Tα ανταλλάγματα ουσιαστικά είναι σχεδόν ασήμαντα για τις ελληνικές τράπεζες.
Ο μύθος των ανταλλαγμάτων που θα λάβει η Ελλάδα μετά την αξιολόγηση καταρρέει.
Έχει καλλιεργηθεί εσφαλμένα η εντύπωση ότι μετά την αξιολόγηση επειδή τον Ιούνιο του 2016 θα ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα δοθούν τέτοιας κλίμακας ανταλλάγματα τα οποία θα δώσουν ώθηση στην οικονομία.
Πρόκειται για ένα ψευδεπίγραφο μύθο που καταρρέει.
Γιατί;
Ας δούμε με ψυχραιμία τα δεδομένα.
1)Οι ελληνικές τράπεζες θα ωφεληθούν από την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχουν πολλοί υποστηρίξει.
Όμως ποιο είναι το όφελος σε αριθμούς;
Από το κρατικό χρέος το όφελος είναι 2,4 δισεκ. για τις τράπεζες γιατί τόσο ελληνικό χρέος διαθέτουν.
2)Από την αποδοχή επιπρόσθετων assets ως εγγύηση από την ΕΚΤ και ταυτόχρονα από την μείωση των haircuts στα υφιστάμενα collaterals το θεωρητικό όφελος είναι 12,5 δισεκ. με 13,5 δισεκ.
Συνολικά λοιπόν το όφελος σε ρευστότητα των τραπεζών από τα ανταλλάγματα που θα υπάρξουν λόγω της αξιολόγησης δεν θα ξεπερνάει τα 16,5 δισεκ.
Αυτό το όφελος όμως είναι θεωρητικό γιατί;
Ήδη το μεγαλύτερο μέρος των assets οι τράπεζες το χρησιμοποιούν ως εγγύηση στην ΕΚΤ.
Στα 102-103 δισεκ. που δανείζονται από το ευρωσύστημα καταβάλλουν εγγυήσεις περί τα 200 δισεκ. σχεδόν το σύνολο των υγιών περιουσιακών τους στοιχείων.
Άρα το τελικό καθαρό όφελος σε ρευστότητα από τα ανταλλάγματα ίσως να μειωθεί στα 8-9 δισεκ.
Τα 8 με 9 δισεκ. αντιστοιχούν στο 10% του χάσματος που υπάρχει μεταξύ δανείων και καταθέσεων περίπου 85 δισεκ.
Άρα τα ανταλλάγματα ουσιαστικά είναι σχεδόν ασήμαντα για τις ελληνικές τράπεζες.
Ταυτόχρονα οι οίκοι αξιολόγησης φαίνεται να οριοθετούν το μέγιστο της αναβάθμισης της ελληνικής οικονομίας στην κλίμακα Β+ δηλαδή 4 κλίμακες χαμηλότερα από την investment grade.
O μύθος των ανταλλαγμάτων έχει καταρρεύσει.
Βέβαια μετά την αξιολόγηση και άπαξ και οι τιμές των ομολόγων θα ανακάμψουν μέχρι την ζώνη των 101 με 102 μονάδων βάσης οι τράπεζες θα μπορούν να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα σε λογικές τιμές και εν συνεχεία θα τα καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εγγύηση για να λαμβάνουν ρευστότητα με επιτόκια όχι 1,50% του ELA αλλά 0% της ΕΚΤ.
Στα ανταλλάγματα όμως θα συμπεριληφθεί και το χρέος και μια επιμήκυνση 17,5 ετών θα είναι ένα βήμα προς τα εμπρός υποστηρίζουν πολλοί.
Ας υποθέσουμε ότι αυξάνεται ο χρόνος αποπληρωμής σε 17,5 χρόνια από 32,5 σε 50 χρόνια.
Επίσης ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουν να αποδεχθούν όλα τα επιτόκια δανείων να είναι σταθερά και όχι κυμαινόμενα.
Η Ελλάδα έχει δανειστεί 240 δισεκ. ευρώ περίπου από τους μηχανισμούς πλην των εκδόσεων ομολόγων, εντόκων και δανείων από τρίτους.
Με αναγωγή σε παρούσες αξίες το όφελος θα ήταν 40-45 δισεκ. προσέξτε σε αναγωγή του μελλοντικού οφέλους σε παρούσες αξίες.
Αυτή είναι λογιστική ερμηνεία.
Με όρους πραγματικούς η ετήσια μείωση θα είναι περί τα 3 δισεκ. ευρώ σε τοκοχρεολύσια.
Η παρελθούσα συμφωνία προσδιόριζε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώνει πάνω από το 15% του ΑΕΠ σε τοκοχρεολύσια ετησίως.
Με εξαίρεση το 2016 ωστόσο όλες οι άλλες χρονιές π.χ. 2018 τα τοκοχρεολύσια αγγίζουν το 5% του ΑΕΠ.
Με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από 32,5 χρόνια στα 50 χρόνια επέκταση 17,5 χρόνια μειώνεται ο μέσος όρος τοκοχρεολυσίων ως προς το ΑΕΠ μειώνεται σχεδόν 50% ή με όρους τόκων από 5,9 δισεκ. σε 2,8 με 3 δισεκ.
Η περίφημη λύση για το χρέος είναι μια κατά φαντασία λύση που στρατηγικά δεν απομειώνει το χρέος των 322 δισεκ. αλλά διευκολύνει την αποπληρωμή του σε ετήσια βάση.
Ανάλογη λύση είχε επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση και το 2012.
Λήξεις τοκοχρεολυσίων ελληνικού κρατικού χρέους
www.bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Έχει καλλιεργηθεί εσφαλμένα η εντύπωση ότι μετά την αξιολόγηση επειδή τον Ιούνιο του 2016 θα ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα δοθούν τέτοιας κλίμακας ανταλλάγματα τα οποία θα δώσουν ώθηση στην οικονομία.
Πρόκειται για ένα ψευδεπίγραφο μύθο που καταρρέει.
Γιατί;
Ας δούμε με ψυχραιμία τα δεδομένα.
1)Οι ελληνικές τράπεζες θα ωφεληθούν από την ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έχουν πολλοί υποστηρίξει.
Όμως ποιο είναι το όφελος σε αριθμούς;
Από το κρατικό χρέος το όφελος είναι 2,4 δισεκ. για τις τράπεζες γιατί τόσο ελληνικό χρέος διαθέτουν.
2)Από την αποδοχή επιπρόσθετων assets ως εγγύηση από την ΕΚΤ και ταυτόχρονα από την μείωση των haircuts στα υφιστάμενα collaterals το θεωρητικό όφελος είναι 12,5 δισεκ. με 13,5 δισεκ.
Συνολικά λοιπόν το όφελος σε ρευστότητα των τραπεζών από τα ανταλλάγματα που θα υπάρξουν λόγω της αξιολόγησης δεν θα ξεπερνάει τα 16,5 δισεκ.
Αυτό το όφελος όμως είναι θεωρητικό γιατί;
Ήδη το μεγαλύτερο μέρος των assets οι τράπεζες το χρησιμοποιούν ως εγγύηση στην ΕΚΤ.
Στα 102-103 δισεκ. που δανείζονται από το ευρωσύστημα καταβάλλουν εγγυήσεις περί τα 200 δισεκ. σχεδόν το σύνολο των υγιών περιουσιακών τους στοιχείων.
Άρα το τελικό καθαρό όφελος σε ρευστότητα από τα ανταλλάγματα ίσως να μειωθεί στα 8-9 δισεκ.
Τα 8 με 9 δισεκ. αντιστοιχούν στο 10% του χάσματος που υπάρχει μεταξύ δανείων και καταθέσεων περίπου 85 δισεκ.
Άρα τα ανταλλάγματα ουσιαστικά είναι σχεδόν ασήμαντα για τις ελληνικές τράπεζες.
Ταυτόχρονα οι οίκοι αξιολόγησης φαίνεται να οριοθετούν το μέγιστο της αναβάθμισης της ελληνικής οικονομίας στην κλίμακα Β+ δηλαδή 4 κλίμακες χαμηλότερα από την investment grade.
O μύθος των ανταλλαγμάτων έχει καταρρεύσει.
Βέβαια μετά την αξιολόγηση και άπαξ και οι τιμές των ομολόγων θα ανακάμψουν μέχρι την ζώνη των 101 με 102 μονάδων βάσης οι τράπεζες θα μπορούν να εκδίδουν καλυμμένα ομόλογα σε λογικές τιμές και εν συνεχεία θα τα καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εγγύηση για να λαμβάνουν ρευστότητα με επιτόκια όχι 1,50% του ELA αλλά 0% της ΕΚΤ.
Στα ανταλλάγματα όμως θα συμπεριληφθεί και το χρέος και μια επιμήκυνση 17,5 ετών θα είναι ένα βήμα προς τα εμπρός υποστηρίζουν πολλοί.
Ας υποθέσουμε ότι αυξάνεται ο χρόνος αποπληρωμής σε 17,5 χρόνια από 32,5 σε 50 χρόνια.
Επίσης ας υποθέσουμε ότι αποφασίζουν να αποδεχθούν όλα τα επιτόκια δανείων να είναι σταθερά και όχι κυμαινόμενα.
Η Ελλάδα έχει δανειστεί 240 δισεκ. ευρώ περίπου από τους μηχανισμούς πλην των εκδόσεων ομολόγων, εντόκων και δανείων από τρίτους.
Με αναγωγή σε παρούσες αξίες το όφελος θα ήταν 40-45 δισεκ. προσέξτε σε αναγωγή του μελλοντικού οφέλους σε παρούσες αξίες.
Αυτή είναι λογιστική ερμηνεία.
Με όρους πραγματικούς η ετήσια μείωση θα είναι περί τα 3 δισεκ. ευρώ σε τοκοχρεολύσια.
Η παρελθούσα συμφωνία προσδιόριζε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώνει πάνω από το 15% του ΑΕΠ σε τοκοχρεολύσια ετησίως.
Με εξαίρεση το 2016 ωστόσο όλες οι άλλες χρονιές π.χ. 2018 τα τοκοχρεολύσια αγγίζουν το 5% του ΑΕΠ.
Με επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων από 32,5 χρόνια στα 50 χρόνια επέκταση 17,5 χρόνια μειώνεται ο μέσος όρος τοκοχρεολυσίων ως προς το ΑΕΠ μειώνεται σχεδόν 50% ή με όρους τόκων από 5,9 δισεκ. σε 2,8 με 3 δισεκ.
Η περίφημη λύση για το χρέος είναι μια κατά φαντασία λύση που στρατηγικά δεν απομειώνει το χρέος των 322 δισεκ. αλλά διευκολύνει την αποπληρωμή του σε ετήσια βάση.
Ανάλογη λύση είχε επιτύχει η ελληνική κυβέρνηση και το 2012.
Λήξεις τοκοχρεολυσίων ελληνικού κρατικού χρέους
| 2016 |
26,1 δισ |
| 2017 |
21 δισ |
| 2018 |
9,5 δισ |
| 2019 |
18,6 δισ |
| 2020 |
9,6 δισ |
| 2021 |
9,9 δισ |
| 2022 |
14 δισ |
| 2023 |
17,7 δισ |
| 2024 |
18 δισ |
| 2025 |
25,2 δισ |
| Σύνολο |
169,6 δισ |
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών