Λεκκός (Πειραιώς): Ψήφος εμπιστοσύνης από τις αγορές η έκδοση του 15ετους ομολόγου η Ελλάδα θα παραμείνει σε δημοσιονομική πειθαρχία
Η νέα έκδοση του ελληνικού δημοσίου στις αγορές με ομόλογα 15ετούς διάρκειας μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί ως απολύτως επιτυχής καθώς για ποσό έκδοσης 2,5 δισ. ευρώ κατατέθηκαν προσφορές ύψους άνω των 18 δισ. ευρώ αναφέρει ο Ηλίας Λεκκός, επικεφαλής Οικονομικής Ανάλυσης και Επενδυτικής Στρατηγικής Τράπεζα Πειραιώς.
Όπως αναφέρει στο ΑΜΠΕ ο κ. Λεκκός ταυτόχρονα, και η σύνθεση των επενδυτών ήταν εξαιρετικά «ποιοτική», υπό την έννοια ότι σημαντικό ποσό της έκδοσης απορροφήθηκε από θεσμικούς επενδυτές με μακροχρόνιο επενδυτικό ορίζοντα. Επιπρόσθετα, ο ΟΔΔΗΧ, εκμεταλλευόμενος το παγκόσμιο «κύμα ρευστότητας» που έχει οδηγήσει τις αποδόσεις μεγάλου τμήματος των κρατικών ομολόγων παγκοσμίως σε αρνητικά επίπεδα, κατάφερε να περιορίσει το κόστος έκδοσης στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα του 1,9%.
Ωστόσο το βασικό συστατικό της επιτυχίας βρίσκεται στη 15ετή διάρκεια του ομολόγου, διάρκεια η οποία ξεπερνά κατά πολύ το «χρόνο ζωής» του αποθεματικού ασφαλείας των 40 δισ. ευρώ του ελληνικού Δημοσίου.
Η εξέλιξη αυτή υποδηλώνει ότι οι αγορές πλέον έχουν ενστερνισθεί τόσο το γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο θα παραμείνει σε καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας όσο και ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου.
Όλα τα ανωτέρω αποτελούν σημαντικά και αδιαμφισβήτητα βήματα προόδου.
Ταυτόχρονα όμως, καθώς η επιστροφή στην «κανονικότητα» εδραιώνεται και ισχυροποιείται, πλησιάζει το χρονικό ορόσημο όπου θα πρέπει να σταματήσουμε να πανηγυρίζουμε για κάθε νέα έκδοση από πλευράς ελληνικού Δημοσίου και να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τόσο για τα μαθήματα που μπορούμε να αντλήσουμε από τα γεγονότα των 2-3 τελευταίων ετών, όσο και να προβληματιζόμαστε για τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας.
Αρχίζοντας από τα μαθήματα του πρόσφατου παρελθόντος, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η χρησιμοποίηση των επιχειρημάτων της μη-συμμετοχής των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και της μη-αναβάθμισης του αξιόχρεου της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις εταιρείες αξιολόγησης για την διατήρηση (πριν 1-2 χρόνια) των αποδόσεων σε υψηλά επίπεδα αποδείχθηκε εσφαλμένη.
Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι μόλις η ελληνική Πολιτεία και οικονομία έπεισαν τις αγορές για την σοβαρή και μεθοδική υιοθέτηση αξιόπιστων οικονομικών και διαρθρωτικών πολιτικών, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αποκλιμακώθηκαν σε επίπεδα που εξέπληξαν ακόμα και τους πιο αισιόδοξους αναλυτές.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η μυωπική και γραφειοκρατική νοοτροπία της ΕΚΤ να εξακολουθεί να βάζει περιορισμούς στο ύψος των ομολόγων ελληνικού Δημοσίου που διακρατούν τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα δεν επέτρεψε στις ελληνικές τράπεζες να καρπωθούν σημαντικά κέρδη και να ενδυναμώσουν με αυτό τον τρόπο περαιτέρω τα κεφάλαια τους.
Τέλος, όσον αφορά τη συζήτηση της επόμενης μέρας, να πρέπει πρώτα και κύρια να αναρωτηθούμε για τη σχέση κόστους/οφέλους από τη διατήρηση ενός τόσο σημαντικού ποσού ως αποθεματικό ασφαλείας, δεδομένου ότι -από τη μέση του 2018 που δημιουργήθηκε- το κόστος άντλησης των 40 δισ. ευρώ κυμαίνεται κοντά στο 1,5%, τα οποία όμως παραμένουν κατατεθειμένα σε λογαριασμούς μηδενικής απόδοσης.
Παράλληλα με το πραγματικό κόστος του αποθεματικού αυτού θα πρέπει να αναλογιστούμε και το «κόστος ευκαιρίας» καθώς η δυνητική του χρησιμοποίηση για τη χρηματοδότηση -από κοινού με τον τραπεζικό τομέα- μεγάλων έργων υποδομών θα επαύξανε την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας με ένα βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει στο ΑΜΠΕ ο κ. Λεκκός ταυτόχρονα, και η σύνθεση των επενδυτών ήταν εξαιρετικά «ποιοτική», υπό την έννοια ότι σημαντικό ποσό της έκδοσης απορροφήθηκε από θεσμικούς επενδυτές με μακροχρόνιο επενδυτικό ορίζοντα. Επιπρόσθετα, ο ΟΔΔΗΧ, εκμεταλλευόμενος το παγκόσμιο «κύμα ρευστότητας» που έχει οδηγήσει τις αποδόσεις μεγάλου τμήματος των κρατικών ομολόγων παγκοσμίως σε αρνητικά επίπεδα, κατάφερε να περιορίσει το κόστος έκδοσης στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα του 1,9%.
Ωστόσο το βασικό συστατικό της επιτυχίας βρίσκεται στη 15ετή διάρκεια του ομολόγου, διάρκεια η οποία ξεπερνά κατά πολύ το «χρόνο ζωής» του αποθεματικού ασφαλείας των 40 δισ. ευρώ του ελληνικού Δημοσίου.
Η εξέλιξη αυτή υποδηλώνει ότι οι αγορές πλέον έχουν ενστερνισθεί τόσο το γεγονός ότι το ελληνικό Δημόσιο θα παραμείνει σε καθεστώς δημοσιονομικής πειθαρχίας όσο και ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου.
Όλα τα ανωτέρω αποτελούν σημαντικά και αδιαμφισβήτητα βήματα προόδου.
Ταυτόχρονα όμως, καθώς η επιστροφή στην «κανονικότητα» εδραιώνεται και ισχυροποιείται, πλησιάζει το χρονικό ορόσημο όπου θα πρέπει να σταματήσουμε να πανηγυρίζουμε για κάθε νέα έκδοση από πλευράς ελληνικού Δημοσίου και να αρχίσουμε να αναλογιζόμαστε τόσο για τα μαθήματα που μπορούμε να αντλήσουμε από τα γεγονότα των 2-3 τελευταίων ετών, όσο και να προβληματιζόμαστε για τις εξελίξεις της επόμενης ημέρας.
Αρχίζοντας από τα μαθήματα του πρόσφατου παρελθόντος, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η χρησιμοποίηση των επιχειρημάτων της μη-συμμετοχής των ελληνικών ομολόγων στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και της μη-αναβάθμισης του αξιόχρεου της Ελληνικής Δημοκρατίας από τις εταιρείες αξιολόγησης για την διατήρηση (πριν 1-2 χρόνια) των αποδόσεων σε υψηλά επίπεδα αποδείχθηκε εσφαλμένη.
Εκ των πραγμάτων αποδείχθηκε ότι μόλις η ελληνική Πολιτεία και οικονομία έπεισαν τις αγορές για την σοβαρή και μεθοδική υιοθέτηση αξιόπιστων οικονομικών και διαρθρωτικών πολιτικών, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων αποκλιμακώθηκαν σε επίπεδα που εξέπληξαν ακόμα και τους πιο αισιόδοξους αναλυτές.
Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι η μυωπική και γραφειοκρατική νοοτροπία της ΕΚΤ να εξακολουθεί να βάζει περιορισμούς στο ύψος των ομολόγων ελληνικού Δημοσίου που διακρατούν τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα δεν επέτρεψε στις ελληνικές τράπεζες να καρπωθούν σημαντικά κέρδη και να ενδυναμώσουν με αυτό τον τρόπο περαιτέρω τα κεφάλαια τους.
Τέλος, όσον αφορά τη συζήτηση της επόμενης μέρας, να πρέπει πρώτα και κύρια να αναρωτηθούμε για τη σχέση κόστους/οφέλους από τη διατήρηση ενός τόσο σημαντικού ποσού ως αποθεματικό ασφαλείας, δεδομένου ότι -από τη μέση του 2018 που δημιουργήθηκε- το κόστος άντλησης των 40 δισ. ευρώ κυμαίνεται κοντά στο 1,5%, τα οποία όμως παραμένουν κατατεθειμένα σε λογαριασμούς μηδενικής απόδοσης.
Παράλληλα με το πραγματικό κόστος του αποθεματικού αυτού θα πρέπει να αναλογιστούμε και το «κόστος ευκαιρίας» καθώς η δυνητική του χρησιμοποίηση για τη χρηματοδότηση -από κοινού με τον τραπεζικό τομέα- μεγάλων έργων υποδομών θα επαύξανε την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας με ένα βιώσιμο και διατηρήσιμο τρόπο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών