Υπάρχουν ακόμη σημαντικές παθογένειες στην Ελλάδα, στην οικονομία, τις τράπεζες.
Η Ελλάδα εκτός των μνημονίων, εκτός του ΔΝΤ, με «λύση» στο χρέος και με την κυβέρνηση να δίνει στις 22 Ιουνίου στο Ζάππειο με γραβάτες ή χωρίς γραβάτες ο έλληνας πρωθυπουργός αλλά όλα αυτά εντάσσονται στο πλαίσιο των επικοινωνιακών show.
Τον Τσίπρα δεν μπορεί να τον κατηγορήσεις για το επικοινωνιακό θέατρο γιατί και ο Μητσοτάκης της ΝΔ να βρισκόταν στην ίδια θέση ανάλογο show θα υιοθετούσε με την διαφορά όμως ότι η γραβάτα δεν θα εναλλασσόταν.
Όμως η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το πολιτικό μήνυμα ότι η συμφωνία στο χρέος και στο cash buffer αλλάζουν την Ελλάδα, βγαίνει από τα μνημόνια, βγαίνει από την κρίση, έρχεται η ανάπτυξη.
Θεωρητικά μετά από ένα μακροχρόνιο καθοδικό κύκλο ιστορικής καταστροφής είναι αλήθεια ότι θα ακολουθήσει ένας ανοδικός κύκλος.
Η θεωρία ότι με βάση την βιαιότητα προσαρμογής του καθοδικού κύκλου θα είναι ανάλογη η αντίδραση του ανοδικού κύκλου δηλαδή βίαιη άνοδος…δεν θα επιβεβαιωθεί.
Υπάρχουν ακόμη σημαντικές παθογένειες στην Ελλάδα, στην οικονομία, τις τράπεζες.
Η κρίση δεν έχει νικηθεί....η Ελλάδα έχει ηττηθεί από την κρίση
-Με μείωση του ΑΕΠ κατά 35 δισ.
-Με μείωση των καταθέσεων κατά 110 δισεκ.
-Με δημιουργία 92 δισεκ. προβληματικών ανοιγμάτων - είχαν φθάσει έως τα 116 δισ -
-Με την μείωση των δανείων κατά 60 δισεκ.
Με όρους αρνητικής επίδρασης των πολιτικών ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική οικονομία είναι καλό να θυμηθούμε ότι προκάλεσε
Ζημία από το ΑΕΠ 2015 με 2016 περί τα 10 δισεκ.
Ζημία από τις καταθέσεις 36 δισεκ.
Ζημία από τα NPLs 18 δισεκ.
Ζημία στην ιδιωτική οικονομία και αγορά όπως το χρηματιστήριο 10 δισεκ.
Ζημία 39 δισεκ. από την αποτυχημένη επένδυση του ελληνικού κράτους στις τράπεζες.
Σε 23 μήνες η εθνική οικονομία υπέστη ζημία 113 δισεκ. ευρώ.
Η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να συνάψει δάνειο έως 86 δισεκ. ευρώ για να καλύψει όλη αυτή την εθνική τραγωδία.
Άρα ζημία 113 δισεκ. από τους 24 μήνες διακυβέρνησης της Αριστεράς το 2015 και 2016 και έως 86 δισεκ. νέο δάνειο για να καλυφθεί η ζημία που προκάλεσε η διακυβέρνηση της Αριστεράς.
Η αριστερή διακυβέρνηση κόστισε στον ελληνικό λαό 200 δισεκ. ευρώ δηλαδή κόστισε ένα ΑΕΠ.
Η ανάλυση του bankingnews θα εστιαστεί σε τρεις άξονες
1)Ποια τα δυνητικά οφέλη από την συμφωνία για το χρέος και το κεφαλαιακό μαξιλάρι των 24,1 δισεκ. ευρώ;
2)Γιατί το χρέος δεν είναι βιώσιμο και η οικονομία θα πορευθεί σε περιβάλλον μεγάλης αβεβαιότητας
3)Ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι που θα μπορούσαν να πριμοδοτήσουν εκ νέου αποσταθεροποίηση στην οικονομία της Ελλάδος.
Τα δυνητικά οφέλη
Για να μην θεωρηθούμε ότι αντιμετωπίζουμε με παρωπίδες την συμφωνία στις 21 Ιουνίου 2018 θα πρέπει να δούμε πόσο ωφελεί την οικονομία.
Η επιμήκυνση 10 χρόνια στα δάνεια του EFSF τα 96,4 δισεκ. σε σύνολο δανείων 245 δισεκ και η 10ετής παράταση στην πληρωμή των τόκων για τα ίδια δάνεια καθώς και η τμηματική καταβολή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα ΑNFA και SNP – με όρους – αποτελούν το πακέτο των παρεμβάσεων στο χρέος.
Επίσης δίδεται και ένα κεφαλαιακό μαξιλάρι 24,1 δισεκ. που μαζί με τα 6,2 δισεκ. που ήδη διαθέτει η Ελλάδα προσεγγίζει τα 30,3 δισεκ. ευρώ.
Ήδη ο ESM υποστηρίζει ότι συνολικά το όφελος από τις συνολικές παρεμβάσεις στο ελληνικό χρέος με τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι 12,5 δισεκ. από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα και 1,5 δισεκ. πάγωμα τόκων σε ετήσια βάση λόγω του 10ετούς παγώματος των τόκων στα δάνεια του EFSF δηλαδή 1,5 Χ 10 =15 δισεκ. σε παρούσες αξίες.
Προσθέτοντας το όφελος από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα στο χρέος, προσθέτοντας το όφελος από τα μακροπρόθεσμα μέτρα στο χρέος μπορεί να ειπωθεί ότι προκύπτει ένα όφελος με αναγωγή σε παρούσες αξίες περίπου 25 δισεκ. ευρώ.
Τα 25 δισεκ. αντιστοιχούν στο 7,3% του συνόλου του ελληνικού χρέους.
Τα μέτρα για το ελληνικό χρέος είχαν μια μικρή επίδραση στην τιμολόγηση του ελληνικού κινδύνου με τις αποδόσεις των ομολόγων να μειώνονται από 4,30% στο 4,15%.
Όμως η διατηρούμενη κρίση στην Ιταλία και οι ανησυχίες για την πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση συντηρεί τις αποδόσεις των ομολόγων στο 2,72%...
Η Ελλάδα βελτιώθηκε λόγω των μέτρων για το χρέος αρχικά αλλά στην συνέχεια η επιδείνωση στην Ιταλία…παρέσυρε και την Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί από την Ιταλία, δεν μπορεί να αυτονομηθεί.
Διατήρηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων π.χ. στο 10ετές λίγο κάτω από 4% π.χ. 3,90% με 3,80% θα μπορούσε να συμβεί σε ένα βέλτιστο σενάριο αλλά εάν η Ιταλία δεν βελτιωθεί ο στόχος δεν είναι διατηρήσιμος.
Μείωση του κόστους χρηματοδότησης π.χ. στα επίπεδα της Πορτογαλίας στο 1,80% στην 10ετία δεν μπορεί να επιτευχθεί για τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα…
Όμως μείωση του κόστους του ελληνικού κινδύνου θα μπορούσε να συμβάλλει στις καλύτερες συνθήκες άντλησης κεφαλαίων από τράπεζες και εταιρίες.
Οπότε τα μέτρα για το ελληνικό χρέος έχουν πολύ περιορισμένο όφελος για την Ελλάδα, θα μπορούσαν όμως να βελτιώσουν το κόστος χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα.
Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο
Με συνολικό χρέος 340 δισεκ. εκ των οποίων 245 δισεκ. από τους δανειστές – το χρέος θα αυξηθεί λόγω του κεφαλαιακού cash buffer των 24,1 δισεκ. – δεν είναι βιώσιμο.
Την βιωσιμότητα αμφισβητούν το ΔΝΤ όπως θα προκύψει στην έκθεση βιωσιμότητας στο δυσμενές σενάριο για μετά το 2033, την βιωσιμότητα αμφισβητούν η ΕΚΤ που θα ήθελε εμπροσθοβαρή μέτρα για το χρέος, την βιωσιμότητα αμφισβητούν και οι αγορές.
Με ρεαλιστικά κριτήρια ας υποθέσουμε ότι σε ένα βάθος ετών ο μέσος όρος του δανεισμού της Ελλάδος θα είναι 2%.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι θα είναι 2,5% άπαξ και θα μετατοπίζεται το χρέος από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και δεν θα υπάρχουν προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.
Με κόστος στο χρέος 2% σημαίνει ανάγκη για πληρωμή τόκων 6,8 δισεκ. ευρώ που σημαίνει ότι χρειάζεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,6% με 3,8%.
Η Ελλάδα έχει δεσμευθεί ότι έως το 2060 θα επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 2,2%.
Υπάρχει μια ψευδαίσθηση ότι τα 340 δισεκ. του δημοσίου χρέους θα μετατραπούν σε κάτι άλλο.
Ήταν 340 δισεκ. και θα αυξηθούν με το νέο cash buffer αλλά σίγουρα δεν θα μειωθεί.
Η Ελλάδα και ειδικά οι ευρωπαίοι ουσιαστικά επιχείρησαν για τα επόμενα 2-3 χρόνια να μην αποτελεί η Ελλάδα ξανά χώρα –αιτία αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης.
Ο σκοπός αυτός επιτεύχθηκε, αλλά το χρέος δεν έγινε βιώσιμο.
Βιώσιμο χρέος σημαίνει να μπορεί μια χώρα να εξυπηρετεί τόκους και κεφάλαιο και αυτό η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει.
Ποιοι οι δυνητικοί κίνδυνοι της Ελλάδος;
Οι ευρωπαίοι θα πραγματοποιούν 3-4 φορές τον χρόνο ελέγχους στην ελληνική οικονομία ακριβώς για να μην εξοκείλει το πρόγραμμα για να μην εγκαταλειφθούν οι υποχρεώσεις και οι μεταρρυθμίσεις.
Όμως ο βασικότερος κίνδυνος για την Ελλάδα σχετίζεται την χρήση του κεφαλαιακού αποθέματος.
Τα 24,1 δισεκ. cash buffer ενώ δόθηκαν για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών 8-10 δισεκ. σε ετήσια βάση περίπου καθώς και στην μερική αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ τα οποία από 10,5 δισεκ. θα μειωθούν κατά 3,3 δισεκ. στα 7,2 δισεκ. οι αγορές θα ανησυχήσουν εάν η Ελλάδα κάνει χρήση αυτού του κεφαλαιακού μαξιλαριού.
Το κεφαλαιακό μαξιλάρι υπάρχει ως δικλείδα ασφαλείας, όχι για να χρησιμοποιηθεί αλλά για να λειτουργήσει ως μηχανισμός μείωσης του κόστους δανεισμού.
Η περίπτωση της Ιταλίας όπως βλέπουμε επισκιάζει τα οφέλη των μέτρων αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Η κατάργηση της ποσοτικής χαλάρωσης επίσης θα επηρεάσει αρνητικά τις αποδόσεις των ομολόγων.
Η Ελλάδα δεν θα γίνει Πορτογαλία με όρους κόστους χρηματοδότησης – χρειαζόμαστε χρόνια – οπότε κάθε φορά που η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές υποχρεωτικά θα αυξάνεται το κόστος για την Ελλάδα.
Το 0,89% με 0,99% που είναι τα επιτόκια του ESM θα αντικατασταθούν με επιτόκια 3% ή 4% οπότε το κόστος εξυπηρέτησης θα αυξηθεί που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση στο προφίλ βιωσιμότητας.
Η κυβέρνηση της Ελλάδος για να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη αναφέρει κεκαλυμμένα ότι σχεδιάζει μείωση φορολογικών συντελεστών αλλά είναι πιθανό μια τέτοια μεταρρύθμιση να μην γίνει αποδεκτή και να υιοθετηθούν πολιτικές δαπανών εις βάρος της ανάπτυξης.
Πέραν αυτών με παθογενή ρόλο συμμετέχουν οι ελληνικές τράπεζες.
Οι τράπεζες που αποτελούν καταλυτικό παράγοντα για να αλλάξει το κλίμα στην αγορά δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν άπαξ και χρειάζονται ακόμη 2-3 χρόνια συστηματικής δουλειάς στα προβληματικά ανοίγματα ενώ θα οδηγηθούν και σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου το 2019.
Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος ακόμη και εάν αναβαθμιστεί ακόμη μια βαθμίδα σε Β+ θα συνεχίσει να απέχει από την ελάχιστη βέλτιστη την ΒΒΒ- ακόμη η Ελλάδα θέλει 2 χρόνια για να μπορέσει να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα – investment grade.
www.bankingnews.gr
Τον Τσίπρα δεν μπορεί να τον κατηγορήσεις για το επικοινωνιακό θέατρο γιατί και ο Μητσοτάκης της ΝΔ να βρισκόταν στην ίδια θέση ανάλογο show θα υιοθετούσε με την διαφορά όμως ότι η γραβάτα δεν θα εναλλασσόταν.
Όμως η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει το πολιτικό μήνυμα ότι η συμφωνία στο χρέος και στο cash buffer αλλάζουν την Ελλάδα, βγαίνει από τα μνημόνια, βγαίνει από την κρίση, έρχεται η ανάπτυξη.
Θεωρητικά μετά από ένα μακροχρόνιο καθοδικό κύκλο ιστορικής καταστροφής είναι αλήθεια ότι θα ακολουθήσει ένας ανοδικός κύκλος.
Η θεωρία ότι με βάση την βιαιότητα προσαρμογής του καθοδικού κύκλου θα είναι ανάλογη η αντίδραση του ανοδικού κύκλου δηλαδή βίαιη άνοδος…δεν θα επιβεβαιωθεί.
Υπάρχουν ακόμη σημαντικές παθογένειες στην Ελλάδα, στην οικονομία, τις τράπεζες.
Η κρίση δεν έχει νικηθεί....η Ελλάδα έχει ηττηθεί από την κρίση
-Με μείωση του ΑΕΠ κατά 35 δισ.
-Με μείωση των καταθέσεων κατά 110 δισεκ.
-Με δημιουργία 92 δισεκ. προβληματικών ανοιγμάτων - είχαν φθάσει έως τα 116 δισ -
-Με την μείωση των δανείων κατά 60 δισεκ.
Με όρους αρνητικής επίδρασης των πολιτικών ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική οικονομία είναι καλό να θυμηθούμε ότι προκάλεσε
Ζημία από το ΑΕΠ 2015 με 2016 περί τα 10 δισεκ.
Ζημία από τις καταθέσεις 36 δισεκ.
Ζημία από τα NPLs 18 δισεκ.
Ζημία στην ιδιωτική οικονομία και αγορά όπως το χρηματιστήριο 10 δισεκ.
Ζημία 39 δισεκ. από την αποτυχημένη επένδυση του ελληνικού κράτους στις τράπεζες.
Σε 23 μήνες η εθνική οικονομία υπέστη ζημία 113 δισεκ. ευρώ.
Η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχρεώθηκε να συνάψει δάνειο έως 86 δισεκ. ευρώ για να καλύψει όλη αυτή την εθνική τραγωδία.
Άρα ζημία 113 δισεκ. από τους 24 μήνες διακυβέρνησης της Αριστεράς το 2015 και 2016 και έως 86 δισεκ. νέο δάνειο για να καλυφθεί η ζημία που προκάλεσε η διακυβέρνηση της Αριστεράς.
Η αριστερή διακυβέρνηση κόστισε στον ελληνικό λαό 200 δισεκ. ευρώ δηλαδή κόστισε ένα ΑΕΠ.
Η ανάλυση του bankingnews θα εστιαστεί σε τρεις άξονες
1)Ποια τα δυνητικά οφέλη από την συμφωνία για το χρέος και το κεφαλαιακό μαξιλάρι των 24,1 δισεκ. ευρώ;
2)Γιατί το χρέος δεν είναι βιώσιμο και η οικονομία θα πορευθεί σε περιβάλλον μεγάλης αβεβαιότητας
3)Ποιοι είναι οι πραγματικοί κίνδυνοι που θα μπορούσαν να πριμοδοτήσουν εκ νέου αποσταθεροποίηση στην οικονομία της Ελλάδος.
Τα δυνητικά οφέλη
Για να μην θεωρηθούμε ότι αντιμετωπίζουμε με παρωπίδες την συμφωνία στις 21 Ιουνίου 2018 θα πρέπει να δούμε πόσο ωφελεί την οικονομία.
Η επιμήκυνση 10 χρόνια στα δάνεια του EFSF τα 96,4 δισεκ. σε σύνολο δανείων 245 δισεκ και η 10ετής παράταση στην πληρωμή των τόκων για τα ίδια δάνεια καθώς και η τμηματική καταβολή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα ΑNFA και SNP – με όρους – αποτελούν το πακέτο των παρεμβάσεων στο χρέος.
Επίσης δίδεται και ένα κεφαλαιακό μαξιλάρι 24,1 δισεκ. που μαζί με τα 6,2 δισεκ. που ήδη διαθέτει η Ελλάδα προσεγγίζει τα 30,3 δισεκ. ευρώ.
Ήδη ο ESM υποστηρίζει ότι συνολικά το όφελος από τις συνολικές παρεμβάσεις στο ελληνικό χρέος με τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι 12,5 δισεκ. από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα και 1,5 δισεκ. πάγωμα τόκων σε ετήσια βάση λόγω του 10ετούς παγώματος των τόκων στα δάνεια του EFSF δηλαδή 1,5 Χ 10 =15 δισεκ. σε παρούσες αξίες.
Προσθέτοντας το όφελος από τα βραχυπρόθεσμα μέτρα στο χρέος, προσθέτοντας το όφελος από τα μακροπρόθεσμα μέτρα στο χρέος μπορεί να ειπωθεί ότι προκύπτει ένα όφελος με αναγωγή σε παρούσες αξίες περίπου 25 δισεκ. ευρώ.
Τα 25 δισεκ. αντιστοιχούν στο 7,3% του συνόλου του ελληνικού χρέους.
Τα μέτρα για το ελληνικό χρέος είχαν μια μικρή επίδραση στην τιμολόγηση του ελληνικού κινδύνου με τις αποδόσεις των ομολόγων να μειώνονται από 4,30% στο 4,15%.
Όμως η διατηρούμενη κρίση στην Ιταλία και οι ανησυχίες για την πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση συντηρεί τις αποδόσεις των ομολόγων στο 2,72%...
Η Ελλάδα βελτιώθηκε λόγω των μέτρων για το χρέος αρχικά αλλά στην συνέχεια η επιδείνωση στην Ιταλία…παρέσυρε και την Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν καταφέρνει να διαφοροποιηθεί από την Ιταλία, δεν μπορεί να αυτονομηθεί.
Διατήρηση των αποδόσεων των ελληνικών ομολόγων π.χ. στο 10ετές λίγο κάτω από 4% π.χ. 3,90% με 3,80% θα μπορούσε να συμβεί σε ένα βέλτιστο σενάριο αλλά εάν η Ιταλία δεν βελτιωθεί ο στόχος δεν είναι διατηρήσιμος.
Μείωση του κόστους χρηματοδότησης π.χ. στα επίπεδα της Πορτογαλίας στο 1,80% στην 10ετία δεν μπορεί να επιτευχθεί για τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα…
Όμως μείωση του κόστους του ελληνικού κινδύνου θα μπορούσε να συμβάλλει στις καλύτερες συνθήκες άντλησης κεφαλαίων από τράπεζες και εταιρίες.
Οπότε τα μέτρα για το ελληνικό χρέος έχουν πολύ περιορισμένο όφελος για την Ελλάδα, θα μπορούσαν όμως να βελτιώσουν το κόστος χρηματοδότησης του ιδιωτικού τομέα.
Το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο
Με συνολικό χρέος 340 δισεκ. εκ των οποίων 245 δισεκ. από τους δανειστές – το χρέος θα αυξηθεί λόγω του κεφαλαιακού cash buffer των 24,1 δισεκ. – δεν είναι βιώσιμο.
Την βιωσιμότητα αμφισβητούν το ΔΝΤ όπως θα προκύψει στην έκθεση βιωσιμότητας στο δυσμενές σενάριο για μετά το 2033, την βιωσιμότητα αμφισβητούν η ΕΚΤ που θα ήθελε εμπροσθοβαρή μέτρα για το χρέος, την βιωσιμότητα αμφισβητούν και οι αγορές.
Με ρεαλιστικά κριτήρια ας υποθέσουμε ότι σε ένα βάθος ετών ο μέσος όρος του δανεισμού της Ελλάδος θα είναι 2%.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι θα είναι 2,5% άπαξ και θα μετατοπίζεται το χρέος από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα και δεν θα υπάρχουν προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης.
Με κόστος στο χρέος 2% σημαίνει ανάγκη για πληρωμή τόκων 6,8 δισεκ. ευρώ που σημαίνει ότι χρειάζεται πρωτογενές πλεόνασμα 3,6% με 3,8%.
Η Ελλάδα έχει δεσμευθεί ότι έως το 2060 θα επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 2,2%.
Υπάρχει μια ψευδαίσθηση ότι τα 340 δισεκ. του δημοσίου χρέους θα μετατραπούν σε κάτι άλλο.
Ήταν 340 δισεκ. και θα αυξηθούν με το νέο cash buffer αλλά σίγουρα δεν θα μειωθεί.
Η Ελλάδα και ειδικά οι ευρωπαίοι ουσιαστικά επιχείρησαν για τα επόμενα 2-3 χρόνια να μην αποτελεί η Ελλάδα ξανά χώρα –αιτία αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης.
Ο σκοπός αυτός επιτεύχθηκε, αλλά το χρέος δεν έγινε βιώσιμο.
Βιώσιμο χρέος σημαίνει να μπορεί μια χώρα να εξυπηρετεί τόκους και κεφάλαιο και αυτό η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει.
Ποιοι οι δυνητικοί κίνδυνοι της Ελλάδος;
Οι ευρωπαίοι θα πραγματοποιούν 3-4 φορές τον χρόνο ελέγχους στην ελληνική οικονομία ακριβώς για να μην εξοκείλει το πρόγραμμα για να μην εγκαταλειφθούν οι υποχρεώσεις και οι μεταρρυθμίσεις.
Όμως ο βασικότερος κίνδυνος για την Ελλάδα σχετίζεται την χρήση του κεφαλαιακού αποθέματος.
Τα 24,1 δισεκ. cash buffer ενώ δόθηκαν για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών 8-10 δισεκ. σε ετήσια βάση περίπου καθώς και στην μερική αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ τα οποία από 10,5 δισεκ. θα μειωθούν κατά 3,3 δισεκ. στα 7,2 δισεκ. οι αγορές θα ανησυχήσουν εάν η Ελλάδα κάνει χρήση αυτού του κεφαλαιακού μαξιλαριού.
Το κεφαλαιακό μαξιλάρι υπάρχει ως δικλείδα ασφαλείας, όχι για να χρησιμοποιηθεί αλλά για να λειτουργήσει ως μηχανισμός μείωσης του κόστους δανεισμού.
Η περίπτωση της Ιταλίας όπως βλέπουμε επισκιάζει τα οφέλη των μέτρων αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Η κατάργηση της ποσοτικής χαλάρωσης επίσης θα επηρεάσει αρνητικά τις αποδόσεις των ομολόγων.
Η Ελλάδα δεν θα γίνει Πορτογαλία με όρους κόστους χρηματοδότησης – χρειαζόμαστε χρόνια – οπότε κάθε φορά που η Ελλάδα βγαίνει στις αγορές υποχρεωτικά θα αυξάνεται το κόστος για την Ελλάδα.
Το 0,89% με 0,99% που είναι τα επιτόκια του ESM θα αντικατασταθούν με επιτόκια 3% ή 4% οπότε το κόστος εξυπηρέτησης θα αυξηθεί που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση στο προφίλ βιωσιμότητας.
Η κυβέρνηση της Ελλάδος για να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη αναφέρει κεκαλυμμένα ότι σχεδιάζει μείωση φορολογικών συντελεστών αλλά είναι πιθανό μια τέτοια μεταρρύθμιση να μην γίνει αποδεκτή και να υιοθετηθούν πολιτικές δαπανών εις βάρος της ανάπτυξης.
Πέραν αυτών με παθογενή ρόλο συμμετέχουν οι ελληνικές τράπεζες.
Οι τράπεζες που αποτελούν καταλυτικό παράγοντα για να αλλάξει το κλίμα στην αγορά δεν μπορούν να ενεργοποιηθούν άπαξ και χρειάζονται ακόμη 2-3 χρόνια συστηματικής δουλειάς στα προβληματικά ανοίγματα ενώ θα οδηγηθούν και σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου το 2019.
Η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδος ακόμη και εάν αναβαθμιστεί ακόμη μια βαθμίδα σε Β+ θα συνεχίσει να απέχει από την ελάχιστη βέλτιστη την ΒΒΒ- ακόμη η Ελλάδα θέλει 2 χρόνια για να μπορέσει να αποκτήσει επενδυτική βαθμίδα – investment grade.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών