Στην κόκκινη γραμμή και στο τελικό στάδιο του πλειστηριασμού είναι περίπου 70.000 κατοικίες
Δώρο αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ οι αλλαγές του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προς το εγχώριο τραπεζικό που αφορούν το νέο καθεστώς των πλειστηριασμών.
Οι πρώτες εκτιμήσεις ανεβάζουν το οικονομικό όφελος στα 3,5 δισ. ευρώ για το τραπεζικό σύστημα.
Οι κρίσιμες αλλαγές του ΚΠΔ μειώνουν το κόστος απόκτησης ενός ακινήτου που βγαίνει στον πλειστηριασμό από την ίδια την τράπεζα η οποία να σημειωθεί έχει χρηματοδοτήσει την αγορά του ακινήτου.
Στην κόκκινη γραμμή και στο τελικό στάδιο του πλειστηριασμού είναι περίπου 70.000 κατοικίες.
Όταν ο υπολογισμός γίνει με βάση τη μέση αντικειμενική αξία των 100.000 ευρώ ανά ακίνητο το ποσό που θα χρειάζονταν οι τράπεζες θα έφθανε τα 7 δισ ευρώ (70.000 επί 100.000).
Οι πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές ορίζουν ως τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού την εμπορική αξία. Ο ίδιος αριθμός ακινήτων με μέση εμπορική αξία τις 50.000 ευρώ ανά ακίνητο το ποσό που θα απαιτηθεί ανέρχεται σε 3,5 δισ ευρώ (70.000 επι 50.000 ευρώ).
Οι τράπεζες που είχαν χρηματοδοτήσει τη απόκτηση των παραπάνω κατοικιών με το παλιό καθεστώς έβγαζαν από την τσέπη τους «φρέσκο» χρήμα για την απόκτηση του ακινήτου που είχαν δανειοδοτήσει.
Δηλαδή στην πράξη πλήρωναν δύο φορές το ίδιο ακίνητο για την προστασία των κεφαλαίων της τράπεζας.
Η διαδικασία του πλειστηριασμού προέβλεπε ότι από το αρχικό ποσό εκκίνησης και στην περίπτωση που δεν υπήρχε ενδιαφερόμενος για το ακίνητο το ποσό των 100.000 θα γίνονταν με κατανομή που προέβλεπε η νομοθεσία και την τηρούσε με θρησκευτική ευλάβεια ο συμβολαιογράφος.
Στην πρώτη θέση ήταν οι ασφαλιστικοί Οργανισμοί στη συνέχεια η εφορία και οι απαιτήσεις των εργαζόμενων αν υπήρχαν. Με το συγκεκριμένο παράδειγμα των 100.000 ευρώ που έβαζε ο επισπεύδων ( τράπεζα) στον πλειστηριασμό ο συμβολαιογράφος ήταν υποχρεωμένος να αποπληρώσει τις οφειλές του ιδιοκτήτη του ακινήτου που είχε στο κράτος Έτσι η τράπεζα θα πλήρωνε τις οφειλές του ιδιόκτητη προς τρίτους.
Οι αλλαγές κάνουν πιο δικαιότερη διαδικασία του πλειστηριασμού όταν το ακίνητο βγαίνει στο σφυρί από την ίδια την τράπεζα που το είχε χρηματοδοτήσει. Το νέο καθεστώς δίνει προτεραιότητα στη τράπεζα που όμως δεν εξυπηρετεί τον ιδιοκτήτη ούτε και τους τυχόν οφειλέτες διότι η τράπεζα δικαιούται το 65% από τις 100.000 ευρώ που βάζει στην εκκίνηση του πλειστηριασμού.
Το bankingnews θεωρεί υποχρέωση του να τοποθετηθεί στο θέμα των πλειστηριασμών.
Είναι εύλογο και σχετικά εύκολο να καταθέσουμε την άποψη μας. Κανένας δεν πρέπει να χάσει την πρώτη του κατοικία. Ωστόσο πρέπει να δείξουμε αυτόν που πρέπει να πληρώσει το κόστος και ποιος θα γράψει τη ζημιά. Οι βουλευτές όλων των κομμάτων των που είναι υπεράνω όλων και επιδιώκουν την καλύτερη λύση δεν έχουν πρόταση ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;
Την «καυτή πατάτα» δεν την θέλει κανένας.
Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του όταν έχει πληρώσει τις δανειακές του υποχρεώσεις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ενώ είναι τελείως διαφορετικό από αυτόν που έχει πληρώσει μόλις τα πρώτα 5 χρόνια της δανειακής τους σύμβαση. Οι βουλευτές που ψηφίζουν τους νόμους να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα το πρόβλημα και όχι να διατυπώνουν απόψεις που δεν έχουν καμία ρεαλιστική βάση.
Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά και πώς θα προστατευθεί αυτός που πραγματικά έχει ανάγκη είναι πλέον δουλειά των βουλευτών.
Αυτό που υπερασπιζόμαστε είναι ότι κανένας άνεργος δεν πρέπει να χάσει το σπίτι του. Υπάρχουν πολλές ιδέες και αρκετές είναι εφικτές και δίνουν λύση στο πρόβλημα. Κυρίως όταν η συζήτηση βγει από το πλαίσιο του φθηνού λαϊκισμού υπάρχουν λύσεις. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στο DNA του Έλληνα είναι ότι το κράτος πρέπει να πληρώνει για όλα. Η απόχη αυτή κυριαρχεί ακόμη σε μία χώρα που ακόμη βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Οι πρώτες εκτιμήσεις ανεβάζουν το οικονομικό όφελος στα 3,5 δισ. ευρώ για το τραπεζικό σύστημα.
Οι κρίσιμες αλλαγές του ΚΠΔ μειώνουν το κόστος απόκτησης ενός ακινήτου που βγαίνει στον πλειστηριασμό από την ίδια την τράπεζα η οποία να σημειωθεί έχει χρηματοδοτήσει την αγορά του ακινήτου.
Στην κόκκινη γραμμή και στο τελικό στάδιο του πλειστηριασμού είναι περίπου 70.000 κατοικίες.
Όταν ο υπολογισμός γίνει με βάση τη μέση αντικειμενική αξία των 100.000 ευρώ ανά ακίνητο το ποσό που θα χρειάζονταν οι τράπεζες θα έφθανε τα 7 δισ ευρώ (70.000 επί 100.000).
Οι πρόσφατες νομοθετικές αλλαγές ορίζουν ως τιμή εκκίνησης του πλειστηριασμού την εμπορική αξία. Ο ίδιος αριθμός ακινήτων με μέση εμπορική αξία τις 50.000 ευρώ ανά ακίνητο το ποσό που θα απαιτηθεί ανέρχεται σε 3,5 δισ ευρώ (70.000 επι 50.000 ευρώ).
Οι τράπεζες που είχαν χρηματοδοτήσει τη απόκτηση των παραπάνω κατοικιών με το παλιό καθεστώς έβγαζαν από την τσέπη τους «φρέσκο» χρήμα για την απόκτηση του ακινήτου που είχαν δανειοδοτήσει.
Δηλαδή στην πράξη πλήρωναν δύο φορές το ίδιο ακίνητο για την προστασία των κεφαλαίων της τράπεζας.
Η διαδικασία του πλειστηριασμού προέβλεπε ότι από το αρχικό ποσό εκκίνησης και στην περίπτωση που δεν υπήρχε ενδιαφερόμενος για το ακίνητο το ποσό των 100.000 θα γίνονταν με κατανομή που προέβλεπε η νομοθεσία και την τηρούσε με θρησκευτική ευλάβεια ο συμβολαιογράφος.
Στην πρώτη θέση ήταν οι ασφαλιστικοί Οργανισμοί στη συνέχεια η εφορία και οι απαιτήσεις των εργαζόμενων αν υπήρχαν. Με το συγκεκριμένο παράδειγμα των 100.000 ευρώ που έβαζε ο επισπεύδων ( τράπεζα) στον πλειστηριασμό ο συμβολαιογράφος ήταν υποχρεωμένος να αποπληρώσει τις οφειλές του ιδιοκτήτη του ακινήτου που είχε στο κράτος Έτσι η τράπεζα θα πλήρωνε τις οφειλές του ιδιόκτητη προς τρίτους.
Οι αλλαγές κάνουν πιο δικαιότερη διαδικασία του πλειστηριασμού όταν το ακίνητο βγαίνει στο σφυρί από την ίδια την τράπεζα που το είχε χρηματοδοτήσει. Το νέο καθεστώς δίνει προτεραιότητα στη τράπεζα που όμως δεν εξυπηρετεί τον ιδιοκτήτη ούτε και τους τυχόν οφειλέτες διότι η τράπεζα δικαιούται το 65% από τις 100.000 ευρώ που βάζει στην εκκίνηση του πλειστηριασμού.
Το bankingnews θεωρεί υποχρέωση του να τοποθετηθεί στο θέμα των πλειστηριασμών.
Είναι εύλογο και σχετικά εύκολο να καταθέσουμε την άποψη μας. Κανένας δεν πρέπει να χάσει την πρώτη του κατοικία. Ωστόσο πρέπει να δείξουμε αυτόν που πρέπει να πληρώσει το κόστος και ποιος θα γράψει τη ζημιά. Οι βουλευτές όλων των κομμάτων των που είναι υπεράνω όλων και επιδιώκουν την καλύτερη λύση δεν έχουν πρόταση ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;
Την «καυτή πατάτα» δεν την θέλει κανένας.
Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι είναι τελείως διαφορετικό που κινδυνεύει να χάσει το σπίτι του όταν έχει πληρώσει τις δανειακές του υποχρεώσεις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ενώ είναι τελείως διαφορετικό από αυτόν που έχει πληρώσει μόλις τα πρώτα 5 χρόνια της δανειακής τους σύμβαση. Οι βουλευτές που ψηφίζουν τους νόμους να αντιμετωπίσουν με σοβαρότητα το πρόβλημα και όχι να διατυπώνουν απόψεις που δεν έχουν καμία ρεαλιστική βάση.
Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά και πώς θα προστατευθεί αυτός που πραγματικά έχει ανάγκη είναι πλέον δουλειά των βουλευτών.
Αυτό που υπερασπιζόμαστε είναι ότι κανένας άνεργος δεν πρέπει να χάσει το σπίτι του. Υπάρχουν πολλές ιδέες και αρκετές είναι εφικτές και δίνουν λύση στο πρόβλημα. Κυρίως όταν η συζήτηση βγει από το πλαίσιο του φθηνού λαϊκισμού υπάρχουν λύσεις. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι στο DNA του Έλληνα είναι ότι το κράτος πρέπει να πληρώνει για όλα. Η απόχη αυτή κυριαρχεί ακόμη σε μία χώρα που ακόμη βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών