Με πολιτικούς όρους το ζήτημα των πλειστηριασμών εκθέτει την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας μεγάλη αγανάκτηση στην κοινωνία.
Το μείζον ζήτημα των πλειστηριασμών ειδικά μάλιστα μετά τις απαράδεκτες εικόνες των ΜΑΤ να ρίχνουν χημικά σε πολίτες πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και όχι λαϊκισμό.
Το πρώτο και βασικό ερώτημα που τίθεται είναι ένα το σύνθημα των ανεκδιήγητων λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» είναι πραγματικότητα.
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν.
Το 2006 ή 2007 ή και παλαιότερα κάθε χρόνο οι τράπεζες προέβαιναν σε πλειστηριασμούς 40.000 ακινήτων.
Δηλαδή σε μια περίοδο έκρηξης ΑΕΠ, χορηγήσεων που έφθαναν και τα 25 δισεκ. τον χρόνο και τα NPΕs τα προβληματικά δάνεια ήταν μόλις στο 5% των δανείων και όχι στο 50% που είναι σήμερα, οι τράπεζες σε ετήσια βάση έβγαζαν σε πλειστηριασμό 40.000 ακίνητα.
Παγκοσμίως όταν ένας δανειολήπτης έχει συνάψει ένα δάνειο αυτόματα η τράπεζα του ζητάει μια εγγύηση.
Για την τράπεζα αλλά και για τον πολίτη – δανειολήπτη υπάρχει πέραν των άλλων και ένας ηθικός κίνδυνος.
Να χάσει η τράπεζα το δάνειο και να χάσει ο δανειολήπτης το σπίτι του.
Η σχέση αυτή ρίσκου είναι λογική.
Στην Ελλάδα μια μερίδα πολιτών σύναπτε δάνειο με την προοπτική να μην πληρώσει.
Θα του έμενε το σπίτι και επειδή είναι πρώτη κατοικία η τράπεζα δεν θα μπορούσε να του το πάρει.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας σκέφτεται υγιώς αλλά υπάρχει και επίσης σημαντική μερίδα που σκέφτεται άρρωστα και προβληματικά.
Οι πλειστηριασμοί λοιπόν είναι αναγκαιότητα ώστε κυρίως οι στρατηγικοί κακοπληρωτές να υποχρεωθούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Όμως και οι τράπεζες δεν θα πρέπει να κρυφτούν πίσω από την νομοθεσία.
Δεν μπορεί να βγαίνει το σπίτι ενός φτωχού ανθρώπου σε πλειστηριασμό και εκεί που πρέπει να διεκδικήσουν…προσκρούουν σε εμπόδια πάσης φύσεως;
Οι τράπεζες για να μην κατηγορηθούν από την κοινωνία πρέπει να θέσουν ορισμένα όρια ηθικής που δεν πρέπει να παραβιάσουν.
Μπορεί π.χ. να είναι αυτά το κατώτερο όριο αξίας ενός ακινήτου;
Π.χ. το να βγαίνει σε πλειστηριασμό σπίτι των 40.000 ευρώ είναι τουλάχιστον ντροπή.
Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ντροπιάστηκαν και ξεγυμνώθηκαν
Ο Αλέξης Τσίπρας όταν με άνεση μπορούσε να είναι λαϊκιστής τόνιζε και έγραφε στο twitter κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.
Τα ίδια έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Παπαδημούλης το 2014 και 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι αν δεν κάνουμε λάθος το κόμμα της αριστεράς που θα έδινε μάχη για τους πλειστηριασμούς και τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της αριστεράς που επέτρεψε και επίσημα τους πλειστηριασμούς.
Με πολιτικούς όρους Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
Τότε το σύνθημα κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη ήταν μια πολιτική απάτη, ένα ψεύτικο σύνθημα για να ξεγελάσουν τον κόσμο ώστε να του πάρουν την ψήφο…
Όμως οι πλειστηριασμοί, αποτελούν ένα μέσο άσκησης πίεσης στους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Αρκεί να μπορεί να ασκηθεί πίεση στους στρατηγικούς κακοπληρωτές καθώς πολλά περιουσιακά στοιχεία των στρατηγικών κακοπληρωτών έχουν μεταβιβαστεί.
Με πολιτικούς όρους το ζήτημα των πλειστηριασμών εκθέτει την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας μεγάλη αγανάκτηση στην κοινωνία.
Και μια αλήθεια…
Αυτό που ελάχιστοι αναφέρουν είναι ότι οι πλειστηριασμοί δεν μπορούν να αποτελέσουν την λύση του προβλήματος των προβληματικών δανείων.
Από τους πλειστηριασμούς μπορούν να συγκεντρωθούν 1,5 δισεκ. τον χρόνο σε σύνολο 100 δισεκ. που είναι τα προβληματικά δάνεια.
Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι πλειστηριασμοί με τρόπο που θα ξεπεράσουν τα ηθικά όρια.
Θα είναι λάθος και το λάθος πληρώνεται.
www.bankingnews.gr
Το πρώτο και βασικό ερώτημα που τίθεται είναι ένα το σύνθημα των ανεκδιήγητων λαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» είναι πραγματικότητα.
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν.
Το 2006 ή 2007 ή και παλαιότερα κάθε χρόνο οι τράπεζες προέβαιναν σε πλειστηριασμούς 40.000 ακινήτων.
Δηλαδή σε μια περίοδο έκρηξης ΑΕΠ, χορηγήσεων που έφθαναν και τα 25 δισεκ. τον χρόνο και τα NPΕs τα προβληματικά δάνεια ήταν μόλις στο 5% των δανείων και όχι στο 50% που είναι σήμερα, οι τράπεζες σε ετήσια βάση έβγαζαν σε πλειστηριασμό 40.000 ακίνητα.
Παγκοσμίως όταν ένας δανειολήπτης έχει συνάψει ένα δάνειο αυτόματα η τράπεζα του ζητάει μια εγγύηση.
Για την τράπεζα αλλά και για τον πολίτη – δανειολήπτη υπάρχει πέραν των άλλων και ένας ηθικός κίνδυνος.
Να χάσει η τράπεζα το δάνειο και να χάσει ο δανειολήπτης το σπίτι του.
Η σχέση αυτή ρίσκου είναι λογική.
Στην Ελλάδα μια μερίδα πολιτών σύναπτε δάνειο με την προοπτική να μην πληρώσει.
Θα του έμενε το σπίτι και επειδή είναι πρώτη κατοικία η τράπεζα δεν θα μπορούσε να του το πάρει.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας σκέφτεται υγιώς αλλά υπάρχει και επίσης σημαντική μερίδα που σκέφτεται άρρωστα και προβληματικά.
Οι πλειστηριασμοί λοιπόν είναι αναγκαιότητα ώστε κυρίως οι στρατηγικοί κακοπληρωτές να υποχρεωθούν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
Όμως και οι τράπεζες δεν θα πρέπει να κρυφτούν πίσω από την νομοθεσία.
Δεν μπορεί να βγαίνει το σπίτι ενός φτωχού ανθρώπου σε πλειστηριασμό και εκεί που πρέπει να διεκδικήσουν…προσκρούουν σε εμπόδια πάσης φύσεως;
Οι τράπεζες για να μην κατηγορηθούν από την κοινωνία πρέπει να θέσουν ορισμένα όρια ηθικής που δεν πρέπει να παραβιάσουν.
Μπορεί π.χ. να είναι αυτά το κατώτερο όριο αξίας ενός ακινήτου;
Π.χ. το να βγαίνει σε πλειστηριασμό σπίτι των 40.000 ευρώ είναι τουλάχιστον ντροπή.
Η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ ντροπιάστηκαν και ξεγυμνώθηκαν
Ο Αλέξης Τσίπρας όταν με άνεση μπορούσε να είναι λαϊκιστής τόνιζε και έγραφε στο twitter κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη.
Τα ίδια έλεγε και ο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Παπαδημούλης το 2014 και 2015.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι αν δεν κάνουμε λάθος το κόμμα της αριστεράς που θα έδινε μάχη για τους πλειστηριασμούς και τελικώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα της αριστεράς που επέτρεψε και επίσημα τους πλειστηριασμούς.
Με πολιτικούς όρους Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα.
Τότε το σύνθημα κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη ήταν μια πολιτική απάτη, ένα ψεύτικο σύνθημα για να ξεγελάσουν τον κόσμο ώστε να του πάρουν την ψήφο…
Όμως οι πλειστηριασμοί, αποτελούν ένα μέσο άσκησης πίεσης στους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Αρκεί να μπορεί να ασκηθεί πίεση στους στρατηγικούς κακοπληρωτές καθώς πολλά περιουσιακά στοιχεία των στρατηγικών κακοπληρωτών έχουν μεταβιβαστεί.
Με πολιτικούς όρους το ζήτημα των πλειστηριασμών εκθέτει την αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας μεγάλη αγανάκτηση στην κοινωνία.
Και μια αλήθεια…
Αυτό που ελάχιστοι αναφέρουν είναι ότι οι πλειστηριασμοί δεν μπορούν να αποτελέσουν την λύση του προβλήματος των προβληματικών δανείων.
Από τους πλειστηριασμούς μπορούν να συγκεντρωθούν 1,5 δισεκ. τον χρόνο σε σύνολο 100 δισεκ. που είναι τα προβληματικά δάνεια.
Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν οι πλειστηριασμοί με τρόπο που θα ξεπεράσουν τα ηθικά όρια.
Θα είναι λάθος και το λάθος πληρώνεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών