μπαίνουν σε δεύτερες σκέψεις.
Ακούγεται ότι η έξοδος του ελληνικού δημοσίου, αλλά και των συστημικών τραπεζών στις αγορές προς άντληση κεφαλαίων, στοίχισε κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ σε προμήθειες προς τους λεγόμενους «αναδόχους» που εξασφάλισαν την προσέλκυση επενδυτών.
Με τέτοιες προμήθειες και το Ισλαμικό Χαλιφάτο του Ιράκ θα μπορούσε να κάνει μια δανειακή αρπαχτή 2-3 δις. Μόνο που η υπόθεση δεν θα είχε συνέχεια.
Το ερώτημα είναι λοιπόν αν η ελληνική έξοδος στις αγορές που έμεινε…κουτσή στο πιο πρόσφατο εγχείρημα, θα έχει συνέχεια. Αυτό θα εξαρτηθεί ασφαλώς και από την έκβαση των φθινοπωρινών stress tests στις 4 συστημικές τράπεζες που θα κρίνουν το ύψος της απαιτούμενης χρηματοδότησης τους.
Αν προκύψει κενό μεγαλύτερο των 5 δις σημαίνει ότι το μαξιλαράκι του TXΣ θα κάνει φτερά και η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να προσφύγει εκ νέου σε διακρατικό δανεισμό(τρίτο μνημόνιο).
Αυτό προβλέπουν οι επιστήμονες στο γραφείο προυπολογισμού της βουλής που εις πείσμα άλλων υπεραισιόδοξων προγνώσεων, επιμένουν να καταγράφουν την οικονομική κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις.
Αλλά σε αυτό προσβλέπουν και οι Γερμανοί «φίλοι» μας, ώστε να μπορούν να μας ελέγχουν στο διηνεκές. Η Ελλάδα δεν θα γίνει Αργεντινή, αλλά γερμανικό προτεκτοράτο για να απλώνει τη κοιλιά του ο Φούχτελ κα να λιάζει την ξανθοκόκκινη κόμη του ο Ράιχενμπαχ…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών