Βασικό σενάριο: Θα υπάρξουν εξώσεις οι οποίες θα λειτουργήσουν ως φόβητρο και σίγουρα οι πλειστηριασμοί από 30.000 το 2020 σε μια διετία θα είναι πάνω από 100.000 ετησίως.
Τι θα συμβεί με την προστασία της πρώτης κατοικίας;
Την 1η Μαΐου 2020 η Ελλάδα εναρμονίζεται με τα ισχύοντα στην Ευρωζώνη, όπου δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο προστασίας πρώτης κατοικίας.
Η κυβέρνηση ακόμη και εάν επιχειρούσε να πάρει παράταση, είναι βέβαιο ότι από τα στοιχεία που θα προσκόμιζε το αίτημα της θα απορρίπτετο από τους δανειστές και τις αρμόδιες αρχές ΕΚΤ, SSM κ.α.
Το βασικό ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας;
Πρωτίστως να αναφερθεί ότι στην Ελλάδα ισχύει ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας πρώτης κατοικίας.
Η βάση του νομικού πλαισίου εδράζεται στον νόμο Κατσέλη και όπως αυτός αναθεωρήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Στον πρώτο νόμο Κατσέλη ή προστασίας πρώτης κατοικίας υποβλήθηκαν 60.000 αιτήσεις.
Στον δεύτερο νόμο που ισχύει έως και σήμερα και έχει καταληκτική ημερομηνία 30 Απριλίου 2020 έχουν υποβληθεί 1.928 αιτήσεις και έγιναν δεκτές 273 περιπτώσεις.
Πρόκειται για αποτυχία καθώς τόσο η συμμετοχή στο καθεστώς προστασίας όσο και οι τελικές εγκρίσεις βρίσκονται στην κυριολεξία στο ναδίρ.
Τα βασικά επιχειρήματα της εντυπωσιακά χαμηλής συμμετοχής της κοινωνίας στο πλαίσιο προστασίας πρώτης κατοικίας είναι τα εξής
1)Οι αποκαλούμενες ευπαθείς ομάδες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ότι είναι ευπαθείς ομάδες.
Υπάρχει η άποψη ότι οι πολίτες αποκρύβουν οικονομικά στοιχεία οπότε κατά την ώρα της αξιολόγησης δεν πείθουν ότι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
2)Επικρατεί η αντίληψη στην κοινωνία ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να μου πάρουν το σπίτι» οπότε με την αντίληψη αυτή οι πολίτες σταματούν να πληρώνουν τις δόσεις στα στεγαστικά τους δάνεια.
Όμως κατά ένα παράδοξο τρόπο ενώ οι τράπεζες ζητούν κάποιο συμβιβασμό αναφέρουν πολλοί δανειολήπτες στεγαστικών ότι δεν έχουν να πληρώσουν π.χ. 200 ευρώ.
Εάν δεν είχαν πάρει στεγαστικό δάνειο, δεν θα πλήρωναν κάποιο ενοίκιο το οποίο κατά μέσο όρο είναι 400 ευρώ;
Πως μπορούν πολλοί πολίτες να πληρώσουν το ενοίκιο και δεν μπορούν να πληρώσουν 200 ευρώ δόση σε στεγαστικό δάνειο;
Έχει καλλιεργηθεί κακώς η κουλτούρα του δεν πληρώνω στις τράπεζες τοκογλύφους.
Όμως η ισοπεδωτική αυτή προσέγγιση είναι λάθος, δημιουργεί συνθήκες απίστευτης ανισότητας στην κοινωνία και καλλιεργεί την αντίληψη ότι με το έτσι θέλω δεν πληρών τις υποχρεώσεις στις τράπεζες.
Τι θα συμβεί με την άρση της προστασίας πρώτης κατοικίας;
Αυτό είναι το κύριο ερώτημα και οι απαντήσεις που δίδονται είναι δύο κατευθύνσεων.
Α)Τραπεζικά στελέχη που υποστηρίζουν ότι για να υπάρξει γενικευμένη αφύπνιση της κοινωνίας χρειάζονται σκηνές σκληρού rock δηλαδή επιθετικές εξώσεις ακόμη και στα μικρές λαϊκές κατοικίες.
Χρειάζονται επιθετικές εξώσεις σε πολυτελείς βίλες ή εξοχικές κατοικίες ή διαμερίσματα των 400 τετραγωνικών μέτρων όπου οι πολίτες – δανειολήπτες στεγαστικών απλά έχουν επαναπαυθεί ότι κανείς δεν θα τους αγγίξει.
Β)Υπάρχει και μια άλλη μερίδα τραπεζικών στελεχών που θεωρεί ότι θα υιοθετηθεί ένα πιο ήπιο μοντέλο ώστε να αποτραπεί κοινωνική έκρηξη αλλά και για να αποφευχθεί το κοινωνικό κόστος.
Έρχονται σκληρές σκηνές με εξώσεις, πόνος ακόμη και ακρότητες
Τα τραπεζικά στελέχη που υιοθετούν το επιθετικό μοντέλο, την θεραπεία σοκ υποστηρίζουν ότι απαιτούνται πολύ σκληρά μέτρα ώστε να αφυπνιστεί η κοινωνία.
Πρωτίστως υποστηρίζουν ότι οι εντολείς πλέον είναι οι εταιρίες διαχείρισης και οι νέοι ιδιοκτήτες π.χ. στα τιτλοποιημένα προβληματικά δάνεια, τα funds που θα τα αγοράσουν.
Τα τραπεζικά στελέχη υποστηρίζουν ότι θα χρειαστεί ένα διάστημα 3-5 μηνών σκληρού rock όπου θα συμβούν τα εξής
-Υπολογίζεται ότι περίπου 300.000 είναι τα σπίτια, ακίνητα κ.α. που θα βρεθούν στόχαστρο.
-Από τις 300.000 υπολογίζεται ότι 50.000 θα είναι ο πυρήνας του προβλήματος όπου οι τράπεζες πρέπει να φανούν αμείλικτες.
-Θα πρέπει να υπάρξουν επιθετικές εξώσεις μάλιστα έχει υπολογιστεί ότι μπορεί να υπάρξουν 5.000 εξώσεις σε μικρές λαϊκές κατοικίες.
Στην ερώτηση οι 5.000 κατοικίες των 80.000 ευρώ στεγαστικού δανείου είναι το πρόβλημα (5.000 Χ 80.000 ευρώ=400 εκατ) η απάντηση που δίδουν τα τραπεζικά στελέχη είναι η εξής.
Θα πρέπει να προχωρήσουν οι εξώσεις άπαξ και οι πολίτες κοροϊδεύουν τις τράπεζες και μένουν σε σπίτια που δεν τους ανήκουν.
Εάν ζητήσουν υπό καθεστώς πίεσης οι πολίτες ένα συμβιβασμό και διακανονισμό οι τράπεζες θα τον δεχθούν;
Η απάντηση είναι όχι οι τράπεζες πρέπει να γίνουν ιδιοκτήτες του ακινήτου και προτιμητέο είναι να μην παραμείνει στο σπίτι ο τωρινός ένοικος γιατί απλά δεν ήταν συνεπής.
Τι θα συμβεί με το κοινωνικό κόστος;
Χρειάζονται δραστικά μέτρα επιμένουν οι τραπεζίτες της θεραπείας σοκ.
Τα δάκρυα είχαν τον χρόνο να τα χύσουν οι πολίτες εδώ και χρόνια.
Όταν υπάρχουν δανειολήπτες στεγαστικών δανείων που έχουν να πληρώσουν από το 2012 ή 2014 γιατί οι τράπεζες να τους χαριστούν.
Ο κίνδυνος λοιπόν να βιώσει η Ελλάδα το μοντέλο εξώσεων τύπου Ισπανίας είναι μεγάλο όπως εκτιμάει η μια πλευρά των σκληροπυρηνικών τραπεζιτών.
Η άλλη όψη του νομίσματος – Σηκώνεται σκόνη τώρα για να φοβηθούν οι πολίτες αλλά δεν θα βιώσουμε σκληρές σκηνές
Τα τραπεζικά στελέχη που υποστηρίζουν την άποψη ότι στην Ελλάδα δεν θα βιώσουμε σκληρές σκηνές υποστηρίζουν τα εξής.
«Δείτε πως συμπεριφέρεται η κυβέρνηση τρομοκρατεί για να πείσει τους πολίτες να ενταχθούν στην πλατφόρμα για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένα σκηνικό φόβου ώστε οι δανειολήπτες που δεν πληρώνουν να προσέλθουν να ενταχθούν στον αναθεωρημένο νόμο Κατσέλη.
Ήδη παρατηρείται αύξηση της προσέλευσης και εκτιμάται ότι οι αιτήσεις από 1928 θα ξεπεράσουν τις 5.000 οι οποίες είναι λίγες μεν αλλά αυξάνονται.
Δημιουργείται ένα τεχνικό σκηνικό φόβου και τρομοκράτησης ώστε οι πολίτες να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Οι τράπεζες, ούτε και η κυβέρνηση είναι έτοιμες για μαζικές εξώσεις καθώς το κόστος κοινωνικό και πολιτικό θα είναι τεράστιο.
Όταν θα εκδιώχνει η αστυνομία μια φτωχή οικογένεια από μια λαϊκή κατοικία ούτε η τράπεζα κερδίζει, ούτε και η κυβέρνηση.
Μετά την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας απλώς θα απαιτηθεί ένα διάστημα 4-8 μηνών ώστε όλοι να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα.
Οι τράπεζες θα πλειστηριάζουν πιο εύκολα σπίτια ενώ έχει συντμηθεί και ο χρόνος όπου αποφασίζει ένα δικαστήριο για τον πλειστηριασμό.
Θα υπάρξει αύξηση πλειστηριασμών αυτό θα το δούμε αλλά οι τράπεζες θα αποφύγουν τις σκηνές απείρου κάλους…»
Τι θα συμβεί τελικά;
Κατά την άποψη του bankingnews αυτό που τελικώς θα συμβεί είναι ένα μεικτό σχήμα των δύο απόψεων.
Θα υπάρξουν εξώσεις οι οποίες θα λειτουργήσουν ως φόβητρο και σίγουρα οι πλειστηριασμοί από 30.000 το 2020 σε μια διετία θα είναι πάνω από 100.000 ετησίως.
Οι πολίτες που έχουν στεγαστικό δάνειο και δεν πληρώνουν γιατί δηλώνουν άνεργοι ή επειδή τα εισοδήματα τους έχουν δραματικά μειωθεί ή οτιδήποτε άλλο…. θα πρέπει να απαντήσουν μόνο σε μια ερώτηση.
Εάν ήταν σε ενοίκιο θα πλήρωναν την υποχρέωση τους ναι ή όχι;
www.bankingnews.gr
Την 1η Μαΐου 2020 η Ελλάδα εναρμονίζεται με τα ισχύοντα στην Ευρωζώνη, όπου δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο προστασίας πρώτης κατοικίας.
Η κυβέρνηση ακόμη και εάν επιχειρούσε να πάρει παράταση, είναι βέβαιο ότι από τα στοιχεία που θα προσκόμιζε το αίτημα της θα απορρίπτετο από τους δανειστές και τις αρμόδιες αρχές ΕΚΤ, SSM κ.α.
Το βασικό ερώτημα είναι τι θα συμβεί μετά την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας;
Πρωτίστως να αναφερθεί ότι στην Ελλάδα ισχύει ένα ιδιότυπο καθεστώς προστασίας πρώτης κατοικίας.
Η βάση του νομικού πλαισίου εδράζεται στον νόμο Κατσέλη και όπως αυτός αναθεωρήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Στον πρώτο νόμο Κατσέλη ή προστασίας πρώτης κατοικίας υποβλήθηκαν 60.000 αιτήσεις.
Στον δεύτερο νόμο που ισχύει έως και σήμερα και έχει καταληκτική ημερομηνία 30 Απριλίου 2020 έχουν υποβληθεί 1.928 αιτήσεις και έγιναν δεκτές 273 περιπτώσεις.
Πρόκειται για αποτυχία καθώς τόσο η συμμετοχή στο καθεστώς προστασίας όσο και οι τελικές εγκρίσεις βρίσκονται στην κυριολεξία στο ναδίρ.
Τα βασικά επιχειρήματα της εντυπωσιακά χαμηλής συμμετοχής της κοινωνίας στο πλαίσιο προστασίας πρώτης κατοικίας είναι τα εξής
1)Οι αποκαλούμενες ευπαθείς ομάδες δεν μπορούν να δικαιολογήσουν ότι είναι ευπαθείς ομάδες.
Υπάρχει η άποψη ότι οι πολίτες αποκρύβουν οικονομικά στοιχεία οπότε κατά την ώρα της αξιολόγησης δεν πείθουν ότι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
2)Επικρατεί η αντίληψη στην κοινωνία ότι «δεν υπάρχει περίπτωση να μου πάρουν το σπίτι» οπότε με την αντίληψη αυτή οι πολίτες σταματούν να πληρώνουν τις δόσεις στα στεγαστικά τους δάνεια.
Όμως κατά ένα παράδοξο τρόπο ενώ οι τράπεζες ζητούν κάποιο συμβιβασμό αναφέρουν πολλοί δανειολήπτες στεγαστικών ότι δεν έχουν να πληρώσουν π.χ. 200 ευρώ.
Εάν δεν είχαν πάρει στεγαστικό δάνειο, δεν θα πλήρωναν κάποιο ενοίκιο το οποίο κατά μέσο όρο είναι 400 ευρώ;
Πως μπορούν πολλοί πολίτες να πληρώσουν το ενοίκιο και δεν μπορούν να πληρώσουν 200 ευρώ δόση σε στεγαστικό δάνειο;
Έχει καλλιεργηθεί κακώς η κουλτούρα του δεν πληρώνω στις τράπεζες τοκογλύφους.
Όμως η ισοπεδωτική αυτή προσέγγιση είναι λάθος, δημιουργεί συνθήκες απίστευτης ανισότητας στην κοινωνία και καλλιεργεί την αντίληψη ότι με το έτσι θέλω δεν πληρών τις υποχρεώσεις στις τράπεζες.
Τι θα συμβεί με την άρση της προστασίας πρώτης κατοικίας;
Αυτό είναι το κύριο ερώτημα και οι απαντήσεις που δίδονται είναι δύο κατευθύνσεων.
Α)Τραπεζικά στελέχη που υποστηρίζουν ότι για να υπάρξει γενικευμένη αφύπνιση της κοινωνίας χρειάζονται σκηνές σκληρού rock δηλαδή επιθετικές εξώσεις ακόμη και στα μικρές λαϊκές κατοικίες.
Χρειάζονται επιθετικές εξώσεις σε πολυτελείς βίλες ή εξοχικές κατοικίες ή διαμερίσματα των 400 τετραγωνικών μέτρων όπου οι πολίτες – δανειολήπτες στεγαστικών απλά έχουν επαναπαυθεί ότι κανείς δεν θα τους αγγίξει.
Β)Υπάρχει και μια άλλη μερίδα τραπεζικών στελεχών που θεωρεί ότι θα υιοθετηθεί ένα πιο ήπιο μοντέλο ώστε να αποτραπεί κοινωνική έκρηξη αλλά και για να αποφευχθεί το κοινωνικό κόστος.
Έρχονται σκληρές σκηνές με εξώσεις, πόνος ακόμη και ακρότητες
Τα τραπεζικά στελέχη που υιοθετούν το επιθετικό μοντέλο, την θεραπεία σοκ υποστηρίζουν ότι απαιτούνται πολύ σκληρά μέτρα ώστε να αφυπνιστεί η κοινωνία.
Πρωτίστως υποστηρίζουν ότι οι εντολείς πλέον είναι οι εταιρίες διαχείρισης και οι νέοι ιδιοκτήτες π.χ. στα τιτλοποιημένα προβληματικά δάνεια, τα funds που θα τα αγοράσουν.
Τα τραπεζικά στελέχη υποστηρίζουν ότι θα χρειαστεί ένα διάστημα 3-5 μηνών σκληρού rock όπου θα συμβούν τα εξής
-Υπολογίζεται ότι περίπου 300.000 είναι τα σπίτια, ακίνητα κ.α. που θα βρεθούν στόχαστρο.
-Από τις 300.000 υπολογίζεται ότι 50.000 θα είναι ο πυρήνας του προβλήματος όπου οι τράπεζες πρέπει να φανούν αμείλικτες.
-Θα πρέπει να υπάρξουν επιθετικές εξώσεις μάλιστα έχει υπολογιστεί ότι μπορεί να υπάρξουν 5.000 εξώσεις σε μικρές λαϊκές κατοικίες.
Στην ερώτηση οι 5.000 κατοικίες των 80.000 ευρώ στεγαστικού δανείου είναι το πρόβλημα (5.000 Χ 80.000 ευρώ=400 εκατ) η απάντηση που δίδουν τα τραπεζικά στελέχη είναι η εξής.
Θα πρέπει να προχωρήσουν οι εξώσεις άπαξ και οι πολίτες κοροϊδεύουν τις τράπεζες και μένουν σε σπίτια που δεν τους ανήκουν.
Εάν ζητήσουν υπό καθεστώς πίεσης οι πολίτες ένα συμβιβασμό και διακανονισμό οι τράπεζες θα τον δεχθούν;
Η απάντηση είναι όχι οι τράπεζες πρέπει να γίνουν ιδιοκτήτες του ακινήτου και προτιμητέο είναι να μην παραμείνει στο σπίτι ο τωρινός ένοικος γιατί απλά δεν ήταν συνεπής.
Τι θα συμβεί με το κοινωνικό κόστος;
Χρειάζονται δραστικά μέτρα επιμένουν οι τραπεζίτες της θεραπείας σοκ.
Τα δάκρυα είχαν τον χρόνο να τα χύσουν οι πολίτες εδώ και χρόνια.
Όταν υπάρχουν δανειολήπτες στεγαστικών δανείων που έχουν να πληρώσουν από το 2012 ή 2014 γιατί οι τράπεζες να τους χαριστούν.
Ο κίνδυνος λοιπόν να βιώσει η Ελλάδα το μοντέλο εξώσεων τύπου Ισπανίας είναι μεγάλο όπως εκτιμάει η μια πλευρά των σκληροπυρηνικών τραπεζιτών.
Η άλλη όψη του νομίσματος – Σηκώνεται σκόνη τώρα για να φοβηθούν οι πολίτες αλλά δεν θα βιώσουμε σκληρές σκηνές
Τα τραπεζικά στελέχη που υποστηρίζουν την άποψη ότι στην Ελλάδα δεν θα βιώσουμε σκληρές σκηνές υποστηρίζουν τα εξής.
«Δείτε πως συμπεριφέρεται η κυβέρνηση τρομοκρατεί για να πείσει τους πολίτες να ενταχθούν στην πλατφόρμα για την προστασία της πρώτης κατοικίας.
Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί ένα σκηνικό φόβου ώστε οι δανειολήπτες που δεν πληρώνουν να προσέλθουν να ενταχθούν στον αναθεωρημένο νόμο Κατσέλη.
Ήδη παρατηρείται αύξηση της προσέλευσης και εκτιμάται ότι οι αιτήσεις από 1928 θα ξεπεράσουν τις 5.000 οι οποίες είναι λίγες μεν αλλά αυξάνονται.
Δημιουργείται ένα τεχνικό σκηνικό φόβου και τρομοκράτησης ώστε οι πολίτες να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.
Οι τράπεζες, ούτε και η κυβέρνηση είναι έτοιμες για μαζικές εξώσεις καθώς το κόστος κοινωνικό και πολιτικό θα είναι τεράστιο.
Όταν θα εκδιώχνει η αστυνομία μια φτωχή οικογένεια από μια λαϊκή κατοικία ούτε η τράπεζα κερδίζει, ούτε και η κυβέρνηση.
Μετά την άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας απλώς θα απαιτηθεί ένα διάστημα 4-8 μηνών ώστε όλοι να συνειδητοποιήσουν την πραγματικότητα.
Οι τράπεζες θα πλειστηριάζουν πιο εύκολα σπίτια ενώ έχει συντμηθεί και ο χρόνος όπου αποφασίζει ένα δικαστήριο για τον πλειστηριασμό.
Θα υπάρξει αύξηση πλειστηριασμών αυτό θα το δούμε αλλά οι τράπεζες θα αποφύγουν τις σκηνές απείρου κάλους…»
Τι θα συμβεί τελικά;
Κατά την άποψη του bankingnews αυτό που τελικώς θα συμβεί είναι ένα μεικτό σχήμα των δύο απόψεων.
Θα υπάρξουν εξώσεις οι οποίες θα λειτουργήσουν ως φόβητρο και σίγουρα οι πλειστηριασμοί από 30.000 το 2020 σε μια διετία θα είναι πάνω από 100.000 ετησίως.
Οι πολίτες που έχουν στεγαστικό δάνειο και δεν πληρώνουν γιατί δηλώνουν άνεργοι ή επειδή τα εισοδήματα τους έχουν δραματικά μειωθεί ή οτιδήποτε άλλο…. θα πρέπει να απαντήσουν μόνο σε μια ερώτηση.
Εάν ήταν σε ενοίκιο θα πλήρωναν την υποχρέωση τους ναι ή όχι;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών