γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Σύνθετο και δομικό το πρόβλημα του τραπεζοκεντρικού Χ.Α., οφείλεται στην εξέλιξη του... μωσαϊκού των επενδυτών, με την αποστασιοποίηση του retail και των εγχώριων θεσμικών και την πλήρη «παράδοση» στα διεθνή... λόμπι!
Όταν τέσσερις – πέντε μετοχές, εν προκειμένω τραπεζικές, κάνουν το 80% ή 90% των όγκων της αγοράς, και το 60-70% του τζίρου, καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για μια εντελώς μονοδιάστατη, μονοφασική και μονοσήμαντη αγορά.
Τέτοια μονοδιάστατη και μονοφασική αγορά είναι λοιπόν το ελληνικό χρηματιστήριο, καθώς σ’ αυτήν την αγορά αναφερόμαστε, σ’ αυτήν την αγορά λαμβάνουν χώρα αυτές οι ακραίες στρεβλώσεις.
Στη χθεσινή συνεδρίαση π.χ. ο συνολικός τζίρος της αγοράς έφτασε στα 125,7 εκατ. ευρώ, με τα 82 εκατ. ευρώ να κατευθύνονται για τις τραπεζικές μετοχές, ενώ ο όγκος ανήλθε στα 459,4 εκατ. τεμάχια, με τα 445 εκατ. τεμάχια να διακινούνται στις τράπεζες, εκ των οποίων τα 337,3 εκατ. στην Eurobank!
Αυτό σημαίνει ότι οι περίπου 220 μετοχές του υπόλοιπου Χ.Α. διακίνησαν τζίρο μόλις 43,7 εκατ. ευρώ, ενώ ακόμη πιο εξευτελιστικός ήταν ο όγκος, καθώς διακίνησαν μόλις 14,4 εκατ. τεμάχια! Πρόκειται για μια αστεία αν μη τι άλλο εικόνα, ειδικά αν κάνουμε μια απόπειρα να δούμε και να συγκρίνουμε τους όγκους που διακινούνται στα πέριξ χρηματιστήρια της Ευρώπης…
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μη τραπεζικά blue chips μόνο οι MIG, ΟΠΑΠ και ΟΤΕ ξεπέρασαν σε όγκο το 1 εκατ. τεμάχια, ενώ καμιά άλλη μετοχή δεν διακίνησε άνω των 311.000 τεμαχίων!
Παράλληλα, έξι blue chips είχαν λιγότερα από 100 χιλ. τεμάχια, όπως οι Coca Cola HBC, Folli Follie, Grivalia Properties, Τέρνα Ενεργειακή, ΟΛΠ, και Τιτάνας.
Φυσικά, όσο πάμε στις χαμηλότερες κεφαλαιοποιήσεις, τόσο περισσότερο «στεγνώνουν» οι όγκοι και η μέση εμπορευσιμότητα, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι μόνο το 50% ή 60% των μετοχών ανοίγουν σε καθημερινή βάση στο ταμπλό!
Και βεβαίως, μπορεί στη χθεσινή συνεδρίαση να υπήρξαν τα πακέτα της Eurobank που επιδείνωσαν αυτή τη στρέβλωση, όμως αυτή – πάνω κάτω – εικόνα υπάρχει όλο το τελευταίο διάστημα.
Από τα εγχώρια λόμπι του ’99 στους… ξένους οίκους
Γενικώς το Χ.Α. εδώ και πολλά χρόνια και ειδικά μετά τη «φούσκα» του ’99 όπου «βασίλεψαν» οι μετοχές της περιφέρειας και τα εγχώρια λόμπι, έχει γίνει μια ακραία τραπεζοκεντρική αγορά. Σε βαθμό που μόνο με την αγορά της Κύπρου (από την Ευρώπη) μπορεί να συγκριθεί…
Το πρόβλημα του τραπεζοκεντρικού Χ.Α. είναι σύνθετο και δεν δημιουργήθηκε μέσα σε μια ημέρα. Συνδέεται με το πώς εξελίχθηκε το… μωσαϊκό των επενδυτικών κεφαλαίων την τελευταία 15ετία στην αγορά, με την αποστασιοποίηση του retail και των εγχώριων θεσμικών επενδυτών και μη την πλήρη «παράδοση» των κλειδιών της ρευστότητας στα διεθνή χαρτοφυλάκια.
Κατ’ αρχήν, μέχρι ενός σημείου, οι τράπεζες εύλογα δεσπόζουν στο σύστημα, καθώς αυτές «ελέγχουν» το χρήμα, αυτές δανείζουν, αυτές έκαναν (κάποτε) τις νέες εισαγωγές και τις αναδοχές…
Όμως, η στρέβλωση στη δική μας αγορά, είναι εξαιρετικά μεγάλη και αδικεί μια σειρά μετοχές καλών και αξιόπιστων εταιρειών που μένουν στο περιθώριο του επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Από το 2000 και μετά λοιπόν και με την… πάταξη των εγχώριων λόμπι, η αγορά παραδόθηκε στα διεθνή… λόμπι, στους ξένους επενδυτικούς οίκους, οι οποίοι κάνουν «παιχνίδι» κυρίως στις τράπεζες και γενικώς στις μετοχές του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Ειδικά από το 2003 και μετά υπήρξε μια σταδιακή «παράδοση» της αγοράς στα διεθνή λόμπι, τους ξένους διαχειριστές και τους ξένους οίκους, που ήρθαν να αντικαταστήσουν τα εγχώρια λόμπι του ’99. Τα ξένα χαρτοφυλάκια έκαναν και τους μεγάλους όγκους και τζίρους στην ΕΧΑΕ, ενώ ήταν και σημαντική ένεση ρευστότητας μέσω των placement για δεκάδες εισηγμένες.
Σταδιακά, τα ισχυρά διεθνή χαρτοφυλάκια έφτασαν να ανακυκλώνουν τη ρευστότητά τους σε 5- 10 «χαρτιά», ενώ εκθέσεων και αναλύσεων επέβαλαν τη δικιά τους… αλήθεια, τη δικιά τους προτίμηση, αδιαφορώντας (εύλογα) για μετοχές μικρότερου εκτοπίσματος, ασχέτως ποιοτικών δεικτών.
Η κατευθυνόμενη ρευστότητα και οι... ταγμένες εκθέσεις – αναλύσεις
Έτσι, σταδιακά υπήρξε μια μονοδιάστατη ροή ρευστότητας προς τις μετοχές που ήταν στο target group των ξένων. Τα τελευταία χρόνια όλη η ρευστότητα κατευθύνθηκε και σχεδόν «κλειδώθηκε» εν μέσω ενός ανακυκλούμενου σκηνικού σχεδόν αποκλειστικά στις μετοχές του FTSE 25, με παράλληλη απαξίωση των μετοχών που δεν ανήκουν στα projects των ισχυρών ξένων. Έτσι, «αφυδατώθηκε» από ρευστότητα, εμπορευσιμότητα και ζωτικά κεφάλαια ολόκληρη η μικρότερη κεφαλαιοποίηση.
Ειδικά όμως το τελευταίο διάστημα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη στρέβλωση καθώς τα μη τραπεζικά blue chips κάνουν πολύ μικρούς όγκους – πλην εξαιρέσεων – ασχέτως ποιοτικής υπόστασης της επιχείρησης.
Στις τράπεζες – ακόμη και στις μόλις τέσσερις εναπομείναντες μεγάλες ελληνικές τράπεζες – έχει συγκεντρωθεί όλο το κερδοσκοπικό διεθνές κεφάλαιο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεσπόζουν σε όγκους και τζίρους.
Τα διεθνή λόμπι και οι traders γνωρίζουν ότι – λόγω αυξημένης εμπορευσιμότητας – δύσκολα εγκλωβίζονται, ενώ σε συνδυασμό με τα warrants, κάνουν συχνά ημερήσια ή εντελώς ταχύρυθμα πονταρίσματα.
Έτσι όμως, διαιωνίζεται η αφυδάτωση από νέα κεφάλαια και νέα εμπορευσιμότητα ένα σημαντικό τμήμα των μετοχών εταιρειών με αξιόπιστο και συνεπές management, καλή κερδοφορία, διεθνοποιημένο προφίλ και γενικώς καλή έξωθεν μαρτυρία.
Και το ερώτημα παραμένει πάντα, αναπάντητο, εδώ και χρόνια: Μπορεί το ελληνικό χρηματιστήριο να αποκτήσει υπολογίσιμο βάθος και να γίνει μια πλουραλιστική αγορά, μια αξιοκρατική αγορά, με δραστηριοποίηση και εγχώριων μικροεπενδυτών;
(πρώτη ενημέρωση 1 Απριλίου 2015, 08:02)
www.bankingnews.gr
Τέτοια μονοδιάστατη και μονοφασική αγορά είναι λοιπόν το ελληνικό χρηματιστήριο, καθώς σ’ αυτήν την αγορά αναφερόμαστε, σ’ αυτήν την αγορά λαμβάνουν χώρα αυτές οι ακραίες στρεβλώσεις.
Στη χθεσινή συνεδρίαση π.χ. ο συνολικός τζίρος της αγοράς έφτασε στα 125,7 εκατ. ευρώ, με τα 82 εκατ. ευρώ να κατευθύνονται για τις τραπεζικές μετοχές, ενώ ο όγκος ανήλθε στα 459,4 εκατ. τεμάχια, με τα 445 εκατ. τεμάχια να διακινούνται στις τράπεζες, εκ των οποίων τα 337,3 εκατ. στην Eurobank!
Αυτό σημαίνει ότι οι περίπου 220 μετοχές του υπόλοιπου Χ.Α. διακίνησαν τζίρο μόλις 43,7 εκατ. ευρώ, ενώ ακόμη πιο εξευτελιστικός ήταν ο όγκος, καθώς διακίνησαν μόλις 14,4 εκατ. τεμάχια! Πρόκειται για μια αστεία αν μη τι άλλο εικόνα, ειδικά αν κάνουμε μια απόπειρα να δούμε και να συγκρίνουμε τους όγκους που διακινούνται στα πέριξ χρηματιστήρια της Ευρώπης…
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα μη τραπεζικά blue chips μόνο οι MIG, ΟΠΑΠ και ΟΤΕ ξεπέρασαν σε όγκο το 1 εκατ. τεμάχια, ενώ καμιά άλλη μετοχή δεν διακίνησε άνω των 311.000 τεμαχίων!
Παράλληλα, έξι blue chips είχαν λιγότερα από 100 χιλ. τεμάχια, όπως οι Coca Cola HBC, Folli Follie, Grivalia Properties, Τέρνα Ενεργειακή, ΟΛΠ, και Τιτάνας.
Φυσικά, όσο πάμε στις χαμηλότερες κεφαλαιοποιήσεις, τόσο περισσότερο «στεγνώνουν» οι όγκοι και η μέση εμπορευσιμότητα, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι μόνο το 50% ή 60% των μετοχών ανοίγουν σε καθημερινή βάση στο ταμπλό!
Και βεβαίως, μπορεί στη χθεσινή συνεδρίαση να υπήρξαν τα πακέτα της Eurobank που επιδείνωσαν αυτή τη στρέβλωση, όμως αυτή – πάνω κάτω – εικόνα υπάρχει όλο το τελευταίο διάστημα.
Από τα εγχώρια λόμπι του ’99 στους… ξένους οίκους
Γενικώς το Χ.Α. εδώ και πολλά χρόνια και ειδικά μετά τη «φούσκα» του ’99 όπου «βασίλεψαν» οι μετοχές της περιφέρειας και τα εγχώρια λόμπι, έχει γίνει μια ακραία τραπεζοκεντρική αγορά. Σε βαθμό που μόνο με την αγορά της Κύπρου (από την Ευρώπη) μπορεί να συγκριθεί…
Το πρόβλημα του τραπεζοκεντρικού Χ.Α. είναι σύνθετο και δεν δημιουργήθηκε μέσα σε μια ημέρα. Συνδέεται με το πώς εξελίχθηκε το… μωσαϊκό των επενδυτικών κεφαλαίων την τελευταία 15ετία στην αγορά, με την αποστασιοποίηση του retail και των εγχώριων θεσμικών επενδυτών και μη την πλήρη «παράδοση» των κλειδιών της ρευστότητας στα διεθνή χαρτοφυλάκια.
Κατ’ αρχήν, μέχρι ενός σημείου, οι τράπεζες εύλογα δεσπόζουν στο σύστημα, καθώς αυτές «ελέγχουν» το χρήμα, αυτές δανείζουν, αυτές έκαναν (κάποτε) τις νέες εισαγωγές και τις αναδοχές…
Όμως, η στρέβλωση στη δική μας αγορά, είναι εξαιρετικά μεγάλη και αδικεί μια σειρά μετοχές καλών και αξιόπιστων εταιρειών που μένουν στο περιθώριο του επενδυτικού ενδιαφέροντος.
Από το 2000 και μετά λοιπόν και με την… πάταξη των εγχώριων λόμπι, η αγορά παραδόθηκε στα διεθνή… λόμπι, στους ξένους επενδυτικούς οίκους, οι οποίοι κάνουν «παιχνίδι» κυρίως στις τράπεζες και γενικώς στις μετοχές του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Ειδικά από το 2003 και μετά υπήρξε μια σταδιακή «παράδοση» της αγοράς στα διεθνή λόμπι, τους ξένους διαχειριστές και τους ξένους οίκους, που ήρθαν να αντικαταστήσουν τα εγχώρια λόμπι του ’99. Τα ξένα χαρτοφυλάκια έκαναν και τους μεγάλους όγκους και τζίρους στην ΕΧΑΕ, ενώ ήταν και σημαντική ένεση ρευστότητας μέσω των placement για δεκάδες εισηγμένες.
Σταδιακά, τα ισχυρά διεθνή χαρτοφυλάκια έφτασαν να ανακυκλώνουν τη ρευστότητά τους σε 5- 10 «χαρτιά», ενώ εκθέσεων και αναλύσεων επέβαλαν τη δικιά τους… αλήθεια, τη δικιά τους προτίμηση, αδιαφορώντας (εύλογα) για μετοχές μικρότερου εκτοπίσματος, ασχέτως ποιοτικών δεικτών.
Η κατευθυνόμενη ρευστότητα και οι... ταγμένες εκθέσεις – αναλύσεις
Έτσι, σταδιακά υπήρξε μια μονοδιάστατη ροή ρευστότητας προς τις μετοχές που ήταν στο target group των ξένων. Τα τελευταία χρόνια όλη η ρευστότητα κατευθύνθηκε και σχεδόν «κλειδώθηκε» εν μέσω ενός ανακυκλούμενου σκηνικού σχεδόν αποκλειστικά στις μετοχές του FTSE 25, με παράλληλη απαξίωση των μετοχών που δεν ανήκουν στα projects των ισχυρών ξένων. Έτσι, «αφυδατώθηκε» από ρευστότητα, εμπορευσιμότητα και ζωτικά κεφάλαια ολόκληρη η μικρότερη κεφαλαιοποίηση.
Ειδικά όμως το τελευταίο διάστημα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη στρέβλωση καθώς τα μη τραπεζικά blue chips κάνουν πολύ μικρούς όγκους – πλην εξαιρέσεων – ασχέτως ποιοτικής υπόστασης της επιχείρησης.
Στις τράπεζες – ακόμη και στις μόλις τέσσερις εναπομείναντες μεγάλες ελληνικές τράπεζες – έχει συγκεντρωθεί όλο το κερδοσκοπικό διεθνές κεφάλαιο. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεσπόζουν σε όγκους και τζίρους.
Τα διεθνή λόμπι και οι traders γνωρίζουν ότι – λόγω αυξημένης εμπορευσιμότητας – δύσκολα εγκλωβίζονται, ενώ σε συνδυασμό με τα warrants, κάνουν συχνά ημερήσια ή εντελώς ταχύρυθμα πονταρίσματα.
Έτσι όμως, διαιωνίζεται η αφυδάτωση από νέα κεφάλαια και νέα εμπορευσιμότητα ένα σημαντικό τμήμα των μετοχών εταιρειών με αξιόπιστο και συνεπές management, καλή κερδοφορία, διεθνοποιημένο προφίλ και γενικώς καλή έξωθεν μαρτυρία.
Και το ερώτημα παραμένει πάντα, αναπάντητο, εδώ και χρόνια: Μπορεί το ελληνικό χρηματιστήριο να αποκτήσει υπολογίσιμο βάθος και να γίνει μια πλουραλιστική αγορά, μια αξιοκρατική αγορά, με δραστηριοποίηση και εγχώριων μικροεπενδυτών;
(πρώτη ενημέρωση 1 Απριλίου 2015, 08:02)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών