Οι ελληνικές τράπεζες θα είναι μη επενδύσιμες για χρόνια εάν δεν επιλύσουν 4 μοιραία ζητήματα
Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα τελευταία 20 χρόνια θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο μεγάλες περιόδους.
Στην φάση της μεγάλης ακμής όπου οι τράπεζες είχαν τόσα κεφάλαια και ρευστότητα που εξάντλησαν τα περιθώρια δανεισμού στην Ελλάδα και ξεκίνησαν μεγάλες αγορές στο εξωτερικό.
Ήταν η περίοδος όπου με 260 δισεκ. δάνεια στην κορύφωση τους, σχεδόν 52 δισεκ. έκθεση σε ελληνικά ομόλογα και μεγάλη γεωγραφική έκθεση σε Βαλκάνια και Τουρκία… το τραπεζικό σύστημα ετησίως επιτύγχανε κέρδη 5,4 δισεκ. στην κορύφωση του.
Σήμερα εν έτει 2020 οι ελληνικές τράπεζες έχουν μόλις 100 δισεκ. υγιή δάνεια – και αυτά με μεγάλο ερωτηματικό – περίπου 8-9 δισεκ. έκθεση σε κρατικό χρέος και στο εξωτερικό ξεχωρίζει μόνο η Eurobank στην Βουλγαρία και η Alpha bank.
Οπότε πρακτικά στο ιδανικό – στο ιδεατό σενάριο οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να επιτύχουν πάνω από 1,5 δισεκ. κέρδη ετησίως οργανική και έκτακτη κερδοφορία.
Προφανώς και οι τράπεζες απέχουν πολύ από αυτό τον στόχο των 1,5 δισεκ. που είναι τουλάχιστον 72% χαμηλότερα από τα ιστορικά υψηλά.
Η άντληση κεφαλαίων μέσω αυξήσεων κεφαλαίου ήταν η θετική έκπληξη για το χρηματιστήριο, όποια τράπεζα ανακοίνωνε αύξηση κεφαλαίου σημειωνόταν ράλι επικών διαστάσεων και είχε δικαιολογία το χρηματιστηριακό ράλι.
Οι τράπεζες το 2003 με 2008 είχαν να παρουσιάσουν αυτό που ονομάζουμε business story, πειστικές επενδυτικές ιστορίες ανάπτυξης, κερδοφορίας, υψηλών μερισμάτων και ακόμη υψηλότερων προοπτικών.
Ήταν τόσο πειστικές και ισχυρές οι αναπτυξιακές ιστορίες των τραπεζών που όταν η Εθνική ανακοίνωσε αύξηση κεφαλαίου για την εξαγορά της Finasbank στην Τουρκία σημείωσε ράλι 70% εκείνο το διάστημα.
Όποια τράπεζα ανακοινώσει σήμερα αύξηση κεφαλαίου χρηματιστηριακά θα καταποντιστεί.
Υπήρξε βεβαίως και η μιαρή, η τοξική και καταστροφική περίοδος 2010 με 2018 όπου λόγω haircut στα ελληνικά ομόλογα, κραχ στην οικονομία, ύφεσης οι τράπεζες επλήγησαν στον πυρήνα τους, τα κέρδη κατέρρευσαν, μετετράπησαν σε ιστορικές ζημίες και έχασαν το πλεονέκτημα τους τα ισχυρά τους κεφάλαια.
Το 2007 η σχέση DTA δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογίας προς ίδια κεφάλαια ανερχόταν σε 4% και σήμερα ανέρχεται σε 75% αυτό σημαίνει ότι σήμερα οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κεφάλαια 10 χρόνια οικονομικής και τραπεζικής κρίσης συνεχίζουν να μην έχουν κεφάλαια.
Μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στο τέλος του 2015, αντί να επικρατήσει η λογική, όλες οι τράπεζες να κρατικοποιηθούν, να πάρουν 25 δισεκ. νέα κεφάλαια από το κράτος, να μηδενίσουν τα προβληματικά δάνεια και σήμερα να είναι όλες ιδιωτικές και πλήρως εξυγιασμένες.
Τα τελευταία 20 χρόνια οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν δύο περιόδους, την εποχή της ανάπτυξης που κράτησε 10 χρόνια και την εποχή της καταστροφής που επίσης κράτησε 10 χρόνια.
Το μέλλον δεν είναι αισιόδοξο αλλά θολό
Το βασικό πρόβλημα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει να κάνει με τις διοικήσεις, έχουμε διοικήσεις επαρκέστατες.
Μπορεί οι προηγούμενες να είχαν ηγετικά χαρακτηριστικά αλλά οι τωρινές έχουν διαχειριστική επάρκεια κάτι που χρειάζεται το σύστημα.
Αυτό που δεν έχουμε στην Ελλάδα είναι το επιχειρηματικό και επενδυτικό σχέδιο των ελληνικών τραπεζών να αναπτυχθούν, να προσελκύσουν νέα κεφάλαια, να παράξουν κέρδη.
Εάν δει κανείς σήμερα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα αισθανθεί ότι δεν υπάρχει ορατότητα, η προσδοκία είναι χαμηλή και τα επιχειρηματικά σχέδια που εκπονούνται εμπεριέχουν τέτοιο βαθμού ρίσκου που δεν αποτιμώνται από την χρηματιστηριακή αγορά.
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν των τραπεζών δεν είναι η ύφεση και η κακή κατάσταση της οικονομίας, είναι σίγουρα ένα πρόβλημα αλλά όχι ο πυρήνας του προβλήματος.
Το βασικό πρόβλημα των τραπεζών έχει να κάνει με την αποσύνθεση των επενδυτικών σχεδίων τους, την έλλειψη ορατότητας για το μέλλον.
Αυτή την στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει πότε οι τράπεζες θα δώσουν μέρισμα, όχι μόνο γιατί η παρουσία του κράτους δεν επιτρέπει διανομή μερισμάτων αλλά γιατί κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθούν τα κέρδη, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να προκύψουν ζημίες.
Το βασικό – δομικό πρόβλημα των τραπεζών είναι ότι δεν έχουν να πουλήσουν μια αναπτυξιακή ιστορία.
Ας δούμε λίγο τα δεδομένα.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 260 δισεκ. ενεργητικό και 29 δισεκ. κεφάλαια, όμως έχουν και 22 δισεκ. αναβαλλόμενο φόρο DTA και 15,6 δισεκ αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις DTC.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 161 δισεκ. δάνεια εκ των οποίων 100 δισεκ. υγιή και 61 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα.
Ουσιαστικά αντιστοιχούν 24-25 δισεκ. υγιή δάνεια σε κάθε τράπεζα… όταν μόνο το 2007 οι ελληνικές τράπεζες μέσα σε μια χρονιά είχαν χορηγήσει 26,6 δισεκ. δάνεια.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν οριοθετημένες πηγές εσόδων από τα λίγα δάνεια και τα ακόμη λιγότερα έσοδα από εναλλακτικές πηγές όπως ομόλογα.
Από το εξωτερικό η συμμετοχή των κερδών στα ενοποιημένα κέρδη από 45% στο παρελθόν έχει υποχωρήσει στο 15% σε συγκρίσιμους όρους.
Οι ελληνικές τράπεζες θα είναι μη επενδύσιμες για χρόνια εάν δεν επιλύσουν 4 μοιραία ζητήματα
Υπάρχουν 4 ζητήματα που όσο δεν αντιμετωπίζονται, όσο κρύβονται κάτω από το χαλί, όσο υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι τράπεζες χρηματιστηριακά θα σέρνονται για χρόνια.
Πρώτο μοιραίο λάθος είναι ότι κάνουμε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν κεφάλαια.
Πως έχουν κεφάλαια όταν σε σύνολο κεφαλαίων 29 δισεκ. τα 15,6 δισεκ. είναι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις;
Πως έχουν κεφάλαια αφού εάν σήμερα οι τράπεζες πρέπει να έχουν NPEs ratio δηλαδή δείκτη μη εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων ως προς το σύνολο των δανείων 5% θα πρέπει να δαπανήσουν 10 δισεκ. κεφάλαια;
Πως έχουν κεφάλαια οι ελληνικές τράπεζες όταν θα χρειαστεί να διενεργήσουν ακόμη 3-5 δισεκ. νέες προβλέψεις για τα νέα προβληματικά δάνεια;
Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται να στείλουν ένα διαυγές μήνυμα στους επενδυτές διεθνώς… έχουν επενδυτική ιστορία να παρουσιάσουν και για τον λόγο αυτό αναζητούν κεφάλαια.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου είναι υγεία και δύναμη.
Οι ελληνικές τράπεζες θα καταστούν επενδύσιμες όταν καλυφθεί επιτυχώς η πρώτη αύξηση κεφαλαίου.
Δεύτερο μοιραίο λάθος είναι να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε όσον αφορά την ικανότητα παραγωγής κερδών από τις ελληνικές τράπεζες.
Εάν αφαιρεθούν τα έκτακτα κέρδη από ομόλογα κυρίως στην Εθνική τράπεζα και εάν δεν συνυπολογίσουμε τα λογιστικά τρικ π.χ. μη δεδουλευμένοι τόκοι να λογίζονται κανονικά ή τόκοι από προβληματικά δάνεια ή δάνεια σε moratorium να λογίζονται ως υπαρκτοί, τότε το συμπέρασμα είναι ότι οι τράπεζες… δεν έχουν κέρδη.
Θα απαιτηθεί μια επανάσταση παντού ώστε οι τράπεζες να παράγουν επαναλαμβανόμενα κέρδη, με σταθερότητα και αυξητική πρόοδο.
Τρίτο μοιραίο λάθος έχει να κάνει με τον τρόπο μείωσης των προβληματικών δανείων και εξυγίανσης των ισολογισμών.
Κάθε τρόπος έχει θετικά και αρνητικά αλλά όπως έχει αποδείξει η εμπειρία χρειαζόμαστε εμπροσθοβαρή λύση.
Έχουμε 60-61 δισεκ. προβληματικά δάνεια θα μειωθούν λόγω τιτλοποιήσεων σε 35 δισεκ. αλλά θα προστεθούν άλλα 7-8 δισεκ. νέα προβληματικά δάνεια.
Οι τιτλοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών απέδειξαν, όχι έδειξαν αλλά απέδειξαν ότι στο παρελθόν δεν είχαν πάρει τις δέουσες προβλέψεις.
Οι προβλέψεις που διενεργούνται για τις τιτλοποιήσεις έρχεται να αποδείξει αυτό που συστηματικά υποστηρίζουμε… τα λογιστικά τρικ δεν μπορούν να ξεγελάσουν τους διεθνείς επενδυτές.
Τέταρτο μοιραίο λάθος είναι η παρουσία του ΤΧΣ – Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών.
Ενώ στο παρελθόν όντως το ΤΧΣ διαδραμάτισε θετικό ρόλο με τα σχεδόν 45 δισεκ. κεφάλαια και ρευστότητα (funding gap) που επένδυσε στις τράπεζες… η παρουσία του σήμερα λειτουργεί αποτρεπτικά.
Υποδηλώνει το παρελθόν και όχι το μέλλον θα πρέπει να υπάρξει πλάνο αποχώρησης του ΤΧΣ από τις ελληνικές τράπεζες, ίσως στην περίοδο των αυξήσεων κεφαλαίου.
Δεν μπορεί το ΤΧΣ να έχει το 40,3% της Εθνικής και το 26% της Πειραιώς και το 11% της Alpha bank.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν χρηματιστηριακή αξία 3,5 δισεκ. με 29 δισεκ. κεφάλαια αυτό σημαίνει ότι το 1 ευρώ κεφαλαίου αποτιμάται με χρηματιστηριακούς όρους 0,12 ευρώ, δηλαδή απλά το 1 ευρώ κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών έχει αξία 0,12 ευρώ.
Και η επόμενη διετία θα είναι περίοδος προσαρμογής για τις ελληνικές τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Στην φάση της μεγάλης ακμής όπου οι τράπεζες είχαν τόσα κεφάλαια και ρευστότητα που εξάντλησαν τα περιθώρια δανεισμού στην Ελλάδα και ξεκίνησαν μεγάλες αγορές στο εξωτερικό.
Ήταν η περίοδος όπου με 260 δισεκ. δάνεια στην κορύφωση τους, σχεδόν 52 δισεκ. έκθεση σε ελληνικά ομόλογα και μεγάλη γεωγραφική έκθεση σε Βαλκάνια και Τουρκία… το τραπεζικό σύστημα ετησίως επιτύγχανε κέρδη 5,4 δισεκ. στην κορύφωση του.
Σήμερα εν έτει 2020 οι ελληνικές τράπεζες έχουν μόλις 100 δισεκ. υγιή δάνεια – και αυτά με μεγάλο ερωτηματικό – περίπου 8-9 δισεκ. έκθεση σε κρατικό χρέος και στο εξωτερικό ξεχωρίζει μόνο η Eurobank στην Βουλγαρία και η Alpha bank.
Οπότε πρακτικά στο ιδανικό – στο ιδεατό σενάριο οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να επιτύχουν πάνω από 1,5 δισεκ. κέρδη ετησίως οργανική και έκτακτη κερδοφορία.
Προφανώς και οι τράπεζες απέχουν πολύ από αυτό τον στόχο των 1,5 δισεκ. που είναι τουλάχιστον 72% χαμηλότερα από τα ιστορικά υψηλά.
Η άντληση κεφαλαίων μέσω αυξήσεων κεφαλαίου ήταν η θετική έκπληξη για το χρηματιστήριο, όποια τράπεζα ανακοίνωνε αύξηση κεφαλαίου σημειωνόταν ράλι επικών διαστάσεων και είχε δικαιολογία το χρηματιστηριακό ράλι.
Οι τράπεζες το 2003 με 2008 είχαν να παρουσιάσουν αυτό που ονομάζουμε business story, πειστικές επενδυτικές ιστορίες ανάπτυξης, κερδοφορίας, υψηλών μερισμάτων και ακόμη υψηλότερων προοπτικών.
Ήταν τόσο πειστικές και ισχυρές οι αναπτυξιακές ιστορίες των τραπεζών που όταν η Εθνική ανακοίνωσε αύξηση κεφαλαίου για την εξαγορά της Finasbank στην Τουρκία σημείωσε ράλι 70% εκείνο το διάστημα.
Όποια τράπεζα ανακοινώσει σήμερα αύξηση κεφαλαίου χρηματιστηριακά θα καταποντιστεί.
Υπήρξε βεβαίως και η μιαρή, η τοξική και καταστροφική περίοδος 2010 με 2018 όπου λόγω haircut στα ελληνικά ομόλογα, κραχ στην οικονομία, ύφεσης οι τράπεζες επλήγησαν στον πυρήνα τους, τα κέρδη κατέρρευσαν, μετετράπησαν σε ιστορικές ζημίες και έχασαν το πλεονέκτημα τους τα ισχυρά τους κεφάλαια.
Το 2007 η σχέση DTA δηλαδή αναβαλλόμενης φορολογίας προς ίδια κεφάλαια ανερχόταν σε 4% και σήμερα ανέρχεται σε 75% αυτό σημαίνει ότι σήμερα οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν κεφάλαια 10 χρόνια οικονομικής και τραπεζικής κρίσης συνεχίζουν να μην έχουν κεφάλαια.
Μια μεγάλη ευκαιρία χάθηκε στο τέλος του 2015, αντί να επικρατήσει η λογική, όλες οι τράπεζες να κρατικοποιηθούν, να πάρουν 25 δισεκ. νέα κεφάλαια από το κράτος, να μηδενίσουν τα προβληματικά δάνεια και σήμερα να είναι όλες ιδιωτικές και πλήρως εξυγιασμένες.
Τα τελευταία 20 χρόνια οι ελληνικές τράπεζες πέρασαν δύο περιόδους, την εποχή της ανάπτυξης που κράτησε 10 χρόνια και την εποχή της καταστροφής που επίσης κράτησε 10 χρόνια.
Το μέλλον δεν είναι αισιόδοξο αλλά θολό
Το βασικό πρόβλημα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν έχει να κάνει με τις διοικήσεις, έχουμε διοικήσεις επαρκέστατες.
Μπορεί οι προηγούμενες να είχαν ηγετικά χαρακτηριστικά αλλά οι τωρινές έχουν διαχειριστική επάρκεια κάτι που χρειάζεται το σύστημα.
Αυτό που δεν έχουμε στην Ελλάδα είναι το επιχειρηματικό και επενδυτικό σχέδιο των ελληνικών τραπεζών να αναπτυχθούν, να προσελκύσουν νέα κεφάλαια, να παράξουν κέρδη.
Εάν δει κανείς σήμερα το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα αισθανθεί ότι δεν υπάρχει ορατότητα, η προσδοκία είναι χαμηλή και τα επιχειρηματικά σχέδια που εκπονούνται εμπεριέχουν τέτοιο βαθμού ρίσκου που δεν αποτιμώνται από την χρηματιστηριακή αγορά.
Το βασικό πρόβλημα λοιπόν των τραπεζών δεν είναι η ύφεση και η κακή κατάσταση της οικονομίας, είναι σίγουρα ένα πρόβλημα αλλά όχι ο πυρήνας του προβλήματος.
Το βασικό πρόβλημα των τραπεζών έχει να κάνει με την αποσύνθεση των επενδυτικών σχεδίων τους, την έλλειψη ορατότητας για το μέλλον.
Αυτή την στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει πότε οι τράπεζες θα δώσουν μέρισμα, όχι μόνο γιατί η παρουσία του κράτους δεν επιτρέπει διανομή μερισμάτων αλλά γιατί κανείς δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθούν τα κέρδη, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να προκύψουν ζημίες.
Το βασικό – δομικό πρόβλημα των τραπεζών είναι ότι δεν έχουν να πουλήσουν μια αναπτυξιακή ιστορία.
Ας δούμε λίγο τα δεδομένα.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 260 δισεκ. ενεργητικό και 29 δισεκ. κεφάλαια, όμως έχουν και 22 δισεκ. αναβαλλόμενο φόρο DTA και 15,6 δισεκ αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις DTC.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 161 δισεκ. δάνεια εκ των οποίων 100 δισεκ. υγιή και 61 δισεκ. προβληματικά ανοίγματα.
Ουσιαστικά αντιστοιχούν 24-25 δισεκ. υγιή δάνεια σε κάθε τράπεζα… όταν μόνο το 2007 οι ελληνικές τράπεζες μέσα σε μια χρονιά είχαν χορηγήσει 26,6 δισεκ. δάνεια.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ.
-Οι ελληνικές τράπεζες έχουν οριοθετημένες πηγές εσόδων από τα λίγα δάνεια και τα ακόμη λιγότερα έσοδα από εναλλακτικές πηγές όπως ομόλογα.
Από το εξωτερικό η συμμετοχή των κερδών στα ενοποιημένα κέρδη από 45% στο παρελθόν έχει υποχωρήσει στο 15% σε συγκρίσιμους όρους.
Οι ελληνικές τράπεζες θα είναι μη επενδύσιμες για χρόνια εάν δεν επιλύσουν 4 μοιραία ζητήματα
Υπάρχουν 4 ζητήματα που όσο δεν αντιμετωπίζονται, όσο κρύβονται κάτω από το χαλί, όσο υποστηρίζουμε ότι δεν υπάρχουν οι τράπεζες χρηματιστηριακά θα σέρνονται για χρόνια.
Πρώτο μοιραίο λάθος είναι ότι κάνουμε ότι οι ελληνικές τράπεζες έχουν κεφάλαια.
Πως έχουν κεφάλαια όταν σε σύνολο κεφαλαίων 29 δισεκ. τα 15,6 δισεκ. είναι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις;
Πως έχουν κεφάλαια αφού εάν σήμερα οι τράπεζες πρέπει να έχουν NPEs ratio δηλαδή δείκτη μη εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων ως προς το σύνολο των δανείων 5% θα πρέπει να δαπανήσουν 10 δισεκ. κεφάλαια;
Πως έχουν κεφάλαια οι ελληνικές τράπεζες όταν θα χρειαστεί να διενεργήσουν ακόμη 3-5 δισεκ. νέες προβλέψεις για τα νέα προβληματικά δάνεια;
Οι ελληνικές τράπεζες χρειάζονται να στείλουν ένα διαυγές μήνυμα στους επενδυτές διεθνώς… έχουν επενδυτική ιστορία να παρουσιάσουν και για τον λόγο αυτό αναζητούν κεφάλαια.
Οι αυξήσεις κεφαλαίου είναι υγεία και δύναμη.
Οι ελληνικές τράπεζες θα καταστούν επενδύσιμες όταν καλυφθεί επιτυχώς η πρώτη αύξηση κεφαλαίου.
Δεύτερο μοιραίο λάθος είναι να κάνουμε ότι δεν συμβαίνει τίποτε όσον αφορά την ικανότητα παραγωγής κερδών από τις ελληνικές τράπεζες.
Εάν αφαιρεθούν τα έκτακτα κέρδη από ομόλογα κυρίως στην Εθνική τράπεζα και εάν δεν συνυπολογίσουμε τα λογιστικά τρικ π.χ. μη δεδουλευμένοι τόκοι να λογίζονται κανονικά ή τόκοι από προβληματικά δάνεια ή δάνεια σε moratorium να λογίζονται ως υπαρκτοί, τότε το συμπέρασμα είναι ότι οι τράπεζες… δεν έχουν κέρδη.
Θα απαιτηθεί μια επανάσταση παντού ώστε οι τράπεζες να παράγουν επαναλαμβανόμενα κέρδη, με σταθερότητα και αυξητική πρόοδο.
Τρίτο μοιραίο λάθος έχει να κάνει με τον τρόπο μείωσης των προβληματικών δανείων και εξυγίανσης των ισολογισμών.
Κάθε τρόπος έχει θετικά και αρνητικά αλλά όπως έχει αποδείξει η εμπειρία χρειαζόμαστε εμπροσθοβαρή λύση.
Έχουμε 60-61 δισεκ. προβληματικά δάνεια θα μειωθούν λόγω τιτλοποιήσεων σε 35 δισεκ. αλλά θα προστεθούν άλλα 7-8 δισεκ. νέα προβληματικά δάνεια.
Οι τιτλοποιήσεις των ελληνικών τραπεζών απέδειξαν, όχι έδειξαν αλλά απέδειξαν ότι στο παρελθόν δεν είχαν πάρει τις δέουσες προβλέψεις.
Οι προβλέψεις που διενεργούνται για τις τιτλοποιήσεις έρχεται να αποδείξει αυτό που συστηματικά υποστηρίζουμε… τα λογιστικά τρικ δεν μπορούν να ξεγελάσουν τους διεθνείς επενδυτές.
Τέταρτο μοιραίο λάθος είναι η παρουσία του ΤΧΣ – Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στο μετοχικό κεφάλαιο των ελληνικών τραπεζών.
Ενώ στο παρελθόν όντως το ΤΧΣ διαδραμάτισε θετικό ρόλο με τα σχεδόν 45 δισεκ. κεφάλαια και ρευστότητα (funding gap) που επένδυσε στις τράπεζες… η παρουσία του σήμερα λειτουργεί αποτρεπτικά.
Υποδηλώνει το παρελθόν και όχι το μέλλον θα πρέπει να υπάρξει πλάνο αποχώρησης του ΤΧΣ από τις ελληνικές τράπεζες, ίσως στην περίοδο των αυξήσεων κεφαλαίου.
Δεν μπορεί το ΤΧΣ να έχει το 40,3% της Εθνικής και το 26% της Πειραιώς και το 11% της Alpha bank.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν χρηματιστηριακή αξία 3,5 δισεκ. με 29 δισεκ. κεφάλαια αυτό σημαίνει ότι το 1 ευρώ κεφαλαίου αποτιμάται με χρηματιστηριακούς όρους 0,12 ευρώ, δηλαδή απλά το 1 ευρώ κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών έχει αξία 0,12 ευρώ.
Και η επόμενη διετία θα είναι περίοδος προσαρμογής για τις ελληνικές τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών