Μήπως υπάρχει μια άριστη λύση στο banking, να διαγράψει μεγάλο μέρος του προβλήματος που ονομάζεται κόκκινα δάνεια, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κίνδυνος για bail in;
Η 4η φάση ανακεφαλαιοποίησης στο ελληνικό banking δεν θα πραγματοποιηθεί με bail in δεν θα πληγούν οι καταθέτες.
Η πιθανότητα επιβεβαίωσης αυτού του σεναρίου είναι καταλυτικές – συντριπτικές και δεν στηρίζεται σε εικασίες.
Έχουν υπάρξει πολλές αναλύσεις για τα κόκκινα δάνεια, τα NPLs και τα NPEs τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα.
Αυτό που αναλύσουμε σήμερα είναι
1)Η κερδοφορία σε προ προβλέψεων βάση καλύπτει τις μεγάλες διαγραφές δανείων που θα πραγματοποιήσουν οι τράπεζες έως το 2019;
2)Υπάρχει κίνδυνος οι τράπεζες σε ένα κακό σενάριο να εμφανίσουν ζημίες και αυτές οι ζημίες να συμψηφίζονται με μετοχές που θα πάρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας DTA- DTC;
3)Μήπως υπάρχει μια άριστη λύση στο banking, να διαγράψει μεγάλο μέρος του προβλήματος που ονομάζεται κόκκινα δάνεια, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κίνδυνος για bail in;
Οι ελληνικές τράπεζες είναι μη επενδύσιμες.
Αυτό είναι το μήνυμα των διεθνών επενδυτών.
Είναι μη επενδύσιμες όχι μόνο γιατί η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια ζοφερή κατάσταση αλλά και γιατί οι ξένοι δεν ξέρουν αν το μοντέλο – λύση που προτείνεται για την εξυγίανση των προβληματικών δανείων θα έχει κεφαλαιακές επιπτώσεις στις τράπεζες.
Το πρώτο και ουσιαστικό πρόβλημα λοιπόν στις τράπεζες είναι ότι οι ξένοι αγνοούν αν η προτεινόμενη λύση αναδιάρθρωσης των δανείων θα έχει κεφαλαιακό αντίκτυπο.
Το δεύτερο και σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα δεν μπορούν να πωλήσουν δάνεια.
Οι διαφορές μεταξύ των προσφορών για αγορές προβληματικών δανείων και τα τιμήματα που ζητούν οι τράπεζες για πωλούμενα δάνεια είναι χαοτικές.
Η τράπεζα θέλει να πουλήσει στο 40% της ονομαστικής αξίας και οι ξένοι αγοράζουν στο 20% ή χαμηλότερα της ονομαστικής αξίας.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να πωλήσουν γιατί απλά δεν μπορούν.
Τα βασικά ερωτήματα
Οι τράπεζες στην Ελλάδα σε ένα σενάριο όπου θα υπάρξει μια υποτυπώδης ανάπτυξη του ΑΕΠ το 2017 έως το 2019 θα εμφανίσουν στο διάστημα 2017 με 2019 δηλαδή 3 χρόνια περίπου 14 δισεκ. προ προβλέψεων έσοδα.
Τα 14 δισεκ. σημαίνει πρακτικά ότι μπορούν να διαγράψουν περί τα 30 δισεκ. προβληματικά δάνεια και σε ένα ευνοϊκότερο σενάριο περί τα 35-36 δισεκ.
Πάνω σε αυτό το σενάριο λοιπόν οι τράπεζες χτίζουν την αισιόδοξη εκτίμηση ότι μεταξύ 2017 και 2019 θα διαγράψουν 40 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Τι θα γίνει όμως αν η κατάσταση στην οικονομία εξελιχθεί χειρότερα από τις προβλέψεις άρα και οι τράπεζες υποχρεωθούν να μειώσουν τους στόχους κερδοφορίας σε προ προβλέψεων βάση ή εμφανίσουν ζημίες;
Εάν οι τράπεζες δεν έχουν προ προβλέψεων κέρδη πως θα προχωρήσουν σε εκτεταμένες διαγραφές;
Υπάρχει ένα σενάριο έσχατης ανάγκης που αποκλείει το bail in δηλαδή διασώζονται οι καταθέτες αλλά διασώζονται οι τράπεζες με ένα κόστος…. ζημιώνονται με μεγάλο dilution οι μέτοχοι.
Ως γνωστό οι τράπεζες διαθέτουν 19,8 δισεκ. ευρώ αναβαλλόμενο φόρο DTA και περίπου 15,5 δισεκ. DTC αναβαλλόμενες απαιτήσεις.
Εάν οι τράπεζες δεν πετύχουν κέρδη και εμφανίσουν μια ή περισσότερες χρονιές ζημίες τότε η ζημία θα συμψηφίζεται με την αναβαλλόμενη φορολογία και αυτομάτως η τράπεζα θα εκδίδει μετοχές που θα αποκτάει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Πρόκειται για μια διαδικασία όπου μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας οι τράπεζες θα καλύψουν τις ζημίες τους, θα αντιμετωπίσουν τα προβληματικά δάνεια σε πολύ εκτεταμένη μορφή και δεν θα ενεργοποιηθεί το bail in.
Το dilution η απίσχναση των μετόχων θα είναι μεγάλης κλίμακας αλλά το ΤΧΣ σε ένα τέτοιο σενάριο θα έχει αποκτήσει μετοχές στις τράπεζες – δηλαδή κρατικοποίηση – αλλά οι τράπεζες θα είναι εξυγιασμένες και οι καταθέτες δεν θα κινδυνεύουν.
Εν συνεχεία το ΤΧΣ μέσω placement θα πουλάει πακέτα μετοχών των ελληνικών τραπεζών και οι μεν τράπεζες θα είναι εξυγιασμένες και το ΤΧΣ θα ανακτήσει μέρος των κεφαλαίων που επένδυσε στις τράπεζες.
Το συμπέρασμα
Ακόμη και σε ένα πολύ δυσμενές σενάριο οι ελληνικές τράπεζες έχουν δικλείδα ασφαλείας χωρίς να ενεργοποιηθεί το bail in για τους καταθέτες.
Η αναβαλλόμενη φορολογία μπορεί να αποτελέσει το μέσο προσωρινής κρατικοποίησης των ελληνικών τραπεζών αλλά και το μέσο εξυγίανσης του κλάδου.
Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται επιθετική αναδιάρθρωση προβληματικών δανείων, χωρίς αμφιβολία και σε ένα δυσμενές σενάριο θα πληγούν τα κεφάλαια λόγω νέων ζημιών αλλά η αναβαλλόμενη φορολογία θα μπορούσε να διαδραματίσει καίριο ρόλο.
Υπάρχει λύση να αποτραπεί το bail in στις καταθέσεις.
Είναι οι τράπεζες έτοιμες να πάνε σε μια επιθετική λύση εξυγίανσης;
Όχι είναι η απάντηση γιατί ο 4ος γύρος ανακεφαλαιοποίησης φοβίζει τις τράπεζες και τους μετόχους.
Στα επόμενα 2-3 τρίμηνα θα φανεί εάν θα πάει το ελληνικό banking σε 4ο γύρο ανακεφαλαιοποίησης, για ποιο ύψος και πότε θα συμβεί αυτό.
Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι ένας άριστος μηχανισμός εξυγίανσης των τραπεζών.
Μην χαθεί η ευκαιρία.
www.bankingnews.gr
Η πιθανότητα επιβεβαίωσης αυτού του σεναρίου είναι καταλυτικές – συντριπτικές και δεν στηρίζεται σε εικασίες.
Έχουν υπάρξει πολλές αναλύσεις για τα κόκκινα δάνεια, τα NPLs και τα NPEs τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα.
Αυτό που αναλύσουμε σήμερα είναι
1)Η κερδοφορία σε προ προβλέψεων βάση καλύπτει τις μεγάλες διαγραφές δανείων που θα πραγματοποιήσουν οι τράπεζες έως το 2019;
2)Υπάρχει κίνδυνος οι τράπεζες σε ένα κακό σενάριο να εμφανίσουν ζημίες και αυτές οι ζημίες να συμψηφίζονται με μετοχές που θα πάρει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας DTA- DTC;
3)Μήπως υπάρχει μια άριστη λύση στο banking, να διαγράψει μεγάλο μέρος του προβλήματος που ονομάζεται κόκκινα δάνεια, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κίνδυνος για bail in;
Οι ελληνικές τράπεζες είναι μη επενδύσιμες.
Αυτό είναι το μήνυμα των διεθνών επενδυτών.
Είναι μη επενδύσιμες όχι μόνο γιατί η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε μια ζοφερή κατάσταση αλλά και γιατί οι ξένοι δεν ξέρουν αν το μοντέλο – λύση που προτείνεται για την εξυγίανση των προβληματικών δανείων θα έχει κεφαλαιακές επιπτώσεις στις τράπεζες.
Το πρώτο και ουσιαστικό πρόβλημα λοιπόν στις τράπεζες είναι ότι οι ξένοι αγνοούν αν η προτεινόμενη λύση αναδιάρθρωσης των δανείων θα έχει κεφαλαιακό αντίκτυπο.
Το δεύτερο και σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα δεν μπορούν να πωλήσουν δάνεια.
Οι διαφορές μεταξύ των προσφορών για αγορές προβληματικών δανείων και τα τιμήματα που ζητούν οι τράπεζες για πωλούμενα δάνεια είναι χαοτικές.
Η τράπεζα θέλει να πουλήσει στο 40% της ονομαστικής αξίας και οι ξένοι αγοράζουν στο 20% ή χαμηλότερα της ονομαστικής αξίας.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να πωλήσουν γιατί απλά δεν μπορούν.
Τα βασικά ερωτήματα
Οι τράπεζες στην Ελλάδα σε ένα σενάριο όπου θα υπάρξει μια υποτυπώδης ανάπτυξη του ΑΕΠ το 2017 έως το 2019 θα εμφανίσουν στο διάστημα 2017 με 2019 δηλαδή 3 χρόνια περίπου 14 δισεκ. προ προβλέψεων έσοδα.
Τα 14 δισεκ. σημαίνει πρακτικά ότι μπορούν να διαγράψουν περί τα 30 δισεκ. προβληματικά δάνεια και σε ένα ευνοϊκότερο σενάριο περί τα 35-36 δισεκ.
Πάνω σε αυτό το σενάριο λοιπόν οι τράπεζες χτίζουν την αισιόδοξη εκτίμηση ότι μεταξύ 2017 και 2019 θα διαγράψουν 40 δισεκ. προβληματικά δάνεια.
Τι θα γίνει όμως αν η κατάσταση στην οικονομία εξελιχθεί χειρότερα από τις προβλέψεις άρα και οι τράπεζες υποχρεωθούν να μειώσουν τους στόχους κερδοφορίας σε προ προβλέψεων βάση ή εμφανίσουν ζημίες;
Εάν οι τράπεζες δεν έχουν προ προβλέψεων κέρδη πως θα προχωρήσουν σε εκτεταμένες διαγραφές;
Υπάρχει ένα σενάριο έσχατης ανάγκης που αποκλείει το bail in δηλαδή διασώζονται οι καταθέτες αλλά διασώζονται οι τράπεζες με ένα κόστος…. ζημιώνονται με μεγάλο dilution οι μέτοχοι.
Ως γνωστό οι τράπεζες διαθέτουν 19,8 δισεκ. ευρώ αναβαλλόμενο φόρο DTA και περίπου 15,5 δισεκ. DTC αναβαλλόμενες απαιτήσεις.
Εάν οι τράπεζες δεν πετύχουν κέρδη και εμφανίσουν μια ή περισσότερες χρονιές ζημίες τότε η ζημία θα συμψηφίζεται με την αναβαλλόμενη φορολογία και αυτομάτως η τράπεζα θα εκδίδει μετοχές που θα αποκτάει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Πρόκειται για μια διαδικασία όπου μέσω της αναβαλλόμενης φορολογίας οι τράπεζες θα καλύψουν τις ζημίες τους, θα αντιμετωπίσουν τα προβληματικά δάνεια σε πολύ εκτεταμένη μορφή και δεν θα ενεργοποιηθεί το bail in.
Το dilution η απίσχναση των μετόχων θα είναι μεγάλης κλίμακας αλλά το ΤΧΣ σε ένα τέτοιο σενάριο θα έχει αποκτήσει μετοχές στις τράπεζες – δηλαδή κρατικοποίηση – αλλά οι τράπεζες θα είναι εξυγιασμένες και οι καταθέτες δεν θα κινδυνεύουν.
Εν συνεχεία το ΤΧΣ μέσω placement θα πουλάει πακέτα μετοχών των ελληνικών τραπεζών και οι μεν τράπεζες θα είναι εξυγιασμένες και το ΤΧΣ θα ανακτήσει μέρος των κεφαλαίων που επένδυσε στις τράπεζες.
Το συμπέρασμα
Ακόμη και σε ένα πολύ δυσμενές σενάριο οι ελληνικές τράπεζες έχουν δικλείδα ασφαλείας χωρίς να ενεργοποιηθεί το bail in για τους καταθέτες.
Η αναβαλλόμενη φορολογία μπορεί να αποτελέσει το μέσο προσωρινής κρατικοποίησης των ελληνικών τραπεζών αλλά και το μέσο εξυγίανσης του κλάδου.
Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται επιθετική αναδιάρθρωση προβληματικών δανείων, χωρίς αμφιβολία και σε ένα δυσμενές σενάριο θα πληγούν τα κεφάλαια λόγω νέων ζημιών αλλά η αναβαλλόμενη φορολογία θα μπορούσε να διαδραματίσει καίριο ρόλο.
Υπάρχει λύση να αποτραπεί το bail in στις καταθέσεις.
Είναι οι τράπεζες έτοιμες να πάνε σε μια επιθετική λύση εξυγίανσης;
Όχι είναι η απάντηση γιατί ο 4ος γύρος ανακεφαλαιοποίησης φοβίζει τις τράπεζες και τους μετόχους.
Στα επόμενα 2-3 τρίμηνα θα φανεί εάν θα πάει το ελληνικό banking σε 4ο γύρο ανακεφαλαιοποίησης, για ποιο ύψος και πότε θα συμβεί αυτό.
Η αναβαλλόμενη φορολογία είναι ένας άριστος μηχανισμός εξυγίανσης των τραπεζών.
Μην χαθεί η ευκαιρία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών