Τα πραγματικά NPEs στην Ελλάδα ίσως φθάνουν και τα 135-140 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 78% του ΑΕΠ....δραματικά χειρότερα από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ.
(upd5)Το Ιταλικό τραπεζικό σύστημα που αριθμεί 600 τράπεζες ξεκάθαρα νοσεί.
Οι μετοχές έχουν καταρρεύσει και ο κίνδυνος να πληγούν μέσω του bail in ομολογιούχοι που κατέχουν 200 δισεκ. ομολογιακά δάνεια ιταλικών τραπεζών είναι πολύ μεγάλος.
Ήδη υπάρχουν αναφορές ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των Ιταλικών τραπεζών φθάνουν τα 40 δισεκ.
Ωστόσο με βάση τραπεζική πηγή στην Ιταλία μας ανέφερε το εξής
"Το Ιταλικό τραπειζκό σύστημα έχει πρόβλημα.
Ωστόσο στα stress tests στις 29 Ιουλίου του 2016 θα καταδειχθεί ότι οι Ιταλικές τράπεζες δεν έχουν τόσο μεγάλες κεφαλαιακές ανάγκες όσο εκτιμούν πολλοί.
Οι κεφαλαιακές ανάγκες για τις Ιταλικές τράπεζες δεν θα είναι 40 δισεκ. αλλά κάτω από 10 δισεκ. ίσως 8 ή 9 δισεκ.
Επίσης δεν θα χρειαστούν νέα κεφάλαια η Unigredit και η Intesa San Paolo αλλά η Monte Dei Paschi και ορισμένες μικρότερες.
Οι μικρότερες τράπεζες έχουν περισσότερα προβλήματα από τις μεγαλύτερες.
Επίσης καταβάλλεται μια σημαντική προσπάθεια ώστε να μην ενεργοποιηθεί το bail in.
Στην Ιταλία υπάρχουν 200 δισεκ. επενδυμένα σε τραπεζικά ομόλογα και είναι κατανοητό ότι με bail in θα γίνει τραπεζικό και ομολογιακό πανδαιμόνιο"
Η διάσταση της τραπεζικής κρίσης στην Ιταλία
Η Ιταλία βρίσκεται σε τραπεζική κρίση κλυδωνίζοντας όλη την Ευρώπη καθώς το Brexit φέρνει στην επιφάνεια προβλήματα που υπέβοσκαν και δεν είχαν επιλυθεί όπως η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, αναφέρουν σε άρθρα τους οι Economist, Reuters, Bloomberg.
Στην Ιταλία δύο είναι τα κρίσιμα μεγέθη.
Οι εκτιμήσεις ότι οι ιταλικές τράπεζες θα μπορούσαν να χρειαστούν έως 40 δισεκ. κεφάλαια για να καλύψουν τις ζημίες από τα προβληματικά ανοίγματα 360 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 19% του ΑΕΠ είναι μάλλον υπερβολικές.
Επίσης υπάρχουν 200 δισεκ. τραπεζικά ομολογιακά δάνεια που κατέχουν κυρίως ιταλοί οι οποίοι χρηματοδότησαν ή ανακεφαλαιοποίησαν μέσω των ομολόγων τις Ιταλικές τράπεζες.
Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο είναι εξαιρετικά νευρικοί.
Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων δεκαετούς υποχώρησαν στα χαμηλότερα επίπεδα στην ιστορία τους.
Ακόμη και τα 50ετή ομόλογα της Ελβετίας έχουν αρνητικό επιτόκιο.
Μέρος της ανησυχίας των επενδυτών προφανώς πηγάζει από την απόφαση της Βρετανίας να επιλέξει το Brexit.
Η λίρα, σημείωσε χαμηλό 31 ετών έναντι του δολαρίου στις 6 Ιουλίου, δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την διόρθωση της.
Funds στην Βρετανία που δραστηριοποιούνται στην αγορά ακινήτων έχουν αναστείλει τις εξαγορές και η αξία αυτών των funds απομειώνεται.
Αλλά το δημοψήφισμα για το Brexit δεν εξηγεί όλες τις τρέχουσες ανησυχίες στις αγορές.
Μία άλλη, δυνητική πιο επικίνδυνη, οικονομική απειλή είναι η Ιταλία που βρίσκεται στα πρόθυρα της τραπεζικής κρίσης.
Η Ιταλία είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και εμφανίζει τα πιο αδύναμα χαρακτηριστικά.
Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 135% του ΑΕΠ το ποσοστό απασχόλησης των ενηλίκων είναι χαμηλότερο από ό, τι σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ μαζί με την Ελλάδα.
Η οικονομία της Ιταλίας πέρασε κρίση.
Εν μέσω στασιμότητας και αποπληθωρισμού, οι τράπεζες της Ιταλίας είναι μεγάλο πρόβλημα, καθώς επιβαρύνονται με περίπου 360 δισεκ ευρώ που αντιστοιχεί με το 19% του ΑΕΠ της Ιταλίας.
Ο δείκτης κάλυψης δανείων με προβλέψεις βρίσκεται μόνο στο 45%.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι αδύναμες τράπεζες της Ιταλίας θα στραγγαλίσουν την ανάπτυξη της χώρας στη χειρότερη περίπτωση, μερικές θα χρεοκοπήσουν.
Δεν αποτελεί έκπληξη, που οι επενδυτές ρευστοποιούν τις μετοχές των ιταλικών τραπεζών.
Οι μετοχές στις μεγαλύτερες τράπεζες της Ιταλίας έχουν χάσει έως και το 50% της αξίας τους από τον Απρίλιο του 2016.
Το sell-off εντάθηκε μετά το Brexit.
Η μεγαλύτερη άμεση ανησυχία είναι η φερεγγυότητα της Monte dei Paschi di Siena, η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου.
Αρκετές προσπάθειες για να εξυγιανθεί έχουν αποτύχει.
Πλέον η τράπεζα αξίζει μόνο το ένα δέκατο της λογιστικής της αξίας περίπου στο 0,10 και θα μπορούσε κάλλιστα να καταλήξει κεφαλαιακά ανεπαρκής στην προσομοίωση ακραίων καταστάσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις 29 Ιουλίου του 2016.
Η Ιταλία χρειάζεται επειγόντως ένα μεγάλο, τολμηρό σχέδιο εξυγίανσης των τραπεζών της.
Τα ιδιωτικά κεφάλαια αποχωρούν ενώ το Ταμείο που δημιουργήθηκε ο Άτλαντας προέρχεται από κρατική χρηματοδότηση αλλά θα χρειαστούν κεφάλαια για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες.
Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολιτικά σχεδόν αδύνατο να υπάρξει κρατική στήριξη state aid για τις Ιταλικές τράπεζες.
Νέοι κανόνες της ευρωζώνης BRRD και bail in υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να διασωθούν από το κράτος, εκτός αν οι ομολογιούχοι εγγράψουν ζημίες, μετατρέψουν τα ομόλογα τους σε μετοχές και συμμετάσχουν έτσι στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η αρχή της «διάσωσης» από τους πιστωτές αντί των φορολογουμένων είναι καλή εξέλιξη.
Στις περισσότερες χώρες, τα τραπεζικά ομόλογα που κατέχουν οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές, οι οποίοι γνωρίζουν τους κινδύνους μπορούν να αντέξουν τις ζημίες.
Αλλά στην Ιταλία, χάρη εν μέρει σε μια ιδιαιτερότητα του φορολογικού κώδικα, περίπου 200 δισ ευρώ τραπεζικών ομολόγων κατέχουν οι ιδιώτες επενδυτές.
Όταν μερικές μικρές τράπεζες υποχρεώθηκαν να ζημιώσουν τους ομολογιούχους τους το Νοέμβριο του 2015 οι μικροομολογιούχοι υπέστησαν ζημία.
Αυτό προκάλεσε πολιτική θύελλα.
Εάν στην νέα τραπεζική κρίση πληγούν εκ νέου οι ομολογιούχοι θα υποστεί μεγάλο πολιτικό κόστος ο Matteo Renzi, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας που πρέπει να κερδίσει ένα δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση το φθινόπωρο του 2016.
Η Γερμανία ορθώς υποστηρίζει ότι τα προβλήματα της Ιταλίας είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα λανθασμένων αποφάσεων του Ιταλικού κράτους για τις τράπεζες.
Οποιοδήποτε σύστημα που επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιλέξουν ποιους κανόνες θα εφαρμόσουν και όχι τους συμφωνημένους ενοχλεί τους ψηφοφόρους στη Γερμανία. Ακριβώς όπως ο Renzi έχει πολλά να κερδίσει από την αποδυνάμωση ή την αναστολή των κανόνων, η αλλαγή των κανόνων μπορεί να έχουν πολιτικό κόστος στη Γερμανία, όπου το 2017 θα διενεργήσει εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Merkel η Γερμανίδα Καγκελάριος τόνισε ότι οι κανόνες για τις τραπεζικές διασώσεις έχουν ήδη θεσπιστεί και δεν μπορεί η ΕΕ να τους αλλάζει κάθε 2 χρόνια.
Παρ 'όλα αυτά, ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει δίκιο.
Η πίεση της αγοράς και των επενδυτών θα συνεχίσει να ασκείται έως ότου αποκατασταθεί κάποια εμπιστοσύνη προς τις τράπεζες και αυτό δεν θα συμβεί χωρίς δημόσια κρατική στήριξη.
Εάν οι κανόνες bail in εφαρμοστούν αυστηρά στην Ιταλία, οι ομολογιούχοι των 200 δισεκ. θα ξεσηκωθούν εξέλιξη που θα ενδυναμώσει το κίνημα 5 Αστέρων που ζητάει δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ.
Η Ιταλία βρίσκεται εμπρός σε ένα τραπεζικό και πολιτικό δίλημμα.
Η σωστή απάντηση είναι να επιτραπεί στην ιταλική κυβέρνηση παρέμβει και με κρατικά κεφάλαια να στηρίξει τις τράπεζες.
Μια τέτοια διάσωση όμως πρέπει να έχει όρους:
Την αναμόρφωση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος με μεγάλη μείωση κόστους και ακόμη μεγαλύτερη μείωση υποκαταστημάτων άρα και μειώσεις θέσεων εργασίας.
Για να μπορέσει η ευρωπαϊκή οδηγία bail-in να εφαρμοστεί στο μέλλον, θα πρέπει να τροποποιηθεί, έτσι ώστε οι ιδιώτες επενδυτές οι οποίοι κατέχουν ήδη τραπεζικά ομόλογα να είναι θωρακισμένοι.
Αν οι ομολογιούχοι καταστραφούν δεν θα δανείσουν άλλη φορά τις τράπεζες στην Ευρώπη υπό τον φόβο του bail in.
Στην Ιταλία εξετάζεται ένα ευέλικτο μοντέλο bail-in που θα επέτρεπε μια προσωρινή εισφορά κεφαλαίου στην Monte dei Paschi από το Ιταλικό δημόσιο.
Αυτό μπορεί να είναι αρκετό ώστε να εκτονωθεί η πίεση στις τιμές των μετοχών, έτσι ώστε άλλες τράπεζες της Ιταλίας, όπως UniCredit, να είναι σε θέση να συγκεντρώσουν ιδιωτικά κεφάλαια.
Οι ιταλικές τράπεζες εξαντλούν τις επιλογές ίσως χρειαστούν 40 δισεκ. κεφάλαια…
Η Ιταλία έχει εξαντλήσει τις επιλογές και πρέπει να καλύψει μια κεφαλαιακή τρύπα 40 δισεκ. κεφαλαίων στο τραπεζικό της σύστημα.
Οι ιδιώτες επενδυτές είναι απρόθυμοι να παρέχουν επαρκεί νέα κεφάλαια στις ιταλικές τράπεζες, όπως απέδειξαν οι τράπεζες Veneto Banca και η Banca Popolare di Vicenza που δεν κάλυψαν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.
Οι Veneto και Vicenza υποχρεώθηκαν να στραφούν σε ταμείο διάσωσης το Atlante (Άτλαντας).
Την ίδια στιγμή, η Ιταλία είναι απρόθυμη να τηρήσει τους κανόνες bail-in για να μην πλήξει τους ιδιώτες ομολογιούχους.
Στην Ιταλία τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα μπορούσαν να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες έχουν εξαντληθεί.
Η πίεση είναι μεγάλη γιατί στις 29 Ιουλίου του 2016 θα ανακοινωθούν τα stress tests από την ΕΚΤ και είναι πιθανό να προκύψει κεφαλαιακό έλλειμμα 40 δισεκ. στις ιταλικές τράπεζες στο δυσμενές σενάριο advance scenario.
Αυτή η δυσμενής εξέλιξη πλήττει τους ομολογιούχους και καταθέτες και μετόχους και προκαλεί πολιτικούς τριγμούς στην Ιταλία.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πιέζει τις ιταλικές τράπεζες ώστε να επιλύσουν τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα ΝΡΕ τα οποία έχουν τετραπλασιαστεί τα τελευταία 8 χρόνια στα 360 δισεκ.
Η Banca Monte dei Paschi di Siena, πρέπει να μειώσει κατά 33% τα επισφαλή της δάνεια που φθάνουν στο 49% του χαρτοφυλακίου δανείων.
Στην Ελλάδα τα NPEs ανέρχονται σε 116-117 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 65% του ΑΕΠ ή 50% του συνόλου των δανείων.
Ωστόσο τα πραγματικά NPEs στην Ελλάδα ίσως φθάνουν και τα 135-140 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 78% του ΑΕΠ της Ελλάδος....δραματικά χειρότερα από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ.
Στην Ελλάδα οι τράπεζες έχουν αναχρηματοδοτήσει δάνεια τα οποία είναι προβληματικά και έχουν αναχρηματοδοτηθεί για να αποτραπεί το χάος....
Οι πωλήσεις δανείων στην Ιταλία έχουν εξεταστεί ως εναλλακτική λύση.
«Το χάσμα των τιμών έχει κλείσει καθώς η ζήτηση έχει αυξηθεί για αγορές προβληματικών δανείων αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική διαφορά σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως όσον αφορά τα εξασφαλισμένα δάνεια», ανέφερε η Anacap Financial Partners, η οποία έχει αγοράσει 9 δισεκ ευρώ προβληματικών δανείων στην Ιταλία.
Οι ιταλικές τράπεζες έχουν σχηματίσει κεφάλαια τα τελευταία χρόνια με στόχο να καλύψουν απομειώσεις και ζημιές αλλά η ΕΚΤ θεωρεί ότι δεν επαρκεί το απόθεμα των κεφαλαίων των Ιταλικών τραπεζών.
Ο κίνδυνος bail in στην Ιταλία είναι υπαρκτός.
Η Goldman Sachs θεωρεί ότι το bail-in είναι επικίνδυνος μηχανισμός, λόγω των απρόβλεπτων συνεπειών που μπορεί να επιφέρει.
Η τυποποίηση της επεξεργασίας των επισφαλών δανείων σε όλη την Ευρώπη έχει πλήξει δυσανάλογα τις χώρες όπου έχουν υψηλά ΝΡΕs αναφέρει η Frontline.
Ωστόσο αυτή η τυποποίηση NPLs και NPEs έχει συμβάλλει ώστε οι επενδυτές να ξέρουν και να συγκρίνουν το μέγεθος των προβλημάτων.
Το πρόβλημα της Ιταλίας σε αριθμούς
Οι Ιταλικές τράπεζες είναι πλημμυρισμένες από NPLs προβληματικά δάνεια ενώ στις 29 Ιουλίου του 2016 διεξάγονται stress tests της ΕΚΤ.
Υπό τον φόβο να μην συμμετάσχουν ιδιώτες μέτοχοι και έτσι να ενεργοποιηθεί το bail in για ομολογιούχους και καταθέτες ο Ιταλός πρωθυπουργός Renzi ασκεί πιέσεις ώστε η ΕΕ να δεχθεί κρατική παρέμβαση για την διάσωση και ανακεφαλαιοποίηση των Ιταλικών τραπεζών.
Ωστόσο μια τέτοια κίνηση αν γινόταν αποδεκτή θα τίναζε στον αέρα την τραπεζική ένωση και θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο.
Οι ελληνικές τράπεζες το 2015 υπό τον κίνδυνο του bail in υποχρεώθηκαν ουσιαστικά όλοι οι ομολογιούχοι να συμμετάσχουν στις ανακεφαλαιοποιήσεις.
Αν η πρόταση της Ιταλίας περάσει θα τιναχθεί στον αέρα το bail in και θα καταστρατηγηθεί μια πανευρωπαϊκή συμφωνία.
Η πρόταση των Ιταλών πρέπει να απορριφθεί από απαράδεκτη και μη συμβατή με τους νέους τραπεζικούς κανόνες.
Ο Renzi ο Ιταλός πρωθυπουργός ίσως να μην έδειχνε αυτόν τον ζήλο αν δεν είχε το Φθινόπωρο του 2016 κρίσιμο δημοψήφισμα.
Αν υπάρξει bail in ο Renzi θα υποστεί τις συνέπειες του τεράστιου κοινωνικού, πολιτικού και κοινωνικού κόστους…με κίνδυνο να χάσει το δημοψήφισμα.
Είναι προφανές ότι η Ιταλία έχει πρόβλημα λόγω των stress tests και οι ελληνικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα με τα προβληματικά δάνεια δεν βρίσκονται στο επίκεντρο καθώς δεν συμμετέχουν στα stress tests.
Στην Ιταλία τα προβληματικά δάνεια φθάνουν τα 360 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 19% του Ιταλικού ΑΕΠ.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για τις Ιταλικές τράπεζες με την Monte Dei Paschi να δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις.
Π.χ. είναι ενδεικτικό ότι τα NPEs τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα της Dei Paschi φθάνουν το 49%.
Στην San Paolo την δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας με ενεργητικό 700 δισεκ. έναντι 310 δισεκ. του συνόλου των ελληνικών τραπεζών, εμφανίζει NPLs 62,6 δισεκ.
Τα 62,6 δισεκ. αντιστοιχούν στο 17% του συνόλου των προβληματικών δανείων που ανέρχονται στα 360 δισεκ. των 600 τραπεζών της Ιταλίας.
Η San Paolo εμφανίζει 361 δισεκ. δάνεια και 62,6 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Είναι ενδεικτικό ότι από τα 62,6 δισεκ. τα bad loans είναι 38,9 δισεκ. τα unlikely to pay αυτά που είναι αδύνατο να πληρωθούν 22,58 δισεκ.
Επίσης από τα προβληματικά δάνεια τα 28,8% είναι στεγαστικά και 39,5% επιχειρηματικά δάνεια.
Η Ιταλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τα NPLs με τα προβληματικά δάνεια.
Τα 360 δισεκ. προβληματικά δάνεια προκαλούν κεφαλαιακές ανάγκες για τις Ιταλικές τράπεζες οι οποίες λόγω των stress tests στις 29 Ιουλίου του 2016 από την ΕΚΤ είναι ακόμη πιο οξύτατες.
Όμως το πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες των προβληματικών δανείων είναι ακόμη πιο οξύ.
Ενδεικτικά ανα αναφερθεί ότι τα προβληματικά ανοίγματα των ελληνικών τραπεζών φθάνουν τα 116-117 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 65% του ελληνικού ΑΕΠ…στην Ιταλία φθάνουν στο 19% του Ιταλικού ΑΕΠ.
Συν τοις άλλοις υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα στην Ελλάδα, που ονομάζεται αναβαλλόμενη φορολογία DTA και DTC που φθάνει στα 19,5 δισεκ. και αντιστοιχεί στο 63% των συνολικών κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών.
Στην San Paolo την Ιταλική τράπεζα το DTA φθάνει στα 14,5 δισεκ. και αντιστοιχεί στο 38% των κεφαλαίων που διαμορφώνονται στα 36 δισεκ. ευρώ.
Στην Deutsche bank ο αναβαλλόμενος φόρος είναι 7,5 δισεκ. που αντιστοιχεί στο 12% των συνολικών κεφαλαίων στα 46 δισεκ. ευρώ.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν και τον χειρότερο δείκτη NPLs στην Ευρώπη και την χειρότερη σχέση αναβαλλόμενης φορολογίας (όπου αναβαλλόμενη φορολογία λογιστικά κεφάλαια) έναντι των πραγματικών κεφαλαίων.
Τα NPLs τα προβληματικά δάνεια έχουν μια ιδιαιτερότητα.
Είναι υπαρκτό πρόβλημα και άμεσα χτυπάνε τα κεφάλαια, έχουν άμεση αρνητική επίδραση στα κεφάλαια όταν αυξάνονται τα NPLs.
Οι Γερμανοί και το ΔΝΤ πιέζουν τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης να ελέγξουν τα προβληματικά δάνεια…αλλά το πρόβλημα γιγαντώνεται χωρίς να επιλύεται αποτελώντας πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για το banking.
Έτσι εξηγείται και η δραματική υποχώρηση των μετοχών στις Ιταλικές τράπεζες και τις ελληνικές τράπεζες.
Πάντως το banking αποτελεί ασθενή της ΕΕ και δεν είναι τυχαίο ότι από τα υψηλά του 2015 καταγράφουν πολύ μεγάλη πτώση -56%.
Επεξεργασία στοιχείων bankingnews
Πρώτη ενημέρωση 23:12, 8 Ιουλίου 2016
www.bankingnews.gr
Οι μετοχές έχουν καταρρεύσει και ο κίνδυνος να πληγούν μέσω του bail in ομολογιούχοι που κατέχουν 200 δισεκ. ομολογιακά δάνεια ιταλικών τραπεζών είναι πολύ μεγάλος.
Ήδη υπάρχουν αναφορές ότι οι κεφαλαιακές ανάγκες των Ιταλικών τραπεζών φθάνουν τα 40 δισεκ.
Ωστόσο με βάση τραπεζική πηγή στην Ιταλία μας ανέφερε το εξής
"Το Ιταλικό τραπειζκό σύστημα έχει πρόβλημα.
Ωστόσο στα stress tests στις 29 Ιουλίου του 2016 θα καταδειχθεί ότι οι Ιταλικές τράπεζες δεν έχουν τόσο μεγάλες κεφαλαιακές ανάγκες όσο εκτιμούν πολλοί.
Οι κεφαλαιακές ανάγκες για τις Ιταλικές τράπεζες δεν θα είναι 40 δισεκ. αλλά κάτω από 10 δισεκ. ίσως 8 ή 9 δισεκ.
Επίσης δεν θα χρειαστούν νέα κεφάλαια η Unigredit και η Intesa San Paolo αλλά η Monte Dei Paschi και ορισμένες μικρότερες.
Οι μικρότερες τράπεζες έχουν περισσότερα προβλήματα από τις μεγαλύτερες.
Επίσης καταβάλλεται μια σημαντική προσπάθεια ώστε να μην ενεργοποιηθεί το bail in.
Στην Ιταλία υπάρχουν 200 δισεκ. επενδυμένα σε τραπεζικά ομόλογα και είναι κατανοητό ότι με bail in θα γίνει τραπεζικό και ομολογιακό πανδαιμόνιο"
Η διάσταση της τραπεζικής κρίσης στην Ιταλία
Η Ιταλία βρίσκεται σε τραπεζική κρίση κλυδωνίζοντας όλη την Ευρώπη καθώς το Brexit φέρνει στην επιφάνεια προβλήματα που υπέβοσκαν και δεν είχαν επιλυθεί όπως η τραπεζική κρίση στην Ιταλία, αναφέρουν σε άρθρα τους οι Economist, Reuters, Bloomberg.
Στην Ιταλία δύο είναι τα κρίσιμα μεγέθη.
Οι εκτιμήσεις ότι οι ιταλικές τράπεζες θα μπορούσαν να χρειαστούν έως 40 δισεκ. κεφάλαια για να καλύψουν τις ζημίες από τα προβληματικά ανοίγματα 360 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 19% του ΑΕΠ είναι μάλλον υπερβολικές.
Επίσης υπάρχουν 200 δισεκ. τραπεζικά ομολογιακά δάνεια που κατέχουν κυρίως ιταλοί οι οποίοι χρηματοδότησαν ή ανακεφαλαιοποίησαν μέσω των ομολόγων τις Ιταλικές τράπεζες.
Οι επενδυτές σε όλο τον κόσμο είναι εξαιρετικά νευρικοί.
Οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων δεκαετούς υποχώρησαν στα χαμηλότερα επίπεδα στην ιστορία τους.
Ακόμη και τα 50ετή ομόλογα της Ελβετίας έχουν αρνητικό επιτόκιο.
Μέρος της ανησυχίας των επενδυτών προφανώς πηγάζει από την απόφαση της Βρετανίας να επιλέξει το Brexit.
Η λίρα, σημείωσε χαμηλό 31 ετών έναντι του δολαρίου στις 6 Ιουλίου, δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την διόρθωση της.
Funds στην Βρετανία που δραστηριοποιούνται στην αγορά ακινήτων έχουν αναστείλει τις εξαγορές και η αξία αυτών των funds απομειώνεται.
Αλλά το δημοψήφισμα για το Brexit δεν εξηγεί όλες τις τρέχουσες ανησυχίες στις αγορές.
Μία άλλη, δυνητική πιο επικίνδυνη, οικονομική απειλή είναι η Ιταλία που βρίσκεται στα πρόθυρα της τραπεζικής κρίσης.
Η Ιταλία είναι η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και εμφανίζει τα πιο αδύναμα χαρακτηριστικά.
Το δημόσιο χρέος ανέρχεται στο 135% του ΑΕΠ το ποσοστό απασχόλησης των ενηλίκων είναι χαμηλότερο από ό, τι σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ μαζί με την Ελλάδα.
Η οικονομία της Ιταλίας πέρασε κρίση.
Εν μέσω στασιμότητας και αποπληθωρισμού, οι τράπεζες της Ιταλίας είναι μεγάλο πρόβλημα, καθώς επιβαρύνονται με περίπου 360 δισεκ ευρώ που αντιστοιχεί με το 19% του ΑΕΠ της Ιταλίας.
Ο δείκτης κάλυψης δανείων με προβλέψεις βρίσκεται μόνο στο 45%.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι αδύναμες τράπεζες της Ιταλίας θα στραγγαλίσουν την ανάπτυξη της χώρας στη χειρότερη περίπτωση, μερικές θα χρεοκοπήσουν.
Δεν αποτελεί έκπληξη, που οι επενδυτές ρευστοποιούν τις μετοχές των ιταλικών τραπεζών.
Οι μετοχές στις μεγαλύτερες τράπεζες της Ιταλίας έχουν χάσει έως και το 50% της αξίας τους από τον Απρίλιο του 2016.
Το sell-off εντάθηκε μετά το Brexit.
Η μεγαλύτερη άμεση ανησυχία είναι η φερεγγυότητα της Monte dei Paschi di Siena, η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου.
Αρκετές προσπάθειες για να εξυγιανθεί έχουν αποτύχει.
Πλέον η τράπεζα αξίζει μόνο το ένα δέκατο της λογιστικής της αξίας περίπου στο 0,10 και θα μπορούσε κάλλιστα να καταλήξει κεφαλαιακά ανεπαρκής στην προσομοίωση ακραίων καταστάσεων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις 29 Ιουλίου του 2016.
Η Ιταλία χρειάζεται επειγόντως ένα μεγάλο, τολμηρό σχέδιο εξυγίανσης των τραπεζών της.
Τα ιδιωτικά κεφάλαια αποχωρούν ενώ το Ταμείο που δημιουργήθηκε ο Άτλαντας προέρχεται από κρατική χρηματοδότηση αλλά θα χρειαστούν κεφάλαια για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες.
Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολιτικά σχεδόν αδύνατο να υπάρξει κρατική στήριξη state aid για τις Ιταλικές τράπεζες.
Νέοι κανόνες της ευρωζώνης BRRD και bail in υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να διασωθούν από το κράτος, εκτός αν οι ομολογιούχοι εγγράψουν ζημίες, μετατρέψουν τα ομόλογα τους σε μετοχές και συμμετάσχουν έτσι στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η αρχή της «διάσωσης» από τους πιστωτές αντί των φορολογουμένων είναι καλή εξέλιξη.
Στις περισσότερες χώρες, τα τραπεζικά ομόλογα που κατέχουν οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές, οι οποίοι γνωρίζουν τους κινδύνους μπορούν να αντέξουν τις ζημίες.
Αλλά στην Ιταλία, χάρη εν μέρει σε μια ιδιαιτερότητα του φορολογικού κώδικα, περίπου 200 δισ ευρώ τραπεζικών ομολόγων κατέχουν οι ιδιώτες επενδυτές.
Όταν μερικές μικρές τράπεζες υποχρεώθηκαν να ζημιώσουν τους ομολογιούχους τους το Νοέμβριο του 2015 οι μικροομολογιούχοι υπέστησαν ζημία.
Αυτό προκάλεσε πολιτική θύελλα.
Εάν στην νέα τραπεζική κρίση πληγούν εκ νέου οι ομολογιούχοι θα υποστεί μεγάλο πολιτικό κόστος ο Matteo Renzi, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας που πρέπει να κερδίσει ένα δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση το φθινόπωρο του 2016.
Η Γερμανία ορθώς υποστηρίζει ότι τα προβλήματα της Ιταλίας είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα λανθασμένων αποφάσεων του Ιταλικού κράτους για τις τράπεζες.
Οποιοδήποτε σύστημα που επιτρέπει στα κράτη μέλη να επιλέξουν ποιους κανόνες θα εφαρμόσουν και όχι τους συμφωνημένους ενοχλεί τους ψηφοφόρους στη Γερμανία. Ακριβώς όπως ο Renzi έχει πολλά να κερδίσει από την αποδυνάμωση ή την αναστολή των κανόνων, η αλλαγή των κανόνων μπορεί να έχουν πολιτικό κόστος στη Γερμανία, όπου το 2017 θα διενεργήσει εκλογές.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Merkel η Γερμανίδα Καγκελάριος τόνισε ότι οι κανόνες για τις τραπεζικές διασώσεις έχουν ήδη θεσπιστεί και δεν μπορεί η ΕΕ να τους αλλάζει κάθε 2 χρόνια.
Παρ 'όλα αυτά, ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει δίκιο.
Η πίεση της αγοράς και των επενδυτών θα συνεχίσει να ασκείται έως ότου αποκατασταθεί κάποια εμπιστοσύνη προς τις τράπεζες και αυτό δεν θα συμβεί χωρίς δημόσια κρατική στήριξη.
Εάν οι κανόνες bail in εφαρμοστούν αυστηρά στην Ιταλία, οι ομολογιούχοι των 200 δισεκ. θα ξεσηκωθούν εξέλιξη που θα ενδυναμώσει το κίνημα 5 Αστέρων που ζητάει δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ.
Η Ιταλία βρίσκεται εμπρός σε ένα τραπεζικό και πολιτικό δίλημμα.
Η σωστή απάντηση είναι να επιτραπεί στην ιταλική κυβέρνηση παρέμβει και με κρατικά κεφάλαια να στηρίξει τις τράπεζες.
Μια τέτοια διάσωση όμως πρέπει να έχει όρους:
Την αναμόρφωση του ιταλικού τραπεζικού συστήματος με μεγάλη μείωση κόστους και ακόμη μεγαλύτερη μείωση υποκαταστημάτων άρα και μειώσεις θέσεων εργασίας.
Για να μπορέσει η ευρωπαϊκή οδηγία bail-in να εφαρμοστεί στο μέλλον, θα πρέπει να τροποποιηθεί, έτσι ώστε οι ιδιώτες επενδυτές οι οποίοι κατέχουν ήδη τραπεζικά ομόλογα να είναι θωρακισμένοι.
Αν οι ομολογιούχοι καταστραφούν δεν θα δανείσουν άλλη φορά τις τράπεζες στην Ευρώπη υπό τον φόβο του bail in.
Στην Ιταλία εξετάζεται ένα ευέλικτο μοντέλο bail-in που θα επέτρεπε μια προσωρινή εισφορά κεφαλαίου στην Monte dei Paschi από το Ιταλικό δημόσιο.
Αυτό μπορεί να είναι αρκετό ώστε να εκτονωθεί η πίεση στις τιμές των μετοχών, έτσι ώστε άλλες τράπεζες της Ιταλίας, όπως UniCredit, να είναι σε θέση να συγκεντρώσουν ιδιωτικά κεφάλαια.
Οι ιταλικές τράπεζες εξαντλούν τις επιλογές ίσως χρειαστούν 40 δισεκ. κεφάλαια…
Η Ιταλία έχει εξαντλήσει τις επιλογές και πρέπει να καλύψει μια κεφαλαιακή τρύπα 40 δισεκ. κεφαλαίων στο τραπεζικό της σύστημα.
Οι ιδιώτες επενδυτές είναι απρόθυμοι να παρέχουν επαρκεί νέα κεφάλαια στις ιταλικές τράπεζες, όπως απέδειξαν οι τράπεζες Veneto Banca και η Banca Popolare di Vicenza που δεν κάλυψαν τις κεφαλαιακές τους ανάγκες.
Οι Veneto και Vicenza υποχρεώθηκαν να στραφούν σε ταμείο διάσωσης το Atlante (Άτλαντας).
Την ίδια στιγμή, η Ιταλία είναι απρόθυμη να τηρήσει τους κανόνες bail-in για να μην πλήξει τους ιδιώτες ομολογιούχους.
Στην Ιταλία τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα μπορούσαν να ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες έχουν εξαντληθεί.
Η πίεση είναι μεγάλη γιατί στις 29 Ιουλίου του 2016 θα ανακοινωθούν τα stress tests από την ΕΚΤ και είναι πιθανό να προκύψει κεφαλαιακό έλλειμμα 40 δισεκ. στις ιταλικές τράπεζες στο δυσμενές σενάριο advance scenario.
Αυτή η δυσμενής εξέλιξη πλήττει τους ομολογιούχους και καταθέτες και μετόχους και προκαλεί πολιτικούς τριγμούς στην Ιταλία.
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πιέζει τις ιταλικές τράπεζες ώστε να επιλύσουν τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα ΝΡΕ τα οποία έχουν τετραπλασιαστεί τα τελευταία 8 χρόνια στα 360 δισεκ.
Η Banca Monte dei Paschi di Siena, πρέπει να μειώσει κατά 33% τα επισφαλή της δάνεια που φθάνουν στο 49% του χαρτοφυλακίου δανείων.
Στην Ελλάδα τα NPEs ανέρχονται σε 116-117 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 65% του ΑΕΠ ή 50% του συνόλου των δανείων.
Ωστόσο τα πραγματικά NPEs στην Ελλάδα ίσως φθάνουν και τα 135-140 δισεκ. που αντιστοιχούν στο 78% του ΑΕΠ της Ελλάδος....δραματικά χειρότερα από οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ.
Στην Ελλάδα οι τράπεζες έχουν αναχρηματοδοτήσει δάνεια τα οποία είναι προβληματικά και έχουν αναχρηματοδοτηθεί για να αποτραπεί το χάος....
Οι πωλήσεις δανείων στην Ιταλία έχουν εξεταστεί ως εναλλακτική λύση.
«Το χάσμα των τιμών έχει κλείσει καθώς η ζήτηση έχει αυξηθεί για αγορές προβληματικών δανείων αλλά εξακολουθεί να υπάρχει σημαντική διαφορά σε πολλές περιπτώσεις, ιδίως όσον αφορά τα εξασφαλισμένα δάνεια», ανέφερε η Anacap Financial Partners, η οποία έχει αγοράσει 9 δισεκ ευρώ προβληματικών δανείων στην Ιταλία.
Οι ιταλικές τράπεζες έχουν σχηματίσει κεφάλαια τα τελευταία χρόνια με στόχο να καλύψουν απομειώσεις και ζημιές αλλά η ΕΚΤ θεωρεί ότι δεν επαρκεί το απόθεμα των κεφαλαίων των Ιταλικών τραπεζών.
Ο κίνδυνος bail in στην Ιταλία είναι υπαρκτός.
Η Goldman Sachs θεωρεί ότι το bail-in είναι επικίνδυνος μηχανισμός, λόγω των απρόβλεπτων συνεπειών που μπορεί να επιφέρει.
Η τυποποίηση της επεξεργασίας των επισφαλών δανείων σε όλη την Ευρώπη έχει πλήξει δυσανάλογα τις χώρες όπου έχουν υψηλά ΝΡΕs αναφέρει η Frontline.
Ωστόσο αυτή η τυποποίηση NPLs και NPEs έχει συμβάλλει ώστε οι επενδυτές να ξέρουν και να συγκρίνουν το μέγεθος των προβλημάτων.
Το πρόβλημα της Ιταλίας σε αριθμούς
Οι Ιταλικές τράπεζες είναι πλημμυρισμένες από NPLs προβληματικά δάνεια ενώ στις 29 Ιουλίου του 2016 διεξάγονται stress tests της ΕΚΤ.
Υπό τον φόβο να μην συμμετάσχουν ιδιώτες μέτοχοι και έτσι να ενεργοποιηθεί το bail in για ομολογιούχους και καταθέτες ο Ιταλός πρωθυπουργός Renzi ασκεί πιέσεις ώστε η ΕΕ να δεχθεί κρατική παρέμβαση για την διάσωση και ανακεφαλαιοποίηση των Ιταλικών τραπεζών.
Ωστόσο μια τέτοια κίνηση αν γινόταν αποδεκτή θα τίναζε στον αέρα την τραπεζική ένωση και θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο.
Οι ελληνικές τράπεζες το 2015 υπό τον κίνδυνο του bail in υποχρεώθηκαν ουσιαστικά όλοι οι ομολογιούχοι να συμμετάσχουν στις ανακεφαλαιοποιήσεις.
Αν η πρόταση της Ιταλίας περάσει θα τιναχθεί στον αέρα το bail in και θα καταστρατηγηθεί μια πανευρωπαϊκή συμφωνία.
Η πρόταση των Ιταλών πρέπει να απορριφθεί από απαράδεκτη και μη συμβατή με τους νέους τραπεζικούς κανόνες.
Ο Renzi ο Ιταλός πρωθυπουργός ίσως να μην έδειχνε αυτόν τον ζήλο αν δεν είχε το Φθινόπωρο του 2016 κρίσιμο δημοψήφισμα.
Αν υπάρξει bail in ο Renzi θα υποστεί τις συνέπειες του τεράστιου κοινωνικού, πολιτικού και κοινωνικού κόστους…με κίνδυνο να χάσει το δημοψήφισμα.
Είναι προφανές ότι η Ιταλία έχει πρόβλημα λόγω των stress tests και οι ελληνικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα με τα προβληματικά δάνεια δεν βρίσκονται στο επίκεντρο καθώς δεν συμμετέχουν στα stress tests.
Στην Ιταλία τα προβληματικά δάνεια φθάνουν τα 360 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 19% του Ιταλικού ΑΕΠ.
Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο για τις Ιταλικές τράπεζες με την Monte Dei Paschi να δέχεται τις μεγαλύτερες πιέσεις.
Π.χ. είναι ενδεικτικό ότι τα NPEs τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα της Dei Paschi φθάνουν το 49%.
Στην San Paolo την δεύτερη μεγαλύτερη τράπεζα της Ιταλίας με ενεργητικό 700 δισεκ. έναντι 310 δισεκ. του συνόλου των ελληνικών τραπεζών, εμφανίζει NPLs 62,6 δισεκ.
Τα 62,6 δισεκ. αντιστοιχούν στο 17% του συνόλου των προβληματικών δανείων που ανέρχονται στα 360 δισεκ. των 600 τραπεζών της Ιταλίας.
Η San Paolo εμφανίζει 361 δισεκ. δάνεια και 62,6 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Είναι ενδεικτικό ότι από τα 62,6 δισεκ. τα bad loans είναι 38,9 δισεκ. τα unlikely to pay αυτά που είναι αδύνατο να πληρωθούν 22,58 δισεκ.
Επίσης από τα προβληματικά δάνεια τα 28,8% είναι στεγαστικά και 39,5% επιχειρηματικά δάνεια.
Η Ιταλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τα NPLs με τα προβληματικά δάνεια.
Τα 360 δισεκ. προβληματικά δάνεια προκαλούν κεφαλαιακές ανάγκες για τις Ιταλικές τράπεζες οι οποίες λόγω των stress tests στις 29 Ιουλίου του 2016 από την ΕΚΤ είναι ακόμη πιο οξύτατες.
Όμως το πρόβλημα στις ελληνικές τράπεζες των προβληματικών δανείων είναι ακόμη πιο οξύ.
Ενδεικτικά ανα αναφερθεί ότι τα προβληματικά ανοίγματα των ελληνικών τραπεζών φθάνουν τα 116-117 δισεκ. και αντιστοιχούν στο 65% του ελληνικού ΑΕΠ…στην Ιταλία φθάνουν στο 19% του Ιταλικού ΑΕΠ.
Συν τοις άλλοις υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα στην Ελλάδα, που ονομάζεται αναβαλλόμενη φορολογία DTA και DTC που φθάνει στα 19,5 δισεκ. και αντιστοιχεί στο 63% των συνολικών κεφαλαίων των ελληνικών τραπεζών.
Στην San Paolo την Ιταλική τράπεζα το DTA φθάνει στα 14,5 δισεκ. και αντιστοιχεί στο 38% των κεφαλαίων που διαμορφώνονται στα 36 δισεκ. ευρώ.
Στην Deutsche bank ο αναβαλλόμενος φόρος είναι 7,5 δισεκ. που αντιστοιχεί στο 12% των συνολικών κεφαλαίων στα 46 δισεκ. ευρώ.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν και τον χειρότερο δείκτη NPLs στην Ευρώπη και την χειρότερη σχέση αναβαλλόμενης φορολογίας (όπου αναβαλλόμενη φορολογία λογιστικά κεφάλαια) έναντι των πραγματικών κεφαλαίων.
Τα NPLs τα προβληματικά δάνεια έχουν μια ιδιαιτερότητα.
Είναι υπαρκτό πρόβλημα και άμεσα χτυπάνε τα κεφάλαια, έχουν άμεση αρνητική επίδραση στα κεφάλαια όταν αυξάνονται τα NPLs.
Οι Γερμανοί και το ΔΝΤ πιέζουν τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης να ελέγξουν τα προβληματικά δάνεια…αλλά το πρόβλημα γιγαντώνεται χωρίς να επιλύεται αποτελώντας πολύ επικίνδυνη εξέλιξη για το banking.
Έτσι εξηγείται και η δραματική υποχώρηση των μετοχών στις Ιταλικές τράπεζες και τις ελληνικές τράπεζες.
Πάντως το banking αποτελεί ασθενή της ΕΕ και δεν είναι τυχαίο ότι από τα υψηλά του 2015 καταγράφουν πολύ μεγάλη πτώση -56%.
Τράπεζες |
Τρέχουσα τιμή 8/7/2016 |
Υψηλά 2015 ή 2016 |
Διαφορά |
BNP Paribas |
39,82 ευρώ |
60,25 ευρώ - Ιούλιος 2015 |
-35% |
Credit Agricole |
7,54 |
14,13 - Ιούλιος 2015 |
-48% |
Soc. Generale |
28 |
47,88 - Ιούλιος 2015 |
-45% |
Deutsche bank |
11,75 |
33 - Απρίλιος 2015 |
-64% |
Commerzbank |
5,71 |
13,2 - Απρίλιος 2015 |
-57% |
Santander |
3,52 |
6,89 - Απρίλιος 2015 |
-51% |
BBVA |
5 |
9,36 - Μάρτιος 2015 |
-47% |
Bankinter |
5,75 |
7,24 - Μάρτιος 2015 |
-21% |
Bankia |
0,62 |
1,35 - Μάρτιος 2015 |
-54% |
Allied Irish |
6 |
25,50 - Μάρτιος 2015 |
-76% |
B of Ireland |
0,1740 |
0,38 - Ιούλιος 2015 |
-54% |
BCP |
0,0175 |
0,095 - Μάρτιος 2015 |
-82% |
BPI |
1,10 |
1,52 - Μάρτιος 2015 |
-28% |
Unicredit |
1,90 |
6,54 - Μάιος 2015 |
-72% |
Intesa Sanpaolo |
1,76 |
3,55 – Ιούλιος 2015 |
-55% |
Monte Paschi |
0,2790 |
2,52 - Μάρτιος 2016 |
-88% |
Mediobanca |
5,29 |
9,91 - Ιούλιος 2016 |
-51% |
Banco Popolare |
2,16 |
12 – Ιούλιος 2016 |
-82% |
Εθνική |
0,19 |
0,3340 - Μάιος 2016 |
-43% |
Alpha |
1,62 |
2,75 - Μάιος 2016 |
-42% |
Πειραιώς |
0,1460 |
0,3080 - Μάιος 2016 |
-52% |
Eurobank |
0,5250 |
1,17 - Μάιος 2016 |
-55% |
Σύνολο |
- |
- |
-56% |
Barclays |
139,5 GBR |
288,95 - Ιούλιος 2015 |
-52% |
HSBC |
470,8 GBR |
646 - Απρίλιος 2015 |
-27% |
RBS |
168.8 GBR |
397 - Φεβρουάριος 15 |
-58% |
Πρώτη ενημέρωση 23:12, 8 Ιουλίου 2016
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών