Η ΕΚΤ δεν θα εντάξει τα ελληνικά ομόλογα σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στις 20 Ιουλίου αυτό είναι οριστικό... ίσως τον Νοέμβριο του 2017 ή το 2018
Η λύση για το ελληνικό χρέος έχει καταρρεύσει.
Στις 15 Ιουνίου του 2017 η Ελλάδα θα κλείσει την αξιολόγηση – εάν κλείσει καθώς απομένουν άλλα 25 προαπαιτούμενα – και θα δοθεί η δόση.
Η Ελλάδα έχει αιτηθεί 10 δισεκ. να είναι η δόση αλλά εάν δεν έχουν κλείσει τα προαπαιτούμενα η δόση θα μπορούσε να δοθεί με την μορφή του bridge loan δηλαδή του δανείου γέφυρα.
1)Παράλληλα το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει με κεφάλαια στο ελληνικό πρόγραμμα αυτό είναι οριστικό, θα παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος.
Το καλύτερο σενάριο θα ήταν να συμμετάσχει με 0 κεφάλαια αλλά άπαξ και δεν θα υπάρξει συμφωνία για το χρέος το ΔΝΤ θα παραμείνει μόνο ως τεχνικός σύμβουλος με τον υφιστάμενο του ρόλο στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα.
Το ΔΝΤ δεν θα χρειαστεί να συντάξει νέα έκθεση βιωσιμότητας το ελληνικό χρέος θα συνεχίσει να είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν θα κληθεί να λάβει καμία απόφαση για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα γιατί απλά δεν θα τίθεται θέμα συμμετοχής.
2)Η ΕΚΤ δεν θα εντάξει τα ελληνικά ομόλογα σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στις 20 Ιουλίου αυτό είναι οριστικό.
Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας τον Νοέμβριο, να ενταχθούν σε QE τα ελληνικά ομόλογα.
Το βασικό σενάριο πάντως είναι να προταθεί η λύση του rollover.
Με βάση αυτό τον σχεδιασμό το 2018 θα αρχίσουν να λήγουν 3ετή ομόλογα ή άλλες εκδόσεις Γερμανικών ή Γαλλικών ή άλλων χωρών ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ.
Η ΕΚΤ είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έως το 2018 σε ξεκάθαρα όμως φθίνουσα πορεία.
Ένα υποτυπώδες πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα υπάρχει.
Όταν π.χ. λήγει ένα ομόλογο Γερμανικό το οποίο κατέχει η ΕΚΤ και το οποίο απέκτησε μέσω του QE μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης σχεδιάζεται το εξής.
Το γερμανικό π.χ. ομόλογο που λήγει στην ΕΚΤ να αντικαθίσταται ως rollover από ένα αντίστοιχο ελληνικό και έτσι η ΕΚΤ και η ΕΕ να στηρίξει το 2018 την Ελλάδα να ωραιοποιήσει τις αποδόσεις και τις τιμές των ομολόγων.
Θα μπορούσαν 3-4 δισεκ. ελληνικά ομόλογα να αγοραστούν με αυτό τον τρόπο από την ΕΚΤ.
Η ΕΚΤ κατέχει 18 δισεκ. ελληνικών ομολόγων και το ποσό αυτό βαίνει μειούμενο π.χ. τον Ιούλιο θα μειωθεί στα 16 δισεκ. κ.ο.κ.
Η λύση αυτή ωστόσο για να υλοποιηθεί θα πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία για το χρέος και θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί ο μηχανισμός τύπου μνημονίου που θα ισχύσει μεταξύ 2018 και 2022.
Για να δοθεί ένα υποτυπώδες QE με την μορφή rollover τα ελληνικά ομόλογα θα αντικαθιστούν άλλα ευρωπαϊκά ομόλογα που λήγουν το 2018 και έτσι η ΕΚΤ θα παρέχει στήριξη στην Ελλάδα, στα ελληνικά ομόλογα και συνολικά στην αγορά.
Η πρόταση αυτή εξετάζεται πολύ σοβαρά μεν αλλά για να υλοποιηθεί προϋποθέτει κεντρική συμφωνία για το χρέος.
3)Είναι οριστικό ότι το 2018 θα προταθεί σχέδιο είτε για επέκταση του τρίτου μνημονίου, είτε για νέο 4ο μνημόνιο ή για την δημιουργία ενός μηχανισμού που θα στηρίξει την Ελλάδα μετά 2018 και 2022.
Ο Μηχανισμός αυτός ή νέο μνημόνιο θα απαιτήσει νέα μέτρα, θα υπάρξει νέο κύμα λιτότητας από το 2018 πέραν των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί τώρα.
Ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα αρχικά θα είναι 3,5% για 5 χρόνια και εν συνεχεία θα αρχίσει να φθίνουν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα ανά δύο έτη με στόχο να φθάσουν στο 2% με 2,5%.
Ποια ήταν η πρόταση του ESM… που απορρίφθηκε
Σύμφωνα με το σενάριο Α, στην πρόταση του ESM η Ελλάδα δε θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους, στην περίπτωση που η Αθήνα διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2032 και άνω του 3% μέχρι το 2038.
Η ΕΚΤ αναφέρει ότι τέτοιες μεγάλες περιόδους υψηλού πλεονάσματος δεν είναι άνευ προηγουμένου. Για παράδειγμα, η Φινλανδία είχε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% για 11 χρόνια την περίοδο 1998-2008 και η Δανία 5,3% σε διάστημα 26 ετών από το 1983 έως το 2008.
Μια δεύτερη επιλογή στο σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή ελάφρυνση του χρέους βάσει συμφωνίας του Μαΐου 2016.
Η Ελλάδα θα πρέπει τότε να διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% μέχρι το 2022, αλλά θα μπορούσε να το μειώσει σε περίπου 2% μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% έως το 2048, δίνοντας κατά μέσο όρο 2,2% την περίοδο 2023-2060.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η μέγιστη πιθανή ελάφρυνση του χρέους είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας των δανείων κατά 17,5 έτη από τα σημερινά 32,5 έτη, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080.
Ο ESM θα περιορίσει επίσης την αποπληρωμή του ελληνικού δανείου στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ μέχρι το 2050 και θα καλύψει το επιτόκιο που επιβάλλεται στα δάνεια κατά 1% μέχρι το 2050.
Οποιοσδήποτε τόκος θα καταβληθεί πέραν αυτού του 1% θα αναβληθεί μέχρι το 2050 και το αναβαλλόμενο ποσό θα κεφαλαιοποιηθεί στο κόστος χρηματοδότησης του ταμείου διάσωσης.
Ο ESM θα αγόραζε επίσης το 2019 τα 13 δισ. eυρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς τα δάνεια αυτά έχουν πιο ακρινό επιτόκιο από αυτά που έχουν χορηγήσει οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα.
Οι ανωτέρω παρεμβάσεις θα περιόριζαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% ως το 2060, και θα μείωνε τον λόγο χρέους/ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.
Το σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εμφανίζει μέση ετήσια ανάπτυξη 1,3% στην περίοδο που επιχειρείται η πρόβλεψη.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί παραμένουν αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.
Όσον αφορά το Σενάριο Β βασίζεται στις παραδοχές του ΔΝΤ για μέση ανάπτυξη 1% και επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% από το 2023 μετά από πέντε χρόνια στο 3,5%. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και θα φτάσει το 226% του ΑΕΠ το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας θα φθάσουν στα τέλη του 2020 πάνω από το ανώτατο όριο του 15% του ΑΕΠ που υποσχέθηκαν οι υπουργοί της ευρωζώνης, φθάνοντας το 50% το 2060.
Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο σύμφωνα με τις υποθέσεις του ΔΝΤ, η ευρωζώνη θα πρέπει να δώσει στην Ελλάδα βαθύτερη ελάφρυνση του χρέους από ό,τι υποσχέθηκαν οι Ευρωπαίοι το 2016 - κάτι που οι υπουργοί απορρίπτουν.
Toν Μάιο του 2016, η ευρωζώνη υποσχέθηκε να επεκτείνει τις ωριμάνσεις και την περίοδο χάριτος στα ελληνικά δάνεια, ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να μείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% απο εκεί και πέρα.
Επίσης, δήλωσε ότι τότε θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα πιο ακριβά δάνεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερα από την ευρωζώνη και να μεταφέρει τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν αποκομίσει από τις Κεντρικές Τράπεζες στην Ελλάδα.
Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο αν η Ελλάδα ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις της μέχρι τα μέσα του 2018 και μόνο αν μια ανάλυση δείξει ότι η Αθήνα χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους για να κάνει το χρέος της βιώσιμο.
Το Σενάριο Γ είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ του σεναρίου Α και του σεναρίου Β, υποθέτοντας ότι η μέση οικονομική ανάπτυξη θα είναι της τάξεως του 1,25% και το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% μέχρι το 2022 και στη συνέχεια θα μειωθεί σταδιακά σε 1,8% εκατό αντί για 2,2% το 2023-2060.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο με την παράταση των μέσων σταθμισμένων λήξεων δανείων της ζώνης του ευρώ κατά 15 χρόνια με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080, τον περιορισμό του επιτοκίου των δανείων κατά 1% μέχρι το 2050 και τον καθορισμό του ανώτατου ορίου απομείωσης στο 0,4% Του ελληνικού ΑΕΠ.
www.bankingnews.gr
Στις 15 Ιουνίου του 2017 η Ελλάδα θα κλείσει την αξιολόγηση – εάν κλείσει καθώς απομένουν άλλα 25 προαπαιτούμενα – και θα δοθεί η δόση.
Η Ελλάδα έχει αιτηθεί 10 δισεκ. να είναι η δόση αλλά εάν δεν έχουν κλείσει τα προαπαιτούμενα η δόση θα μπορούσε να δοθεί με την μορφή του bridge loan δηλαδή του δανείου γέφυρα.
1)Παράλληλα το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει με κεφάλαια στο ελληνικό πρόγραμμα αυτό είναι οριστικό, θα παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος.
Το καλύτερο σενάριο θα ήταν να συμμετάσχει με 0 κεφάλαια αλλά άπαξ και δεν θα υπάρξει συμφωνία για το χρέος το ΔΝΤ θα παραμείνει μόνο ως τεχνικός σύμβουλος με τον υφιστάμενο του ρόλο στο τρίτο ελληνικό πρόγραμμα.
Το ΔΝΤ δεν θα χρειαστεί να συντάξει νέα έκθεση βιωσιμότητας το ελληνικό χρέος θα συνεχίσει να είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΔΝΤ δεν θα κληθεί να λάβει καμία απόφαση για την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα γιατί απλά δεν θα τίθεται θέμα συμμετοχής.
2)Η ΕΚΤ δεν θα εντάξει τα ελληνικά ομόλογα σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στις 20 Ιουλίου αυτό είναι οριστικό.
Υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας τον Νοέμβριο, να ενταχθούν σε QE τα ελληνικά ομόλογα.
Το βασικό σενάριο πάντως είναι να προταθεί η λύση του rollover.
Με βάση αυτό τον σχεδιασμό το 2018 θα αρχίσουν να λήγουν 3ετή ομόλογα ή άλλες εκδόσεις Γερμανικών ή Γαλλικών ή άλλων χωρών ομόλογα που κατέχει η ΕΚΤ.
Η ΕΚΤ είναι βέβαιο ότι θα κρατήσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης έως το 2018 σε ξεκάθαρα όμως φθίνουσα πορεία.
Ένα υποτυπώδες πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης θα υπάρχει.
Όταν π.χ. λήγει ένα ομόλογο Γερμανικό το οποίο κατέχει η ΕΚΤ και το οποίο απέκτησε μέσω του QE μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης σχεδιάζεται το εξής.
Το γερμανικό π.χ. ομόλογο που λήγει στην ΕΚΤ να αντικαθίσταται ως rollover από ένα αντίστοιχο ελληνικό και έτσι η ΕΚΤ και η ΕΕ να στηρίξει το 2018 την Ελλάδα να ωραιοποιήσει τις αποδόσεις και τις τιμές των ομολόγων.
Θα μπορούσαν 3-4 δισεκ. ελληνικά ομόλογα να αγοραστούν με αυτό τον τρόπο από την ΕΚΤ.
Η ΕΚΤ κατέχει 18 δισεκ. ελληνικών ομολόγων και το ποσό αυτό βαίνει μειούμενο π.χ. τον Ιούλιο θα μειωθεί στα 16 δισεκ. κ.ο.κ.
Η λύση αυτή ωστόσο για να υλοποιηθεί θα πρέπει να έχει υπάρξει συμφωνία για το χρέος και θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί ο μηχανισμός τύπου μνημονίου που θα ισχύσει μεταξύ 2018 και 2022.
Για να δοθεί ένα υποτυπώδες QE με την μορφή rollover τα ελληνικά ομόλογα θα αντικαθιστούν άλλα ευρωπαϊκά ομόλογα που λήγουν το 2018 και έτσι η ΕΚΤ θα παρέχει στήριξη στην Ελλάδα, στα ελληνικά ομόλογα και συνολικά στην αγορά.
Η πρόταση αυτή εξετάζεται πολύ σοβαρά μεν αλλά για να υλοποιηθεί προϋποθέτει κεντρική συμφωνία για το χρέος.
3)Είναι οριστικό ότι το 2018 θα προταθεί σχέδιο είτε για επέκταση του τρίτου μνημονίου, είτε για νέο 4ο μνημόνιο ή για την δημιουργία ενός μηχανισμού που θα στηρίξει την Ελλάδα μετά 2018 και 2022.
Ο Μηχανισμός αυτός ή νέο μνημόνιο θα απαιτήσει νέα μέτρα, θα υπάρξει νέο κύμα λιτότητας από το 2018 πέραν των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί τώρα.
Ως προς τα πρωτογενή πλεονάσματα αρχικά θα είναι 3,5% για 5 χρόνια και εν συνεχεία θα αρχίσει να φθίνουν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα ανά δύο έτη με στόχο να φθάσουν στο 2% με 2,5%.
Ποια ήταν η πρόταση του ESM… που απορρίφθηκε
Σύμφωνα με το σενάριο Α, στην πρόταση του ESM η Ελλάδα δε θα χρειαστεί ελάφρυνση χρέους, στην περίπτωση που η Αθήνα διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% του ΑΕΠ έως το 2032 και άνω του 3% μέχρι το 2038.
Η ΕΚΤ αναφέρει ότι τέτοιες μεγάλες περιόδους υψηλού πλεονάσματος δεν είναι άνευ προηγουμένου. Για παράδειγμα, η Φινλανδία είχε πρωτογενές πλεόνασμα 5,7% για 11 χρόνια την περίοδο 1998-2008 και η Δανία 5,3% σε διάστημα 26 ετών από το 1983 έως το 2008.
Μια δεύτερη επιλογή στο σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εξασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή ελάφρυνση του χρέους βάσει συμφωνίας του Μαΐου 2016.
Η Ελλάδα θα πρέπει τότε να διατηρήσει το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% μέχρι το 2022, αλλά θα μπορούσε να το μειώσει σε περίπου 2% μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2030 και στο 1,5% έως το 2048, δίνοντας κατά μέσο όρο 2,2% την περίοδο 2023-2060.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η μέγιστη πιθανή ελάφρυνση του χρέους είναι μια επέκταση της μέσης σταθμισμένης διάρκειας των δανείων κατά 17,5 έτη από τα σημερινά 32,5 έτη, με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080.
Ο ESM θα περιορίσει επίσης την αποπληρωμή του ελληνικού δανείου στο 0,4% του ελληνικού ΑΕΠ μέχρι το 2050 και θα καλύψει το επιτόκιο που επιβάλλεται στα δάνεια κατά 1% μέχρι το 2050.
Οποιοσδήποτε τόκος θα καταβληθεί πέραν αυτού του 1% θα αναβληθεί μέχρι το 2050 και το αναβαλλόμενο ποσό θα κεφαλαιοποιηθεί στο κόστος χρηματοδότησης του ταμείου διάσωσης.
Ο ESM θα αγόραζε επίσης το 2019 τα 13 δισ. eυρώ που οφείλει η Ελλάδα στο ΔΝΤ, καθώς τα δάνεια αυτά έχουν πιο ακρινό επιτόκιο από αυτά που έχουν χορηγήσει οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα.
Οι ανωτέρω παρεμβάσεις θα περιόριζαν τις ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της Ελλάδας στο 13% ως το 2060, και θα μείωνε τον λόγο χρέους/ΑΕΠ στο 65,4% το 2060 από περίπου 180% στην παρούσα φάση.
Το σενάριο Α υποθέτει ότι η Ελλάδα θα εμφανίζει μέση ετήσια ανάπτυξη 1,3% στην περίοδο που επιχειρείται η πρόβλεψη.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι τέτοιες υποθέσεις ανάπτυξης και πρωτογενών πλεονασμάτων δεν είναι ρεαλιστικές στην περίπτωση της Ελλάδας, όπου οι θεσμοί παραμένουν αδύναμοι και η παραγωγικότητα είναι χαμηλή.
Όσον αφορά το Σενάριο Β βασίζεται στις παραδοχές του ΔΝΤ για μέση ανάπτυξη 1% και επιστροφή σε πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% από το 2023 μετά από πέντε χρόνια στο 3,5%. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό χρέος θα αυξάνεται από το 2022 και θα φτάσει το 226% του ΑΕΠ το 2060.
Οι ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να ανακεφαλαιοποιηθούν και οι ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας θα φθάσουν στα τέλη του 2020 πάνω από το ανώτατο όριο του 15% του ΑΕΠ που υποσχέθηκαν οι υπουργοί της ευρωζώνης, φθάνοντας το 50% το 2060.
Για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο σύμφωνα με τις υποθέσεις του ΔΝΤ, η ευρωζώνη θα πρέπει να δώσει στην Ελλάδα βαθύτερη ελάφρυνση του χρέους από ό,τι υποσχέθηκαν οι Ευρωπαίοι το 2016 - κάτι που οι υπουργοί απορρίπτουν.
Toν Μάιο του 2016, η ευρωζώνη υποσχέθηκε να επεκτείνει τις ωριμάνσεις και την περίοδο χάριτος στα ελληνικά δάνεια, ώστε οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας να μείνουν κάτω από το 15% του ΑΕΠ μετά το 2018 μεσοπρόθεσμα και κάτω από το 20% απο εκεί και πέρα.
Επίσης, δήλωσε ότι τότε θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα πιο ακριβά δάνεια του ΔΝΤ στην Ελλάδα με φθηνότερα από την ευρωζώνη και να μεταφέρει τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν αποκομίσει από τις Κεντρικές Τράπεζες στην Ελλάδα.
Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν μόνο αν η Ελλάδα ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις της μέχρι τα μέσα του 2018 και μόνο αν μια ανάλυση δείξει ότι η Αθήνα χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους για να κάνει το χρέος της βιώσιμο.
Το Σενάριο Γ είναι ένας συμβιβασμός μεταξύ του σεναρίου Α και του σεναρίου Β, υποθέτοντας ότι η μέση οικονομική ανάπτυξη θα είναι της τάξεως του 1,25% και το πρωτογενές πλεόνασμα στο 3,5% μέχρι το 2022 και στη συνέχεια θα μειωθεί σταδιακά σε 1,8% εκατό αντί για 2,2% το 2023-2060.
Σύμφωνα με αυτό το σενάριο, το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο με την παράταση των μέσων σταθμισμένων λήξεων δανείων της ζώνης του ευρώ κατά 15 χρόνια με τα τελευταία δάνεια να λήγουν το 2080, τον περιορισμό του επιτοκίου των δανείων κατά 1% μέχρι το 2050 και τον καθορισμό του ανώτατου ορίου απομείωσης στο 0,4% Του ελληνικού ΑΕΠ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών