Άρθρο του Νίκου Μιχαλολιάκου αρχηγού της Χρυσής Αυγής
Το νέο αριστερό πλέον μνημόνιο αποτελεί μία πραγματικότητα. Ήδη οι πρώτοι νόμοι ψηφίστηκαν στην Βουλή.
Το γεγονός αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Ας αρχίσουμε όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται η εσωκομματική διαμάχη.
Η επανάσταση των “μπολσεβίκων” αποτελεί γεγονός.
Η νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ) της ηγετικής ομάδας βρήκε βαθιές αντιρρήσεις σε μεγάλο μέρος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως της αριστερής πλατφόρμας και των βουλευτών των συνιστωσών, οι οποίες προέρχονται από τον τροτσκιστικό κυρίως χώρο.
Η σύγκρουση μοιάζει με την σύγκρουση Στάλιν και Τρότσκι, όταν ο Τρότσκι δήλωνε την κατηγορηματική του αντίθεση στην νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ) του Στάλιν.
Το εάν θα καταλήξει η εσωκομματική διαμάχη στην δημιουργία ενός άλλου κόμματος είναι αμφίβολο.
Οι αριστεριστές και οι συνεπείς κομμουνιστές, εάν θέλετε, οι οποίοι αντιδρούν στο νέο μνημόνιο ασφαλώς και έχουν τα δίκαιά τους.
Τόσες δεκαετίες μαρξιστικής απεραντολογίας και επαναστατικής γυμναστικής, της οποίας οι παρυφές άγγιζαν ακόμη και την τρομοκρατία, φαίνεται να πηγαίνουν χαμένες…
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι τα ποσοστά του κόμματός τους, τα οποία αγγίζουν σχεδόν το 40% δεν έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ του 4%.
Το μόνο που θα επιτύχει πολιτικά εάν προσχωρήσει στις απόψεις Λαφαζάνη είναι να επιστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4%.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση με πρωτοβουλία του άτυπου ηγέτη της Λαφαζάνη έκανε μία εξαιρετικά έξυπνη πολιτική κίνηση, να προτείνει άνοιγμα στο ΚΚΕ.
Όμως, το ΚΚΕ χάνει μία ακόμη ευκαιρία να ανοιχθεί στο σύγχρονο κόσμο και παραμένει αγκυλωμένο σε ένα αδιέξοδο, το οποίο θα το οδηγήσει στην οριστική απολίθωσή του, καθιστώντας το μουσειακό είδος!
Η έντονη εσωκομματική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι μία ευκαιρία για την αξιωματική αντιπολίτευση, την Ν.Δ., καθώς και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν το μνημόνιο δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.
Αυτοί όμως, όχι μόνον δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, αλλά αντίθετα στηρίζουν με την ψήφο τους τις επιλογές Τσίπρα, όντας δεσμευμένοι στην πολιτική του μνημονίου.
Κατέχονται δεν από την περισσή υποκρισία, την ίδια στιγμή που υπερψηφίζουν τα εξοντωτικά μέτρα της κυβερνήσεως Τσίπρα, να λένε στα τηλεπαράθυρα ότι αυτοί μόνο την συμφωνία θέλουν και το μνημόνιο και τα μέτρα είναι λογαριασμός του ΣΥΡΙΖΑ!
Αστείες δικαιολογίες, οι οποίες ασφαλώς και δεν ευρίσκουν ανταπόκριση στον Λαό, πόσο μάλλον που δεν αργεί να έλθει η ώρα του λογαριασμού του νέου μνημονίου.
Του νέου μνημονίου, το οποίο είναι και αυτό προορισμένο να αποτύχει, όντας από την ίδια την φύση και την δομή του αντίθετο προς την ανάπτυξη μιας οικονομίας.
Σαν συμπέρασμα από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι η μόνη πολιτική δύναμη, η οποία πρόκειται να ωφεληθεί από τις εξελίξεις στο μέλλον, δεν είναι άλλη από την Χρυσή Αυγή.
Δεν το λέμε άλλωστε μόνον εμείς.
Το έχουν γράψει και το έχουν πει πλήθος πολιτικών αναλυτών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, επισημαίνοντας τον… “κίνδυνο” ανόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ!
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ όμως πρέπει να κάνει πολλά για να καρπωθεί την ευνοϊκή γι’ αυτήν συγκυρία.
Δεν αρκεί η Ιδεολογία και η Πίστη, που ήταν πάντοτε για λίγους, αλλά χρειάζονται πολιτικές προτάσεις ρεαλιστικές για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων του λαού μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κατευθυνθεί και να πορευτεί τον καιρό αυτό ο αγώνας μας.
N.Γ. Μιχαλολιάκος
www.bankingnews.gr
Το γεγονός αυτό δημιουργεί νέα δεδομένα στους πολιτικούς συσχετισμούς.
Ας αρχίσουμε όμως από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται η εσωκομματική διαμάχη.
Η επανάσταση των “μπολσεβίκων” αποτελεί γεγονός.
Η νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ) της ηγετικής ομάδας βρήκε βαθιές αντιρρήσεις σε μεγάλο μέρος των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως της αριστερής πλατφόρμας και των βουλευτών των συνιστωσών, οι οποίες προέρχονται από τον τροτσκιστικό κυρίως χώρο.
Η σύγκρουση μοιάζει με την σύγκρουση Στάλιν και Τρότσκι, όταν ο Τρότσκι δήλωνε την κατηγορηματική του αντίθεση στην νέα οικονομική πολιτική (ΝΕΠ) του Στάλιν.
Το εάν θα καταλήξει η εσωκομματική διαμάχη στην δημιουργία ενός άλλου κόμματος είναι αμφίβολο.
Οι αριστεριστές και οι συνεπείς κομμουνιστές, εάν θέλετε, οι οποίοι αντιδρούν στο νέο μνημόνιο ασφαλώς και έχουν τα δίκαιά τους.
Τόσες δεκαετίες μαρξιστικής απεραντολογίας και επαναστατικής γυμναστικής, της οποίας οι παρυφές άγγιζαν ακόμη και την τρομοκρατία, φαίνεται να πηγαίνουν χαμένες…
Από την άλλη πλευρά, ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά ότι τα ποσοστά του κόμματός τους, τα οποία αγγίζουν σχεδόν το 40% δεν έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ του 4%.
Το μόνο που θα επιτύχει πολιτικά εάν προσχωρήσει στις απόψεις Λαφαζάνη είναι να επιστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4%.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση με πρωτοβουλία του άτυπου ηγέτη της Λαφαζάνη έκανε μία εξαιρετικά έξυπνη πολιτική κίνηση, να προτείνει άνοιγμα στο ΚΚΕ.
Όμως, το ΚΚΕ χάνει μία ακόμη ευκαιρία να ανοιχθεί στο σύγχρονο κόσμο και παραμένει αγκυλωμένο σε ένα αδιέξοδο, το οποίο θα το οδηγήσει στην οριστική απολίθωσή του, καθιστώντας το μουσειακό είδος!
Η έντονη εσωκομματική διαμάχη στον ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι μία ευκαιρία για την αξιωματική αντιπολίτευση, την Ν.Δ., καθώς και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν το μνημόνιο δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και το ΠΟΤΑΜΙ.
Αυτοί όμως, όχι μόνον δεν εκμεταλλεύονται την ευκαιρία, αλλά αντίθετα στηρίζουν με την ψήφο τους τις επιλογές Τσίπρα, όντας δεσμευμένοι στην πολιτική του μνημονίου.
Κατέχονται δεν από την περισσή υποκρισία, την ίδια στιγμή που υπερψηφίζουν τα εξοντωτικά μέτρα της κυβερνήσεως Τσίπρα, να λένε στα τηλεπαράθυρα ότι αυτοί μόνο την συμφωνία θέλουν και το μνημόνιο και τα μέτρα είναι λογαριασμός του ΣΥΡΙΖΑ!
Αστείες δικαιολογίες, οι οποίες ασφαλώς και δεν ευρίσκουν ανταπόκριση στον Λαό, πόσο μάλλον που δεν αργεί να έλθει η ώρα του λογαριασμού του νέου μνημονίου.
Του νέου μνημονίου, το οποίο είναι και αυτό προορισμένο να αποτύχει, όντας από την ίδια την φύση και την δομή του αντίθετο προς την ανάπτυξη μιας οικονομίας.
Σαν συμπέρασμα από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι η μόνη πολιτική δύναμη, η οποία πρόκειται να ωφεληθεί από τις εξελίξεις στο μέλλον, δεν είναι άλλη από την Χρυσή Αυγή.
Δεν το λέμε άλλωστε μόνον εμείς.
Το έχουν γράψει και το έχουν πει πλήθος πολιτικών αναλυτών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, επισημαίνοντας τον… “κίνδυνο” ανόδου της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ!
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ όμως πρέπει να κάνει πολλά για να καρπωθεί την ευνοϊκή γι’ αυτήν συγκυρία.
Δεν αρκεί η Ιδεολογία και η Πίστη, που ήταν πάντοτε για λίγους, αλλά χρειάζονται πολιτικές προτάσεις ρεαλιστικές για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων του λαού μας.
Προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να κατευθυνθεί και να πορευτεί τον καιρό αυτό ο αγώνας μας.
N.Γ. Μιχαλολιάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών