Ένα πειστικό επιχείρημα θα ήταν να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει cash buffer δηλαδή απόθεμα ρευστότητας όχι μόνο τα 24,1 δισεκ. που ενέκρινε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου αλλά….60 δισεκ. ευρώ.
Από σήμερα 9 Ιουλίου έως τις 11 Ιουλίου η ελληνική κυβέρνηση μέσω των δύο εκπροσώπων του υπουργείου οικονομικών Τσακαλώτου και Χουλιαράκη θα έχουν σειρά επαφών με αμερικανούς επενδυτές ώστε να τους παρουσιάσουν την συμφωνία για το χρέος και το cash buffer αλλά και να διαγνώσουν τις συνθήκες για τον χρόνο εξόδου στις αγορές με δημοπρασία 3ετών ή 10ετών ομολόγων.
Ωστόσο ακόμη δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για έξοδο με λογικά επιτόκια.
Π.χ. εάν η Ελλάδα εξέδιδε 3ετές ομόλογο θα είχε επιτόκιο 2,80% και εάν εξέδιδε 10ετές ομόλογο το επιτόκιο θα διαμορφωνόταν στο 4% με 4,10%.
Για να πειστούν οι ξένοι επενδυτές να αγοράσουν τα νέα ελληνικά ομόλογα θα πρέπει να παρουσιαστεί ένα πειστικό story.
Η αναπτυξιακή προοπτική δεν πείθει και η διευθέτηση του χρέους είναι θολή άπαξ ΔΝΤ και ΕΚΤ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμο.
Οπότε χρειάζεται ένα πειστικό επιχείρημα στους ξένους επενδυτές.
Ένα πειστικό επιχείρημα θα ήταν να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει cash buffer δηλαδή απόθεμα ρευστότητας όχι μόνο τα 24,1 δισεκ. που ενέκρινε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου αλλά….60 δισεκ. ευρώ.
Οι επιδόσεις αυτές δεν θεωρούνται σπουδαίες για 7 βασικούς λόγους
1)Υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ Ελλάδος και Πορτογαλίας.
Η σωστή σύγκριση της Ελλάδος δεν είναι με την Ιταλία αλλά την Πορτογαλία.
Το Πορτογαλικό 10ετές έχει απόδοση 1,78% και το 3ετές ομόλογο έχει επιτόκιο 0,043%.
Είναι προφανές ότι οι επιδόσεις της Ελλάδος έναντι της Πορτογαλίας είναι χαοτικές.
2)Ένας βασικός λόγος που δεν επιτρέπει η Ελλάδα να συγκλίνει με την Πορτογαλία είναι η Ιταλία.
Το Ιταλικό 10ετές έχει απόδοση 2,69% και το 3ετές 1,13%.
Λόγω των ανησυχιών για την Ιταλία και την πολιτική της νέας κυβέρνησης έχει αυξηθεί το country risk και μια χώρα εύθραυστη όπως η Ελλάδα εύλογα επηρεάζεται από μεγάλες διακυμάνσεις στα ομόλογα.
Να σημειωθεί ότι μακροπρόθεσμα το ελληνικό χρέος αναγνωρίζεται από όλους ότι δεν είναι βιώσιμο.
3)Οι διεθνείς επενδυτές δεν αισθάνονται τόσο ασφαλείς – όσο προσπαθούν πολλοί να πουν – λόγω του cash buffer 24,1 δισεκ. που διαθέτει η Ελλάδα.
Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι το cash buffer δεν φθάνει μέχρι το 2020 αλλά επιμηκύνεται έως το 2022…η ασφάλεια που παρέχουν τα ελληνικά ομόλογα φθάνει…έως το 2022 όχι έως το 2033 λόγω της 10ετούς επιμήκυνσης των δανείων του EFSF ύψους 96,6 δισεκ. ευρώ.
4)Η Ελλάδα διαθέτει πιστοληπτική ικανότητα Β+, δηλαδή μια πολύ επιρρεπή σε κρίσεις βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης, προφανώς τα ομόλογα είναι junk υψηλού ρίσκου.
Η Πορτογαλία είναι investment grade διαθέτει επενδυτική βαθμίδα οπότε η διαφορά Ελλάδος και Πορτογαλίας είναι τουλάχιστον 4 βαθμίδες που είναι πολύ μεγάλη διαφορά.
5)Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πλην Κύπρου και Ελλάδος δεν έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE και επίσης δεν θα έχουν waiver δηλαδή τα κρατικά ομόλογα δεν θα είναι επιλέξιμα σε πράξεις νομισματικής πολιτικής.
Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια χωρίς να έχει καμία θετική επίδραση από την ποσοτική χαλάρωση.
6)Επιτόκια 4% στην 10ετία και 2,80% στην 3ετία δεν αποτελούν ελκυστικά επιτόκια.
Το 10ετές πρέπει να έχει απόδοση κάτω από 3,5% και το 3ετές να έχει επιτόκιο κάτω από 2%.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι πολύ – πολύ δύσκολες.
Να σημειωθεί ότι ενώ η Ελλάδα έχει μη βιώσιμο χρέος μακροπρόθεσμα και τα επιτόκια είναι ένας παράγοντας επιβαρυντικός, δεν μπορεί το ακριβό ΔΝΤ να δανείζει με 3,55% και η Ελλάδα να δανείζεται στα 10 χρόνια με επιτόκια 4,20%.
7)Ένα βασικό στοιχείο που σκοπίμως ή μη δεν αποτιμάται στην ορθή του διάσταση είναι ότι το 70% των αποκαλούμενων ξένων επενδυτών στα ελληνικά ομόλογα είναι hedge funds.
Όχι ασφαλιστικά ταμεία pension fund ή real money fund αλλά hedge funds δηλαδή χαρτοφυλάκια κερδοσκοπικού προσανατολισμού.
Το πειστικό story…
Η αναπτυξιακή προοπτική δεν πείθει και η διευθέτηση του χρέους είναι θολή άπαξ ΔΝΤ και ΕΚΤ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμο.
Οπότε χρειάζεται ένα πειστικό επιχείρημα στους ξένους επενδυτές.
Ένα πειστικό επιχείρημα θα ήταν να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει cash buffer δηλαδή απόθεμα ρευστότητας όχι μόνο τα 24,1 δισεκ. που ενέκρινε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου αλλά….60 δισεκ. ευρώ.
Το cash buffer των 24,1 δισεκ. είναι για 22 μήνες έως το Καλοκαίρι του 2020 αλλά πρακτικά η Ελλάδα έχει εξασφαλιστεί έως το 2022.
Έως το 2022 ποια είναι τα έσοδα και ποια τα έξοδα της Ελλάδος;
Στην πλευρά των εσόδων και του cash buffer θα πρέπει να συμπεριληφθούν
+24,1 δισεκ. που είναι το cash buffer του ESM έχουν διάρκεια 22 μήνες έως τον Ιούνιο - Ιούλιο του 2020.
+6 με 11 δισεκ. η συμμετοχή της Ελλάδος με ρεζέρβες και πέραν των 6,2 δισεκ. που έχουν συγκεντρωθεί από δημοπρασίες ομολόγων, όπως repos.
+3,5% πρωτογενές πλεόνασμα επί 4 χρόνια δηλαδή περίπου 25 δισεκ. ευρώ
Σύνολο αυτών των παραμέτρων 60 δισεκ.
Αυτά τα 60 δισεκ. είναι το κεφαλαιακό απόθεμα, το πρωτογενές πλεόνασμα και η ίδια συμμετοχή της Ελλάδος στο cash buffer χωρίς προφανώς να λαμβάνονται υπόψη πιθανές εκδόσεις ελληνικών ομολόγων όπου θα αντληθούν 15 δισεκ. ευρώ.
Στα έξοδα θα πρέπει να συμπεριληφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες έως το 2022, οι οποίες ετησίως είναι 9 δισεκ. ευρώ δηλαδή 36 δισεκ.
Επίσης πρέπει να συμπεριληφθούν και οι τόκοι που καταβάλλει κάθε χρόνο η Ελλάδα συνολικά 5,5 δισεκ. έως το 2022 θα έχουν καταβληθεί 22 δισεκ.
Το σύνολο των εξόδων είναι περίπου 58 δισεκ. όσα δηλαδή και τα έσοδα.
Βέβαια υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ 2020 και 2022 άπαξ και θα έχει ολοκληρωθεί το cash buffer καθώς εάν δεν χρησιμοποιηθεί δεν θα επιστραφεί αλλά θα παραμείνει ως απόθεμα.
Το cash buffer θα μπορούσε να συμπληρωθεί με εκδόσεις ομολόγων χρειάζονται 4-5 εκδόσεις έως το 2020 από 3 δισ. ευρώ δηλαδή έως 15 δισεκ. καθώς και 4 δισεκ. που θα λάβει η Ελλάδα από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες τα ANFA και SNP...
Πρακτικά λοιπόν η Ελλάδα έχει διασφαλιστεί – σε κάποιο μεγάλο βαθμό – έως το 2022 και όχι μόνο έως το 2020.
Όμως για να μπορέσει η Ελλάδα να πορεύεται χωρίς σημαντικό ρίσκο θα πρέπει να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να βγαίνει στις αγορές.
Για να βγει η Ελλάδα στις αγορές θα πρέπει οι άμεσα εμπλεκόμενοι πρωτίστως να ξεκαθαρίσουν την θέση τους για την βιωσιμότητα του χρέους
-Η ΕΚΤ θα αναφέρει ότι βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος αλλά μακροπρόθεσμα υπάρχουν αμφιβολίες
-Το ΔΝΤ έχοντας διαφοροποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν θα αναφέρει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο μεσοπρόθεσμα και όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά ακόμη δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να καταστεί βιώσιμο σε μακροπρόθεσμη βάση....
Η παλαιά αναφορά εξαιρετικά μη βιώσιμο εγκαταλείπεται από το ΔΝΤ.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο ακόμη δεν είναι ώριμες οι συνθήκες για έξοδο με λογικά επιτόκια.
Π.χ. εάν η Ελλάδα εξέδιδε 3ετές ομόλογο θα είχε επιτόκιο 2,80% και εάν εξέδιδε 10ετές ομόλογο το επιτόκιο θα διαμορφωνόταν στο 4% με 4,10%.
Για να πειστούν οι ξένοι επενδυτές να αγοράσουν τα νέα ελληνικά ομόλογα θα πρέπει να παρουσιαστεί ένα πειστικό story.
Η αναπτυξιακή προοπτική δεν πείθει και η διευθέτηση του χρέους είναι θολή άπαξ ΔΝΤ και ΕΚΤ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμο.
Οπότε χρειάζεται ένα πειστικό επιχείρημα στους ξένους επενδυτές.
Ένα πειστικό επιχείρημα θα ήταν να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει cash buffer δηλαδή απόθεμα ρευστότητας όχι μόνο τα 24,1 δισεκ. που ενέκρινε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου αλλά….60 δισεκ. ευρώ.
Οι επιδόσεις αυτές δεν θεωρούνται σπουδαίες για 7 βασικούς λόγους
1)Υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ Ελλάδος και Πορτογαλίας.
Η σωστή σύγκριση της Ελλάδος δεν είναι με την Ιταλία αλλά την Πορτογαλία.
Το Πορτογαλικό 10ετές έχει απόδοση 1,78% και το 3ετές ομόλογο έχει επιτόκιο 0,043%.
Είναι προφανές ότι οι επιδόσεις της Ελλάδος έναντι της Πορτογαλίας είναι χαοτικές.
2)Ένας βασικός λόγος που δεν επιτρέπει η Ελλάδα να συγκλίνει με την Πορτογαλία είναι η Ιταλία.
Το Ιταλικό 10ετές έχει απόδοση 2,69% και το 3ετές 1,13%.
Λόγω των ανησυχιών για την Ιταλία και την πολιτική της νέας κυβέρνησης έχει αυξηθεί το country risk και μια χώρα εύθραυστη όπως η Ελλάδα εύλογα επηρεάζεται από μεγάλες διακυμάνσεις στα ομόλογα.
Να σημειωθεί ότι μακροπρόθεσμα το ελληνικό χρέος αναγνωρίζεται από όλους ότι δεν είναι βιώσιμο.
3)Οι διεθνείς επενδυτές δεν αισθάνονται τόσο ασφαλείς – όσο προσπαθούν πολλοί να πουν – λόγω του cash buffer 24,1 δισεκ. που διαθέτει η Ελλάδα.
Ακόμη και εάν δεχθούμε ότι το cash buffer δεν φθάνει μέχρι το 2020 αλλά επιμηκύνεται έως το 2022…η ασφάλεια που παρέχουν τα ελληνικά ομόλογα φθάνει…έως το 2022 όχι έως το 2033 λόγω της 10ετούς επιμήκυνσης των δανείων του EFSF ύψους 96,6 δισεκ. ευρώ.
4)Η Ελλάδα διαθέτει πιστοληπτική ικανότητα Β+, δηλαδή μια πολύ επιρρεπή σε κρίσεις βαθμολογία από τους οίκους αξιολόγησης, προφανώς τα ομόλογα είναι junk υψηλού ρίσκου.
Η Πορτογαλία είναι investment grade διαθέτει επενδυτική βαθμίδα οπότε η διαφορά Ελλάδος και Πορτογαλίας είναι τουλάχιστον 4 βαθμίδες που είναι πολύ μεγάλη διαφορά.
5)Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες πλην Κύπρου και Ελλάδος δεν έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE και επίσης δεν θα έχουν waiver δηλαδή τα κρατικά ομόλογα δεν θα είναι επιλέξιμα σε πράξεις νομισματικής πολιτικής.
Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια χωρίς να έχει καμία θετική επίδραση από την ποσοτική χαλάρωση.
6)Επιτόκια 4% στην 10ετία και 2,80% στην 3ετία δεν αποτελούν ελκυστικά επιτόκια.
Το 10ετές πρέπει να έχει απόδοση κάτω από 3,5% και το 3ετές να έχει επιτόκιο κάτω από 2%.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι πολύ – πολύ δύσκολες.
Να σημειωθεί ότι ενώ η Ελλάδα έχει μη βιώσιμο χρέος μακροπρόθεσμα και τα επιτόκια είναι ένας παράγοντας επιβαρυντικός, δεν μπορεί το ακριβό ΔΝΤ να δανείζει με 3,55% και η Ελλάδα να δανείζεται στα 10 χρόνια με επιτόκια 4,20%.
7)Ένα βασικό στοιχείο που σκοπίμως ή μη δεν αποτιμάται στην ορθή του διάσταση είναι ότι το 70% των αποκαλούμενων ξένων επενδυτών στα ελληνικά ομόλογα είναι hedge funds.
Όχι ασφαλιστικά ταμεία pension fund ή real money fund αλλά hedge funds δηλαδή χαρτοφυλάκια κερδοσκοπικού προσανατολισμού.
Το πειστικό story…
Η αναπτυξιακή προοπτική δεν πείθει και η διευθέτηση του χρέους είναι θολή άπαξ ΔΝΤ και ΕΚΤ θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό χρέος μακροπρόθεσμα είναι μη βιώσιμο.
Οπότε χρειάζεται ένα πειστικό επιχείρημα στους ξένους επενδυτές.
Ένα πειστικό επιχείρημα θα ήταν να αποδειχθεί ότι η Ελλάδα διαθέτει cash buffer δηλαδή απόθεμα ρευστότητας όχι μόνο τα 24,1 δισεκ. που ενέκρινε το Eurogroup στις 21 Ιουνίου αλλά….60 δισεκ. ευρώ.
Το cash buffer των 24,1 δισεκ. είναι για 22 μήνες έως το Καλοκαίρι του 2020 αλλά πρακτικά η Ελλάδα έχει εξασφαλιστεί έως το 2022.
Έως το 2022 ποια είναι τα έσοδα και ποια τα έξοδα της Ελλάδος;
Στην πλευρά των εσόδων και του cash buffer θα πρέπει να συμπεριληφθούν
+24,1 δισεκ. που είναι το cash buffer του ESM έχουν διάρκεια 22 μήνες έως τον Ιούνιο - Ιούλιο του 2020.
+6 με 11 δισεκ. η συμμετοχή της Ελλάδος με ρεζέρβες και πέραν των 6,2 δισεκ. που έχουν συγκεντρωθεί από δημοπρασίες ομολόγων, όπως repos.
+3,5% πρωτογενές πλεόνασμα επί 4 χρόνια δηλαδή περίπου 25 δισεκ. ευρώ
Σύνολο αυτών των παραμέτρων 60 δισεκ.
Αυτά τα 60 δισεκ. είναι το κεφαλαιακό απόθεμα, το πρωτογενές πλεόνασμα και η ίδια συμμετοχή της Ελλάδος στο cash buffer χωρίς προφανώς να λαμβάνονται υπόψη πιθανές εκδόσεις ελληνικών ομολόγων όπου θα αντληθούν 15 δισεκ. ευρώ.
Στα έξοδα θα πρέπει να συμπεριληφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες έως το 2022, οι οποίες ετησίως είναι 9 δισεκ. ευρώ δηλαδή 36 δισεκ.
Επίσης πρέπει να συμπεριληφθούν και οι τόκοι που καταβάλλει κάθε χρόνο η Ελλάδα συνολικά 5,5 δισεκ. έως το 2022 θα έχουν καταβληθεί 22 δισεκ.
Το σύνολο των εξόδων είναι περίπου 58 δισεκ. όσα δηλαδή και τα έσοδα.
Βέβαια υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ 2020 και 2022 άπαξ και θα έχει ολοκληρωθεί το cash buffer καθώς εάν δεν χρησιμοποιηθεί δεν θα επιστραφεί αλλά θα παραμείνει ως απόθεμα.
Το cash buffer θα μπορούσε να συμπληρωθεί με εκδόσεις ομολόγων χρειάζονται 4-5 εκδόσεις έως το 2020 από 3 δισ. ευρώ δηλαδή έως 15 δισεκ. καθώς και 4 δισεκ. που θα λάβει η Ελλάδα από τα κέρδη των ελληνικών ομολόγων που διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες τα ANFA και SNP...
Πρακτικά λοιπόν η Ελλάδα έχει διασφαλιστεί – σε κάποιο μεγάλο βαθμό – έως το 2022 και όχι μόνο έως το 2020.
Όμως για να μπορέσει η Ελλάδα να πορεύεται χωρίς σημαντικό ρίσκο θα πρέπει να διασφαλίσει ότι θα μπορεί να βγαίνει στις αγορές.
Για να βγει η Ελλάδα στις αγορές θα πρέπει οι άμεσα εμπλεκόμενοι πρωτίστως να ξεκαθαρίσουν την θέση τους για την βιωσιμότητα του χρέους
-Η ΕΚΤ θα αναφέρει ότι βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος αλλά μακροπρόθεσμα υπάρχουν αμφιβολίες
-Το ΔΝΤ έχοντας διαφοροποιηθεί σε σχέση με το παρελθόν θα αναφέρει ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο μεσοπρόθεσμα και όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά ακόμη δεν πληροί τις προϋποθέσεις για να καταστεί βιώσιμο σε μακροπρόθεσμη βάση....
Η παλαιά αναφορά εξαιρετικά μη βιώσιμο εγκαταλείπεται από το ΔΝΤ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών