Η επόμενη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση θα ξεκινήσει από τα «CoCos»
Όλες οι χρηματοπιστωτικές κρίσεις είναι ίδιες και διαφορετικές ταυτόχρονα.
Είναι ίδιες όσον αφορά τα συμπτώματα, την έλλειψη ρευστότητας, των τραπεζικών πτωχεύσεων και της κατάστασης υψηλού πανικού κατά τον οποίο όλοι στον κόσμο θέλουν τα χρήματά τους πίσω την ίδια στιγμή.
Ωστόσο, κάθε κρίση είναι διαφορετική ως προς τις συγκεκριμένες αιτίες της.
Η κρίση της «Tequila» του 1994 προκλήθηκε από την αδυναμία του Μεξικού να αναδιαρθρώσει μέρους του βραχυπρόθεσμου χρέους της.
Η κρίση της Ρωσίας-LTCM του 1998 άρχισε το 1997 με την Ταϊλάνδη να υποτιμά το νόμισμά της.
Αυτός ο πανικός εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο μέσω της Ινδονησίας, της Νότιας Κορέας, της Μαλαισίας και της Ρωσίας πριν τελικά προσγειωθεί στο Greenwich του Connecticut, την έδρα της Long-Term Capital Management.
Η Wall Street, και ειδικότερα η Lehman Brothers, θα ήταν τα επόμενα θύματα.
Φυσικά, η κρίση του 2008 είχε τις ρίζες του στα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, αλλά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλες τις κατηγορίες χρεωστικών υποχρεώσεων, ιδίως τα αμοιβαία κεφάλαια και τις μετοχές των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Αλλά τι γίνεται με την επόμενη κρίση;
Σύμφωνα με άρθρο του Bloomberg, η επόμενη κρίση θα ξεκινήσει στην αγορά χρεογράφων ιδιωτικών τραπεζών.
Ο συγκεκριμένος ένοχος είναι ένα είδος χρέους που ονομάζεται «contingent convertible» χρέος ή «CoCos».
Τα ομόλογα αυτά ξεκινούν όπως το συνηθισμένο χρέος, αλλά μια τράπεζα που διατρέχει κίνδυνο μπορεί να τα μετατρέψει σε ίδια κεφάλαια για να βελτιώσει τους δείκτες κεφαλαίου.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κάτοχοι ομολόγων το γνωρίζουν και αρχίζουν να πουλούν τα ομόλογα πριν η τράπεζα προλάβει να πατήσει τη σκανδάλη στη ρήτρα μετατροπής.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει ένα «bank run» αλλά και την αθρόα πώληση σε άλλα ομόλογα.
Αντί να προσθέσει ασφάλεια στις τραπεζικές δομές κεφαλαίου, τα CoCos μπορεί να κάνουν τις τράπεζες πιο ασταθείς με την ανάφλεξη οικονομικών πανικών.
Αυτό είναι μόνο ένα ακόμη παράδειγμα της πολυπλοκότητας των κεφαλαιαγορών και σηματοδοτεί το γεγονός ότι η επόμενη κρίση θα είναι χειρότερη από την τελευταία.
Η ουσία είναι ότι σήμερα, ο συστημικός κίνδυνος είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ.
Κάθε νέα κρίση είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη.
Οι υπερβολικά μεγάλες τράπεζες (συστημικές) είναι μεγαλύτερες από ποτέ, έχουν μεγαλύτερο ποσοστό από το συνολικό ενεργητικό του τραπεζικού συστήματος και έχουν τρισεκατομμύρια δολάρια σε παράγωγα.
Οι νέοι αυτοματοποιημένοι αλγόριθμοι διαπραγμάτευσης, όπως οι τεχνικές συναλλαγών υψηλής συχνότητας που χρησιμοποιούνται στις χρηματιστηριακές αγορές, θα μπορούσαν να αυξήσουν τη ρευστότητα σε κανονικές συνθήκες, αλλά η ρευστότητα θα μπορούσε να εξαφανιστεί αμέσως σε περιόδους πίεσης στην αγορά.
Και όταν ο καταλύτης πυροδοτηθεί και αρχίσει ο πανικός, η απρόσωπη δυναμική αναλαμβάνει μια δική της ζωή.
Αυτά τα είδη ξαφνικών, απροσδόκητων συντριβών που φαίνεται να εμφανίζονται από το πουθενά είναι απόλυτα συνεπείς με τις προβλέψεις της θεωρίας περιπλοκότητας.
Σε περίπλοκα συστήματα όπως οι κεφαλαιαγορές, ο κίνδυνος είναι μια εκθετική λειτουργία της κλίμακας του συστήματος.
Η αύξηση της κλίμακας της αγοράς συσχετίζεται με τις εκθετικά μεγάλες καταρρεύσεις της αγοράς.
Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέγεθος του συστήματος συνεπάγεται στην μελλοντική παγκόσμια κρίση ρευστότητας και δημιουργεί πανικό στην αγορά πολύ μεγαλύτερο από τον πανικό του 2008.
Η ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να αντιμετωπίσουν μια νέα κρίση περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα χαμηλά επιτόκια και τους υπερδιογκωμένους ισολογισμούς τους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη εξομαλυνθεί από την τελευταία κρίση.
Οι αγορές βρίσκονται ακόμη σε επισφαλή θέση και η αστάθεια είναι υψηλή.
Ανεξάρτητα από το ποια κατεύθυνση πηγαίνουν οι αγορές από εδώ, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους κινδύνους που οι κρυφές συνδέσεις δημιουργούν στις σύγχρονες κεφαλαιαγορές.
Έχουμε ήδη μια διόρθωση το 2018.
Αλλά η επόμενη διόρθωση θα μπορούσε να μετατραπεί σε οικονομική κρίση προκαλώντας πτώση 30% ή 40%.
Οι συνθήκες ισχύουν.
www.bankingnews.gr
Είναι ίδιες όσον αφορά τα συμπτώματα, την έλλειψη ρευστότητας, των τραπεζικών πτωχεύσεων και της κατάστασης υψηλού πανικού κατά τον οποίο όλοι στον κόσμο θέλουν τα χρήματά τους πίσω την ίδια στιγμή.
Ωστόσο, κάθε κρίση είναι διαφορετική ως προς τις συγκεκριμένες αιτίες της.
Η κρίση της «Tequila» του 1994 προκλήθηκε από την αδυναμία του Μεξικού να αναδιαρθρώσει μέρους του βραχυπρόθεσμου χρέους της.
Η κρίση της Ρωσίας-LTCM του 1998 άρχισε το 1997 με την Ταϊλάνδη να υποτιμά το νόμισμά της.
Αυτός ο πανικός εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο μέσω της Ινδονησίας, της Νότιας Κορέας, της Μαλαισίας και της Ρωσίας πριν τελικά προσγειωθεί στο Greenwich του Connecticut, την έδρα της Long-Term Capital Management.
Η Wall Street, και ειδικότερα η Lehman Brothers, θα ήταν τα επόμενα θύματα.
Φυσικά, η κρίση του 2008 είχε τις ρίζες του στα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, αλλά εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλες τις κατηγορίες χρεωστικών υποχρεώσεων, ιδίως τα αμοιβαία κεφάλαια και τις μετοχές των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Αλλά τι γίνεται με την επόμενη κρίση;
Σύμφωνα με άρθρο του Bloomberg, η επόμενη κρίση θα ξεκινήσει στην αγορά χρεογράφων ιδιωτικών τραπεζών.
Ο συγκεκριμένος ένοχος είναι ένα είδος χρέους που ονομάζεται «contingent convertible» χρέος ή «CoCos».
Τα ομόλογα αυτά ξεκινούν όπως το συνηθισμένο χρέος, αλλά μια τράπεζα που διατρέχει κίνδυνο μπορεί να τα μετατρέψει σε ίδια κεφάλαια για να βελτιώσει τους δείκτες κεφαλαίου.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κάτοχοι ομολόγων το γνωρίζουν και αρχίζουν να πουλούν τα ομόλογα πριν η τράπεζα προλάβει να πατήσει τη σκανδάλη στη ρήτρα μετατροπής.
Αυτό μπορεί να προκαλέσει ένα «bank run» αλλά και την αθρόα πώληση σε άλλα ομόλογα.
Αντί να προσθέσει ασφάλεια στις τραπεζικές δομές κεφαλαίου, τα CoCos μπορεί να κάνουν τις τράπεζες πιο ασταθείς με την ανάφλεξη οικονομικών πανικών.
Αυτό είναι μόνο ένα ακόμη παράδειγμα της πολυπλοκότητας των κεφαλαιαγορών και σηματοδοτεί το γεγονός ότι η επόμενη κρίση θα είναι χειρότερη από την τελευταία.
Η ουσία είναι ότι σήμερα, ο συστημικός κίνδυνος είναι πιο επικίνδυνος από ποτέ.
Κάθε νέα κρίση είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη.
Οι υπερβολικά μεγάλες τράπεζες (συστημικές) είναι μεγαλύτερες από ποτέ, έχουν μεγαλύτερο ποσοστό από το συνολικό ενεργητικό του τραπεζικού συστήματος και έχουν τρισεκατομμύρια δολάρια σε παράγωγα.
Οι νέοι αυτοματοποιημένοι αλγόριθμοι διαπραγμάτευσης, όπως οι τεχνικές συναλλαγών υψηλής συχνότητας που χρησιμοποιούνται στις χρηματιστηριακές αγορές, θα μπορούσαν να αυξήσουν τη ρευστότητα σε κανονικές συνθήκες, αλλά η ρευστότητα θα μπορούσε να εξαφανιστεί αμέσως σε περιόδους πίεσης στην αγορά.
Και όταν ο καταλύτης πυροδοτηθεί και αρχίσει ο πανικός, η απρόσωπη δυναμική αναλαμβάνει μια δική της ζωή.
Αυτά τα είδη ξαφνικών, απροσδόκητων συντριβών που φαίνεται να εμφανίζονται από το πουθενά είναι απόλυτα συνεπείς με τις προβλέψεις της θεωρίας περιπλοκότητας.
Σε περίπλοκα συστήματα όπως οι κεφαλαιαγορές, ο κίνδυνος είναι μια εκθετική λειτουργία της κλίμακας του συστήματος.
Η αύξηση της κλίμακας της αγοράς συσχετίζεται με τις εκθετικά μεγάλες καταρρεύσεις της αγοράς.
Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέγεθος του συστήματος συνεπάγεται στην μελλοντική παγκόσμια κρίση ρευστότητας και δημιουργεί πανικό στην αγορά πολύ μεγαλύτερο από τον πανικό του 2008.
Η ικανότητα των κεντρικών τραπεζών να αντιμετωπίσουν μια νέα κρίση περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα χαμηλά επιτόκια και τους υπερδιογκωμένους ισολογισμούς τους, οι οποίοι δεν έχουν ακόμη εξομαλυνθεί από την τελευταία κρίση.
Οι αγορές βρίσκονται ακόμη σε επισφαλή θέση και η αστάθεια είναι υψηλή.
Ανεξάρτητα από το ποια κατεύθυνση πηγαίνουν οι αγορές από εδώ, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους κινδύνους που οι κρυφές συνδέσεις δημιουργούν στις σύγχρονες κεφαλαιαγορές.
Έχουμε ήδη μια διόρθωση το 2018.
Αλλά η επόμενη διόρθωση θα μπορούσε να μετατραπεί σε οικονομική κρίση προκαλώντας πτώση 30% ή 40%.
Οι συνθήκες ισχύουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών