Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη ώστε να αποκαλύψουν το μέγεθος των προβλημάτων τους και εν συνεχεία να αναλάβουν και το κόστος της εξυγίανσης πλήττοντας τα ίδια κεφάλαια τους.
Η λύση έχει βρεθεί, παρά τις διαφωνίες μεταξύ των εμπλεκομένων πλευρών, η λύση για μηδενικές πρόσθετες εγγυήσεις έχει βρεθεί.
Με βάση έγκυρες πληροφορίες του bankingnews η βασική επιχειρηματολογία της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν μπορεί να ζητώνται πρόσθετες εγγυήσεις στις εγγυήσεις του δημοσίου είναι ορθή.
Στο σχέδιο Ηρακλής που συνδράμει στην μείωση των προβληματικών ανοιγμάτων των τραπεζών, το κράτος παρέχει εγγυήσεις στα κύρια ομόλογα που θα εκδώσουν οι τράπεζες κατά την διαδικασία τιτλοποιήσεων NPEs.
Με την παρεχόμενη εγγύηση, το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει τον κίνδυνο του τραπεζικού ομολόγου οπότε έχει μηδενικό ρίσκο για την τράπεζα.
Επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε επενδυτική βαθμίδα – όπως ήταν η Ιταλία όπου εφαρμόστηκε κάτι ανάλογο με το σχέδιο Ηρακλής – η EBA η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή είχε ενστάσεις και ζητούσε πρόσθετες εγγυήσεις σε μετρητά.
Μάλιστα ενώ αρχικά ζητούσε 100% πρόσθετη εγγύηση εν συνεχεία υποχώρησε στο 50%.
Π.χ. για εγγύηση του ελληνικού κράτους σε ένα senior bond τράπεζας 2 δισεκ. θα εκδοθούν ομόλογα τα οποία θα εγγυηθεί το κράτος.
Η EBA ζητούσε στο πλαίσιο των τραπεζικών κανόνων οι εγγυήσεις του κράτους να υποστηριχθούν από πρόσθετες εγγυήσεις π.χ. 1 δισεκ. μετρητά στα 2 δισεκ. κρατικών εγγυήσεων δηλαδή για ένα ομόλογο 2 δισεκ. οι εγγυήσεις θα ήταν 3 δισεκ.
Η Ελλάδα – και δικαιολογημένα αντέδρασε – τονίζοντας ότι εάν υπάρξουν πρόσθετες εγγυήσεις αυτό θα ισοδυναμεί με πλήγμα στην φερεγγυότητα της Ελλάδος.
Ποτέ δεν αμφισβητείται η φερεγγυότητα μιας χώρας και όταν αυτό συμβαίνει οι αξίες της χώρας π.χ. τα κρατικά ομόλογα καταρρέουν.
Το επιχείρημα της Ελλάδος έγινε δεκτό δηλαδή να μην υπάρχουν πρόσθετες εγγυήσεις σε μετρητά στις παρεχόμενες κρατικές εγγυήσεις των κύριων ομολόγων που θα εκδώσουν οι τράπεζες.
Όμως τόσο η ΕΚΤ, όσο και ο SSM και η EBA ζήτησαν αντίτιμο σε αυτή τους την υποχώρηση.
Ζητούν λοιπόν οι τράπεζες να αποκαλύψουν το πλήρως εύρος του προβλήματος τους.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Οι τράπεζες δεν έχουν διενεργήσει πλήρως προβλέψεις για τα προβληματικά τους δάνεια και θα υποχρεωθούν με τις τιτλοποιήσεις να αποκαλύψουν το πραγματικό εύρος του προβλήματος.
Κοινώς η ΕΚΤ και ο SSM ζητούν οι τράπεζες να πάρουν μεγαλύτερες προβλέψεις που σημαίνει μεγαλύτερη κεφαλαιακή ζημία.
Η βασική ανησυχία της ΕΚΤ και του SSM είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να συγκαλύψουν τα προβλήματα τους, να πάρουν προβλέψεις λιγότερες από τις ενδεδειγμένες και εν συνεχεία έχοντας την εγγύηση του δημοσίου… να φορτώσουν στο μέλλον το πρόβλημα στο κράτος.
Για να αποτραπεί λοιπόν ο κίνδυνος μεταφορά των τραπεζικών κινδύνων στο κράτος, ο SSM και η ΕΚΤ αποφάσισαν να αναζητήσουν μια φόρμουλα ώστε οι τράπεζες για να λάβουν κρατική εγγύηση από το ελληνικό δημόσιο…να ελέγχονται εάν έχουν διενεργήσει επαρκείς προβλέψεις.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά.
Ότι η κεφαλαιακή ζημία για τις τράπεζες π.χ. 1,6 δισεκ. για την Eurobank, 2,5 δισεκ. για την Alpha bank, 1,3 δισεκ. για την Εθνική και 800 εκατ για την Πειραιώς δηλαδή 6,1 δισεκ. ευρώ… θα είναι τελικώς μεγαλύτερες.
Το αντίτιμο για να μην υπάρχουν πρόσθετες εγγυήσεις από το ελληνικό κράτος είναι οι τράπεζες να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόβλημα κατά την διαδικασία των τιτλοποιήσεων προβληματικών ανοιγμάτων ύψους συνολικά 30 με 33 δισεκ. ευρώ.
Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη ώστε να αποκαλύψουν το μέγεθος των προβλημάτων τους και εν συνεχεία να αναλάβουν και το κόστος της εξυγίανσης πλήττοντας τα ίδια κεφάλαια τους.
Σοβαρή υποσημείωση
Πόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιβάρυνση κεφαλαιακά στις τράπεζες θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο έχουν διενεργήσει προβλέψεις επαρκείς και δεν έχουν συγκαλύψει προβλήματα.
Ας ληφθεί υπόψη ότι τα κεφαλαιακά μαξιλάρια των ελληνικών τραπεζών ουσιαστικά μηδενίζονται.
www.bankingnews.gr
Με βάση έγκυρες πληροφορίες του bankingnews η βασική επιχειρηματολογία της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν μπορεί να ζητώνται πρόσθετες εγγυήσεις στις εγγυήσεις του δημοσίου είναι ορθή.
Στο σχέδιο Ηρακλής που συνδράμει στην μείωση των προβληματικών ανοιγμάτων των τραπεζών, το κράτος παρέχει εγγυήσεις στα κύρια ομόλογα που θα εκδώσουν οι τράπεζες κατά την διαδικασία τιτλοποιήσεων NPEs.
Με την παρεχόμενη εγγύηση, το ελληνικό δημόσιο αναλαμβάνει τον κίνδυνο του τραπεζικού ομολόγου οπότε έχει μηδενικό ρίσκο για την τράπεζα.
Επειδή η Ελλάδα δεν είναι σε επενδυτική βαθμίδα – όπως ήταν η Ιταλία όπου εφαρμόστηκε κάτι ανάλογο με το σχέδιο Ηρακλής – η EBA η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή είχε ενστάσεις και ζητούσε πρόσθετες εγγυήσεις σε μετρητά.
Μάλιστα ενώ αρχικά ζητούσε 100% πρόσθετη εγγύηση εν συνεχεία υποχώρησε στο 50%.
Π.χ. για εγγύηση του ελληνικού κράτους σε ένα senior bond τράπεζας 2 δισεκ. θα εκδοθούν ομόλογα τα οποία θα εγγυηθεί το κράτος.
Η EBA ζητούσε στο πλαίσιο των τραπεζικών κανόνων οι εγγυήσεις του κράτους να υποστηριχθούν από πρόσθετες εγγυήσεις π.χ. 1 δισεκ. μετρητά στα 2 δισεκ. κρατικών εγγυήσεων δηλαδή για ένα ομόλογο 2 δισεκ. οι εγγυήσεις θα ήταν 3 δισεκ.
Η Ελλάδα – και δικαιολογημένα αντέδρασε – τονίζοντας ότι εάν υπάρξουν πρόσθετες εγγυήσεις αυτό θα ισοδυναμεί με πλήγμα στην φερεγγυότητα της Ελλάδος.
Ποτέ δεν αμφισβητείται η φερεγγυότητα μιας χώρας και όταν αυτό συμβαίνει οι αξίες της χώρας π.χ. τα κρατικά ομόλογα καταρρέουν.
Το επιχείρημα της Ελλάδος έγινε δεκτό δηλαδή να μην υπάρχουν πρόσθετες εγγυήσεις σε μετρητά στις παρεχόμενες κρατικές εγγυήσεις των κύριων ομολόγων που θα εκδώσουν οι τράπεζες.
Όμως τόσο η ΕΚΤ, όσο και ο SSM και η EBA ζήτησαν αντίτιμο σε αυτή τους την υποχώρηση.
Ζητούν λοιπόν οι τράπεζες να αποκαλύψουν το πλήρως εύρος του προβλήματος τους.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά;
Οι τράπεζες δεν έχουν διενεργήσει πλήρως προβλέψεις για τα προβληματικά τους δάνεια και θα υποχρεωθούν με τις τιτλοποιήσεις να αποκαλύψουν το πραγματικό εύρος του προβλήματος.
Κοινώς η ΕΚΤ και ο SSM ζητούν οι τράπεζες να πάρουν μεγαλύτερες προβλέψεις που σημαίνει μεγαλύτερη κεφαλαιακή ζημία.
Η βασική ανησυχία της ΕΚΤ και του SSM είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να συγκαλύψουν τα προβλήματα τους, να πάρουν προβλέψεις λιγότερες από τις ενδεδειγμένες και εν συνεχεία έχοντας την εγγύηση του δημοσίου… να φορτώσουν στο μέλλον το πρόβλημα στο κράτος.
Για να αποτραπεί λοιπόν ο κίνδυνος μεταφορά των τραπεζικών κινδύνων στο κράτος, ο SSM και η ΕΚΤ αποφάσισαν να αναζητήσουν μια φόρμουλα ώστε οι τράπεζες για να λάβουν κρατική εγγύηση από το ελληνικό δημόσιο…να ελέγχονται εάν έχουν διενεργήσει επαρκείς προβλέψεις.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά.
Ότι η κεφαλαιακή ζημία για τις τράπεζες π.χ. 1,6 δισεκ. για την Eurobank, 2,5 δισεκ. για την Alpha bank, 1,3 δισεκ. για την Εθνική και 800 εκατ για την Πειραιώς δηλαδή 6,1 δισεκ. ευρώ… θα είναι τελικώς μεγαλύτερες.
Το αντίτιμο για να μην υπάρχουν πρόσθετες εγγυήσεις από το ελληνικό κράτος είναι οι τράπεζες να αποκαλύψουν το πραγματικό τους πρόβλημα κατά την διαδικασία των τιτλοποιήσεων προβληματικών ανοιγμάτων ύψους συνολικά 30 με 33 δισεκ. ευρώ.
Οι ελληνικές τράπεζες θα πρέπει να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη ώστε να αποκαλύψουν το μέγεθος των προβλημάτων τους και εν συνεχεία να αναλάβουν και το κόστος της εξυγίανσης πλήττοντας τα ίδια κεφάλαια τους.
Σοβαρή υποσημείωση
Πόσο μεγαλύτερη θα είναι η επιβάρυνση κεφαλαιακά στις τράπεζες θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο έχουν διενεργήσει προβλέψεις επαρκείς και δεν έχουν συγκαλύψει προβλήματα.
Ας ληφθεί υπόψη ότι τα κεφαλαιακά μαξιλάρια των ελληνικών τραπεζών ουσιαστικά μηδενίζονται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών