Αν η τρόικα συνεχίζει να απαιτεί από την Ελλάδα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αυτό σημαίνει θυσίες της τάξης του 7,5% με 8% του ΑΕΠ.
Υπέρμετρη χαρακτηρίζει την οικονομική επιβάρυνση της Ελλάδος ο διάσημος οικονομολόγος Paul Krugman σε άρθρο του στους New York Times.
Ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής κρίσης διερωτάται ο Krugman;
Δεν έχω ιδέα, ή εν πάση περιπτώσει δεν ξέρω τίποτε παραπάνω από τον οποιαδήποτε επιμελή αναγνώστη των μέσων ενημέρωσης.
Ωστόσο όλοι γνωρίζουμε τι ζητάει η Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει, μέσα από απίστευτες θυσίες, καταφέρει να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό.
Ένα πλεόνασμα χωρίς τους τόκους παρά την ύφεση στην οικονομία.
Αυτό το πλεόνασμα θα μπορούσε να συμβάλλει θετικά αν ήταν 1,5% του ΑΕΠ.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να επιστρέψει στα πρωτογενή ελλείμματα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αλλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιηθεί το πλεόνασμα στο 1,5% σε σχέση με το 4,5% που ζητάει η Τρόικα και το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα.
Τώρα, μπορεί κανείς να σκεφθεί ότι το 3% του ΑΕΠ, δεν είναι τόσο μεγάλο θέμα σε μια διαπραγμάτευση (αν συγκριθεί π.χ. με τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο από τις περικοπές δαπανών στις Ηνωμένες Πολιτείες!)
Με δεδομένη την δομή των μακροοικονομικών μεγεθών της Ελλάδος αυτό το 3% πρωτογενούς πλεονάσματος είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι φαίνεται.
Η ΕΕ προσπαθεί να επιβάλλει τεράστια πρωτογενή πλεονάσμα στην Ελλάδα ωστόσο αυτή η απαίτηση αποτελεί "υπέρμετρη επιβάρυνση" για την ελληνική οικονομία.
Κατ 'αρχάς, η λιτότητα έχει μια πολύ αρνητική επίδραση στην παραγωγή σε μια χώρα που δεν έχει δικό της νόμισμα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντισταθμιστεί η πτώση της ζήτησης με τη νομισματική πολιτική.
Το συνημμένο σχήμα δείχνει τι θα έπρεπε να συμβεί στο ελληνικό ΑΕΠ, σύμφωνα με την αρχική συμφωνία του 2010.
Είναι το αρχικό σχέδιο λιτότητας σε συνδυασμό με εσωτερική υποτίμηση - σε σύγκριση με το τι πραγματικά συνέβη.
Η απόκλιση που προκύπτει είναι εμφανής στο διάγραμμα που ακολουθεί.
Αυτό το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα έχει άμεση δημοσιονομική επίπτωση.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει λίγο περισσότερο από ότι προβλέπεται στο πλαίσιο της ισχύουσας συμφωνίας.
Το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν σίγουρα λιγότερο από ό,τι θα είχε εκτιμηθεί.
Μπορούμε να συνοψίσουμε την πραγματική επίδραση των υψηλότερων κρατικών δαπανών (ΔG), σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα (ΔPS) ως εξής:
ΔPS = -ΔG*(1-μτ)
όπου ...μ... είναι ο πολλαπλασιαστής και ...τ... είναι η οριακή επίδραση της αύξησης του ενός ευρώ στο ΑΕΠ σε έσοδα ή / και κυκλικά συνδεδεμένEW δαπάνες, όπως τα επιδόματα ανεργίας.
Για να το θέσουμε απλά αυτό το 3% πρωτογενούς πλεονάσματος που απαιτεί η τρόικα, η Ελλάδα θα πρέπει να επιβάλλει περικοπές δαπανών ή αυξήσεις φόρων που θα αντιστοιχούν σε πάνω από 6% του ΑΕΠ.
Και σημειώστε ότι ο πολλαπλασιαστής είναι σχεδόν σίγουρα μεγαλύτερος από το ένα;
Αυτό σημαίνει ότι η μείωση των κρατικών δαπανών θα οδηγούσε σε μείωση της ιδιωτικής δαπάνης πάρα πολύ, που θα λειτουργούσε ως επιπλέον βάρος στην ελληνική οικονομία.
Αν η τρόικα συνεχίζει να απαιτεί από την Ελλάδα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει θυσίες της τάξης του 7,5% με 8% του ΑΕΠ.
Συγκρίνοντας την Ελλάδα με την....Βαϊμάρη
Εν τω μεταξύ σε νέο άρθρο του ο οικονομολογός Paul Krugman αναφέρει ότι
Η πολιτική της Ευρώπης μας οδηγεί στην Weimar (Βαιμάρη) της Γερμανία.
Η περίπτωση της Βαϊμάρης μας προειδοποιεί.
Μετά τον αρχικό υπερπληθωρισμό του 1923, ακολούθησαν αποπληθωριστικές συνθήκες λόγω του κανόνα του χρυσού και της λιτότητας στην περίοδο του 1930 με 1932 στην Γερμανία....φέρνοντας στην εξουσία τον Hitler του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος.
(Στο άρθρο του δεν τον κατονομάζει τον Hitler αλλά προφανώς αυτό υπονοεί)
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο στοιχείο της ιστορίας της Βαϊμάρης.
Υπήρξε επίσης το θέμα των αποζημιώσεων, το οποίο όπως σημείωσαμε σε προηγούμενο άρθρο και η Ελλάδα ζητάει αποζημιώσεις ενώ η Τρόικα ζητάει υψηλά πρωτογενή πλεονάσμα από την Ελλάδα.
Σκεφτόμενος όλα αυτά αναφέρει ο Krugman κατέληξα στην εξής ενδιαφέρουσα ερώτηση.
Η ιστορία επαναλαμβάνετε αν συγκρίνουμε την Γερμανία του Α΄παγκοσμίου πολέμου με την Ελλάδα του σήμερα.
Η απάντηση στο ερώτημα μου είναι η εξής.
Η λιτότητα, αποδεικνύεται, ότι έχει καταστρέψει την Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό όσο καταστράφηκε η Γερμανία στον πόλεμο
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 15 Φεβρουαρίου 2015
Ποια είναι η κατάσταση της ελληνικής κρίσης διερωτάται ο Krugman;
Δεν έχω ιδέα, ή εν πάση περιπτώσει δεν ξέρω τίποτε παραπάνω από τον οποιαδήποτε επιμελή αναγνώστη των μέσων ενημέρωσης.
Ωστόσο όλοι γνωρίζουμε τι ζητάει η Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει, μέσα από απίστευτες θυσίες, καταφέρει να πετύχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό.
Ένα πλεόνασμα χωρίς τους τόκους παρά την ύφεση στην οικονομία.
Αυτό το πλεόνασμα θα μπορούσε να συμβάλλει θετικά αν ήταν 1,5% του ΑΕΠ.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να επιστρέψει στα πρωτογενή ελλείμματα όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αλλά προτείνει να της επιτραπεί να σταθεροποιηθεί το πλεόνασμα στο 1,5% σε σχέση με το 4,5% που ζητάει η Τρόικα και το πρόγραμμα που έχει συμφωνήσει η Ελλάδα.
Τώρα, μπορεί κανείς να σκεφθεί ότι το 3% του ΑΕΠ, δεν είναι τόσο μεγάλο θέμα σε μια διαπραγμάτευση (αν συγκριθεί π.χ. με τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο από τις περικοπές δαπανών στις Ηνωμένες Πολιτείες!)
Με δεδομένη την δομή των μακροοικονομικών μεγεθών της Ελλάδος αυτό το 3% πρωτογενούς πλεονάσματος είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι φαίνεται.
Η ΕΕ προσπαθεί να επιβάλλει τεράστια πρωτογενή πλεονάσμα στην Ελλάδα ωστόσο αυτή η απαίτηση αποτελεί "υπέρμετρη επιβάρυνση" για την ελληνική οικονομία.
Κατ 'αρχάς, η λιτότητα έχει μια πολύ αρνητική επίδραση στην παραγωγή σε μια χώρα που δεν έχει δικό της νόμισμα και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντισταθμιστεί η πτώση της ζήτησης με τη νομισματική πολιτική.
Το συνημμένο σχήμα δείχνει τι θα έπρεπε να συμβεί στο ελληνικό ΑΕΠ, σύμφωνα με την αρχική συμφωνία του 2010.
Είναι το αρχικό σχέδιο λιτότητας σε συνδυασμό με εσωτερική υποτίμηση - σε σύγκριση με το τι πραγματικά συνέβη.
Η απόκλιση που προκύπτει είναι εμφανής στο διάγραμμα που ακολουθεί.
Αυτό το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα έχει άμεση δημοσιονομική επίπτωση.
Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα έπρεπε να παραμείνει λίγο περισσότερο από ότι προβλέπεται στο πλαίσιο της ισχύουσας συμφωνίας.
Το πρωτογενές πλεόνασμα θα ήταν σίγουρα λιγότερο από ό,τι θα είχε εκτιμηθεί.
Μπορούμε να συνοψίσουμε την πραγματική επίδραση των υψηλότερων κρατικών δαπανών (ΔG), σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα (ΔPS) ως εξής:
ΔPS = -ΔG*(1-μτ)
όπου ...μ... είναι ο πολλαπλασιαστής και ...τ... είναι η οριακή επίδραση της αύξησης του ενός ευρώ στο ΑΕΠ σε έσοδα ή / και κυκλικά συνδεδεμένEW δαπάνες, όπως τα επιδόματα ανεργίας.
Για να το θέσουμε απλά αυτό το 3% πρωτογενούς πλεονάσματος που απαιτεί η τρόικα, η Ελλάδα θα πρέπει να επιβάλλει περικοπές δαπανών ή αυξήσεις φόρων που θα αντιστοιχούν σε πάνω από 6% του ΑΕΠ.
Και σημειώστε ότι ο πολλαπλασιαστής είναι σχεδόν σίγουρα μεγαλύτερος από το ένα;
Αυτό σημαίνει ότι η μείωση των κρατικών δαπανών θα οδηγούσε σε μείωση της ιδιωτικής δαπάνης πάρα πολύ, που θα λειτουργούσε ως επιπλέον βάρος στην ελληνική οικονομία.
Αν η τρόικα συνεχίζει να απαιτεί από την Ελλάδα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει θυσίες της τάξης του 7,5% με 8% του ΑΕΠ.
Συγκρίνοντας την Ελλάδα με την....Βαϊμάρη
Εν τω μεταξύ σε νέο άρθρο του ο οικονομολογός Paul Krugman αναφέρει ότι
Η πολιτική της Ευρώπης μας οδηγεί στην Weimar (Βαιμάρη) της Γερμανία.
Η περίπτωση της Βαϊμάρης μας προειδοποιεί.
Μετά τον αρχικό υπερπληθωρισμό του 1923, ακολούθησαν αποπληθωριστικές συνθήκες λόγω του κανόνα του χρυσού και της λιτότητας στην περίοδο του 1930 με 1932 στην Γερμανία....φέρνοντας στην εξουσία τον Hitler του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος.
(Στο άρθρο του δεν τον κατονομάζει τον Hitler αλλά προφανώς αυτό υπονοεί)
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο στοιχείο της ιστορίας της Βαϊμάρης.
Υπήρξε επίσης το θέμα των αποζημιώσεων, το οποίο όπως σημείωσαμε σε προηγούμενο άρθρο και η Ελλάδα ζητάει αποζημιώσεις ενώ η Τρόικα ζητάει υψηλά πρωτογενή πλεονάσμα από την Ελλάδα.
Σκεφτόμενος όλα αυτά αναφέρει ο Krugman κατέληξα στην εξής ενδιαφέρουσα ερώτηση.
Η ιστορία επαναλαμβάνετε αν συγκρίνουμε την Γερμανία του Α΄παγκοσμίου πολέμου με την Ελλάδα του σήμερα.
Η απάντηση στο ερώτημα μου είναι η εξής.
Η λιτότητα, αποδεικνύεται, ότι έχει καταστρέψει την Ελλάδα σε τέτοιο βαθμό όσο καταστράφηκε η Γερμανία στον πόλεμο
www.bankingnews.gr
Πρώτη ενημέρωση 23:12 15 Φεβρουαρίου 2015
Σχόλια αναγνωστών