Οι όροι του Ταμείου Ανάκαμψης προφανώς χειρότεροι για τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, αποτελούν άτυπο μνημόνιο
(upd5) Σήμερα 20 Ιουλίου – 4η ημέρα της Συνόδου Κορυφής κατά το πιθανότερο σενάριο, θα υπάρξει συμφωνία για το Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισεκ. ευρώ ή στο χειρότερο σενάριο σε επόμενη Σύνοδο Κορυφής τέλη Ιουλίου ή μέσα στον Αύγουστο του 2020 με τον ένα ή άλλο τρόπο
Αξιολογώντας την στρατηγική των 27 χωρών της ΕΕ το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι 7 χώρες οι 4 του Βορρά Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Αυστρία και οι 3 Φινλανδία, Ουγγαρία και Πολωνία κατέφεραν να διαμορφώσουν την ατζέντα.
Ο πυρήνας των 4 χωρών που από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκαν στα χαλαρά κριτήρια του Ταμείου Ανάκαμψης δικαιώθηκε.
Κατ΄ ουσία πρόκειται για τις 4+1 χώρες Ολλανδία, Σουηδία, Αυστρία, Δανία και Φινλανδία όπου μετά την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας καλούνται να πληρώσουν περισσότερα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Κάθε χώρα από αυτές τις 7 χώρες αντιδρούν για ειδικούς λόγους.
-Στην Ολλανδία στα μέσα του 2021 θα διεξαχθούν εκλογές οι δημοσκοπήσεις είναι αμφίρροπες και η εθνικιστική ακροδεξιά καραδοκεί.
Η Ολλανδία είναι μια από τις αδικημένες χώρες καθώς μετά την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας συνεισφέρει δυσανάλογα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Έτσι εξηγείται γιατί η Ολλανδία αντιδρά.
Η Ολλανδία μαζί με την Αυστρία ζητούν επίσης μεταρρυθμίσεις δηλαδή για να δοθούν δάνεια και επιδοτήσεις θα πρέπει τα κράτη να παρουσιάσουν πλάνο μεταρρυθμίσεων σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Μάλιστα ζητούν να υπάρχει η δυνατότητα του veto στην περίπτωση που οι μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιούνται, να μπορεί άλλη χώρα να βάζει veto στην εκταμίευση κεφαλαίων.
-Η Αυστρία είχε εναντιωθεί από την πρώτη στιγμή στο σκέλος των επιδοτήσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η αρχική πρόταση ήταν τα 750 δισεκ. ευρώ να χορηγηθούν με την μορφή επιδοτήσεων 500 δισεκ. ή 66% και δάνεια 250 δισεκ. ή 33%.
Η πρόταση αυτή έχει οριστικά απορριφθεί.
Υπήρξαν πολλές προτάσεις κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.
Η πιθανότερη οι επιδοτήσεις από 500 δισεκ. να μειωθούν στα 350 δισεκ. ή 47% και τα δάνεια από 250 δισεκ. να αυξηθούν στα 400 δισεκ. ή 53% του συνόλου των 750 δισεκ.
Η πρόταση να μειωθεί το ύψος των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης από 750 δισεκ. σε 350 δισεκ. δεν φαίνεται ότι θα εξεταστεί, όπως δεν θα εξεταστεί και η πρόταση της Σουηδίας για επιδοτήσεις 155 δισεκ. ή 20% και 80% ή 595 δισεκ. ευρώ δάνεια.
H νέα πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι είναι τα 750 δισεκ. του Ταμείου Ανάκαμψης να κατανεμηθούν ως εξής 390 δισεκ. ή 52% επιχορηγήσεις και 48% ή 360 δισεκ. δάνεια.
-Δανία και Σουηδία επίσης θέτουν θέμα κατανομής των κεφαλαίων σε επιδοτήσεις και δάνεια, με την Σουηδία να υποβάλλει την πιο αυστηρή πρόταση πρότεινε σε σύνολο 750 δισεκ. οι επιδοτήσεις να είναι 155 δισεκ. και τα 595 δισεκ. δάνεια.
-Ουγγαρία και Πολωνία αντιδρούν στην περίπτωση που για την εκταμίευση των κεφαλαίων απαιτηθούν π.χ. δέσμευση των χωρών να εναρμονιστούν με τους βασικούς κανόνες της ΕΕ. π.χ. η Πολωνία έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον λόγω του συστήματος δικαιοσύνης που έχει δημιουργήσει και είναι στα όρια της δημοκρατίας κ.α.
Γιατί κέρδισε ο Βορράς;
Οι 4 βασικές χώρες Ολλανδία, Δανία, Σουηδία και Αυστρία είχαν κοινή γραμμή από την πρώτη στιγμή.
Είχαν εναντιωθεί στις πολλές επιδοτήσεις, ζητούσαν μεταρρυθμίσεις, έβαζαν θέμα veto για τις εκταμιεύσεις των δόσεων από τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης, έθεταν όρους για τον χρόνο αποπληρωμής των δανείων.
Απέναντι σε δύο τάσεις οι χώρες του Νότου που ζητούσαν σχεδόν όλα τα 750 δισεκ. να έχουν την μορφή επιδοτήσεων και ελάχιστα δάνεια και οι 4 χώρες του Βορρά Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία και Δανία που ζητούσαν τα δάνεια να είναι περισσότερα των επιδοτήσεων… κέρδισε ο Βορράς.
Εάν η πρόταση είναι 360 δισεκ. δάνεια και 390 δισεκ. επιδοτήσεις σε σύνολο 750 δισεκ. του Ταμείου Ανάκαμψης τότε είναι νίκη του Βορρά.
Εάν περιλαμβάνονται μεταρρυθμίσεις ως προαπαιτούμενο για την χορήγηση των κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης τότε είναι νίκη του Βορρά.
Εάν περιλαμβάνεται η δυνατότητα veto σε χώρα που είναι ασυνεπής στις μεταρρυθμίσεις τότε είναι νίκη του Βορρά.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ομάδα των 4 σκληροπυρηνικών χωρών είναι ο νικητής της Συνόδου Κορυφής καθώς επί της ουσίας επιβλήθηκε μνημόνιο.
Η Ολλανδία π.χ. έχει ζητήσει οι μεταρρυθμίσεις να συνδέονται με ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό οπότε εύλογα όλα αυτά σχετίζονται με ένα μνημόνιο.
Το Ταμείο Ανάκαμψης θα περιλαμβάνει παραμέτρους μνημονίου, αυτό πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο και σαφές.
Επίσης δεν είναι αποσαφηνισμένο εάν η Ελλάδα πάρει τα 32 δισεκ. σε βάθος 4ετίας που είχε αναφερθεί, υπάρχει πιθανότητα να μειωθεί το ποσό αυτό π.χ. στα 26 ή 28 δισεκ. και με βάση τις κατανομές τα 15 δισεκ. θα είναι δάνεια και 13 δισεκ. επιδοτήσεις.
Οι όροι του Ταμείου Ανάκαμψης προφανώς χειρότεροι για τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, αποτελούν άτυπο μνημόνιο
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι όροι του Ταμείου Ανάκαμψης προφανώς είναι χειρότεροι για τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης σε σχέση με την αρχική πρόταση.
Πρόκειται για ένα άτυπο μνημόνιο όπου θα περιλαμβάνονται
-Μεταρρυθμίσεις σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό
-Δυνατότητα veto
-Αυστηρή παρακολούθηση των μεταρρυθμίσεων και εκταμιεύσεων
-Επιτροπή που θα παρακολουθεί και αξιολογεί.
Όλα αυτά στην Ελλάδα θυμίζουν τις εποχές του μνημονίου.
Οι 4 χώρες του οικονομικού ορθολογισμού στην Ευρώπη έχουν δίκιο – H υποκρισία της Ισπανίας σήμερα… έναντι της Ελλάδος το 2011
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη χωρίς ευθύνη.
Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να διαιωνίσει τις φουσκωμένες δαπάνες των πολιτικών, δημιουργώντας ένωση μεταβιβαζόμενων κεφαλαίων όπου οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων για να αυξήσουν τη γραφειοκρατία, διότι θα ήταν το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου αναφέρει ο ισπανός οικονομολόγος, αναλυτής και αρθρογράφος Daniel Lacalle.
Μια ένωση που βασίζεται σε υπερβολικές δαπάνες, χρέος και εξωφρενικές πολιτικές θα καταστραφεί σε λίγα χρόνια.
Η δύναμη μιας ενοποιημένης ομάδας χωρών προέρχεται από την ποικιλομορφία και την ευθύνη.
Κανείς δεν αρνείται τις προκλήσεις που δημιουργεί η κρίση του Covid-19, αλλά υπάρχουν χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία της πανδημίας για να διογκώσουν τις πολιτικές δαπάνες και τώρα απαιτούν δωρεάν χρήματα.
Η ισπανική κυβέρνηση διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα, διατήρησε όλες τις δαπάνες που αύξησε κατά την περίοδο ανάπτυξης και αύξησε τον αριθμό των υπουργείων και των συμβούλων παρά την κρίση.
Επιπλέον, η Ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε ένα πρόγραμμα βασικού εισοδήματος που δεν υπήρχε στον προϋπολογισμό και προφανώς δεν διέθετε δημοσιονομικό χώρο.
Δεν υπήρχε καμία απολύτως διαχείριση του κόστους για να δοθεί χώρος στον προϋπολογισμό για αυτόματους σταθεροποιητές, για την υγεία και το κόστος ανεργίας.
Μια κυβέρνηση που αύξησε το έλλειμμα το 2019 κατά 24% σε ένα έτος με αύξηση 2% του ΑΕΠ και ρεκόρ φορολογικών εσόδων διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα στην κρίση και τώρα δεν απαιτεί όρους ή έλεγχο από άλλα κράτη μέλη.
Γιατί μια σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει να αντιταχθεί στη λεπτομερή εξέταση των κονδυλίων που χορηγούνται;
Πρέπει να υποστηρίξει τον λεπτομερή έλεγχο.
Γιατί μια κυβέρνηση που αποκαλείται ρεφορμιστική και δηλώνει τη δέσμευσή της για δημοσιονομική σταθερότητα απορρίπτει κάθε διαρθρωτική μεταρρύθμιση που προτείνουν άλλα κράτη μέλη;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον, γιατί μια κυβέρνηση που μιλά για μια άνευ προηγουμένου κατάσταση έκτακτης ανάγκης προτιμά να λάβει λιγότερα κεφάλαια από ότι να δέχεται τον έλεγχο των επιχορηγήσεων από τα κράτη μέλη;
Θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί ότι δεν στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, διότι αυτή η κρίση δεν μπορεί να λυθεί εάν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα ενός Ταμείου Ανάκαμψης για να διαιωνίσουν τις ανισορροπίες και να σπαταλήσουν πόρους για πολιτικούς σκοπούς.
Εάν θέλουμε να επιβιώσει η ΕΕ, μπορεί να βασίζεται μόνο στην ανταγωνιστικότητα, την εμπιστοσύνη και, κυρίως, στην πιστωτική ευθύνη.
Εάν θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη, πρέπει να ακούσουμε περισσότερο τις πιο δυναμικές χώρες και να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον γραφειοκρατικό μηχανσιμό για να μετατρέψουμε όλα τα κράτη μέλη σε δορυφόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση.
Δεν μπορεί να γίνει βαθιά ύφεση χρησιμοποιώντας σημαντικά κεφάλαια ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ενισχυθεί η ανάκαμψη για να χρηματοδοτήσουν μαζικά σχέδια δημοσιονομικών ελλειμμάτων και πολιτικών αντί οικονομικών προϋπολογισμών.
Η ισπανική κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη στο στόχο της να λάβει μεγάλης κλίμακας επιχορηγήσεις χωρίς όρους.
Τα μεγάλα λάθη
Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν έχει προβεί σε σοβαρές εκτιμήσεις για το ανώτατο όριο δαπανών, το έλλειμμα και το χρέος για το 2020 και δεν έδωσε προβλέψεις για το 2021 όταν η Ισπανία είχε ήδη δοκιμάσει την υπομονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2019 χάνοντας έναν ήδη αναθεωρημένο στόχο για το έλλειμμα σε μια περίοδο ρεκόρ φορολογικών εσόδων.
Το δεύτερο λάθος ήταν να υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ισπανίας θα αποδέχονταν πράγματα που η ίδια η ισπανική κυβέρνηση δεν θα είχε αποδεχθεί σε διαφορετικές περιστάσεις. Όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας θα είχε αρνηθεί ένα άνευ όρων Ταμείο αν ήταν μόνο για άλλη χώρα, καθώς αυτό θα σήμαινε μεγαλύτερη συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ και μεγαλύτερο έλλειμμα για την Ισπανία.
Αυτό το γνωρίζουμε γιατί αυτή ήταν ακριβώς η θέση της ισπανικής κυβέρνησης στην ελληνική κρίση, όταν ο πρωθυπουργός Zapatero είχε θέσει ως όρο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να συμφωνήσουν στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να λάβουν τα κεφάλαια διάσωσης (24 Ιουνίου 2011, La Vanguardia).
Τρίτο λάθος: Δεν είναι βολικό να απαιτούμε από τις πιο υπεύθυνες χώρες δωρεάν χρήματα όταν η κυβέρνηση πηγαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχοντας χάσει τον στόχο του ελλείμματος του 2019 σε ένα έτος ρεκόρ φορολογικών εσόδων, με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην ευρωζώνη το 2020, να είναι το μόνο η χώρα που δεν έχει μειώσει τα μη απαραίτητα έξοδα για να καλύψει την αύξηση των δαπανών για την υγεία.
Ταυτόχρονα η τωρινή ισπανική κυβέρνηση έχει τους περισσότερους υπουργούς και ανώτερους αξιωματούχους των τελευταίων τεσσάρων 10ετιών, το κόστος λειτουργίας της ισπανικής κυβέρνησης είναι εντυπωσιακά αυξημένο.
Το τέταρτο λάθος: Επίσης, δεν είναι εύκολο να πείσουμε τους άλλους να δώσουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, άνευ όρων και με μεγαλύτερο βάρος επιδοτήσεων όταν η Ισπανία έχει στον κυβερνητικό συνασπισμό ένα κόμμα που ψήφισε στην Ευρώπη υπέρ της διάλυσης του ευρώ και των οποίων οι ηγέτες , συμπεριλαμβανομένου ενός αντιπροέδρου και δύο υπουργών, υπερασπίστηκαν τη μαζική στάση πληρωμών στο χρέος.
Οι Podemos και Izquierda Unida ψήφισαν στις 14 Δεκεμβρίου 2015 μια τροπολογία που προτείνει «διευκόλυνση μηχανισμών απόσυρσης» από τη νομισματική ένωση και «ένα εναλλακτικό σχέδιο για μια ομαλή διάσπαση της ζώνης του ευρώ» και δεν το έχουν αποσύρει ή τροποποιήσει ποτέ.
Το τελευταίο και το πέμπτο λάθος: Η ισπανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η οικονομία θα ανακάμψει σε σχήμα V και ότι δεν θα μειώσει τις δαπάνες σε καμία περίπτωση, απλώς θα εφαρμόσει στρατηγικές αύξησης φόρων που θα διαβρώσουν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τα φορολογικά έσοδα και θα αυξήσει το μελλοντικό έλλειμμα και χρέος.
Ταυτόχρονα, απαιτούν δωρεές χωρίς όρους.
Πολλοί Ισπανοί και Ευρωπαίοι πολίτες σαν κι εμένα είναι πρόθυμοι να δεσμευτούν σε ένα ισχυρό σύνολο μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Δεν θέλουμε τα χρήματα να σπαταληθούν στις πολιτικές δαπάνες.
Δεν μπορεί να υπάρξει έγκριση Ταμείου Ανάκαμψης με επιδοτήσεις χωρίς όρους θα ήταν ευρωπαϊκή αποτυχία.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα ενισχυθεί μόνο εάν γίνει ένωση όπου παρέχεται αλληλεγγύη με υπευθυνότητα και όπου η δύναμη προέρχεται από τη συνετή διαχείριση των υπεύθυνων - ηγετών.
Θα υπάρξει Ταμείο Ανάκαμψης, θα έχει όρους και θα είναι καλό για όλους αν το κάνει.
Ωστόσο, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι η λύση για τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών κρατών.
Πρέπει να υιοθετηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την επίλυση των μακροπρόθεσμων ανισορροπιών των ευρωπαϊκών οικονομιών και οι προϋποθέσεις πρέπει να θεωρούνται θετικές και όχι αρνητικές.
Εάν οι χώρες της ΕΕ θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι είναι αξιόπιστοι εταίροι που έχουν δεσμευτεί για τη δημοσιονομική σταθερότητα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υιοθετηθούν από όλους.
www.bankingnews.gr
Αξιολογώντας την στρατηγική των 27 χωρών της ΕΕ το συμπέρασμα που εξάγεται είναι ότι 7 χώρες οι 4 του Βορρά Ολλανδία, Σουηδία, Δανία και Αυστρία και οι 3 Φινλανδία, Ουγγαρία και Πολωνία κατέφεραν να διαμορφώσουν την ατζέντα.
Ο πυρήνας των 4 χωρών που από την πρώτη στιγμή εναντιώθηκαν στα χαλαρά κριτήρια του Ταμείου Ανάκαμψης δικαιώθηκε.
Κατ΄ ουσία πρόκειται για τις 4+1 χώρες Ολλανδία, Σουηδία, Αυστρία, Δανία και Φινλανδία όπου μετά την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας καλούνται να πληρώσουν περισσότερα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Κάθε χώρα από αυτές τις 7 χώρες αντιδρούν για ειδικούς λόγους.
-Στην Ολλανδία στα μέσα του 2021 θα διεξαχθούν εκλογές οι δημοσκοπήσεις είναι αμφίρροπες και η εθνικιστική ακροδεξιά καραδοκεί.
Η Ολλανδία είναι μια από τις αδικημένες χώρες καθώς μετά την αποχώρηση της Μ. Βρετανίας συνεισφέρει δυσανάλογα στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό.
Έτσι εξηγείται γιατί η Ολλανδία αντιδρά.
Η Ολλανδία μαζί με την Αυστρία ζητούν επίσης μεταρρυθμίσεις δηλαδή για να δοθούν δάνεια και επιδοτήσεις θα πρέπει τα κράτη να παρουσιάσουν πλάνο μεταρρυθμίσεων σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό.
Μάλιστα ζητούν να υπάρχει η δυνατότητα του veto στην περίπτωση που οι μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιούνται, να μπορεί άλλη χώρα να βάζει veto στην εκταμίευση κεφαλαίων.
-Η Αυστρία είχε εναντιωθεί από την πρώτη στιγμή στο σκέλος των επιδοτήσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Η αρχική πρόταση ήταν τα 750 δισεκ. ευρώ να χορηγηθούν με την μορφή επιδοτήσεων 500 δισεκ. ή 66% και δάνεια 250 δισεκ. ή 33%.
Η πρόταση αυτή έχει οριστικά απορριφθεί.
Υπήρξαν πολλές προτάσεις κατά την διάρκεια της Συνόδου Κορυφής.
Η πιθανότερη οι επιδοτήσεις από 500 δισεκ. να μειωθούν στα 350 δισεκ. ή 47% και τα δάνεια από 250 δισεκ. να αυξηθούν στα 400 δισεκ. ή 53% του συνόλου των 750 δισεκ.
Η πρόταση να μειωθεί το ύψος των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης από 750 δισεκ. σε 350 δισεκ. δεν φαίνεται ότι θα εξεταστεί, όπως δεν θα εξεταστεί και η πρόταση της Σουηδίας για επιδοτήσεις 155 δισεκ. ή 20% και 80% ή 595 δισεκ. ευρώ δάνεια.
H νέα πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι είναι τα 750 δισεκ. του Ταμείου Ανάκαμψης να κατανεμηθούν ως εξής 390 δισεκ. ή 52% επιχορηγήσεις και 48% ή 360 δισεκ. δάνεια.
-Δανία και Σουηδία επίσης θέτουν θέμα κατανομής των κεφαλαίων σε επιδοτήσεις και δάνεια, με την Σουηδία να υποβάλλει την πιο αυστηρή πρόταση πρότεινε σε σύνολο 750 δισεκ. οι επιδοτήσεις να είναι 155 δισεκ. και τα 595 δισεκ. δάνεια.
-Ουγγαρία και Πολωνία αντιδρούν στην περίπτωση που για την εκταμίευση των κεφαλαίων απαιτηθούν π.χ. δέσμευση των χωρών να εναρμονιστούν με τους βασικούς κανόνες της ΕΕ. π.χ. η Πολωνία έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον λόγω του συστήματος δικαιοσύνης που έχει δημιουργήσει και είναι στα όρια της δημοκρατίας κ.α.
Γιατί κέρδισε ο Βορράς;
Οι 4 βασικές χώρες Ολλανδία, Δανία, Σουηδία και Αυστρία είχαν κοινή γραμμή από την πρώτη στιγμή.
Είχαν εναντιωθεί στις πολλές επιδοτήσεις, ζητούσαν μεταρρυθμίσεις, έβαζαν θέμα veto για τις εκταμιεύσεις των δόσεων από τα κεφάλαια του Ταμείου Ανάκαμψης, έθεταν όρους για τον χρόνο αποπληρωμής των δανείων.
Απέναντι σε δύο τάσεις οι χώρες του Νότου που ζητούσαν σχεδόν όλα τα 750 δισεκ. να έχουν την μορφή επιδοτήσεων και ελάχιστα δάνεια και οι 4 χώρες του Βορρά Αυστρία, Ολλανδία, Σουηδία και Δανία που ζητούσαν τα δάνεια να είναι περισσότερα των επιδοτήσεων… κέρδισε ο Βορράς.
Εάν η πρόταση είναι 360 δισεκ. δάνεια και 390 δισεκ. επιδοτήσεις σε σύνολο 750 δισεκ. του Ταμείου Ανάκαμψης τότε είναι νίκη του Βορρά.
Εάν περιλαμβάνονται μεταρρυθμίσεις ως προαπαιτούμενο για την χορήγηση των κεφαλαίων από το Ταμείο Ανάκαμψης τότε είναι νίκη του Βορρά.
Εάν περιλαμβάνεται η δυνατότητα veto σε χώρα που είναι ασυνεπής στις μεταρρυθμίσεις τότε είναι νίκη του Βορρά.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ομάδα των 4 σκληροπυρηνικών χωρών είναι ο νικητής της Συνόδου Κορυφής καθώς επί της ουσίας επιβλήθηκε μνημόνιο.
Η Ολλανδία π.χ. έχει ζητήσει οι μεταρρυθμίσεις να συνδέονται με ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό οπότε εύλογα όλα αυτά σχετίζονται με ένα μνημόνιο.
Το Ταμείο Ανάκαμψης θα περιλαμβάνει παραμέτρους μνημονίου, αυτό πρέπει να καταστεί ξεκάθαρο και σαφές.
Επίσης δεν είναι αποσαφηνισμένο εάν η Ελλάδα πάρει τα 32 δισεκ. σε βάθος 4ετίας που είχε αναφερθεί, υπάρχει πιθανότητα να μειωθεί το ποσό αυτό π.χ. στα 26 ή 28 δισεκ. και με βάση τις κατανομές τα 15 δισεκ. θα είναι δάνεια και 13 δισεκ. επιδοτήσεις.
Οι όροι του Ταμείου Ανάκαμψης προφανώς χειρότεροι για τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, αποτελούν άτυπο μνημόνιο
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι όροι του Ταμείου Ανάκαμψης προφανώς είναι χειρότεροι για τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης σε σχέση με την αρχική πρόταση.
Πρόκειται για ένα άτυπο μνημόνιο όπου θα περιλαμβάνονται
-Μεταρρυθμίσεις σε ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό
-Δυνατότητα veto
-Αυστηρή παρακολούθηση των μεταρρυθμίσεων και εκταμιεύσεων
-Επιτροπή που θα παρακολουθεί και αξιολογεί.
Όλα αυτά στην Ελλάδα θυμίζουν τις εποχές του μνημονίου.
Οι 4 χώρες του οικονομικού ορθολογισμού στην Ευρώπη έχουν δίκιο – H υποκρισία της Ισπανίας σήμερα… έναντι της Ελλάδος το 2011
Δεν υπάρχει αλληλεγγύη χωρίς ευθύνη.
Το Ταμείο Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως δικαιολογία για να διαιωνίσει τις φουσκωμένες δαπάνες των πολιτικών, δημιουργώντας ένωση μεταβιβαζόμενων κεφαλαίων όπου οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα των φορολογουμένων για να αυξήσουν τη γραφειοκρατία, διότι θα ήταν το τέλος του ευρωπαϊκού σχεδίου αναφέρει ο ισπανός οικονομολόγος, αναλυτής και αρθρογράφος Daniel Lacalle.
Μια ένωση που βασίζεται σε υπερβολικές δαπάνες, χρέος και εξωφρενικές πολιτικές θα καταστραφεί σε λίγα χρόνια.
Η δύναμη μιας ενοποιημένης ομάδας χωρών προέρχεται από την ποικιλομορφία και την ευθύνη.
Κανείς δεν αρνείται τις προκλήσεις που δημιουργεί η κρίση του Covid-19, αλλά υπάρχουν χώρες που έχουν χρησιμοποιήσει τη δικαιολογία της πανδημίας για να διογκώσουν τις πολιτικές δαπάνες και τώρα απαιτούν δωρεάν χρήματα.
Η ισπανική κυβέρνηση διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα, διατήρησε όλες τις δαπάνες που αύξησε κατά την περίοδο ανάπτυξης και αύξησε τον αριθμό των υπουργείων και των συμβούλων παρά την κρίση.
Επιπλέον, η Ισπανική κυβέρνηση ενέκρινε ένα πρόγραμμα βασικού εισοδήματος που δεν υπήρχε στον προϋπολογισμό και προφανώς δεν διέθετε δημοσιονομικό χώρο.
Δεν υπήρχε καμία απολύτως διαχείριση του κόστους για να δοθεί χώρος στον προϋπολογισμό για αυτόματους σταθεροποιητές, για την υγεία και το κόστος ανεργίας.
Μια κυβέρνηση που αύξησε το έλλειμμα το 2019 κατά 24% σε ένα έτος με αύξηση 2% του ΑΕΠ και ρεκόρ φορολογικών εσόδων διπλασίασε το δημοσιονομικό έλλειμμα στην κρίση και τώρα δεν απαιτεί όρους ή έλεγχο από άλλα κράτη μέλη.
Γιατί μια σοβαρή κυβέρνηση θα πρέπει να αντιταχθεί στη λεπτομερή εξέταση των κονδυλίων που χορηγούνται;
Πρέπει να υποστηρίξει τον λεπτομερή έλεγχο.
Γιατί μια κυβέρνηση που αποκαλείται ρεφορμιστική και δηλώνει τη δέσμευσή της για δημοσιονομική σταθερότητα απορρίπτει κάθε διαρθρωτική μεταρρύθμιση που προτείνουν άλλα κράτη μέλη;
Θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα μεταρρυθμίσεις.
Επιπλέον, γιατί μια κυβέρνηση που μιλά για μια άνευ προηγουμένου κατάσταση έκτακτης ανάγκης προτιμά να λάβει λιγότερα κεφάλαια από ότι να δέχεται τον έλεγχο των επιχορηγήσεων από τα κράτη μέλη;
Θα μπορούσε κανείς να υποψιαστεί ότι δεν στοχεύουν να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.
Αυτά είναι σημαντικά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν στην ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής, διότι αυτή η κρίση δεν μπορεί να λυθεί εάν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα χρήματα ενός Ταμείου Ανάκαμψης για να διαιωνίσουν τις ανισορροπίες και να σπαταλήσουν πόρους για πολιτικούς σκοπούς.
Εάν θέλουμε να επιβιώσει η ΕΕ, μπορεί να βασίζεται μόνο στην ανταγωνιστικότητα, την εμπιστοσύνη και, κυρίως, στην πιστωτική ευθύνη.
Εάν θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη, πρέπει να ακούσουμε περισσότερο τις πιο δυναμικές χώρες και να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τον γραφειοκρατικό μηχανσιμό για να μετατρέψουμε όλα τα κράτη μέλη σε δορυφόρους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει μια βαθιά κρίση.
Δεν μπορεί να γίνει βαθιά ύφεση χρησιμοποιώντας σημαντικά κεφάλαια ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να ενισχυθεί η ανάκαμψη για να χρηματοδοτήσουν μαζικά σχέδια δημοσιονομικών ελλειμμάτων και πολιτικών αντί οικονομικών προϋπολογισμών.
Η ισπανική κυβέρνηση έχει κάνει σοβαρά λάθη στο στόχο της να λάβει μεγάλης κλίμακας επιχορηγήσεις χωρίς όρους.
Τα μεγάλα λάθη
Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν έχει προβεί σε σοβαρές εκτιμήσεις για το ανώτατο όριο δαπανών, το έλλειμμα και το χρέος για το 2020 και δεν έδωσε προβλέψεις για το 2021 όταν η Ισπανία είχε ήδη δοκιμάσει την υπομονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2019 χάνοντας έναν ήδη αναθεωρημένο στόχο για το έλλειμμα σε μια περίοδο ρεκόρ φορολογικών εσόδων.
Το δεύτερο λάθος ήταν να υποθέσουμε ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι της Ισπανίας θα αποδέχονταν πράγματα που η ίδια η ισπανική κυβέρνηση δεν θα είχε αποδεχθεί σε διαφορετικές περιστάσεις. Όλοι γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση της Ισπανίας θα είχε αρνηθεί ένα άνευ όρων Ταμείο αν ήταν μόνο για άλλη χώρα, καθώς αυτό θα σήμαινε μεγαλύτερη συνεισφορά στον προϋπολογισμό της ΕΕ και μεγαλύτερο έλλειμμα για την Ισπανία.
Αυτό το γνωρίζουμε γιατί αυτή ήταν ακριβώς η θέση της ισπανικής κυβέρνησης στην ελληνική κρίση, όταν ο πρωθυπουργός Zapatero είχε θέσει ως όρο τα ελληνικά κόμματα της αντιπολίτευσης πρέπει να συμφωνήσουν στην ατζέντα των μεταρρυθμίσεων προκειμένου να λάβουν τα κεφάλαια διάσωσης (24 Ιουνίου 2011, La Vanguardia).
Τρίτο λάθος: Δεν είναι βολικό να απαιτούμε από τις πιο υπεύθυνες χώρες δωρεάν χρήματα όταν η κυβέρνηση πηγαίνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έχοντας χάσει τον στόχο του ελλείμματος του 2019 σε ένα έτος ρεκόρ φορολογικών εσόδων, με το μεγαλύτερο έλλειμμα στην ευρωζώνη το 2020, να είναι το μόνο η χώρα που δεν έχει μειώσει τα μη απαραίτητα έξοδα για να καλύψει την αύξηση των δαπανών για την υγεία.
Ταυτόχρονα η τωρινή ισπανική κυβέρνηση έχει τους περισσότερους υπουργούς και ανώτερους αξιωματούχους των τελευταίων τεσσάρων 10ετιών, το κόστος λειτουργίας της ισπανικής κυβέρνησης είναι εντυπωσιακά αυξημένο.
Το τέταρτο λάθος: Επίσης, δεν είναι εύκολο να πείσουμε τους άλλους να δώσουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, άνευ όρων και με μεγαλύτερο βάρος επιδοτήσεων όταν η Ισπανία έχει στον κυβερνητικό συνασπισμό ένα κόμμα που ψήφισε στην Ευρώπη υπέρ της διάλυσης του ευρώ και των οποίων οι ηγέτες , συμπεριλαμβανομένου ενός αντιπροέδρου και δύο υπουργών, υπερασπίστηκαν τη μαζική στάση πληρωμών στο χρέος.
Οι Podemos και Izquierda Unida ψήφισαν στις 14 Δεκεμβρίου 2015 μια τροπολογία που προτείνει «διευκόλυνση μηχανισμών απόσυρσης» από τη νομισματική ένωση και «ένα εναλλακτικό σχέδιο για μια ομαλή διάσπαση της ζώνης του ευρώ» και δεν το έχουν αποσύρει ή τροποποιήσει ποτέ.
Το τελευταίο και το πέμπτο λάθος: Η ισπανική κυβέρνηση επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η οικονομία θα ανακάμψει σε σχήμα V και ότι δεν θα μειώσει τις δαπάνες σε καμία περίπτωση, απλώς θα εφαρμόσει στρατηγικές αύξησης φόρων που θα διαβρώσουν την ανταγωνιστικότητα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, τα φορολογικά έσοδα και θα αυξήσει το μελλοντικό έλλειμμα και χρέος.
Ταυτόχρονα, απαιτούν δωρεές χωρίς όρους.
Πολλοί Ισπανοί και Ευρωπαίοι πολίτες σαν κι εμένα είναι πρόθυμοι να δεσμευτούν σε ένα ισχυρό σύνολο μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης και της απασχόλησης.
Δεν θέλουμε τα χρήματα να σπαταληθούν στις πολιτικές δαπάνες.
Δεν μπορεί να υπάρξει έγκριση Ταμείου Ανάκαμψης με επιδοτήσεις χωρίς όρους θα ήταν ευρωπαϊκή αποτυχία.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο θα ενισχυθεί μόνο εάν γίνει ένωση όπου παρέχεται αλληλεγγύη με υπευθυνότητα και όπου η δύναμη προέρχεται από τη συνετή διαχείριση των υπεύθυνων - ηγετών.
Θα υπάρξει Ταμείο Ανάκαμψης, θα έχει όρους και θα είναι καλό για όλους αν το κάνει.
Ωστόσο, το Ταμείο Ανάκαμψης δεν είναι η λύση για τα διαρθρωτικά προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών κρατών.
Πρέπει να υιοθετηθούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για την επίλυση των μακροπρόθεσμων ανισορροπιών των ευρωπαϊκών οικονομιών και οι προϋποθέσεις πρέπει να θεωρούνται θετικές και όχι αρνητικές.
Εάν οι χώρες της ΕΕ θέλουν να δείξουν στον κόσμο ότι είναι αξιόπιστοι εταίροι που έχουν δεσμευτεί για τη δημοσιονομική σταθερότητα, οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υιοθετηθούν από όλους.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών