Ο Coeure έχει αναφέρει σε συνέντευξη του ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν αδύναμα κεφάλαια, ενώ ο Liikanen έχει εμφανιστεί κατά καιρούς πιο υποστηρικτικός σχετικά με τη χαλαρή νομισματική πολιτική
Erkki Liikanen ή Benoit Coeure ή Jens Weidmann;
Αυτοί είναι οι τρεις επικρατέστεροι διάδοχοι του Mario Draghi στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με δημοσκόπηση των Financial Times, ενόψει της αποχώρησής του τον Οκτώβριο του 2019.
Η κρίσιμη αυτή αλλαγή θα επηρεάσει σημαντικά την ελληνική οικονομία, αφού ο νέος πρόεδρος θα μπορούσε να αποφασίσει πόσο γρήγορα η ΕΚΤ θα εξομαλύνει την πολιτική ή, εναλλακτικά, πόσο επιθετική θα ήταν η αντιμετώπιση μιας περιόδου στασιμότητας ή και ύφεσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία άλλωστε ότι η οικονομική ιστορία της ευρωζώνης μπορεί να φαινόταν πολύ διαφορετική εάν υπήρχε ένας πιο επιθετικός/σκληρός πρόεδρος από τη σχολή νομισματικής πολιτικής της Bundesbank στη θέση του Draghi τα τελευταία χρόνια.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην πλευρά εκείνων που χρειάζονται ρευστότητα και υποστήριξη, προκειμένου να βγει από τη μέγγενη της βαριάς φοροεπιβάρυνσης που επιβάλουν οι δημοσιονομικοί κανόνες.
Άλλωστε, η σταδιακή αποκλιμάκωση της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής που βρίσκεται σε εξέλιξη αναμένεται να αποτυπωθεί αργά ή γρήγορα στην ανάπτυξη σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Κατόπιν της ολοκλήρωσης του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) στις 3 Δεκεμβρίου 2018, η τονωτική επίδραση της νομισματικής πολιτικής θα υποχωρήσει, αφού θα συνεχιστεί μόνο μέσω της διατήρησης πολύ χαμηλών επιτοκίων.
Αλλά και εκτός ευρωζώνης τα πράγματα είναι δύσκολα.
Η Fed συνεχίζει την πολιτική σταδιακής αύξησης των επιτοκίων, προκαλώντας αναταράξεις στις αγορές διεθνώς.
Παράλληλα, σημαντικές προκλήσεις ανακύπτουν για την κινεζική οικονομία από την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ, τη τιθάσευση των επιδράσεων της υψηλής πιστωτικής επέκτασης και το αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα της.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα «εκρηκτικό μείγμα» για την Ελλάδα.
Άλλωστε, ο στόχος για ανάπτυξη της Ελλάδας στο 2,5% του ΑΕΠ το 2019 από 2,1% που είναι η εκτίμηση για το 2018 θεωρείται σημαντική πρόκληση για την χώρα που έχει πάνω από δέκα χρόνια να πιάσει αυτές τις ταχύτητες.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η Ελλάδα θα αναπτυχθεί με ένα ρυθμό κοντά στο 2,3% ενώ ΟΟΣΑ και ΔΝΤ προβλέπουν ανάκαμψη 2,2% και 2,4% αντίστοιχα για το 2019.
Εάν δεν πιάσει αυτές τις ταχύτητες η Ελλάδα, θα τίθετο αυτόματα και ζήτημα λήψης πρόσθετων μέτρων.
Και αυτό με τη σειρά του θα έχει συνέπειες στον υπέρτατο στόχο για φτηνό δανεισμό το 2019.
Οι αγορές παραμένουν νευρικές και η Ελλάδα περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία όταν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων υποχωρήσουν να προχωρήσει στην πρώτη μεταμνημονιακή έκδοση.
Δεν βιάζεται διότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες το 2019 είναι μικρές, μόλις 11,74 δισ. ευρώ σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, ενώ έχει και το μαξιλάρι των 26,4 δισ. ευρώ που την προστατεύει και γι' αυτό δεν πιέζεται.
Οι τρεις επικρατέστεροι
Ο 67χρονος Ε. Liikanen, ο οποίος ήταν επικεφαλής της φιλανδικής κεντρικής τράπεζας, μπορεί να φέρει την εμπειρία δεκαετιών που έχει από τις Βρυξέλλες στην ηγεσία της ΕΚΤ.
Το 2012, στο απόγειο της κρίσης χρέους, προήδρευσε μίας ομάδας ειδικών που κατάρτισαν ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων του τραπεζικού τομέα της ΕΕ, το οποίο εφαρμόσθηκε μόνο μερικά.
Ο Liikanen εξελέγη στο φιλανδικό κοινοβούλιο σε ηλικία μόλις 21 ετών και έκτοτε κατέλαβε πολλές θέσεις, μεταξύ άλλων του Επιτρόπου της ΕΕ, του υπουργού Οικονομικών, του πρεσβευτή στις Βρυξέλλες και του γενικού γραμματέα του SDP.
Επίσης, μέχρι τον Σεπτέμβριο ο Liikanen ήταν επικεφαλής της Επιτροπής Επιθεώρησης, αρμοδιότητες της οποίας είναι η ακεραιότητα των χρηματοοικονομικών στοιχείων, η συμμόρφωση με τους εφαρμοστέους νόμους, κανονισμούς και κώδικες συμπεριφοράς του Ευρωσυστήματος, η επίβλεψη των εσωτερικών ελέγχων και η άσκηση των λειτουργιών επιθεώρησης.
Από την άλλη, ο Coeure, θεωρείται, τόσο από τον Βορρά όσο και από τον Νότο, ως πραγματιστής και ως κεντρώος όσον αφορά τις απόψεις του.
Επίσης, είναι μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου από το 2012 και επομένως βρισκόταν στο επίκεντρο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ τις πιο σημαντικές περιόδους.
Αυτό του έδωσε ανεκτίμητη εμπειρία.
Πράγματι, συνέβαλε στη διαμόρφωση των απόψεων της ΕΚΤ για τη νομισματική πολιτική κατά την περίοδο αυτή, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις του QE στις αγορές και την οικονομία, καθώς και στο guidance.
Ο Weidmann είναι της γερμανικής παραδοσιακής σχολής που αντιμετωπίζει συντηρητικά τις οικονομικές εξελίξεις.
Επίσης, το 2015, ο J. Weidmann ήταν ιδιαίτερα αρνητικός στο να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα από τους δανειστές της χωρίς πρώτα η χώρα να εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα του προγράμματος προσαρμογής και να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Παράλληλα, είχε διατυπώσει έντονο σκεπτικισμό για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μέσω του μηχανισμού ELA.
Ο επικεφαλής της Bundesbank είναι γνωστός για τις αυστηρές θέσεις του σε θέματα οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, θέσεις οι οποίες τον έχουν φέρει αντιμέτωπο με τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, επικρίνοντας την πολύ επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και την άσκηση μη συμβατικών μέτρων.
Τι συμφέρει την Ελλάδα;
Ο Coeure έχει αναφέρει σε συνέντευξη του ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν αδύναμα κεφάλαια, ενώ ο Liikanen έχει εμφανιστεί κατά καιρούς πιο υποστηρικτικός σχετικά με τη χαλαρή νομισματική πολιτική, η οποία εν γένει βοηθάει την Ελλάδα.
Βέβαια, ο Coeure έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με το ελληνικό ζήτημα, όντας παρών στα περισσότερα Eurogroup που αφορούσαν την Ελλάδα.
Μάλιστα ο ίδιος έχει αναγνωρίσει ότι η κεφαλαιακή θέση των ελληνικών τραπεζών έχει ενισχυθεί σημαντικά στη διάρκεια του προγράμματος και ποσοτικά τα επίπεδά της είναι σήμερα υψηλότερα από ό,τι σε άλλες χώρες που επηρεάστηκαν από την κρίση.
Ωστόσο, η ποιότητα του κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών είναι χαμηλότερη από ό,τι σε άλλα μέρη της Ευρώπης, καθώς αποτελείται εν μέρει από αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις, ενώ υπάρχει μεγάλο υπόλοιπο μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (ΜΕΑ) ως κατάλοιπο της κρίσης.
Ο ίδιος έχει ζητήσει συνετή συμπεριφορά και καθορισμό φιλόδοξων στόχων προκειμένου να μειωθεί σημαντικά ο δείκτης των ΜΕΑ μέχρι το τέλος του 2019.
www.bankingnews.gr
Αυτοί είναι οι τρεις επικρατέστεροι διάδοχοι του Mario Draghi στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, σύμφωνα με δημοσκόπηση των Financial Times, ενόψει της αποχώρησής του τον Οκτώβριο του 2019.
Η κρίσιμη αυτή αλλαγή θα επηρεάσει σημαντικά την ελληνική οικονομία, αφού ο νέος πρόεδρος θα μπορούσε να αποφασίσει πόσο γρήγορα η ΕΚΤ θα εξομαλύνει την πολιτική ή, εναλλακτικά, πόσο επιθετική θα ήταν η αντιμετώπιση μιας περιόδου στασιμότητας ή και ύφεσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία άλλωστε ότι η οικονομική ιστορία της ευρωζώνης μπορεί να φαινόταν πολύ διαφορετική εάν υπήρχε ένας πιο επιθετικός/σκληρός πρόεδρος από τη σχολή νομισματικής πολιτικής της Bundesbank στη θέση του Draghi τα τελευταία χρόνια.
Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στην πλευρά εκείνων που χρειάζονται ρευστότητα και υποστήριξη, προκειμένου να βγει από τη μέγγενη της βαριάς φοροεπιβάρυνσης που επιβάλουν οι δημοσιονομικοί κανόνες.
Άλλωστε, η σταδιακή αποκλιμάκωση της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής που βρίσκεται σε εξέλιξη αναμένεται να αποτυπωθεί αργά ή γρήγορα στην ανάπτυξη σε ολόκληρη την Ευρωζώνη.
Κατόπιν της ολοκλήρωσης του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE) στις 3 Δεκεμβρίου 2018, η τονωτική επίδραση της νομισματικής πολιτικής θα υποχωρήσει, αφού θα συνεχιστεί μόνο μέσω της διατήρησης πολύ χαμηλών επιτοκίων.
Αλλά και εκτός ευρωζώνης τα πράγματα είναι δύσκολα.
Η Fed συνεχίζει την πολιτική σταδιακής αύξησης των επιτοκίων, προκαλώντας αναταράξεις στις αγορές διεθνώς.
Παράλληλα, σημαντικές προκλήσεις ανακύπτουν για την κινεζική οικονομία από την εμπορική πολιτική των ΗΠΑ, τη τιθάσευση των επιδράσεων της υψηλής πιστωτικής επέκτασης και το αυξανόμενο δημοσιονομικό έλλειμμα της.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα «εκρηκτικό μείγμα» για την Ελλάδα.
Άλλωστε, ο στόχος για ανάπτυξη της Ελλάδας στο 2,5% του ΑΕΠ το 2019 από 2,1% που είναι η εκτίμηση για το 2018 θεωρείται σημαντική πρόκληση για την χώρα που έχει πάνω από δέκα χρόνια να πιάσει αυτές τις ταχύτητες.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η Ελλάδα θα αναπτυχθεί με ένα ρυθμό κοντά στο 2,3% ενώ ΟΟΣΑ και ΔΝΤ προβλέπουν ανάκαμψη 2,2% και 2,4% αντίστοιχα για το 2019.
Εάν δεν πιάσει αυτές τις ταχύτητες η Ελλάδα, θα τίθετο αυτόματα και ζήτημα λήψης πρόσθετων μέτρων.
Και αυτό με τη σειρά του θα έχει συνέπειες στον υπέρτατο στόχο για φτηνό δανεισμό το 2019.
Οι αγορές παραμένουν νευρικές και η Ελλάδα περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία όταν οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων υποχωρήσουν να προχωρήσει στην πρώτη μεταμνημονιακή έκδοση.
Δεν βιάζεται διότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες το 2019 είναι μικρές, μόλις 11,74 δισ. ευρώ σύμφωνα με τον προϋπολογισμό, ενώ έχει και το μαξιλάρι των 26,4 δισ. ευρώ που την προστατεύει και γι' αυτό δεν πιέζεται.
Οι τρεις επικρατέστεροι
Ο 67χρονος Ε. Liikanen, ο οποίος ήταν επικεφαλής της φιλανδικής κεντρικής τράπεζας, μπορεί να φέρει την εμπειρία δεκαετιών που έχει από τις Βρυξέλλες στην ηγεσία της ΕΚΤ.
Το 2012, στο απόγειο της κρίσης χρέους, προήδρευσε μίας ομάδας ειδικών που κατάρτισαν ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων του τραπεζικού τομέα της ΕΕ, το οποίο εφαρμόσθηκε μόνο μερικά.
Ο Liikanen εξελέγη στο φιλανδικό κοινοβούλιο σε ηλικία μόλις 21 ετών και έκτοτε κατέλαβε πολλές θέσεις, μεταξύ άλλων του Επιτρόπου της ΕΕ, του υπουργού Οικονομικών, του πρεσβευτή στις Βρυξέλλες και του γενικού γραμματέα του SDP.
Επίσης, μέχρι τον Σεπτέμβριο ο Liikanen ήταν επικεφαλής της Επιτροπής Επιθεώρησης, αρμοδιότητες της οποίας είναι η ακεραιότητα των χρηματοοικονομικών στοιχείων, η συμμόρφωση με τους εφαρμοστέους νόμους, κανονισμούς και κώδικες συμπεριφοράς του Ευρωσυστήματος, η επίβλεψη των εσωτερικών ελέγχων και η άσκηση των λειτουργιών επιθεώρησης.
Από την άλλη, ο Coeure, θεωρείται, τόσο από τον Βορρά όσο και από τον Νότο, ως πραγματιστής και ως κεντρώος όσον αφορά τις απόψεις του.
Επίσης, είναι μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου από το 2012 και επομένως βρισκόταν στο επίκεντρο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ τις πιο σημαντικές περιόδους.
Αυτό του έδωσε ανεκτίμητη εμπειρία.
Πράγματι, συνέβαλε στη διαμόρφωση των απόψεων της ΕΚΤ για τη νομισματική πολιτική κατά την περίοδο αυτή, ιδίως όσον αφορά τις επιπτώσεις του QE στις αγορές και την οικονομία, καθώς και στο guidance.
Ο Weidmann είναι της γερμανικής παραδοσιακής σχολής που αντιμετωπίζει συντηρητικά τις οικονομικές εξελίξεις.
Επίσης, το 2015, ο J. Weidmann ήταν ιδιαίτερα αρνητικός στο να δοθεί βοήθεια στην Ελλάδα από τους δανειστές της χωρίς πρώτα η χώρα να εκπληρώσει τα προαπαιτούμενα του προγράμματος προσαρμογής και να υλοποιήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Παράλληλα, είχε διατυπώσει έντονο σκεπτικισμό για την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες μέσω του μηχανισμού ELA.
Ο επικεφαλής της Bundesbank είναι γνωστός για τις αυστηρές θέσεις του σε θέματα οικονομικής και νομισματικής πολιτικής, θέσεις οι οποίες τον έχουν φέρει αντιμέτωπο με τον επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Mario Draghi, επικρίνοντας την πολύ επεκτατική νομισματική πολιτική της ΕΚΤ και την άσκηση μη συμβατικών μέτρων.
Τι συμφέρει την Ελλάδα;
Ο Coeure έχει αναφέρει σε συνέντευξη του ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν αδύναμα κεφάλαια, ενώ ο Liikanen έχει εμφανιστεί κατά καιρούς πιο υποστηρικτικός σχετικά με τη χαλαρή νομισματική πολιτική, η οποία εν γένει βοηθάει την Ελλάδα.
Βέβαια, ο Coeure έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με το ελληνικό ζήτημα, όντας παρών στα περισσότερα Eurogroup που αφορούσαν την Ελλάδα.
Μάλιστα ο ίδιος έχει αναγνωρίσει ότι η κεφαλαιακή θέση των ελληνικών τραπεζών έχει ενισχυθεί σημαντικά στη διάρκεια του προγράμματος και ποσοτικά τα επίπεδά της είναι σήμερα υψηλότερα από ό,τι σε άλλες χώρες που επηρεάστηκαν από την κρίση.
Ωστόσο, η ποιότητα του κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών είναι χαμηλότερη από ό,τι σε άλλα μέρη της Ευρώπης, καθώς αποτελείται εν μέρει από αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις, ενώ υπάρχει μεγάλο υπόλοιπο μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων (ΜΕΑ) ως κατάλοιπο της κρίσης.
Ο ίδιος έχει ζητήσει συνετή συμπεριφορά και καθορισμό φιλόδοξων στόχων προκειμένου να μειωθεί σημαντικά ο δείκτης των ΜΕΑ μέχρι το τέλος του 2019.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών