Αν δεν έχεις παρακολουθήσει ακόμα το ντοκιμαντέρ που μας συστήθηκε στα τέλη του 2019, ετοιμάσου να επενδύσεις ένα τρίωρο που δεν πρόκειται να μετανιώσεις.
Τι γίνεται όταν ένας διεστραμμένος δολοφόνος φτάνει στα άκρα για να τροφοδοτήσει την ανάγκη του για δημοσιότητα; Τι γίνεται όταν πολίτες της διπλανής πόρτας ντύνονται ντεντέκτιβς και ξεκινά ένα ανθρωποκυνηγητό κάτω από τον ανώνυμο μανδύα του διαδικτύου; Γεννάται η σειρά τριώνεπεισοδίων του Netflix, «Don’t Fuck With Cats: Hunting an Internet Killer».
Οι γάτες είναι το πιο περιζήτητο ζωάκι στο internet, όλοι τις αγαπούν και όλοι θα εξαγριωθούν αν δουν κάποιον να τις κακοποιεί. Εκεί ποντάρει και ο πρωταγωνιστής μας που αναζητά την καθολική προσοχή. Toν Μάιο του 2012, ο Luka Magnotta ανήρτησε ένα αποτρόπαιο βίντεο με θύματα δύο μικρά γατάκια.
Έτσι ξεκινούν όλα, ο Magnotta στρέφει πάνω του τα πρώτα βλέμματα και δεν σκοπεύει να σταματήσει μέχρι να πετύχει τον σκοπό του. Να γίνει δηλαδή ένας -έστω και μακάβριος- «rockstar». Ο Καναδός θα ξεπεράσει κάθε όριο και θα φτάσει μέχρι και την ανθρωποκτονία. Τα βήματα του παρακολουθεί μια αυτοδιαχειριζόμενη ομάδα ανθρώπων που προσπαθεί να τον φέρει σε πλήρη έκθεση πριν καν κορυφωθεί η παραβατικότητα του.
Το «Don’t f**k with cats» δεν είναι απλά μια αληθινή ιστορία ενός διεστραμμένου ψυχοπαθή χωρίς ηθικούς φραγμούς. Ο Magnotta είχε παρατήσει το σπίτι του από τα 16 του με στόχο να γίνει ένας επιτυχημένος ηθοποιός. Απέτυχε, στράφηκε στην πορνεία για να βρει χρήματα και μόλις ήταν έτοιμος επέστρεψε, θέλοντας να γίνει ο σκηνοθέτης-πρωταγωνιστής της δικής του ταινίας. Η περσόνα του, τα λόγια του και οι πράξεις του είναι σθεναρά επηρεασμένες από τη μεγάλη οθόνη και κυρίως από το αγαπημένο του «Βασικό Ένστικτο» της Sharon Stone.
Σε όλη τη διάρκεια της σειράς τα συναισθήματα προβάλλονται με μια πρωτοφανή ωμότητα. Δεν υπάρχει το στοιχείο της υποκριτικής και της καλλιτεχνικής αναπαράστασης της πραγματικότητας. Οι 3 ώρες προβολής προκύπτουν ουσιαστικά από ένα κολάζ συνεντεύξεων των αγνών πρωταγωνιστών. Είτε πρόκειται για δάκρυα χαράς, είτε για δάκρυα φόβου, είτε για χαμόγελα ικανοποίησης, είτε για χαμόγελα αμηχανίας, όλα είναι πηγαία. Οι εκφράσεις των προσώπων προβάλουν με ευθύτητα τον συναισθηματικό κόσμο όλων όσων συμμετέχουν.
Υπάρχει λόγος που δεν αποκαλύπτουμε το πλήρες εύρος της πλοκής. Το να μην έχει δει κάποιος μέχρι σήμερα το Don’t f**k with cats αποτελεί… έγκλημα οριακά ισχνότερο από αυτό που διαπράττει ο Magnotta. Με, όλο κι όλα, τρία ωριαία επεισόδια η συγκεκριμένη σειρά προσφέρεται και για όσους έχουν περιορισμένο ελεύθερο χρόνο. Αν και δύσκολα θα καταφέρει κάποιος να συγκρατηθεί για να τα δει σποραδικά.
Πάνος Σταμούλης
Σχόλια αναγνωστών