Για να μεταφραστεί η νομική σαφήνεια των γραφειοκρατών της ΕΚΤ, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι το σημερινό επίπεδο εγγύησης 100.000 ευρώ που προστατεύεται από μηχανισμό εγγύησης μπορεί σύντομα να αποτελεί παρελθόν.
Η «γνώμη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας» είναι ότι το καθεστώς προστασίας των καταθέσεων δεν είναι πλέον απαραίτητο αναφέρει η GoldCore.
«Oι καλυμμένες καταθέσεις και οι απαιτήσεις σε συστήματα αποζημίωσης των επενδυτών – καταθετών θα πρέπει να αντικατασταθούν από περιορισμένες εξαιρέσεις κατά τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής προκειμένου να διατηρηθεί κάποια ευελιξία».
Για να μεταφραστεί η νομική σαφήνεια των γραφειοκρατών της ΕΚΤ, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι το σημερινό επίπεδο εγγύησης 100.000 ευρώ που προστατεύεται από μηχανισμό εγγύησης μπορεί σύντομα να αποτελεί παρελθόν.
Μην ανησυχούν όμως οι αποταμιευτές, καθώς η ΕΚΤ έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος που μπορεί να προκαλέσει ανησυχία και προτείνει:
«….κατά τη διάρκεια μεταβατικής περιόδου, οι καταθέτες θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ένα κατάλληλο ποσό των καλυμμένων καταθέσεων τους για να καλύψουν το κόστος ζωής εντός πέντε εργάσιμων ημερών»
Θα πρέπει να περιμένετε μόνο πέντε ημέρες κάποια «αρμόδια αρχή» να κρίνει τι είναι ένα «κατάλληλο ποσό» για τα δικά σας χρήματα και για τον τρόπο ζωής σας.
Αυτά αναφέρονται σε έγγραφο της ΕΚΤ που δημοσιεύθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2017 με τίτλο «σχετικά με τις αναθεωρήσεις του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Είναι έκτασης 58 σελίδων, η πλειοψηφία των οποίων είναι προτεινόμενες τροποποιήσεις του πλαισίου της Ένωσης για τη διαχείριση κρίσεων και το ισχύον κείμενο της οδηγίας για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις (CRD).
Είναι αρκετά βαρετή ανάγνωση, αλλά υπάρχουν μερικά βασικά σημεία που πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό.
Αποδεικνύεται ότι για άλλη μια φορά ότι μια κεντρική τράπεζα μπορεί χειραγωγήσει καταστάσεις πέραν από την νομισματική πολιτική.
Είναι επίσης ένα μάθημα για τους αποταμιευτές να διαφοροποιήσουν τα περιουσιακά στοιχεία τους προκειμένου να μειώσουν την έκθεσή τους σε κινδύνους αντισυμβαλλομένου.
Bail in για ποιους;
Σύμφωνα με την Ανασκόπηση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας του Μαΐου 2016, το εργαλείο διάσωσης της ΕΕ είναι «ευπρόσδεκτο» καθώς:
….συμβάλλει στη μείωση της επιβάρυνσης των φορολογουμένων κατά την διάλυση μεγάλων, συστημικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και μετριάζει μερικά από τα κίνητρα ηθικού κινδύνου που συνδέονται με τράπεζες που απέτυχαν.
Στον διεθνή τύπο είχε αναφερθεί πρόσφατα ότι «τo bail-in είναι θεωρητικά προτιμότερα επειδή διατηρούν την πειθαρχία της αγοράς χωρίς να προκαλούν αδικαιολόγητη βλάβη σε αθώους ανθρώπους».
Κατά άλλους όμως το bail in δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή επιδιόρθωση των προβλημάτων, κανείς δεν διδάχτηκε από το χάος των κρίσεων.
Αλλά τι γίνεται με τους συνεπείς ανθρώπους που έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους στην τράπεζα, πιστεύοντας ότι είναι ασφαλείς από μια άλλη οικονομική κρίση;
Δεν είναι «αθώοι» και αξίζουν προστασία;
Με βάση το bail in μια τράπεζα που τίθεται σε καθεστώς εξυγίανσης το κράτος μέσω του μηχανισμού εγγύησης καταθέσεων προστατεύει καταθέσεις έως 100 χιλ ευρώ.
Γιατί να αλλάξουν οι κανόνες εγγύησης;
Με βάση την ΕΚΤ εάν η αποτυχία μιας τράπεζας φαίνεται να είναι επικείμενη, ένας σημαντικός αριθμός καλυμμένων καταθετών θα μπορούσε ακόμη να αποσύρει τα κεφάλαιά του άμεσα προκειμένου να εξασφαλίσει τις καταθέσεις του ή επειδή δεν έχει καμία πίστη στο σύστημα εγγύησης.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικό για τις μεγάλες τράπεζες και να προκαλέσει μια περαιτέρω κρίση εμπιστοσύνης στο σύστημα.
Ένα τέτοιο σενάριο είναι ιδιαίτερα πιθανό για τις μεγάλες τράπεζες, όπου το καθαρό ποσό των καλυμμένων καταθέσεων μπορεί να διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα του συστήματος να εγγυάται τις καταθέσεις.
Η ΕΚΤ προτείνει, να δημιουργηθούν «ορισμένες διασφαλίσεις» που θα επιτρέπουν την περιορισμένη πρόσβαση σε καταθέσεις ... για όχι περισσότερο από πέντε εργάσιμες ημέρες
Η περίπτωση της Ιταλίας
Η κατάρρευση των τραπεζών στο Veneto της Ιταλίας κατέστρεψε 200.000 αποταμιευτές και 40.000 επιχειρήσεις.
Πάνω από 31 δισεκ δολάρια ομολόγων έχουν πωληθεί σε απλούς αποταμιευτές, επενδυτές και συνταξιούχους.
Μια μελέτη του ΔΝΤ του 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διάσωση των 15 μεγαλύτερων τραπεζών της Ιταλίας, θα συνεπαγόταν τη διάσωση μικροεπενδυτών με ομολογιακά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης.
Μόνο τα δύο τρίτα των δυνητικών εγγυήσεων θα επηρεάσουν τους ανώτερους κατόχους ομολόγων, δηλαδή εκείνους που είναι πιθανότερο να είναι θεσμικοί επενδυτές και όχι συνταξιούχοι με περιορισμένα κεφάλαια.
Οι ομολογιούχοι θεωρούνται ως πιστωτές.
Ο ίδιος τύπος πιστωτή, ο οποίος διέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, πρέπει να αναλάβει ευθύνη για την οικονομική αποτυχία της τράπεζας και όχι ο φορολογούμενος.
Αυτό είναι ένα σενάριο εγγύησης.
Σε ένα σενάριο εγγύησης, ο τύπος των κατώτερων ομολόγων που κατέχουν οι μικροεπενδυτές είναι ο πρώτος που θα υποστεί πλήγμα.
Όταν η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου Monte dei Paschi di Siena κατέρρευσε οι απλοί άνθρωποι (οι οποίοι τυχαίνουν να είναι φορολογούμενοι) κατείχαν ομολογιακά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτά χάθηκαν.
www.bankingnews.gr
«Oι καλυμμένες καταθέσεις και οι απαιτήσεις σε συστήματα αποζημίωσης των επενδυτών – καταθετών θα πρέπει να αντικατασταθούν από περιορισμένες εξαιρέσεις κατά τη διακριτική ευχέρεια της αρμόδιας αρχής προκειμένου να διατηρηθεί κάποια ευελιξία».
Για να μεταφραστεί η νομική σαφήνεια των γραφειοκρατών της ΕΚΤ, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι το σημερινό επίπεδο εγγύησης 100.000 ευρώ που προστατεύεται από μηχανισμό εγγύησης μπορεί σύντομα να αποτελεί παρελθόν.
Μην ανησυχούν όμως οι αποταμιευτές, καθώς η ΕΚΤ έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος που μπορεί να προκαλέσει ανησυχία και προτείνει:
«….κατά τη διάρκεια μεταβατικής περιόδου, οι καταθέτες θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε ένα κατάλληλο ποσό των καλυμμένων καταθέσεων τους για να καλύψουν το κόστος ζωής εντός πέντε εργάσιμων ημερών»
Θα πρέπει να περιμένετε μόνο πέντε ημέρες κάποια «αρμόδια αρχή» να κρίνει τι είναι ένα «κατάλληλο ποσό» για τα δικά σας χρήματα και για τον τρόπο ζωής σας.
Αυτά αναφέρονται σε έγγραφο της ΕΚΤ που δημοσιεύθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2017 με τίτλο «σχετικά με τις αναθεωρήσεις του πλαισίου διαχείρισης κρίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Είναι έκτασης 58 σελίδων, η πλειοψηφία των οποίων είναι προτεινόμενες τροποποιήσεις του πλαισίου της Ένωσης για τη διαχείριση κρίσεων και το ισχύον κείμενο της οδηγίας για τις κεφαλαιακές απαιτήσεις (CRD).
Είναι αρκετά βαρετή ανάγνωση, αλλά υπάρχουν μερικά βασικά σημεία που πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό.
Αποδεικνύεται ότι για άλλη μια φορά ότι μια κεντρική τράπεζα μπορεί χειραγωγήσει καταστάσεις πέραν από την νομισματική πολιτική.
Είναι επίσης ένα μάθημα για τους αποταμιευτές να διαφοροποιήσουν τα περιουσιακά στοιχεία τους προκειμένου να μειώσουν την έκθεσή τους σε κινδύνους αντισυμβαλλομένου.
Bail in για ποιους;
Σύμφωνα με την Ανασκόπηση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας του Μαΐου 2016, το εργαλείο διάσωσης της ΕΕ είναι «ευπρόσδεκτο» καθώς:
….συμβάλλει στη μείωση της επιβάρυνσης των φορολογουμένων κατά την διάλυση μεγάλων, συστημικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και μετριάζει μερικά από τα κίνητρα ηθικού κινδύνου που συνδέονται με τράπεζες που απέτυχαν.
Στον διεθνή τύπο είχε αναφερθεί πρόσφατα ότι «τo bail-in είναι θεωρητικά προτιμότερα επειδή διατηρούν την πειθαρχία της αγοράς χωρίς να προκαλούν αδικαιολόγητη βλάβη σε αθώους ανθρώπους».
Κατά άλλους όμως το bail in δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσωρινή επιδιόρθωση των προβλημάτων, κανείς δεν διδάχτηκε από το χάος των κρίσεων.
Αλλά τι γίνεται με τους συνεπείς ανθρώπους που έχουν τοποθετήσει τα χρήματά τους στην τράπεζα, πιστεύοντας ότι είναι ασφαλείς από μια άλλη οικονομική κρίση;
Δεν είναι «αθώοι» και αξίζουν προστασία;
Με βάση το bail in μια τράπεζα που τίθεται σε καθεστώς εξυγίανσης το κράτος μέσω του μηχανισμού εγγύησης καταθέσεων προστατεύει καταθέσεις έως 100 χιλ ευρώ.
Γιατί να αλλάξουν οι κανόνες εγγύησης;
Με βάση την ΕΚΤ εάν η αποτυχία μιας τράπεζας φαίνεται να είναι επικείμενη, ένας σημαντικός αριθμός καλυμμένων καταθετών θα μπορούσε ακόμη να αποσύρει τα κεφάλαιά του άμεσα προκειμένου να εξασφαλίσει τις καταθέσεις του ή επειδή δεν έχει καμία πίστη στο σύστημα εγγύησης.
Αυτό θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικό για τις μεγάλες τράπεζες και να προκαλέσει μια περαιτέρω κρίση εμπιστοσύνης στο σύστημα.
Ένα τέτοιο σενάριο είναι ιδιαίτερα πιθανό για τις μεγάλες τράπεζες, όπου το καθαρό ποσό των καλυμμένων καταθέσεων μπορεί να διαβρώσει την εμπιστοσύνη στην ικανότητα του συστήματος να εγγυάται τις καταθέσεις.
Η ΕΚΤ προτείνει, να δημιουργηθούν «ορισμένες διασφαλίσεις» που θα επιτρέπουν την περιορισμένη πρόσβαση σε καταθέσεις ... για όχι περισσότερο από πέντε εργάσιμες ημέρες
Η περίπτωση της Ιταλίας
Η κατάρρευση των τραπεζών στο Veneto της Ιταλίας κατέστρεψε 200.000 αποταμιευτές και 40.000 επιχειρήσεις.
Πάνω από 31 δισεκ δολάρια ομολόγων έχουν πωληθεί σε απλούς αποταμιευτές, επενδυτές και συνταξιούχους.
Μια μελέτη του ΔΝΤ του 2015 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η διάσωση των 15 μεγαλύτερων τραπεζών της Ιταλίας, θα συνεπαγόταν τη διάσωση μικροεπενδυτών με ομολογιακά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης.
Μόνο τα δύο τρίτα των δυνητικών εγγυήσεων θα επηρεάσουν τους ανώτερους κατόχους ομολόγων, δηλαδή εκείνους που είναι πιθανότερο να είναι θεσμικοί επενδυτές και όχι συνταξιούχοι με περιορισμένα κεφάλαια.
Οι ομολογιούχοι θεωρούνται ως πιστωτές.
Ο ίδιος τύπος πιστωτή, ο οποίος διέπεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία, πρέπει να αναλάβει ευθύνη για την οικονομική αποτυχία της τράπεζας και όχι ο φορολογούμενος.
Αυτό είναι ένα σενάριο εγγύησης.
Σε ένα σενάριο εγγύησης, ο τύπος των κατώτερων ομολόγων που κατέχουν οι μικροεπενδυτές είναι ο πρώτος που θα υποστεί πλήγμα.
Όταν η παλαιότερη τράπεζα του κόσμου Monte dei Paschi di Siena κατέρρευσε οι απλοί άνθρωποι (οι οποίοι τυχαίνουν να είναι φορολογούμενοι) κατείχαν ομολογιακά δάνεια μειωμένης εξασφάλισης ύψους 5 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Αυτά χάθηκαν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών