γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Αυτό είναι σήμερα η Ελλάδα η αρπαχτή για λίγους υπό την ομπρέλα των δανειστών
Ποια είναι η αιτία που οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε αδιέξοδο;
Γιατί οι μετοχές έχουν καταρρεύσει, έχει ξεσπάσει μια άνευ προηγουμένου διοικητική κρίση και το ακόμη χειρότερο οι ελληνικές τράπεζες είναι έρμαια ορισμένων funds managers ή ορισμένων τεχνοκρατών του SSM;
Υπάρχει και κάτι χειρότερο όμως οι τράπεζες έχουν μετεξελιχθεί σε parking προβληματικών δανείων με τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα στα 117 δισεκ. έχουν απαξιωθεί χρηματιστηριακά αποτιμάται το 1 ευρώ κεφαλαίου τους 0,20 ευρώ και οι ξένοι ούτε να ακούσουν δεν θέλουν για τις ελληνικές τράπεζες.
Ποια είναι η αιτία για το φιάσκο αυτό;
Φταίει η έλλειψη αξιοπιστίας της Ελλάδος και της κυβέρνησης η οποία εξελίχθηκε σε έλλειψη αξιοπιστίας και των τραπεζών και των διοικήσεων;
Φταίει η έλλειψη ορατότητας για την πορεία της Ελλάδος και της οικονομίας εξέλιξη που πλήττει και τις ελληνικές τράπεζες;
Φταίει η κρίση των τραπεζών στην Ιταλία όπου έχει καταστήσει πολύ καχύποπτους τους διεθνείς επενδυτές με τις τράπεζες πολλώ δε μάλλον για τράπεζες όπως οι ελληνικές που ταλανίζονται με σοβαρά προβλήματα;
Φταίει η μετριότητα της κυβέρνησης που δεν κατάλαβε πως χάθηκε ο έλεγχος των τραπεζών και η Ελλάδα έμεινε να ελέγχει την Attica bank και τις συνεταιριστικές τράπεζες;
Όλα αυτά είναι δικαιολογίες όχι η αιτιολογία του αδιεξόδου.
Η πραγματική αιτία του αδιεξόδου ήταν η 3η ανακεφαλαιοποίηση η οποία πλέον μπορεί να ειπωθεί με μεγάλη ακρίβεια ότι ήταν 100% λάθος.
Παρ΄ ότι θιασώτες τις ιδιωτικής πρωτοβουλίας, θεωρούμε και όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί σοβαροί και αξιόπιστοι του banking αλλά και διεθνείς οίκοι ότι ο δρόμος που ακολούθησε η Ελλάδα στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης του 2015 ήταν ένα εγκληματικό λάθος.
Τι έπρεπε να είχε γίνει;
Αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει ήταν η κρατικοποίηση όλων των τραπεζών, όχι μόνο αυτών που δεν κάλυψαν το δυσμενές σενάριο δηλαδή Πειραιώς και Εθνική αλλά και αυτές που κάλυψαν όλες τις κεφαλαιακές ανάγκες όπως η Alpha bank και η Eurobank.
Το ΤΧΣ το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν θα έπρεπε να υποστεί dilution αλλά αντιθέτως να καταστεί ο μοναδικός μέτοχος των τραπεζών.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου δεν θα έπρεπε να ήταν 13,8 δισεκ. αλλά 25 δισεκ. όπως είχε σχεδιαστεί από το ΔΝΤ.
Οι ιδιώτες μέτοχοι κατά την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης του 2015 είχαν καταστραφεί καθώς οι μετοχές είχαν καταρρεύσει.
Οι ιδιώτες μέτοχοι είχαν ήδη καταστραφεί.
Με το ΤΧΣ να ελέγχει πλήρως τις τράπεζες και έχοντας ανακεφαλαιοποιήσει τον κλάδο με 25 δισεκ. και υπό κρατικό έλεγχο αλλά με αυστηρότατη εποπτεία από την ΕΚΤ και το SSM οι τράπεζες στην Ελλάδα θα υλοποιούσαν το μεγαλύτερο σχέδιο αναδιάρθρωσης, πώλησης και εξυγίανσης των προβληματικών δανείων στην ιστορία τους.
Όσο οι τράπεζες ήταν υπό τον έλεγχο του ΤΧΣ θα εξυγιαίνονταν και μέσα σε ένα διάστημα 2 ετών θα μπορούσαν να είχαν καθαρίσει 50 -60 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Θα έκαναν δεκάδων δισεκατομμυρίων διαγραφές προβληματικών δανείων, θα πουλούσαν μαζικά.
Οι τράπεζες όλο αυτό το διάστημα δεν θα ήταν επενδυτικές ευκαιρίες – αλλά και τώρα δεν είναι επενδυτικές ευκαιρίες καθώς βρίσκονται έως -60% χαμηλότερα από τις ιστορικά χαμηλές τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου –
Με την ολοκλήρωση αυτής της περιόδου εξυγίανσης το ΤΧΣ θα έχανε 10-15 δισεκ. ευρώ από την εξυγίανση των προβληματικών δανειακών χαρτοφυλακίων.
Μετά την περίοδο της πραγματικής δουλειάς το ΤΧΣ θα ξεκινούσε μια διαδικασία placement θα παρέδιδε τις τράπεζες στους διεθνείς επενδυτές καθαρές.
Όχι με αυτό το χάλι των προβληματικών δανείων αλλά εξυγιασμένες και καθαρές.
Τα placement θα πραγματοποιούνταν όλα πάνω από τις τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου και το ΤΧΣ – όπως έπραξε και το αμερικανικό δημόσιο - θα κάλυπτε μέσω των placement μέρος ή όλο το σκέλος της ζημίας από την περίοδο εξυγίανσης.
Οι τράπεζες τώρα αξίζουν 0,20 P/BV δηλαδή το 1 ευρώ αξίζει 0,20 ευρώ.
Με βάση αυτό το σχέδιο οι τράπεζες θα είχαν αξία 0,80 ή και 1 δηλαδή το 1 ευρώ θα άξιζε 1 ευρώ.
Το ΤΧΣ θα μπορούσε να ανακτήσει σε βάθος χρόνου έως 20-30 δισεκ. μέσω placement
Σε ένα τέτοιο σχεδιασμό
1)Οι ιδιώτες επενδυτές θα πλήρωναν ακριβότερα τις ελληνικές τράπεζες αλλά θα ήταν εξυγιασμένες και θα δικαιολογούσαν τις αποτιμήσεις τους.
2)Μέσω placement το ΤΧΣ θα κατάφερνε να προσελκύσει σοβαρούς ξένους επενδυτές και όχι hedge funds που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν αρπαχτές στην Ελλάδα.
3)Το ΤΧΣ άρα και το ελληνικό δημόσιο θα καρπούνταν ένα τεράστιο κέρδος.
4)Μέσω των placement το ελληνικό χρηματιστήριο θα αποκτούσε αξία, οι τζίροι θα εκτοξεύονταν γιατί οι επενδυτές θα έβλεπαν ότι βγαίνουν προς πώληση μετοχές τραπεζών εξυγιασμένων και με προοπτικές κερδοφορίας.
5)Με την επενδυτικό οργασμό στο χρηματιστήριο η οικονομία θα βρισκόταν ξανά στο επίκεντρο και η κυβέρνηση θα επιτύγχανε οικονομικά και πολιτικά οφέλη.
6)Η Ελλάδα και οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν κύριοι του εαυτού τους και όχι έρμαια ορισμένων τεχνοκρατών που δεν ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται για την Ελλάδα πραγματικά.
7)Θα είχαμε αποφύγει τον διασυρμό με τις διοικήσεις καθώς θα είχε ακολουθηθεί άλλη στρατηγική με τις αντικαταστάσεις που εκ των πραγμάτων θα συνέβαιναν.
Φθάσαμε εδώ σε αυτή την μίζερη, αδιέξοδη κατάσταση γιατί όπως και το 2013 έτσι και το 2015 επιλέξαμε ως χώρα λάθος μοντέλο ανακεφαλαιοποίησης.
Υπάρχουν φορές που η προσωρινή κρατικοποίηση είναι καλύτερη από την πρόωρη ή κακή ιδιωτικοποίηση.
Η ιδιωτικοποίηση έχει αξία όταν ο ιδιώτης μπορεί να βγάλει κέρδος και ο πωλητής το ΤΧΣ δηλαδή το κράτος μπορεί να πει ότι πούλησε σε καλές τιμές.
Πέσαμε στην παγίδα των δανειστών και των funds που είδαν την Ελλάδα ως αρπαχτή.
Αυτό είναι σήμερα η Ελλάδα η αρπαχτή για λίγους υπό την ομπρέλα των δανειστών
www.bankingnews.gr
Γιατί οι μετοχές έχουν καταρρεύσει, έχει ξεσπάσει μια άνευ προηγουμένου διοικητική κρίση και το ακόμη χειρότερο οι ελληνικές τράπεζες είναι έρμαια ορισμένων funds managers ή ορισμένων τεχνοκρατών του SSM;
Υπάρχει και κάτι χειρότερο όμως οι τράπεζες έχουν μετεξελιχθεί σε parking προβληματικών δανείων με τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα στα 117 δισεκ. έχουν απαξιωθεί χρηματιστηριακά αποτιμάται το 1 ευρώ κεφαλαίου τους 0,20 ευρώ και οι ξένοι ούτε να ακούσουν δεν θέλουν για τις ελληνικές τράπεζες.
Ποια είναι η αιτία για το φιάσκο αυτό;
Φταίει η έλλειψη αξιοπιστίας της Ελλάδος και της κυβέρνησης η οποία εξελίχθηκε σε έλλειψη αξιοπιστίας και των τραπεζών και των διοικήσεων;
Φταίει η έλλειψη ορατότητας για την πορεία της Ελλάδος και της οικονομίας εξέλιξη που πλήττει και τις ελληνικές τράπεζες;
Φταίει η κρίση των τραπεζών στην Ιταλία όπου έχει καταστήσει πολύ καχύποπτους τους διεθνείς επενδυτές με τις τράπεζες πολλώ δε μάλλον για τράπεζες όπως οι ελληνικές που ταλανίζονται με σοβαρά προβλήματα;
Φταίει η μετριότητα της κυβέρνησης που δεν κατάλαβε πως χάθηκε ο έλεγχος των τραπεζών και η Ελλάδα έμεινε να ελέγχει την Attica bank και τις συνεταιριστικές τράπεζες;
Όλα αυτά είναι δικαιολογίες όχι η αιτιολογία του αδιεξόδου.
Η πραγματική αιτία του αδιεξόδου ήταν η 3η ανακεφαλαιοποίηση η οποία πλέον μπορεί να ειπωθεί με μεγάλη ακρίβεια ότι ήταν 100% λάθος.
Παρ΄ ότι θιασώτες τις ιδιωτικής πρωτοβουλίας, θεωρούμε και όχι μόνο εμείς αλλά και πολλοί σοβαροί και αξιόπιστοι του banking αλλά και διεθνείς οίκοι ότι ο δρόμος που ακολούθησε η Ελλάδα στο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης του 2015 ήταν ένα εγκληματικό λάθος.
Τι έπρεπε να είχε γίνει;
Αυτό που θα έπρεπε να είχε γίνει ήταν η κρατικοποίηση όλων των τραπεζών, όχι μόνο αυτών που δεν κάλυψαν το δυσμενές σενάριο δηλαδή Πειραιώς και Εθνική αλλά και αυτές που κάλυψαν όλες τις κεφαλαιακές ανάγκες όπως η Alpha bank και η Eurobank.
Το ΤΧΣ το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δεν θα έπρεπε να υποστεί dilution αλλά αντιθέτως να καταστεί ο μοναδικός μέτοχος των τραπεζών.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου δεν θα έπρεπε να ήταν 13,8 δισεκ. αλλά 25 δισεκ. όπως είχε σχεδιαστεί από το ΔΝΤ.
Οι ιδιώτες μέτοχοι κατά την διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης του 2015 είχαν καταστραφεί καθώς οι μετοχές είχαν καταρρεύσει.
Οι ιδιώτες μέτοχοι είχαν ήδη καταστραφεί.
Με το ΤΧΣ να ελέγχει πλήρως τις τράπεζες και έχοντας ανακεφαλαιοποιήσει τον κλάδο με 25 δισεκ. και υπό κρατικό έλεγχο αλλά με αυστηρότατη εποπτεία από την ΕΚΤ και το SSM οι τράπεζες στην Ελλάδα θα υλοποιούσαν το μεγαλύτερο σχέδιο αναδιάρθρωσης, πώλησης και εξυγίανσης των προβληματικών δανείων στην ιστορία τους.
Όσο οι τράπεζες ήταν υπό τον έλεγχο του ΤΧΣ θα εξυγιαίνονταν και μέσα σε ένα διάστημα 2 ετών θα μπορούσαν να είχαν καθαρίσει 50 -60 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Θα έκαναν δεκάδων δισεκατομμυρίων διαγραφές προβληματικών δανείων, θα πουλούσαν μαζικά.
Οι τράπεζες όλο αυτό το διάστημα δεν θα ήταν επενδυτικές ευκαιρίες – αλλά και τώρα δεν είναι επενδυτικές ευκαιρίες καθώς βρίσκονται έως -60% χαμηλότερα από τις ιστορικά χαμηλές τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου –
Με την ολοκλήρωση αυτής της περιόδου εξυγίανσης το ΤΧΣ θα έχανε 10-15 δισεκ. ευρώ από την εξυγίανση των προβληματικών δανειακών χαρτοφυλακίων.
Μετά την περίοδο της πραγματικής δουλειάς το ΤΧΣ θα ξεκινούσε μια διαδικασία placement θα παρέδιδε τις τράπεζες στους διεθνείς επενδυτές καθαρές.
Όχι με αυτό το χάλι των προβληματικών δανείων αλλά εξυγιασμένες και καθαρές.
Τα placement θα πραγματοποιούνταν όλα πάνω από τις τιμές των αυξήσεων κεφαλαίου και το ΤΧΣ – όπως έπραξε και το αμερικανικό δημόσιο - θα κάλυπτε μέσω των placement μέρος ή όλο το σκέλος της ζημίας από την περίοδο εξυγίανσης.
Οι τράπεζες τώρα αξίζουν 0,20 P/BV δηλαδή το 1 ευρώ αξίζει 0,20 ευρώ.
Με βάση αυτό το σχέδιο οι τράπεζες θα είχαν αξία 0,80 ή και 1 δηλαδή το 1 ευρώ θα άξιζε 1 ευρώ.
Το ΤΧΣ θα μπορούσε να ανακτήσει σε βάθος χρόνου έως 20-30 δισεκ. μέσω placement
Σε ένα τέτοιο σχεδιασμό
1)Οι ιδιώτες επενδυτές θα πλήρωναν ακριβότερα τις ελληνικές τράπεζες αλλά θα ήταν εξυγιασμένες και θα δικαιολογούσαν τις αποτιμήσεις τους.
2)Μέσω placement το ΤΧΣ θα κατάφερνε να προσελκύσει σοβαρούς ξένους επενδυτές και όχι hedge funds που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κάνουν αρπαχτές στην Ελλάδα.
3)Το ΤΧΣ άρα και το ελληνικό δημόσιο θα καρπούνταν ένα τεράστιο κέρδος.
4)Μέσω των placement το ελληνικό χρηματιστήριο θα αποκτούσε αξία, οι τζίροι θα εκτοξεύονταν γιατί οι επενδυτές θα έβλεπαν ότι βγαίνουν προς πώληση μετοχές τραπεζών εξυγιασμένων και με προοπτικές κερδοφορίας.
5)Με την επενδυτικό οργασμό στο χρηματιστήριο η οικονομία θα βρισκόταν ξανά στο επίκεντρο και η κυβέρνηση θα επιτύγχανε οικονομικά και πολιτικά οφέλη.
6)Η Ελλάδα και οι ελληνικές τράπεζες θα ήταν κύριοι του εαυτού τους και όχι έρμαια ορισμένων τεχνοκρατών που δεν ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται για την Ελλάδα πραγματικά.
7)Θα είχαμε αποφύγει τον διασυρμό με τις διοικήσεις καθώς θα είχε ακολουθηθεί άλλη στρατηγική με τις αντικαταστάσεις που εκ των πραγμάτων θα συνέβαιναν.
Φθάσαμε εδώ σε αυτή την μίζερη, αδιέξοδη κατάσταση γιατί όπως και το 2013 έτσι και το 2015 επιλέξαμε ως χώρα λάθος μοντέλο ανακεφαλαιοποίησης.
Υπάρχουν φορές που η προσωρινή κρατικοποίηση είναι καλύτερη από την πρόωρη ή κακή ιδιωτικοποίηση.
Η ιδιωτικοποίηση έχει αξία όταν ο ιδιώτης μπορεί να βγάλει κέρδος και ο πωλητής το ΤΧΣ δηλαδή το κράτος μπορεί να πει ότι πούλησε σε καλές τιμές.
Πέσαμε στην παγίδα των δανειστών και των funds που είδαν την Ελλάδα ως αρπαχτή.
Αυτό είναι σήμερα η Ελλάδα η αρπαχτή για λίγους υπό την ομπρέλα των δανειστών
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών