Ο πολιτικός χρόνος της ΝΔ αρχικά θα είναι άφθονος…. αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι πολύ γρήγορα μπορούν να ανατραπούν τα πάντα.
Δύο διαφορετικές μάχες με τον χρόνο δίνουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο αρχηγός της ΝΔ και ο Αλέξης Τσίπρας ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των εθνικών εκλογών στις 7 Ιουλίου 2019.
Ο Μητσοτάκης εστιάζει στην αποχή καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι πολλοί πολίτες δεν θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα είτε γιατί θεωρούν δεδομένη την νίκη και την αυτοδυναμία της ΝΔ είτε γιατί μεταξύ της πολιτικής και της παραλίας θα προτιμήσουν τα «μπάνια του λαού».
Οι παλαιότεροι πολιτικοί απέφευγαν εκλογές κατακαλόκαιρο κυρίως γιατί ανησυχούσαν ότι ο λαός θα στραφεί στις παραλίες και όχι στην κάλπη.
Εάν δει κανείς την πολιτική επιχειρηματολογία Μητσοτάκη μπορεί να διαγνώσει ότι ανησυχεί για την αποχή, ανησυχεί για το ύψος της αυτοδυναμίας, ανησυχεί μήπως οι πολίτες εφησυχαστούν και δεν προσέλθουν στις κάλπες.
Η ΝΔ με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αναμένεται να κινηθεί μεταξύ 36% με 38% εξασφαλίζοντας τουλάχιστον 154 με 156 έδρες.
Από την άλλη η προσπάθεια της ΝΔ να αφοπλίσει τα μικρά κόμματα από τα δεξιά της ειδικά την Χρυσή Αυγή, το κόμμα του Βελόπουλου δεν είναι βέβαιο ότι θα στεφθεί με επιτυχία.
Ο Μητσοτάκης δίνει σημασία στην Μακεδονία γιατί ποντάρει να ανακτήσει ψήφους από την Ελληνική Λύση τα Βελόπουλου καθώς στην Βόρεια Ελλάδα εμφάνισε καλές επιδόσεις.
Όμως ακόμη και εάν καταφέρει να αποσυσπειρώσει τα κόμματα που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ….ο κίνδυνος της αποχής μπορεί να μηδενίσει τα όποια οφέλη από την αφαίμαξη των ποσοστών των δεξιότερων κομμάτων.
Βέβαια σε κάθε περίπτωση η κινδυνολογία ως συνήθως χρησιμοποιείται για το βέλτιστο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η ΝΔ έχει αυτοδυναμία και οι αναφορές ότι άλλο ευρωεκλογές και άλλο εθνικές εκλογές δεν πείθουν τους πολίτες.
Ούτε πολιτική ανατροπή μπορεί να υπάρξει, ούτε να μειωθεί η διαφορά 9% έως 11% από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και ενώ ο Μητσοτάκης απεύχεται την αποχή που θα μετριάσει το μέγεθος της νίκης και της αυτοδυναμίας ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν στρατηγικές διαχείρισης ήττας.
Ο βασικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να καταφέρει να συσπειρώσει το αποσυσπειρωμένο κόμμα του με στόχο ποσοστά πάνω από 26% - σενάριο που είναι πιθανό -.
Ο Τσίπρας με ποσοστά της τάξης του 26% ή 27% επιβιώνει πολιτικά, απορροφά τους εσωτερικούς κραδασμούς και συνεχίζει να ελέγχει το κόμμα του πλήρως ελλείψει άλλου ηγετικού στελέχους.
Για τον Τσίπρα η αντιπολίτευση θα είναι μια περίοδος μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από ένα παρωχημένο αριστερό κόμμα σε ένα κεντροαριστερό που μεταξύ άλλων θα έχει στόχο να αλώσει τα ποσοστά του Κινήματος Αλλαγής.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά πάνω από 26% θα αποτελεί μια διαχειρίσιμη ήττα.
Τα δύσκολα έπονται
Ενώ η νίκη και η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι πλήρως προεξοφλημένα και αναμενόμενα, η γενική αίσθηση που κυριαρχεί κυρίως λόγω της προεκλογικής προπαγάνδας είναι ότι ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός θα καταφέρει μέσα σε λίγους μήνες να αλλάξει τα πάντα στην οικονομία.
Δυστυχώς όλα αυτά αποτελούν ψευδαίσθηση και μπορεί να έχουν τις προεκλογικές τους σκοπιμότητες – καλλιέργεια εντυπώσεων, δημιουργία θετικού κλίματος, προσδοκία κ.α. – στην πράξη η ελληνική κοινωνία θα προσγειωθεί γρήγορα στην ωμή πραγματικότητα.
Ποια είναι η ωμή πραγματικότητα;
Ο Τσίπρας ξεγέλασε τον ελληνικό λαό και εφάρμοσε τον τρίτο και χειρότερο μνημόνιο αλλά στην πορεία οι ευρωπαίοι τον αποδέχτηκαν επειδή υλοποιούσε τις απαιτήσεις τους.
Ο Μητσοτάκης θα πρέπει να ακολουθήσει αυτή την πεπατημένη δηλαδή να υλοποιεί τις απαιτήσεις των δανειστών.
Οι δανειστές των 250 δισεκ. ευρώ δεν πρόκειται
-Να αλλάξουν το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5%, όπερ σημαίνει ότι 6,5 με 7 δισεκ. ευρώ κάθε χρόνο θα δεσμεύονται για το ελληνικό χρέος
-Ο δημοσιονομικός χώρος δεν είναι μηδενικός αλλά αρνητικός.
Είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν οι δανειστές ανάκληση μέτρων ή νέα ισοδύναμα.
Αυτό σημαίνει δυνητικά κοινωνική δυσφορία.
-Οι τράπεζες θέλουν τον χρόνο ωρίμανσης τους ώστε να ολοκληρώσουν τα σχέδια εξυγίανσης τους το 2021 έως τότε η συμμετοχή των τραπεζών στην αναπτυξιακή προοπτική θα είναι μηδαμινή.
-Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση επειδή το 2020 θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων από 28% σε 24% θα αλλάξει ο ρους της ιστορίας.
Ενώ είναι βέβαιο ότι οι δανειστές θα ζητήσουν ισοδύναμα μέτρα για την απώλεια εσόδων… στην πράξη οι εταιρίες δεν κερδίζουν κάτι εντυπωσιακό.
Π.χ. μια εταιρία που πληρώνει φόρο 100.000 ευρώ με φορολογικό συντελεστή 28% με 24% και με τον ίδιο τζίρο και σχέση εξόδων προς έσοδα θα πληρώνει φόρο 86.000 ευρώ δηλαδή 14.000 ευρώ λιγότερα.
Όμως εάν συμπεριληφθεί και η προκαταβολή 100% το τελικό όφελος για την επιχείρηση ταμειακά είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Δεν δημιουργούν αυτές οι παρεμβάσεις αναπτυξιακή δυναμική.
-Ο μεγάλος κίνδυνος μετά τις εκλογές είναι η απογοήτευση της κοινωνίας όταν διαπιστώσει ότι για να αλλάξει και να κινητοποιηθεί η οικονομία δεν φθάνουν τα ωραία προεκλογικά επιχειρήματα.
Οι πολίτες, οι αγορές, οι επενδυτές, η μεσαία αστική τάξη προσδοκάει την οικονομική αναγέννηση που θα φέρει η πολιτική αλλαγή με την νίκη της ΝΔ.
Ο μέγας κίνδυνος είναι η κοινωνία να απογοητευτεί.
Μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις που αποτελούν εσωτερική ανακύκλωση.
Για την ΔΕΗ που είναι κεφαλαιώδες ζήτημα ίσως αποδειχθεί η λύση πακετοποίησης υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων ώστε να πωληθούν λάθος βήμα για την εξυγίανση της εταιρίας.
Οι τράπεζες πέραν της εξυγίανσης των προβληματικών τους δανείων, πρέπει να χαράξουν και την αναπτυξιακή τους προοπτική και τα υφιστάμενα κεφάλαια δεν φθάνουν.
Ανάπτυξη με 24-25 δισεκ. ενσώματα ίδια κεφάλαια με 21 δισεκ. αναβαλλόμενο φόρο και 16 δισεκ. αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση στις τράπεζες είναι ανέκδοτο.
Οι ευρωπαίοι δεν θα κάνουν χάρες στην νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη – ΝΔ.
Επίσης σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει η σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Π.χ. στο υπουργείο οικονομικών θα είναι ο Σταικούρας, θα αναλάβει ο Στουρνάρας ΤτΕ ο οποίος θα αντικατασταθεί από Αράπογλου πρώην Εθνική ή Αλογοσκούφη πρώην ΥΠΟΙΚ;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η επόμενη ημέρα δεν έχει ούτε ροδοπέταλα, ούτε εύκολες λύσεις.
Ο πολιτικός χρόνος της ΝΔ αρχικά θα είναι άφθονος…. αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι πολύ γρήγορα μπορούν να ανατραπούν τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Ο Μητσοτάκης εστιάζει στην αποχή καθώς υπάρχουν ενδείξεις ότι πολλοί πολίτες δεν θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα είτε γιατί θεωρούν δεδομένη την νίκη και την αυτοδυναμία της ΝΔ είτε γιατί μεταξύ της πολιτικής και της παραλίας θα προτιμήσουν τα «μπάνια του λαού».
Οι παλαιότεροι πολιτικοί απέφευγαν εκλογές κατακαλόκαιρο κυρίως γιατί ανησυχούσαν ότι ο λαός θα στραφεί στις παραλίες και όχι στην κάλπη.
Εάν δει κανείς την πολιτική επιχειρηματολογία Μητσοτάκη μπορεί να διαγνώσει ότι ανησυχεί για την αποχή, ανησυχεί για το ύψος της αυτοδυναμίας, ανησυχεί μήπως οι πολίτες εφησυχαστούν και δεν προσέλθουν στις κάλπες.
Η ΝΔ με βάση όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί αναμένεται να κινηθεί μεταξύ 36% με 38% εξασφαλίζοντας τουλάχιστον 154 με 156 έδρες.
Από την άλλη η προσπάθεια της ΝΔ να αφοπλίσει τα μικρά κόμματα από τα δεξιά της ειδικά την Χρυσή Αυγή, το κόμμα του Βελόπουλου δεν είναι βέβαιο ότι θα στεφθεί με επιτυχία.
Ο Μητσοτάκης δίνει σημασία στην Μακεδονία γιατί ποντάρει να ανακτήσει ψήφους από την Ελληνική Λύση τα Βελόπουλου καθώς στην Βόρεια Ελλάδα εμφάνισε καλές επιδόσεις.
Όμως ακόμη και εάν καταφέρει να αποσυσπειρώσει τα κόμματα που κινούνται δεξιότερα της ΝΔ….ο κίνδυνος της αποχής μπορεί να μηδενίσει τα όποια οφέλη από την αφαίμαξη των ποσοστών των δεξιότερων κομμάτων.
Βέβαια σε κάθε περίπτωση η κινδυνολογία ως συνήθως χρησιμοποιείται για το βέλτιστο εκλογικό αποτέλεσμα.
Η ΝΔ έχει αυτοδυναμία και οι αναφορές ότι άλλο ευρωεκλογές και άλλο εθνικές εκλογές δεν πείθουν τους πολίτες.
Ούτε πολιτική ανατροπή μπορεί να υπάρξει, ούτε να μειωθεί η διαφορά 9% έως 11% από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και ενώ ο Μητσοτάκης απεύχεται την αποχή που θα μετριάσει το μέγεθος της νίκης και της αυτοδυναμίας ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν στρατηγικές διαχείρισης ήττας.
Ο βασικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να καταφέρει να συσπειρώσει το αποσυσπειρωμένο κόμμα του με στόχο ποσοστά πάνω από 26% - σενάριο που είναι πιθανό -.
Ο Τσίπρας με ποσοστά της τάξης του 26% ή 27% επιβιώνει πολιτικά, απορροφά τους εσωτερικούς κραδασμούς και συνεχίζει να ελέγχει το κόμμα του πλήρως ελλείψει άλλου ηγετικού στελέχους.
Για τον Τσίπρα η αντιπολίτευση θα είναι μια περίοδος μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από ένα παρωχημένο αριστερό κόμμα σε ένα κεντροαριστερό που μεταξύ άλλων θα έχει στόχο να αλώσει τα ποσοστά του Κινήματος Αλλαγής.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά πάνω από 26% θα αποτελεί μια διαχειρίσιμη ήττα.
Τα δύσκολα έπονται
Ενώ η νίκη και η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι πλήρως προεξοφλημένα και αναμενόμενα, η γενική αίσθηση που κυριαρχεί κυρίως λόγω της προεκλογικής προπαγάνδας είναι ότι ο Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός θα καταφέρει μέσα σε λίγους μήνες να αλλάξει τα πάντα στην οικονομία.
Δυστυχώς όλα αυτά αποτελούν ψευδαίσθηση και μπορεί να έχουν τις προεκλογικές τους σκοπιμότητες – καλλιέργεια εντυπώσεων, δημιουργία θετικού κλίματος, προσδοκία κ.α. – στην πράξη η ελληνική κοινωνία θα προσγειωθεί γρήγορα στην ωμή πραγματικότητα.
Ποια είναι η ωμή πραγματικότητα;
Ο Τσίπρας ξεγέλασε τον ελληνικό λαό και εφάρμοσε τον τρίτο και χειρότερο μνημόνιο αλλά στην πορεία οι ευρωπαίοι τον αποδέχτηκαν επειδή υλοποιούσε τις απαιτήσεις τους.
Ο Μητσοτάκης θα πρέπει να ακολουθήσει αυτή την πεπατημένη δηλαδή να υλοποιεί τις απαιτήσεις των δανειστών.
Οι δανειστές των 250 δισεκ. ευρώ δεν πρόκειται
-Να αλλάξουν το πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5%, όπερ σημαίνει ότι 6,5 με 7 δισεκ. ευρώ κάθε χρόνο θα δεσμεύονται για το ελληνικό χρέος
-Ο δημοσιονομικός χώρος δεν είναι μηδενικός αλλά αρνητικός.
Είναι βέβαιο ότι θα ζητήσουν οι δανειστές ανάκληση μέτρων ή νέα ισοδύναμα.
Αυτό σημαίνει δυνητικά κοινωνική δυσφορία.
-Οι τράπεζες θέλουν τον χρόνο ωρίμανσης τους ώστε να ολοκληρώσουν τα σχέδια εξυγίανσης τους το 2021 έως τότε η συμμετοχή των τραπεζών στην αναπτυξιακή προοπτική θα είναι μηδαμινή.
-Έχει καλλιεργηθεί η εντύπωση επειδή το 2020 θα μειωθεί ο φορολογικός συντελεστής επιχειρήσεων από 28% σε 24% θα αλλάξει ο ρους της ιστορίας.
Ενώ είναι βέβαιο ότι οι δανειστές θα ζητήσουν ισοδύναμα μέτρα για την απώλεια εσόδων… στην πράξη οι εταιρίες δεν κερδίζουν κάτι εντυπωσιακό.
Π.χ. μια εταιρία που πληρώνει φόρο 100.000 ευρώ με φορολογικό συντελεστή 28% με 24% και με τον ίδιο τζίρο και σχέση εξόδων προς έσοδα θα πληρώνει φόρο 86.000 ευρώ δηλαδή 14.000 ευρώ λιγότερα.
Όμως εάν συμπεριληφθεί και η προκαταβολή 100% το τελικό όφελος για την επιχείρηση ταμειακά είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Δεν δημιουργούν αυτές οι παρεμβάσεις αναπτυξιακή δυναμική.
-Ο μεγάλος κίνδυνος μετά τις εκλογές είναι η απογοήτευση της κοινωνίας όταν διαπιστώσει ότι για να αλλάξει και να κινητοποιηθεί η οικονομία δεν φθάνουν τα ωραία προεκλογικά επιχειρήματα.
Οι πολίτες, οι αγορές, οι επενδυτές, η μεσαία αστική τάξη προσδοκάει την οικονομική αναγέννηση που θα φέρει η πολιτική αλλαγή με την νίκη της ΝΔ.
Ο μέγας κίνδυνος είναι η κοινωνία να απογοητευτεί.
Μιλάμε για ιδιωτικοποιήσεις που αποτελούν εσωτερική ανακύκλωση.
Για την ΔΕΗ που είναι κεφαλαιώδες ζήτημα ίσως αποδειχθεί η λύση πακετοποίησης υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων ώστε να πωληθούν λάθος βήμα για την εξυγίανση της εταιρίας.
Οι τράπεζες πέραν της εξυγίανσης των προβληματικών τους δανείων, πρέπει να χαράξουν και την αναπτυξιακή τους προοπτική και τα υφιστάμενα κεφάλαια δεν φθάνουν.
Ανάπτυξη με 24-25 δισεκ. ενσώματα ίδια κεφάλαια με 21 δισεκ. αναβαλλόμενο φόρο και 16 δισεκ. αναβαλλόμενη φορολογική απαίτηση στις τράπεζες είναι ανέκδοτο.
Οι ευρωπαίοι δεν θα κάνουν χάρες στην νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη – ΝΔ.
Επίσης σημαντικό ρόλο θα διαδραματίσει η σύνθεση της νέας κυβέρνησης.
Π.χ. στο υπουργείο οικονομικών θα είναι ο Σταικούρας, θα αναλάβει ο Στουρνάρας ΤτΕ ο οποίος θα αντικατασταθεί από Αράπογλου πρώην Εθνική ή Αλογοσκούφη πρώην ΥΠΟΙΚ;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι η επόμενη ημέρα δεν έχει ούτε ροδοπέταλα, ούτε εύκολες λύσεις.
Ο πολιτικός χρόνος της ΝΔ αρχικά θα είναι άφθονος…. αλλά η ιστορία έχει αποδείξει ότι πολύ γρήγορα μπορούν να ανατραπούν τα πάντα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών