Oι τράπεζες χρειάζονται πάλι ισχυρά προσωποκεντρικά μοντέλα όπου το διοικητικό συμβούλιο δεν θα είναι ένας άβουλος μηχανισμός.
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα....λάθος..... το αλλοδαπό τραπεζικό σύστημα της Ελλάδος έπαψε να είναι ελληνικό όταν άλλαξε το 75% των μελών στα διοικητικά συμβούλια.
Ίσως τα διοικητικά συμβούλια των ελληνικών τραπεζών να είναι τα μόνο στον κόσμο που στις συνεδριάσεις δεν γίνεται χρήσης της εθνικής γλώσσας τα ελληνικά αλλά τα αγγλικά καθώς οι ξένοι πλειοψηφούν.
Ο έλεγχος των τραπεζών χάθηκε αθόρυβα, η ΕΚΤ όταν κατάλαβε ότι πρέπει η Ελλάδα να τεθεί σε ομηρία αποφάσισε μέσω του SSM του Μόνιμου Εποπτικού Μηχανισμού των τραπεζών να ελέγξει τις ελληνικές τράπεζες.
Κανείς μέτοχος δεν εμφανιζόταν και έτσι ελέγχουν τις τράπεζες μη έχοντας βάλει ούτε ένα ευρώ.
Τα διοικητικά συμβούλια είναι ο νέος τρόπος ελέγχου των ελληνικών τραπεζών και η διαδικασία είναι λάθος.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που στα διοικητικά συμβούλια όλα τα μέλη είναι τραπεζικά στελέχη, αυτό δεν συμβαίνει στις ιταλικές, τις γερμανικές ή τις αμερικανικές τράπεζες.
Ο έλεγχος των ελληνικών τραπεζών χάθηκε.
Όπως απέδειξε και η περίπτωση Φραγκιαδάκη στην Εθνική όπου το διοικητικό συμβούλιο τον καθαίρεσε – για τους λόγους που έχει αναλύσει το bankingnews – άρα τον έλεγχο, την εξουσία σε μια τράπεζα δεν την ασκεί ο διευθύνων σύμβουλος αλλά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Η εξέλιξη αυτή φέρνει στο προσκήνιο ένα καίριο ζήτημα.
Πως πρέπει να είναι οι CEO των ελληνικών τραπεζών, υποχείρια των διοικητικών συμβουλίων ή ισχυρές προσωπικότητες;
Στο παρελθόν είναι αληθές κυριάρχησε ένα μοντέλο αρκετά προσωποκεντρικό όπου ο CEO ήταν ενός ανδρός αρχή είχε τον πρώτο και τον απόλυτο ρόλο και λόγο.
Δεν πήγαινε κόντρα στο διοικητικό συμβούλιο αλλά η άποψη του CEO είχε τεράστια δύναμη.
Στο παρελθόν τα προσωποκεντρικά μοντέλα διοίκησης ανέδειξαν τραπεζίτες κύρους, μεγάλες προσωπικότητες όπως ήταν ο Μ. Σάλλας ως ιδρυτής, ο Κωστόπουλος στην Alpha bank ή ο Καρατζάς στην Εθνική τράπεζα.
Αυτοί οι κορυφαίοι ιδρυτές και τραπεζικοί παράγοντες δημιούργησαν μια γενιά τραπεζικών στελεχών που απαρτιζόταν από Νανόπουλο, Καραμούζη, Μπαλή, Ταμβακάκη, Αράπογλου, Θωμόπουλο, Μαντζούνη, Αρώνη, Φιλάρετο, Θεοδωρίδη.
Τα στελέχη αυτά αποτέλεσαν τον πυλώνα της 10ετούς ανάπτυξης του ελληνικού banking το 2000 με 2009 η χρυσή 10ετία των ελληνικών τραπεζών.
Η καταστροφή του 2011-2012 είχε ως αποτέλεσμα τεράστιες αλλαγές που στο τέλος οδήγησαν στην απομάκρυνση του πυρήνα των ελλήνων τραπεζιτών και την ανάδειξη νέων στελεχών όπως ο Φ. Καραβίας, ο Χ. Μεγάλου κ.α.
Σε όλες τις περιπτώσεις το διοικητικό συμβούλιο ενώ αναβαθμιζόταν ο διευθύνων σύμβουλος είχε πρώτο ρόλο και λόγο.
Φθάνοντας στο σήμερα η μετατόπιση από τα προσωποκεντρικά τραπεζικά συστήματα στην εποχή όπου ο CEO δεν αποφασίζει αλλά το διοικητικό συμβούλιο αποφασίζει και ο CEO εκτελεί ως εκτελεστικό μέλος έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα.
Πλέον το ελληνικό banking δεν χρειάζεται τους έμπειρους, τους ικανούς, τους τραπεζίτες με αυτοπεποίθηση, τους τραπεζίτες μπροστάρηδες εξελίξεων αλλά στελέχη ικανά μεν αλλά υποχείρια δε…
Η περίπτωση Φραγκιαδάκη μας έδειξε ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής πρέπει να είναι ένα καλό παιδί, που να λέει σε όλα ναι και το κυριότερο να εκτελεί πιστά και άβουλα ότι του λένε.
Ο μετασχηματισμός του ελληνικού banking από τα προσωποκεντρικά μοντέλα που στηρίζονταν σε προσωπικότητες μεγάλου κύρους… σε στελέχη άχρωμα αλλά ικανούς τεχνοκράτες….δεν είμαστε βέβαιοι ότι είναι το σωστό μοντέλο.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα χρειάζονται τον ένα, τον ισχυρό, τον τραπεζίτη κύρους, χρειάζονται μια ικανή διοικητική ομάδα και ένα ανοικτόμυαλο διοικητικό συμβούλιο.
Εάν υιοθετήσουμε το μοντέλο του SSM είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι οι τράπεζες θα παραμείνουν σε ομηρία, άνευρες αδύναμες, χωρίς πρωτοβουλία κινήσεων.
Δεν υπάρχουν ικανοί managers;
Ναι στελέχη όπως ο Καραβίας ή ο Μεγάλου ή στελέχη όπως Καλαντώνης και Ιωάννου είναι ικανότατοι χωρίς καμία αμφιβολία και αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις μια νέας ομάδας τεχνοκρατών που λέμε ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί γιατί το σύστημα θα πήγαινε κατά διαόλου μεριά..
Με αφορμή τις διοικητικές αλλαγές στις τράπεζες που έρχονται θα πρέπει και η κυβέρνηση να επανακαθορίσει την στάση της και να αλλάξει αυτό το παθογενές σύστημα αστείας διακυβέρνησης.
Όσοι συμμετάσχουν για να αναλάβουν πόστα στο ελληνικό banking θα πρέπει να απαντήσουν στο εξής ερώτημα
Είναι ισχυρές προσωπικότητες και εάν ναι μπορούν να αποδεχθούν να γίνουν μαριονέτες;
Δεν είναι ισχυρές προσωπικότητες και δέχονται να γίνουν υποχείρια;
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι τράπεζες χρειάζονται πάλι ισχυρά προσωποκεντρικά μοντέλα όπου το διοικητικό συμβούλιο δεν θα είναι ένας άβουλος μηχανισμός.
Θέλουμε διευθύνοντες συμβούλους με κύρος και θέλουμε διοικητικά συμβούλια με θετικό πρόσημο.
Μην μετεξελιχθούν οι τράπεζες σε σκακιέρα ισορροπιών τρόμου που δεν ξέρεις εάν η βασίλισσα, ο πύργος ή ο στρατιώτης θα πέσει πρώτος λόγω εσωτερικής διχόνοιας.
Ένας πολύ έμπειρος τραπεζίτης μας ανέφερε ότι πρέπει να δοθεί χώρος και χρόνος σε νέους managers να αναλάβουν τα ηνία των τραπεζών.
Ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς λέει ο θυμόσοφος λαός και προφανώς κάτι ξέρει καλύτερα από εμάς…
Υποσημείωση
Η εταιρική διακυβέρνηση είναι δημιούργημα όχι με στόχο την διαφάνεια αλλά τον έλεγχο, η διαφάνεια είναι το πρόσχημα, ο έλεγχος είναι ο στόχος.
www.bankingnews.gr
Ίσως τα διοικητικά συμβούλια των ελληνικών τραπεζών να είναι τα μόνο στον κόσμο που στις συνεδριάσεις δεν γίνεται χρήσης της εθνικής γλώσσας τα ελληνικά αλλά τα αγγλικά καθώς οι ξένοι πλειοψηφούν.
Ο έλεγχος των τραπεζών χάθηκε αθόρυβα, η ΕΚΤ όταν κατάλαβε ότι πρέπει η Ελλάδα να τεθεί σε ομηρία αποφάσισε μέσω του SSM του Μόνιμου Εποπτικού Μηχανισμού των τραπεζών να ελέγξει τις ελληνικές τράπεζες.
Κανείς μέτοχος δεν εμφανιζόταν και έτσι ελέγχουν τις τράπεζες μη έχοντας βάλει ούτε ένα ευρώ.
Τα διοικητικά συμβούλια είναι ο νέος τρόπος ελέγχου των ελληνικών τραπεζών και η διαδικασία είναι λάθος.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που στα διοικητικά συμβούλια όλα τα μέλη είναι τραπεζικά στελέχη, αυτό δεν συμβαίνει στις ιταλικές, τις γερμανικές ή τις αμερικανικές τράπεζες.
Ο έλεγχος των ελληνικών τραπεζών χάθηκε.
Όπως απέδειξε και η περίπτωση Φραγκιαδάκη στην Εθνική όπου το διοικητικό συμβούλιο τον καθαίρεσε – για τους λόγους που έχει αναλύσει το bankingnews – άρα τον έλεγχο, την εξουσία σε μια τράπεζα δεν την ασκεί ο διευθύνων σύμβουλος αλλά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.
Η εξέλιξη αυτή φέρνει στο προσκήνιο ένα καίριο ζήτημα.
Πως πρέπει να είναι οι CEO των ελληνικών τραπεζών, υποχείρια των διοικητικών συμβουλίων ή ισχυρές προσωπικότητες;
Στο παρελθόν είναι αληθές κυριάρχησε ένα μοντέλο αρκετά προσωποκεντρικό όπου ο CEO ήταν ενός ανδρός αρχή είχε τον πρώτο και τον απόλυτο ρόλο και λόγο.
Δεν πήγαινε κόντρα στο διοικητικό συμβούλιο αλλά η άποψη του CEO είχε τεράστια δύναμη.
Στο παρελθόν τα προσωποκεντρικά μοντέλα διοίκησης ανέδειξαν τραπεζίτες κύρους, μεγάλες προσωπικότητες όπως ήταν ο Μ. Σάλλας ως ιδρυτής, ο Κωστόπουλος στην Alpha bank ή ο Καρατζάς στην Εθνική τράπεζα.
Αυτοί οι κορυφαίοι ιδρυτές και τραπεζικοί παράγοντες δημιούργησαν μια γενιά τραπεζικών στελεχών που απαρτιζόταν από Νανόπουλο, Καραμούζη, Μπαλή, Ταμβακάκη, Αράπογλου, Θωμόπουλο, Μαντζούνη, Αρώνη, Φιλάρετο, Θεοδωρίδη.
Τα στελέχη αυτά αποτέλεσαν τον πυλώνα της 10ετούς ανάπτυξης του ελληνικού banking το 2000 με 2009 η χρυσή 10ετία των ελληνικών τραπεζών.
Η καταστροφή του 2011-2012 είχε ως αποτέλεσμα τεράστιες αλλαγές που στο τέλος οδήγησαν στην απομάκρυνση του πυρήνα των ελλήνων τραπεζιτών και την ανάδειξη νέων στελεχών όπως ο Φ. Καραβίας, ο Χ. Μεγάλου κ.α.
Σε όλες τις περιπτώσεις το διοικητικό συμβούλιο ενώ αναβαθμιζόταν ο διευθύνων σύμβουλος είχε πρώτο ρόλο και λόγο.
Φθάνοντας στο σήμερα η μετατόπιση από τα προσωποκεντρικά τραπεζικά συστήματα στην εποχή όπου ο CEO δεν αποφασίζει αλλά το διοικητικό συμβούλιο αποφασίζει και ο CEO εκτελεί ως εκτελεστικό μέλος έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα.
Πλέον το ελληνικό banking δεν χρειάζεται τους έμπειρους, τους ικανούς, τους τραπεζίτες με αυτοπεποίθηση, τους τραπεζίτες μπροστάρηδες εξελίξεων αλλά στελέχη ικανά μεν αλλά υποχείρια δε…
Η περίπτωση Φραγκιαδάκη μας έδειξε ότι ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής πρέπει να είναι ένα καλό παιδί, που να λέει σε όλα ναι και το κυριότερο να εκτελεί πιστά και άβουλα ότι του λένε.
Ο μετασχηματισμός του ελληνικού banking από τα προσωποκεντρικά μοντέλα που στηρίζονταν σε προσωπικότητες μεγάλου κύρους… σε στελέχη άχρωμα αλλά ικανούς τεχνοκράτες….δεν είμαστε βέβαιοι ότι είναι το σωστό μοντέλο.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι τράπεζες στην Ελλάδα χρειάζονται τον ένα, τον ισχυρό, τον τραπεζίτη κύρους, χρειάζονται μια ικανή διοικητική ομάδα και ένα ανοικτόμυαλο διοικητικό συμβούλιο.
Εάν υιοθετήσουμε το μοντέλο του SSM είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι οι τράπεζες θα παραμείνουν σε ομηρία, άνευρες αδύναμες, χωρίς πρωτοβουλία κινήσεων.
Δεν υπάρχουν ικανοί managers;
Ναι στελέχη όπως ο Καραβίας ή ο Μεγάλου ή στελέχη όπως Καλαντώνης και Ιωάννου είναι ικανότατοι χωρίς καμία αμφιβολία και αποτελούν φωτεινές εξαιρέσεις μια νέας ομάδας τεχνοκρατών που λέμε ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί γιατί το σύστημα θα πήγαινε κατά διαόλου μεριά..
Με αφορμή τις διοικητικές αλλαγές στις τράπεζες που έρχονται θα πρέπει και η κυβέρνηση να επανακαθορίσει την στάση της και να αλλάξει αυτό το παθογενές σύστημα αστείας διακυβέρνησης.
Όσοι συμμετάσχουν για να αναλάβουν πόστα στο ελληνικό banking θα πρέπει να απαντήσουν στο εξής ερώτημα
Είναι ισχυρές προσωπικότητες και εάν ναι μπορούν να αποδεχθούν να γίνουν μαριονέτες;
Δεν είναι ισχυρές προσωπικότητες και δέχονται να γίνουν υποχείρια;
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι τράπεζες χρειάζονται πάλι ισχυρά προσωποκεντρικά μοντέλα όπου το διοικητικό συμβούλιο δεν θα είναι ένας άβουλος μηχανισμός.
Θέλουμε διευθύνοντες συμβούλους με κύρος και θέλουμε διοικητικά συμβούλια με θετικό πρόσημο.
Μην μετεξελιχθούν οι τράπεζες σε σκακιέρα ισορροπιών τρόμου που δεν ξέρεις εάν η βασίλισσα, ο πύργος ή ο στρατιώτης θα πέσει πρώτος λόγω εσωτερικής διχόνοιας.
Ένας πολύ έμπειρος τραπεζίτης μας ανέφερε ότι πρέπει να δοθεί χώρος και χρόνος σε νέους managers να αναλάβουν τα ηνία των τραπεζών.
Ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς λέει ο θυμόσοφος λαός και προφανώς κάτι ξέρει καλύτερα από εμάς…
Υποσημείωση
Η εταιρική διακυβέρνηση είναι δημιούργημα όχι με στόχο την διαφάνεια αλλά τον έλεγχο, η διαφάνεια είναι το πρόσχημα, ο έλεγχος είναι ο στόχος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών