γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
Το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών ακύρωσε απόφαση κατάσχεσης της περιουσίας αξίας 338.000 ευρώ
Ως καταχρηστικό όρος κρίθηκε από το Τριμελές Πρωτοδικείο Αθηνών η άρνηση συστημικής τράπεζας να αποδεχθεί την πρόθεση αλλά και τις πραγματικές ανάγκες του δανειολήπτη να ρυθμίσει το χρέος του έναντι της τράπεζας, η οποία να σημειωθεί είχε προχωρήσει στη διαδικασία κατάσχεσης της περιουσίας των οφειλετών.
Ως δικαστική απόφαση, σταθμός χαρακτηρίζεται από νομικούς κύκλους και εκδόθηκε στα μέσα Οκτωβρίου, δίνοντας ένας τέλος στην «ομηρία» των δύο δανειοληπτών οι οποίοι για να βρουν το δίκιο τους, ξεκίνησαν έναν δικαστικό αγώνα έναντι της τράπεζας.
Η δικαστική αντιπαράθεση της τράπεζας με τους δύο υπόχρεους εκδηλώθηκε όταν το δικηγορικό γραφείο που ανέλαβε την υπόθεση θα είχε το μέγιστο οικονομικό όφελος όταν η υπόθεση θα έφτανε στο τελικό στάδιο δηλαδή στην εκποίηση της περιουσίας των οφειλετών ενώ η υπόθεση του συμβιβασμού και της εύρεσης κοινής αποδεκτής λύσης θα μειώνονταν οι οικονομικές αξιώσεις του δικηγορικού γραφείου που του είχε ανατεθεί η υπόθεση.
Το σκεπτικό του Τριμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών βασίζεται μεταξύ άλλων στην άσκηση του δικαιώματος του δανειστή που θα πρέπει να κυριαρχείται από τις αρχές της καλόπιστης κα σύμφωνα με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη εκπλήρωσης των οφειλόμενων παροχών ( ΑΚ 178,200, 288) και να αποφεύγεται αντίστοιχα κάθε κατάχρηση στη συμπεριφορά τους.
Η υποχρέωση αυτή εκδηλώνεται ειδικότερα και με τη δέσμευση της τράπεζας να μην προβάλλει και επιδιώκει μονομερώς τα συμφέροντά της αλλά αντιθέτως κατά τη σύγκρουση αυτών με τα αντίστοιχα του αντισυμβαλλομένου της να επιχειρεί να προστατεύσει κατά τα τελευταία.
Επίσης όπως περιγράφεται στην απόφαση, σε περίπτωση δυσχέρειας του πιστούχου της Τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, από την πιστωτική σύμβαση λόγω οικονομικής αδυναμίας του, που υπερβαίνει τα όρια της αντοχής του, η καλόπιστη από την πλευρά της τράπεζας συμπεριφορά επιβάλλει σ’ αυτή την υποχρέωση να ανεχθεί απόκλιση από τα συμφωνηθέντα και μία εύλογη καθυστέρηση στην εκπλήρωση της παροχής του οφειλέτη, ιδίως όταν πρόκειται για πρόσκαιρη αδυναμία.
Η Τράπεζα είχε στα χέρια της διαταγή πληρωμής έναντι των οφειλετών ζητώντας να τις καταβληθεί το ποσό των 338.938,14 ευρώ και αφορούσε σύμβαση στεγαστικού δανείου που είχε υπογραφεί τον Ιούλιο του 2012.
Η τράπεζα απαιτούσε την αναγκαστική κατάσχεση αγροτεμαχίου επιφανείας 2.086,03 τ.μ. όπως τις διωροφης οικίας συνολικού εμβαδού 200 τ.μ.
Πάντως ο δικηγόρος κ. Επαμεινώνδας Παπαδέας που χειρίστηκε την υπόθεση υποστηρίζει ότι αποδείξαμε στην έδρα ότι οι δύο δανειολήπτες από το Δεκέμβριο του 2017 είχαν καταθέσει αιτήσεις ζητώντας ρύθμιση του συνόλου των οφειλών και με επανειλημμένες οχλήσεις που όμως δεν απαντήθηκαν ποτέ. Προσθέτει ότι επανήλθε με νέο γραπτό αίτημα το Μάρτιο του 2018 και τότε δεν υπήρξε καμία απάντηση από τον δανειστή.
Στα τέλη του ίδιου μήνα κατέθεσαν αίτηση υπαγωγής στο εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών η οποία απέβη άκαρπη καθώς η πλειοψηφία των δανείων και σε ποσοστό 80,88% ήταν στην ίδια τράπεζα η οποία δεν έδωσε τη συναίνεση της.
Ο κ. Παπαδέας θέλει να κάνει σαφές ότι οι δανειολήπτες, δεν έβαλαν όρους στο αίτημα ρύθμισης αλλά η τράπεζα απέφυγε την οποία επικοινωνία μαζί τους με αποτέλεσμα όταν ήρθε το αίτημα της κατάσχεσης, θεωρήθηκε με δικαστική απόφαση, ως καταχρηστικός όρος όταν δεν έδωσε χρόνο και την ευκαιρία στους οφειλές να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Ως δικαστική απόφαση, σταθμός χαρακτηρίζεται από νομικούς κύκλους και εκδόθηκε στα μέσα Οκτωβρίου, δίνοντας ένας τέλος στην «ομηρία» των δύο δανειοληπτών οι οποίοι για να βρουν το δίκιο τους, ξεκίνησαν έναν δικαστικό αγώνα έναντι της τράπεζας.
Η δικαστική αντιπαράθεση της τράπεζας με τους δύο υπόχρεους εκδηλώθηκε όταν το δικηγορικό γραφείο που ανέλαβε την υπόθεση θα είχε το μέγιστο οικονομικό όφελος όταν η υπόθεση θα έφτανε στο τελικό στάδιο δηλαδή στην εκποίηση της περιουσίας των οφειλετών ενώ η υπόθεση του συμβιβασμού και της εύρεσης κοινής αποδεκτής λύσης θα μειώνονταν οι οικονομικές αξιώσεις του δικηγορικού γραφείου που του είχε ανατεθεί η υπόθεση.
Το σκεπτικό του Τριμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών βασίζεται μεταξύ άλλων στην άσκηση του δικαιώματος του δανειστή που θα πρέπει να κυριαρχείται από τις αρχές της καλόπιστης κα σύμφωνα με τα χρηστά συναλλακτικά ήθη εκπλήρωσης των οφειλόμενων παροχών ( ΑΚ 178,200, 288) και να αποφεύγεται αντίστοιχα κάθε κατάχρηση στη συμπεριφορά τους.
Η υποχρέωση αυτή εκδηλώνεται ειδικότερα και με τη δέσμευση της τράπεζας να μην προβάλλει και επιδιώκει μονομερώς τα συμφέροντά της αλλά αντιθέτως κατά τη σύγκρουση αυτών με τα αντίστοιχα του αντισυμβαλλομένου της να επιχειρεί να προστατεύσει κατά τα τελευταία.
Επίσης όπως περιγράφεται στην απόφαση, σε περίπτωση δυσχέρειας του πιστούχου της Τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, από την πιστωτική σύμβαση λόγω οικονομικής αδυναμίας του, που υπερβαίνει τα όρια της αντοχής του, η καλόπιστη από την πλευρά της τράπεζας συμπεριφορά επιβάλλει σ’ αυτή την υποχρέωση να ανεχθεί απόκλιση από τα συμφωνηθέντα και μία εύλογη καθυστέρηση στην εκπλήρωση της παροχής του οφειλέτη, ιδίως όταν πρόκειται για πρόσκαιρη αδυναμία.
Η Τράπεζα είχε στα χέρια της διαταγή πληρωμής έναντι των οφειλετών ζητώντας να τις καταβληθεί το ποσό των 338.938,14 ευρώ και αφορούσε σύμβαση στεγαστικού δανείου που είχε υπογραφεί τον Ιούλιο του 2012.
Η τράπεζα απαιτούσε την αναγκαστική κατάσχεση αγροτεμαχίου επιφανείας 2.086,03 τ.μ. όπως τις διωροφης οικίας συνολικού εμβαδού 200 τ.μ.
Πάντως ο δικηγόρος κ. Επαμεινώνδας Παπαδέας που χειρίστηκε την υπόθεση υποστηρίζει ότι αποδείξαμε στην έδρα ότι οι δύο δανειολήπτες από το Δεκέμβριο του 2017 είχαν καταθέσει αιτήσεις ζητώντας ρύθμιση του συνόλου των οφειλών και με επανειλημμένες οχλήσεις που όμως δεν απαντήθηκαν ποτέ. Προσθέτει ότι επανήλθε με νέο γραπτό αίτημα το Μάρτιο του 2018 και τότε δεν υπήρξε καμία απάντηση από τον δανειστή.
Στα τέλη του ίδιου μήνα κατέθεσαν αίτηση υπαγωγής στο εξωδικαστικό μηχανισμό ρύθμισης οφειλών η οποία απέβη άκαρπη καθώς η πλειοψηφία των δανείων και σε ποσοστό 80,88% ήταν στην ίδια τράπεζα η οποία δεν έδωσε τη συναίνεση της.
Ο κ. Παπαδέας θέλει να κάνει σαφές ότι οι δανειολήπτες, δεν έβαλαν όρους στο αίτημα ρύθμισης αλλά η τράπεζα απέφυγε την οποία επικοινωνία μαζί τους με αποτέλεσμα όταν ήρθε το αίτημα της κατάσχεσης, θεωρήθηκε με δικαστική απόφαση, ως καταχρηστικός όρος όταν δεν έδωσε χρόνο και την ευκαιρία στους οφειλές να αντιμετωπίσουν τα χρέη τους.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών