Η πρόταση της ΤτΕ πέραν της αρνητικής κεφαλαιακής επίδρασης, πλήττει τα δυνητικά έσοδα του δημοσίου κατά 700 εκατ ετησίως και ταυτόχρονα φαίνεται ότι… ούτε η Alpha bank μπορεί να το εφαρμόσει
Το νέο hotspot στην ιταλική αγορά NPES είναι τα Unlikely To Pay (UTP) δηλαδή τα προβληματικά δάνεια που είτε είναι απίθανο να εισπραχθούν, είτε ενώ έχουν ρυθμιστεί από τις τράπεζες επί της ουσίας είναι πλασματικά ενήμερα.
Στην Ελλάδα τα UTP εκτιμώνται σε 14-16 δισεκ. ευρώ
Η Ιταλία έχει πρωτοτυπήσει στην διαχείριση των NPEs αρχικά με το πρόγραμμα guarantee on securitization of non-performing loans (GACS) δηλαδή την παροχή εγγυήσεων στις τιτλοποιήσεις προβληματικών δανείων.
Το αντίστοιχο πρόγραμμα επιχειρεί να εφαρμόσει και η Ελλάδα με το APS ή Ιταλικό μοντέλο όπου το ελληνικό κράτος θα παράσχει εγγυήσεις – χωρίς αυτό να θεωρηθεί κρατική βοήθεια – στα κύρια ομόλογα (senior bond) που θα εκδώσουν οι τράπεζες.
Η υπόθεση βρίσκεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ DGComp και με βάση ενδείξεις έως τέλη Αυγούστου θα έχει εγκριθεί με μέσο σταθμικό επιτόκιο περίπου 2,9% με 3%.
Στην Ιταλία το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα UTP μια αγορά προβληματικών δανείων ύψους 18 δισεκ. ευρώ.
Η ιταλική αγορά για τα επισφαλή δάνεια ήταν πολύ δυναμική το 2018 έως τις αρχές του 2019.
Οι κύριοι παράγοντες αύξησης του επενδυτικού ενδιαφέροντος για τα ιταλικά NPEs ήταν
1) η εξέλιξη του ρυθμιστικού πλαισίου για τη διαχείριση των επισφαλών δανείων
2) μια σχετικά ώριμη και διαφανής αγορά για επενδυτές και
3) η ανανέωση του νόμου GACS δηλαδή παροχή εγγυήσεων από το ιταλικό δημόσιο στις ιταλικές τράπεζες.
Είναι ενδεικτικό ότι το 2018 αξιοποιήθηκαν με όλες τις μορφές περίπου 101 δισ. ευρώ μεικτά επισφαλή δάνεια.
Το 45% τιτλοποιήθηκε μέσω 14 συναλλαγών GACS3 με την εγγύηση του ιταλικού δημοσίου.
Τα προβληματικά δάνεια πωλήθηκαν με μέση σταθμισμένη τιμή 26% της μεικτής λογιστικής τους αξίας.
Λόγω της μείωσης των NPEs στα προβληματικά δάνεια των ιταλικών τραπεζών οι επενδυτές έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους σε μια άλλη, ακόμη σχετικά ανεξερεύνητη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων: δάνεια απίθανο να πληρωθούν (UTP).
Το 2018 πωλήθηκαν 1,3 δισ. ευρώ UTP με μέση τιμή
40% -43% της ακαθάριστης λογιστικής τους αξίας.
Ωστόσο, παρόλο που τα UTP αντιπροσωπεύουν το 69% των προβληματικών δανειακών αποθεμάτων των ιταλικών τραπεζών σε ακαθάριστη λογιστική αξία (83 δισ. ευρώ έναντι 120 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2018), οι συναλλαγές UTP αντιπροσώπευαν μόνο το 1% των πωλήσεων επισφαλών δανείων.
Ενώ τα επισφαλή δάνεια μπορούν να θεωρηθούν μια στατική κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, αυτό δεν ισχύει για τα ανοίγματα UTP.
Τα δάνεια UTP μπορεί να αλλάξουν δυναμικά με την πάροδο του χρόνου, ακολουθώντας την οικονομική εξέλιξη των οφειλετών.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα έχουμε τις εξής κύριες τάσεις ως προς τα προβληματικά δάνεια τα οποία είναι ύψους περίπου 80 δισεκ. ευρώ.
1)Οι λύσεις που προκρίνονται διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τα NPEs στους ισολογισμούς των τραπεζών, π.χ. της Πειραιώς
2)Το μοντέλο Eurobank έχει μια μοναδικότητα καθώς περιλαμβάνει ένα μεικτό σχήμα πώληση και διάθεση προς αξιοποίηση.
3)Υπάρχουν δύο προτάσεις συλλογικής αντιμετώπισης το ιταλικό μοντέλο με παροχή εγγυήσεων που δεν έχει επίπτωση στα κεφάλαια των τραπεζών και που έως το τέλος Αυγούστου θα έχει εγκριθεί από την Επιτροπή Ανταγωνισμού DGComp της ΕΕ.
Η πρόταση της ΤτΕ με μεταφορά σε SPV έως 40 δισεκ. NPEs με παράλληλη μεταφορά 7,2 δισεκ. DTC δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης δηλαδή κεφαλαίων.
Η πρόταση της ΤτΕ πέραν της αρνητικής κεφαλαιακής επίδρασης, πλήττει τα δυνητικά έσοδα του δημοσίου κατά 700 εκατ ετησίως και ταυτόχρονα φαίνεται ότι… ούτε η Alpha bank μπορεί να το εφαρμόσει καθώς μειώνεται το κεφαλαιακό μαξιλάρι από 2,6 σε 1,6 δισεκ. ευρώ.
Η Eurobank, η Πειραιώς και η Εθνική είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσουν την πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδος.
www.bankingnews.gr
Στην Ελλάδα τα UTP εκτιμώνται σε 14-16 δισεκ. ευρώ
Η Ιταλία έχει πρωτοτυπήσει στην διαχείριση των NPEs αρχικά με το πρόγραμμα guarantee on securitization of non-performing loans (GACS) δηλαδή την παροχή εγγυήσεων στις τιτλοποιήσεις προβληματικών δανείων.
Το αντίστοιχο πρόγραμμα επιχειρεί να εφαρμόσει και η Ελλάδα με το APS ή Ιταλικό μοντέλο όπου το ελληνικό κράτος θα παράσχει εγγυήσεις – χωρίς αυτό να θεωρηθεί κρατική βοήθεια – στα κύρια ομόλογα (senior bond) που θα εκδώσουν οι τράπεζες.
Η υπόθεση βρίσκεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ DGComp και με βάση ενδείξεις έως τέλη Αυγούστου θα έχει εγκριθεί με μέσο σταθμικό επιτόκιο περίπου 2,9% με 3%.
Στην Ιταλία το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα UTP μια αγορά προβληματικών δανείων ύψους 18 δισεκ. ευρώ.
Η ιταλική αγορά για τα επισφαλή δάνεια ήταν πολύ δυναμική το 2018 έως τις αρχές του 2019.
Οι κύριοι παράγοντες αύξησης του επενδυτικού ενδιαφέροντος για τα ιταλικά NPEs ήταν
1) η εξέλιξη του ρυθμιστικού πλαισίου για τη διαχείριση των επισφαλών δανείων
2) μια σχετικά ώριμη και διαφανής αγορά για επενδυτές και
3) η ανανέωση του νόμου GACS δηλαδή παροχή εγγυήσεων από το ιταλικό δημόσιο στις ιταλικές τράπεζες.
Είναι ενδεικτικό ότι το 2018 αξιοποιήθηκαν με όλες τις μορφές περίπου 101 δισ. ευρώ μεικτά επισφαλή δάνεια.
Το 45% τιτλοποιήθηκε μέσω 14 συναλλαγών GACS3 με την εγγύηση του ιταλικού δημοσίου.
Τα προβληματικά δάνεια πωλήθηκαν με μέση σταθμισμένη τιμή 26% της μεικτής λογιστικής τους αξίας.
Λόγω της μείωσης των NPEs στα προβληματικά δάνεια των ιταλικών τραπεζών οι επενδυτές έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους σε μια άλλη, ακόμη σχετικά ανεξερεύνητη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων: δάνεια απίθανο να πληρωθούν (UTP).
Το 2018 πωλήθηκαν 1,3 δισ. ευρώ UTP με μέση τιμή
40% -43% της ακαθάριστης λογιστικής τους αξίας.
Ωστόσο, παρόλο που τα UTP αντιπροσωπεύουν το 69% των προβληματικών δανειακών αποθεμάτων των ιταλικών τραπεζών σε ακαθάριστη λογιστική αξία (83 δισ. ευρώ έναντι 120 δισ. ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2018), οι συναλλαγές UTP αντιπροσώπευαν μόνο το 1% των πωλήσεων επισφαλών δανείων.
Ενώ τα επισφαλή δάνεια μπορούν να θεωρηθούν μια στατική κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, αυτό δεν ισχύει για τα ανοίγματα UTP.
Τα δάνεια UTP μπορεί να αλλάξουν δυναμικά με την πάροδο του χρόνου, ακολουθώντας την οικονομική εξέλιξη των οφειλετών.
Τι συμβαίνει στην Ελλάδα;
Στην Ελλάδα έχουμε τις εξής κύριες τάσεις ως προς τα προβληματικά δάνεια τα οποία είναι ύψους περίπου 80 δισεκ. ευρώ.
1)Οι λύσεις που προκρίνονται διατηρούν σε μεγάλο βαθμό τα NPEs στους ισολογισμούς των τραπεζών, π.χ. της Πειραιώς
2)Το μοντέλο Eurobank έχει μια μοναδικότητα καθώς περιλαμβάνει ένα μεικτό σχήμα πώληση και διάθεση προς αξιοποίηση.
3)Υπάρχουν δύο προτάσεις συλλογικής αντιμετώπισης το ιταλικό μοντέλο με παροχή εγγυήσεων που δεν έχει επίπτωση στα κεφάλαια των τραπεζών και που έως το τέλος Αυγούστου θα έχει εγκριθεί από την Επιτροπή Ανταγωνισμού DGComp της ΕΕ.
Η πρόταση της ΤτΕ με μεταφορά σε SPV έως 40 δισεκ. NPEs με παράλληλη μεταφορά 7,2 δισεκ. DTC δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογικής απαίτησης δηλαδή κεφαλαίων.
Η πρόταση της ΤτΕ πέραν της αρνητικής κεφαλαιακής επίδρασης, πλήττει τα δυνητικά έσοδα του δημοσίου κατά 700 εκατ ετησίως και ταυτόχρονα φαίνεται ότι… ούτε η Alpha bank μπορεί να το εφαρμόσει καθώς μειώνεται το κεφαλαιακό μαξιλάρι από 2,6 σε 1,6 δισεκ. ευρώ.
Η Eurobank, η Πειραιώς και η Εθνική είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσουν την πρόταση της Τράπεζας της Ελλάδος.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών